Als Cleopatra worden gedragen…..

Gisteren avond was wederom een gedenkwaardige avond. We zijn ingehuurd door een Zuid-Afrikaans bedrijf op basis van  “een vriendin heeft jou eens horen zingen en zegt dat je zo’n mooie stem hebt”. Nu ben ik zeer gevoelig voor vleierij, en ik zing graag, maar zonder band vang je niet veel aan. Een zangeres kan nu eenmaal niet zingen zonder gedegen begeleiding. Ja, het kan wel, maar ik garandeer dat de gemiddelde luisteraar na twee liedjes afhaakt.. Afin, muzikanten gezocht. Mijn eerste keus, Peter Cammermans, was op dat moment ( nu zo’n drie weken geleden) onderweg naar Barcelona. Ik kon mijzelf geen andere begeleider voorstellen die in een zo korte periode een twintigtal nummers in kon studeren. Mijn gedachten gingen al uit naar een alternatieve band, die ik het optreden kon overdragen, toen ik een voicemail bericht ontving van Peter die mij vanaf Schiphol, net voor de gate, inseinde heel graag mee te willen doen en mij verzocht een paar dagen geduld te hebben.. Die paar dagen kon ik nog net opbrengen (geduld is niet mijn sterkste kant). Na vijf dagen stonden we dan toch in zijn oefenruimte met een prachtige setlist die samen met de opdrachtgever samen was gesteld.

De sessies met Peter bleken behalve energiek ook nog eens enorm leerzaam. Ik leerde weer op mijn gevoel te vertrouwen, te communiceren met de muzikanten, en vooral…..dynamiek in mijn stem te gebruiken … Een lied wordt zo veel mooier door de juiste dynamiek.  EN, zoals ik zo vaak bij mijn eigen leerlingen ervaar… liep ook IK  met een big smile na mijn zangsessie, de deur uit. Peter is van beroep behalve muzikant, tevens koor-dirigent van een drietal koren en ik zoog zijn kennis op als een spons.

Peter en ik hebben drie keer samen geoefend. De derde keer voegde de bassist zich bij ons. Het was een spannende actie, want in een compleet nieuwe bezetting een enkele keer oefenen voorafgaand aan een optreden is wat weinig. Nu is het mijn jaar van het “loslaten”…. Dus;  ik haalde diep adem, gaf wat ik had, en zag wat ik om me heen had.  Twee ervaren muzikanten die, net als ik, muziek met zich meedragen. Ogen dicht en voelen, samen meedeinen op de klanken die je produceert. Samen energie neerzetten, terugschakelen, dan weer door naar de vierde versnelling, en weer even in zijn vrij.. Dat is samen musiceren, voelen en gaan. Het werd een gedenkwaardig optreden. Na de eerste helft van het optreden, waar we nog niet helemaal in onze “flow” zaten, braken we tijdens het tweede deel door. Ik voelde me als Cleopatra. Gedragen door de muziek.. Dat is zo mooi, als je dat weet te bereiken.. laat je optillen door de muziek en leun achterover..En wat is tenslotte mooier dan je door twee mannen te laten dragen?

Muzikanten en publiek tevreden, laten we dit vaker doen… I feel good yeah, so good yeah – I fell into the groove of a brand new day… these are the golden days…(krystl)