Het eerste stuk van de weg is te vergelijken met de vorige dagen. Maar van in Dochtersen loop ik langs het fietspad naast de autoweg. Hier is het de fruitstreek, boomgaarden van appels, peren en pruimen. In Wischafen zie ik een bordje "hafen". Dat maar volgen en zo kom ik aan hun eerste haven, aangelegd in 1700. Voorbij het scheepvaartmuseum en dan langs de "Fahrestraat". Maar dat blijkt ook als iets van vroeger te zijn. Derde keer goede keer. Er rijden mij veel mobilhomes en motorrijders voorbij en er staat een lange file te wachten. Maar om de 25 minuten is er een veerboot. En fietsers en voetgangers kunnen altijd mee. Voor 2 Euro kan ik mee. De overtocht verloopt in een S-baan om de zandbanken te vermijden. Na 25 minuten sta ik terug op het vaste land. Nog 2,8 km langs de dijk, tussen de schapen en ik ben in het centrum. Glückstadt dankt zijn naam aan zijn stichter, de deense koning Christian IV die zei: dat schall glucken, dat mutt glucken und dann schall se ook Glückstadt heeten. Maar nu toch eerst het streekprodukt eten: maatjes met gebakken aardappelen.
Bijlagen: 2x maatjes in Glückstadt, voor mijn verblijf
Om 6u de deur van de kerk achter mij dichtgetrokken. De bakker in het dorp is al open van 5u30 en ik kan er ontbijten. Dan het dorp door en verder tussen de velden over een landweg. De opkomende zon geeft een mooi beeld van de laaghangende nevel. De weg gaat verder door een groot woud. Buiten de vogels is er niets te horen en ik houd mij ook stil zo laat ik de reeën niet schrikken. Ze blijven wel op een veilige afstand en houden mij in de gaten. Om 8u45 ben ik al in Dollern. De grote winkels beginnen te openen. Toevallig is er ook een Intersport. Hier moet ik zijn, want gisteren bij het oversteken is mijn stappenteller gevallen en is er nog een vrachtwagen overgereden. Ik moet dus om een nieuwe. De winkel gaat maar om 9u30 open maar de verkoper laat mij toch binnen. Wel moet ik uitleggen waar ik mee bezig ben en intussen staat bijna alle personeel te luisteren. Nu nog een eind over het asfaltpad langs de spoorweg tot in Stade. Stade is een Hanzestad aan de Schwinge, een zijrivier van de Elbe. De stad is jaren bezet geweest van de Zweden en heeft vooral geld verdiend door het heffen van tolgelden op goederen die van en naar Scandinavië kwamen en gingen. En ook met het heffen van tol op de opslag van deze goederen. Het oude stadsdeel met zijn nauwe straatjes wordt nu onder de voet gelopen door de toeristen. De terrassen zitten vol. Ik ga eerst naar de Evangelische Kerk om een stempel. Er begint juist een orgelconcert. Ik blijf luisteren en intussen wat uitrusten. Ik kan pas om 16u naar mijn slaapplaats dus eerst nog wat rondkijken. Van de dame van het museum mag ik mijn rugzak daar achterlaten terwijl ik de stad bezoek. Ik wandel even rond, maar het is te druk om foto's te nemen, dat zal ik vanavond doen.
Bijlagen: de oude haven in Stade, replica van havenkraan in Stade
Mijn Ivoriaanse buren hadden gisterenavond veel dorst en dat duurde tot 2u.
Toen ik om 6u vertrok was daar nog alles stil. Eerst een mooie weg door het woud. Daarna vooral asfalt. Wel rustig. Aan de lange Napoleonweg leek geen einde te komen. Een kaarsrechte weg waar de Romeinen ook al gebruik van maakten. Een zeer grote steen in Ottendorf doet herinneren aan de vluchtelingen van WO II. Door de kleine gehuchten met de mooie vakwerkhuizen met de rieten daken. Ik kom in Harsefeld. Een stralende zon hier.
In de Evangelische Kerk is men alles aan het klaarmaken voor een feest. Ik krijg een fris glas water. Van de 11de tot de 13de eeuw was dit hier ook een belangrijk bedevaartsoord naar de graven van Hendrik II en zijn vrouw Mechtild. Mijn slaapplaats is naast de Katholieke Kerk. Deze is buiten gebruik en binnen is het lekker fris. De sacristie is omgebouwd als pelgrimsverblijf.
Bijlagen: door het bos, veengebied, mooie spreuk aan gedenkteken vluchtelingen
Om 6u op stap. De zon komt op en het is nog overal stil. Het dorp uit en dan langs de fietsroute. Niet over asfalt maar bospaden. Een klein gehucht door en dan door een groot veengebied. Links en rechts moeras naast de smalle wegel die overgaat in een landweg. Nog veel slijk. Hier en daar opnieuw een ree. Geen mens gezien de voorbije 15 km. Eindelijk een wegwijzer: Oldendorf. Een man is in de tuin aan het werken en komt af. Als hij hoort dat ik van Brugge ben zegt hij: "Spreek maar Nederlands, ik ben van Breda en ben in 1967 naar hier gekomen naar de Seedorfkazerne". Deze ligt langs de andere kant van Zeven maar is nu opnieuw een Duitse kazerne. Nog 5 km en ik ben in Zeven.
Het is bloedheet. Snel in de Evangelische Christus Koning Kerk. Vlakbij heb ik een slaapplaats in de vergaderruimte. Mijn buren zijn 7 asielzoekers uit Ivoorkust. De stad in en eten halen voor 's avonds. Een mooie stad. In de Lutherse Sint-Vituskerk nog om een stempel geweest en het museum van het vroegere klooster bezocht. In de zon nog een temperatuur van 25°C. Onderweg veel bedrijfjes gezien die gesloten zijn. Op een terras ontmoette ik nog een vroegere Belg die hier ook in de kazerne is geweest. Hij vertelde dat de kleine handelaars veel verloren hebben nu er geen buitenlandse soldaten meer zijn. De pelgrimsverblijven zijn hier goed georganiseerd door de Evangelische Kerkgemeenschap maar naast de moderne gebouwen met goed uitgeruste keukens zijn er geen douches. Ook matrassen en bedlinnen zijn niet voorhanden. Maar hier is men vriendelijk en dat maakt veel goed.
Na 10 km uit de stad. In Borgfeld de rivier Wümme over en dan langs de Monchenweg. Het is vooral een fietsroute. Links en rechts zijn er nog wat zijtakken van de Wümme. Een moerasgebied. Dit gaat over naar velden met nu en dan enkele reeën die verschrikt opkijken en wegrennen.
In Otterstedt aan de kerk begrijp ik plots de naam als ik een beeld van de otters zie. Er is maar één winkel die al van 1884 in dezelfde familie is. In de winkel is bijna alles te verkrijgen. Als ik naar een slaapplaats vraag belt de dame onmiddellijk naar een pension in de buurt. Terwijl ik wat moet wachten mag ik in de tuin zitten en brengt ze water en een appel. Een mevrouw komt me ophalen. Maar als ze ziet dat ik pelgrim ben zegt ze dat er een huis van de kerk ter beschikking is, juist voorbij de tuin van de pastoor. Daar mag ik vanavond logeren. Eerst nog wat van de zon genieten.
Bijlagen: beeld in Borgfeld, de otters van Otterstedt
Om 6u30 vertrokken. De sleutel op tafel en de deur achter mij dicht. Het is al licht en de zon komt er door. Over de tocht is weinig te vertellen. Een mooi wandelpad en al snel aan de Weser en dan is Bremen niet meer veraf. De toeristische dienst in het hoofdbahnhof zijn kortaf als ik een "goedkope" kamer van 60 Euro niet wil. Ze tekent een cirkel op het stadsplan en ik moet daar dan maar wat zoeken. OK het is tegen het station rond de dancings en de gokkantoren maar ik vind het hotel voor de "rugzaktoeristen". Een kamer op de 3de verdieping. Geen lift en ik zie ook geen noodtrap of brandbeveiliging. Maar ja er zal niets gebeuren. Nu ik hier al ben wil ik nog een snel bezoek aan de stad brengen. Het oude stadsgedeelte ligt slechts 300 m van mijn kamer. Eerst naar de St. Petrus dom. Een stempel en mevrouw geeft mij nog een brochure van de Monchsweg, dat is nu net de weg die ik de komende dagen ga volgen. Dan naar Schnoor, het oudste stadsdeel van Bremen met de nauwe straatjes en de kleine huisjes. Nu op weg naar de markt met het Radhaus met ervoor een beeld van Roland van 5,5 m, het symbool van Recht en Vrijheid en natuurlijk aan de achterzijde van het Radhaus het beeld van de 4 Bremer Stadtmusikanten (uit het sprookje van de gebr Grimm). En ik heb om 18u nog de mogelijkheid om aan te sluiten bij een groep Engelsen en Oostenrijkers die brouwerij Beck's bezoeken (De brouwerij behoort nu ook tot de groep AB Inbev). En nadien snel naar mijn kamer want ik moet nog uitzoeken hoe ik morgen verder moet.
Om 7u zit ik samen met de gastvrouw aan het ontbijt. Ze vertelt van haar vakanties in Zeeland, van de ballonvlucht boven Cappadocië en nog zoveel meer. Maar ik moet vertrekken. Nog een foto en het gastenboek invullen en ik ben weg. De zon schijnt en het eerste gedeelte volg ik de asfaltweg. Geen omwegen, volgens mijn boek is er toch niets speciaals. Zo ben ik na iets meer dan 2u al 11 km verder, in Harpstedt. De stempel is te vinden onder de trap van de pastorie. En er staat vermeld dat er niet moet aangebeld worden als het niet dringend is, want Mr Pastoor heeft nog werk te doen. Maar OK ik zet de stempel wel zelf. Iets buiten het dorp is een station. Het is nu in privégebruik van de Delmenhorst-Harpstedter-Eisenbahnfreunde. In de zomer rijden ze hier op de Kleinbahn Jan Harpstedt. De trein staat nu op een zijspoor terwijl ze nieuwe sporen leggen. De weg loopt verder door het bos. Een beetje schaduw kan geen kwaad. Het is warm. Buiten enkele restaurants en de mooie landhuizen is er niets dan bos. En in de open velden lopen de reeën. Dan toch huizen. Ik ben in Barrien. Maar ik heb al vele telefoons gepleegd en nergens is er een slaapplaats. Iemand raadt mij aan naar Syke te gaan. Dat is de hoofdplaats. Dit is maar een gehucht. Hier lukt het wel in een klein pension. Zo werden de voorziene 28 km er toch 31. De pensionuitbater is vriendelijk: morgen moet ik voor 8u weg zijn en er is geen ontbijt want het is zijn sluitingsdag. Maar dat hoor ik al niet meer. Ik wil douchen en eten heb ik bij.
![thumbnail_20180422_125505[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336889.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180422_151435[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336888.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180422_184030[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336887.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180421_113014[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336801.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180421_125525[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336800.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180419_092054[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336797.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180419_092818[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336798.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180420_090825[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336799.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180419_093714[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336796.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_091032[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336794.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180418_171134[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336795.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180416_151038[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336649.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_120912[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336650.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_133205[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336648.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_143838[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336651.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_172150[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336652.jpg){kind=link}
![thumbnail_20180417_200216[1].jpg](https://blogimages.bloggen.be/alexsijseletrondheim/attach/336647.jpg){kind=link}