Dag 97 Kleivan - Leinstrand 12 km (totaal 2.541 km)
Om 8u vertrokken met de zon en een blauwe hemel. Langs de weg tot aan het fjord. In een bushokje even rusten en nog wat eten. Nog een kleine klim langs een asfaltweg en dan een korte afdaling door het bos en ik ben opnieuw aan het fjord. Dwars door een camping tot aan de plaats waar de veerman mij zal komen ophalen. De veerman is naar de kerk dus enkele uren wachten. Er komen nog 2 Duitse pelgrims. Om 15u komt de veerman met de roeiboot ons ophalen. Hij brengt ons naar de overzijde van het fjord. De roeiboot is een beetje lek. "Komt door de droogte" zegt hij.
We verblijven op zijn boerderij in een oude schuur. Mooi ingericht als museum. Er zijn 6 bedden met gordijnen. Alles is intussen bezet door pelgrims en vanavond gaan we samen eten.
Nog 21 km.
Bijlagen:
uitzicht op het fjord
slaapkamer
gedekte tafel voor vanavond
zicht op de Gaula waar ik ben overgezet met de veerman
oude wasmachine naast mijn bed
Haakon en Mette-Marit zijn hier ook geweest (kroonprins en prinses van Noorwegen)
De Portugese pelgrim en een Duitse pelgrim zijn ook nog afgekomen in de namiddag. De kachel aangestoken want het werd koud.
Deze morgen om 7u op maar rustig aan. Ik hoef pas dinsdag in Trondheim te zijn. Nog wat naar de radio luisteren en wachten op de zon. De anderen vertrekken.
Om 9u30 ga ik ook op stap. De zon is er. Eerst naar de ruïnes van het oude kerkje van Skaun. Hier heb ik een prachtig uitzicht over het dal. En dan begint de klim. Langs een brede landweg en verder over een voetpad in het bos. Dan een steile en gladde afdaling. Ik hou mij vast aan het touw om niet naar beneden te glijden. En daarna opnieuw klimmen en langs een paadje tegen de bergwand. Nog een steile afdaling en ik kom op een weg. Verder dalen en ik ben in Kleivan.
Een mooie pelgrimsherberg. De eigenaars zijn niet thuis maar ik kan binnen. In de verte zie ik een fjord. Dat is voor morgen.
Bijlagen : zicht op Skaun, onderweg, mooie bloemen in Kleivan
Gisterenavond is nog een Portugese pelgrim binnengekomen om hier te slapen.
Deze morgen nog eens vroeg op.
Om 5u30 vertrekken (misschien zie ik nog eens wild). Het regent, de poncho aan. Al snel loop ik op een smal pad in het bos. Alles staat nat en door de hoge struiken en gras zijn de broekspijpen snel nat. Het is licht klimmen en dan terug dalen naar een meer. Een grindweg en dan opnieuw klimmen. Hier staat een "Gapahuk". Even schuilen en wat eten. Terug op stap. De voeten en de "waterdichte" schoenen zijn ook al nat en nu loop ik over een drassig veengebied. Het is alsof ik op natte sponsen stap. Stappen van aanduiding naar aanduiding want er is geen echt pad. Soms liggen er loopplanken maar meestal niet. Men is eraan bezig. Voorzichtig over de boomwortels en uitkijken bij de steile afdalingen. Ik kom aan een boerderij. Een steile afdaling en opnieuw door het bos. Ik kom Luc tegen met de mobilhome. Ginette en Jean-Pierre zijn al verder. Nog een stukje door het bos en ik ben aan de kerk van Skaun.
In het pelgrimshuis kan ik niet slapen. Er is feest dit weekend. Ze zijn volop bezig met tenten zetten. Iemand haalt me op. Ik kan op de boerderij slapen. Eerst krijg ik van hem een rondleiding in het mooie oude kerkje. Misschien moet ik vanavond toch eens komen kijken en luisteren.
Bijlagen: schuilplaats, onderweg, wandelen op natte sponsen
Mijn ontbijt staat klaar in de keuken. Blijkbaar ben ik hier alleen. Koffie moet ik zelf zetten. Dan mijn lunchpakket klaarmaken.
Ik sluit om 8u de deur achter mij en wandel nog even tot aan de treinstellen van het spoorbaantje. Het pad volgt eerst de hoofdweg en gaat dan gestaag omhoog langs de bergflank. Beneden mij zie ik de spoorweg verdwijnen in de tunnel. Ik bewandel de oude weg die gebruikt werd om het erts te vervoeren van de mijn naar de ovens. Het enige wat hier nog aan herinnert is een oude schoorsteen en een gedenkplaat. De route loopt verder omhoog voorbij een woonhuis met boven de voordeur "1801". Er komen donkere wolken maar ik ben aan mijn slaapplaats.
Mijn slaapplaats is het lokaal van de schietclub "Orkla Skytterlag 1861". Het begint te regenen en eéén van de leden was aan het oefenen en komt schuilen. Straks ga ik even kijken op de schietstand.
Vandaag is het 3 maanden geleden dat ik thuis vertrokken ben op weg naar Trondheim. Een gastvrouw, Mari, vindt het spijtig dat ik gisteren de "eerste" stempel van de laatste 100 km niet gekregen heb en na het ontbijt staat ze er op om mij met de auto terug te brengen naar de kerk van Rennebu. Ze heeft geregeld dat ik nu wel de kerk in kan. En daar is ook de stempel. En de kerk is één van de nog 4 bestaande kerken waarvan het grondplan een Y-vorm is. Opnieuw naar Ry waar ik afscheid neem en op stap ga. Langs de zandweg gaat het licht stijgend en dalend tussen de bossen. Een schaap vlucht weg tussen de bomen. Wat verder lopen enkele koeien op de bergflank maar ook een jong hert springt plots uit het bos over de weg en verdwijnt langs de overkant. In de verte enkele toppen waar nog hier en daar een sneeuwvlek op te zien is. Het wordt warm. Ik ben aan de kerk van Melda. De oude kerk is tot op de grond afgebrand, maar in 1988 is deze op dezelfde plaats gebouwd. Er staat een wegwijzer: 81 km naar Trondheim. Ik wil in Meldal blijven slapen. Dit zou kunnen in één van de gebouwen van het openluchtmuseum. Een mini-Bokrijk. Maar niemand neemt de telefoon op. Dus ik moet verder. Langs de bergflank en gedeeltelijk langs de weg. Ik passeer enkele steengroeven en in de verte is ook een gedeelte van een berg weggegraven en er zijn enkele hoge gebouwen. Ik ben in Løkken. Dit is een industrie'dorp'. Hier werd in de 17de eeuw al ijzererts ontgonnen en de mijn heeft gewerkt tot 1987. Allerlei materieel wat hiervoor gebruikt werd staat hier aan het industriemuseum. Maar om het erts te vervoeren werd in Løkken, in 1908, de eerste electrische trein in gebruik genomen. Het treinmuseum is dan ook niet veraf. Er staat zelfs een trein met 2 rijtuigen om toeristen die de mijn bezocht hebben te vergasten op een treinrit.
Ik ga mijn slaapplaats opzoeken.
Bijlagen: onderweg 2x, uitzicht over Løkken, toeristentrein Løkken
Ingrid heeft een uitgebreide ontbijttafel klaargezet.
Om 8u vertrekken. Prachtige blauwe hemel. Ik ga met Jurgen nog mee tot aan de kerk van Rennebu. De kerk staat in de steigers. Men is bezig om de rode verf te verwijderen om straks te herschilderen. Hier staat de steen "101 km to Nidaros". Jurgen gaat verder. Zijn terugvlucht is zondag. Ik keer terug tot aan het kleine en enige winkeltje waar ik koffie kan drinken. De eigenares vraagt of ik enkele bananen wil want anders gaan ze in de vuilbak. Er is niets aan, dus ja. Ik stap verder. Een stevige klim langs de bergflank met een mooi uitzicht op het dal en dan door een weide met paarden. Ze zijn nieuwsgierig en komen af maar lopen dan toch weg. Nog een eind door het bos langs een zandweg en ik ben aan Ry Herberge.
Er zijn 2 Deense koppels die hier logeren en komen vissen in de Orkla. Eén van de dames heeft een grote zalm gevangen en moet op de foto. We zitten nog wat samen aan de tafel buiten en ik krijg van hen een biertje. Evald, de eigenaar, komt er ook even bijzitten en toont me nadien mijn verblijfplaats in het oude schuurtje. Douchen en de was doen want zodra zijn echtgenote thuiskomt gaat ze voor mij zalm klaarmaken.
Dag 91 Haeverstolen - Stamnan (Rennebu) 19 km (totaal 2.441 km)
Vertrokken na een rustig ontbijt. Het is overtrokken maar geen regen. De zon komt zelfs even kijken. Langs de "Koningsweg" verder bergaf. Na enkele km links omhoog en langs een smal pad door de bossen. Er staat een pelgrimshut. Even rusten en wat eten. Langs het graspad tot aan een mooie "Gapahuk". Alles is er: waterketel, grill, potten en pannen en de plaats voor het vuur is voor de hut. Het is nog te vroeg om te stoppen. Verder dalen tot aan de rivier Orkla. Langs de rivier en enkele schuilhutten voor vissers. Sommige zijn zelfs voorzien van een bed. Aan de andere kant gaan we langs de hoge kalksteenrotsen die al duidelijk tekenen van aftakeling vertonen. De vissers rijden ons voorbij met het visgerief vastgemaakt boven op de auto. Nog een eind langs de weg en we zijn aan de boerderij van Ingrid Meslo. We blijven hier slapen.
Een lekker avondmaal met het gastgezin. Eindelijk nog eens een echte kotelet met groenten en gekookte aardappelen. Een koffie en pap met aardbeiencoulis als dessert. De gastvrouw is pas thuis van haar werk op de hoger gelegen zomerhoeve waar ze met 3 collega's samen 75 koeien laten grazen en ze om beurt een week instaan voor het melken. Haar vriend heeft intussen hier de boerderij draaiende gehouden.
De laatste 100 km komen er aan.
Bijlagen: onderweg 2x, zo vervoeren ze hun vislijnen