Oef, het was al een tijdje geleden dat het wandelteam zo uitgebreid aan de start kwam. Georges, Roy, Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila. Een luxe van jewelste. Veel aan inspiratie om eens een fotootje te nemen onderweg was er niet, maar er waren het mooie zonnige en aangenaam wandelweer, maar vooral de verhalen die we elkaar te vertellen hadden onderweg. Een wandeling die prettig verliep om en rond Beveren Roeselare, over landwegels en verharde paden. Op het einde werd er afgesloten naar gelang de smaak van de teamgenoot met een glühwein of een blonde Leffe.
greetz, het team
Veurne Ambachtocht, ingericht door de Duintrappers Westende. Het wandelteam , vandaag, bestaande uit ikzelf alleen, ( de rest van de gang moest werken om het menig wandelaar naar de zin te maken, dat is dan ook uiststekend gelukt) stapte een serieus toerke, nu ja, ik had alle tijd van de wereld, en aangezien de hondjes Sky en Atila thuis waren gebleven, was het genieten van elk mooi stukje natuur dat er om en rond Veurne te zien was. De polders waren niet zo schaars aangekleed als gisteren in Beerst, het weer was aangenamer op de stormachtige wind na en een paar regenbuitjes. Alleen stappen geeft het voordeel dat je wat vlugger stapt, maar dan weer het nadeel dat je minder plezier hebt dan wanneer het wandelteam compleet is. Dan maar op zoek naar het mooiste kiekje waarvan enkele voorbeelden.
tot de volgende, het wandelteamke
Op stap in Beerst, een klein dorpje nabij Diksmuide, Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila waren de enige vertegenwoordigers van het wandelteam, die de gure wind in de Westvlaamse polders trotseerden. Niet alleen de wind, maar op het einde toe begon het nog te regenen dat het niet mooi meer was. De Ijzertoren in de verte met de grijze wolken eromheen gaf een heel somber zicht. We stapten dan maar flink door en trakteerden ons zelf op een lekkere warme glühwein......
Tot de volgende
Vollezele, parel van het Pajottenland. Potverdorie, wat een dag. Stormwind en regen waren de enige elementen die er vandaag bij waren. Alhoewel, het wandelteam, klein, hoe het ook was, Antoine, Martine, Dirk en the doggy's Sky en Atila maakten er het beste van. Ingrid & Georges waren wel van de partij maar stapten niet mee op de 19 kilometer, pijn in het rugske maar vooral in de darmkes van Georges moesten onze tortelduifjes tot forfait dwingen. Een mooi parcours werd afgestapt, glooiend, modderig, maar vooral leerrijk, tot ons Toineke aan de schrikdraad bleef hangen, was me dat even schrikken, Antoine was er bijna geweest in het Pajottenland, maar dan zowel letterlijk als figuurlijk. Uiteindelijk is alles vlot en plezant verlopen.
het wandelteam
Deze morgen zakten we af naar Moere, het wandelteam was bijna compleet. Antoine, Georges, Ingrid, Martine, Dirk en de hondjes Sky en Atila waren paraat. Een wandelingetje van 21 kilometer werd aangesneden, prachtig zonnetje, een beetje frisjes maar een goed gezelschap. Plezier maken is een van de grootste troeven van het team, spijtig waren de weergoden alweer diegenen die roet in het eten kwamen smijten, en zo sloten we de wandeling af met een fikse regenbui. Verrassend, stapten we voorbij een werkende windmolen ( De Oostermolen ), waar een bruiloft werdt gefilmd door het welbefaamde filmteam van Vlaanderen Vakantieland. Wie weet worden de leden van het wandelteam ooit nog bekende BV's.
tot de volgende trip
Het landschap van WO I om en rond Zonnebeke, met zijn vele Britse kerhoven, het decor van een gure wandeling. Guur, in die zin dat er een felle wind over de polders blies die het minder aangenaam maakte om te stappen. Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila werden vervoegd door twee leden van het wandelteam, Roy en Antoine.
Roy was vandaag geen 100%, wegens het uitbreken deze week van een zware verkoudheid, niettemin werdt er flink doorgestapt, waarschijnlijk was de snijdende wind een kompaan om alles wat vlotter te laten verlopen.
Een prachtige wandeldag die werdt afgesloten met een leuke babbel en een blonde van Watou.
het wandelteam
De ronde van Vlaanderen van het wielrennen ligt al een tijdje achter ons, maar vandaag gingen Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila op stap zonder het team in Schorisse, geen gemakkelijke opdracht, want een deel van de wielrennerij werdt ons door wandelclub Klavertje Vier voor de voeten geschoven, de Eikenberg, de Ganzenberg en de Foreest waren drie hellingen die overwonnen moesten worden, de benen goed ingesmeerd en een zonnige maar koude dag weerhielden er ons niet van om het zware parcours af te werken. Moe maar voldaan keerden we s'avonds huiswaarts.
tot de volgende
Woensdag, een mooie zonnige morgen, ietwat aan de frisse kant, stuurden het wandelteam naar het domein van de Jaurieu stappers. Georges, Ingrid, Antoine, Martine, Sky & Atila, kregen het onverwachte bezoek van Marc en zijn vrouwke Lieve. George kon zich als parcourbouwer van De Duintrappers Westende dus geen fouten veroorloven, zeker wanneer Marc, voorzitter van De Duintrappers in de buurt was (grapje). Prachtig waren de vergezichten die we te zien kregen vanop de Kluisberg, spijtig genoeg was het moeilijk stappen door de regen van de afgelopen dagen, die er voor zorgde, dat we veel modder en gladde beklimingen te verteren hadden. Al bij al hebben we een mooie dag meegemaakt die werdt afgesloten met een lekker........... biertje, Cuvée des Trolls
Het wandelteam was dit weekend heel miniem, Ingrid, Georges, Martine, Dirk, Sky & Atila, maar daarom niet minder plezant. Zaterdag stapten we met ons bendeke in Oosterzele, voor Land van Rhode. Ploeteren mensen, ploeteren, ongelooflijk, Ons wandelschoenen gaven het gevoel als ware het, dat er 100kg lood aan hing, nu, moesten het 100kg pluimen zijn geweest...... Fotookes werden er niet getrokken, wegens de regenbuien die werden voorspelt, spijtig genoeg, want veel in de regen hebben we niet gestapt. Ook in Hamme bleef het 3/4e van de dag droog en aangenaam wandelweer. Eigenlijk, feitelijk, kwamen we tot dezelfde conclusie, Hamme was wel plezanter, veel in natuurgebied stappen, maar dan wel op meestal, verharde wegen. Eindpleidooi is, iedereen was na het weekend moe, maar voldaan van de aangename sfeer die er altijd in het wandelteam heerst, ook al is de gang minder in aantal.
17e Brigandtrotterstocht, een wisselbekertocht ingericht door wsv De Brigandtrotters Ingelmunster, werdt een groot succes, ongeveer 2600 wandelaars waren er van de partij. Ook het wandelteam, met Antoine, Ingrid, Martine, Roy, Georges, Dirk en de hondjes Sky & Atila. Het beloofde mooie weer bleef uit, s'morgens trachtte een waterzonnetje door te breken, maar het grijze die november in zich heeft werdt algauw realiteit. Een landelijk parcours, en natuurreservaat, en ...... 4 controleposten. Onderweg stopten we op een paardenmanege, waar we Ingrid's broer tegen het lijf liepen, we kregen wat suikers toegevoegd in de vorm van een pralientje en een cola, en zo stapten we onze 22 kilometertjes met groot gemak af.
Serieus teamke vandaag in Knokke, Antoine, Georges, Ingrid, Martine, Betty, Joseeke, Roy, Pierre, Dirk, Sky & Atila. Het begon heel goed s'morgens, het zonnetje scheen op de flanken van de schepen die in de haven van Zeebrugge gemeerd lagen. Doch, het was van korte duur, algauw begon de hemel grijs te worden en op het einde van onze tocht viel er water uit de lucht. Dat deert het wandelteam niet, er werdt vandaag alweer een serieus stukje afgelachen. De wandeling verliep vlotjes door de straten en parken van Knokke en Heist, aan het visserijmuseum werdt er even geposeerd om het team vast te leggen op foto voor het nageslacht. De laatste schermutselingen van de dag werden afgewerkt in de verwarmde inschrijvingstent met een lekkere blonde Leffe. Zo zie je maar, een simpel wandelingetje kan wonderen doen.
Brik Schotte, kon niet mankeren vandaag, zeker niet met onzen Toine, die verzorger is geweest van de grootste renners die ons Belgenlandje ooit heeft gekend.
Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel één groot feest, en denk ik, ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander, of het mij nu schikt, die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied. Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden, ze zijn voor geen miljoen te koop, m'n lieve trouwe honden
Het landschap van WO I om en rond Zonnebeke, met zijn vele Britse kerhoven, het decor van een gure wandeling. Guur, in die zin dat er een felle wind over de polders blies die het minder aangenaam maakte om te stappen. Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila werden vervoegd door twee leden van het wandelteam, Roy en Antoine.
Roy was vandaag geen 100%, wegens het uitbreken deze week van een zware verkoudheid, niettemin werdt er flink doorgestapt, waarschijnlijk was de snijdende wind een kompaan om alles wat vlotter te laten verlopen.
Een prachtige wandeldag die werdt afgesloten met een leuke babbel en een blonde van Watou.
het wandelteam
