Westerlo-Tongerlo, dit was the place to be vandaag. Kastelentocht, maar heel veel kastelen waren er toch niet te zien, alhoewel, het kasteel van Prins de Merode, bijna op het einde van de wandeling, en, het kasteel van (volgens onze peetvader Antoine) Jeanneke de Merode op het laatst van onze trip, die op heden volledig omgetoverd was tot het plaatselijke gemeentehuis van Westerlo. Het wandelteam was vandaag niet volledig. Roy moest vandaag zijn plichten vervullen als werkende kracht, daarentegen kregen we Joseeke in de plaats om ons te vergezellen. Op het einde van onze trip kwam den Gerard er ook nog eens bij, aan tafel, Betty (vrouwke van Antoine) was gisteren jarig en ze trakteerde de bende op een frisse pint, een bruine van Tongerlo, en dan nog van het vat. Proost, en tot de volgende.
Muntetocht noemen ze zo'n wandeling hier bij ons in de streek. Spijtig genoeg was het ganse team niet paraat, onze peetvader Antoine en de sterke arm der wet Roy, hadden hun verplichtingen aan de kust, die gingen stappen bij hun naaste buren in Nieuwpoort. Ingrid, Georges, Martine, de hondjes Sky en Atila en mezelf stapten een mooie tocht in en om Munte, Bottelare en grondgebied Merelbeke. Doch waren we niet alleen, een prachtig zonnetje was van de partij, maar ook liepen we nog zeven andere Duintrappers op het lijf, zo zie je maar, ons wereldje is klein.
wat is me dat jongens, dacht ik zaterdagmorgen, al gauw had ik het team begrepen, het was een dorpje rond Diksmuide waar we samen op stap zouden gaan. Het ganse team startte op de 8e Karel De Blauwer Tocht, ingericht door de Diksmuidse Wandelclub. Een fotooke zegt het zelf hoe de wandeling noemde, onze peetvader Antoine kende de ganse historie rond den Karel, die man zou in de streek gekend zijn als een beruchte smokkelaar. Ergens stond er zelfs een standbeeld van die kerel, maar de juiste locatie, daar moest onze Don Corleone het antwoord schuldig op blijven. Oeps, op bovenstaande foto springt er nog een Duintrapper op het plaatje, den Gerard, die ons naar uitzondering een tijdje vergezelde op onze tocht.
vandaag waren we op stap met het wandelteam in Elsegem-Wortegem met onze peetvader Antoine (78) zie foto, ons Ingrid, Martine, Georges, Roy en natuurlijk onze twee doggy's Sky & Atila, en last but not least mezelf, Dirk. Georges & Ingrid stapten op de 18km wat van in het begin door de rest van het team misbegrepen werdt. Meer dan de helft van de gang dacht dat het verliefde koppeltje op de 13km ging. Daarom namen we bovenstaande foto van het koolzaadveld in de gedachte toch maar iets te bespeuren van onze tortelduifjes, goed gezien????? Okee, wijle ook niet. Ons Pekke Antoine, Roy, Martine en de twee doggy's stapten dan maar de 26km, wat ons allemaal heel goed beviel. Prachtig weer was ons van de partij, maar ook een mooi lichtglooiend parcours, alhoewel, hier en daar zat er wel een kuitenbijtertje bij. Wat ons wel tegenviel ( ) was, dat we niet eigenlijk voorbij het golfterrein liepen van de Ghellinck. Voor de rest van het parcours, chapeau voor de inrichters van Klavertje Vier.
Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel één groot feest, en denk ik, ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander, of het mij nu schikt, die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied. Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden, ze zijn voor geen miljoen te koop, m'n lieve trouwe honden
