Gebruik onderstaande aangepaste zoekmachine om meer info te vinden!
Aangepast zoeken
Gegroet beste bezoeker mijn bedoeling is om u zoveel mogelijk informatie te verstrekken ivm de 101ste luchtlandingsdivisie tijdens WO2. Ik probeer een overzicht te geven van enkele artikels over dit onderwerp die verspreid staan op het internet. Het meeste van deze informatie heb ik dan ook van een andere site gehaald. Het is niet mijn bedoeling om plagiaat te plegen, wel om u via deze links naar deze sites te brengen zodat u zich verder kan informeren. Veel lees en misschien ook hobbyplezier.
Een van de meest spectaculaire militaire innovaties van de Tweede Wereldoorlog vormen de luchtlandingstroepen.
Deze troepen, doorgaans bestaand uit lichtbewapende infanterie, worden door de lucht aangevoerd met transportvliegtuigen of zweefvliegtuigen en landen achter de vijandelijke linies.
Nagenoeg onmisbaar binnen dit concept zijn de parachutisten.
Zij nemen meestal het voortouw in luchtlandingsoperaties.
Het element van verrassing speelt een belangrijke rol bij de inzet van luchtlandingstroepen.
Begonnen wordt meestal met het afwerpen, achter de vijandelijke linies, van parachutisten bij één of meer strategische punten als vliegvelden en bruggen, eventueel voorafgegaan door een luchtaanval om de verdediging te verzwakken.
De parachutisten vormen een bruggehoofd en maken zo de verdere aanvoer van troepen door de lucht of over land mogelijk.
De MG42 of Maschinengewehr 1942 is een Duits machinegeweer die voor het eerst werd geproduceerd in 1942 als de opvolger van de MG34. De MG42 had met z'n 1200 schoten per minuut (sommige versies gingen tot 1800 schoten per minuut), de hoogste vuursnelheid van alle vuurwapens tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadeel was wel dat door de hoge vuursnelheid veel patronen kon worden verschoten, waardoor men snel door de aanwezige munitievoorraad heen was.
Achtergrond
Tijdens de late jaren '30 was de MG34 ontegensprekelijk het beste machinegeweer dat er bestond maar had als groot nadeel dat het in aanmaak duur en tijdrovend was. Om het steeds uitbreidend Duits leger te kunnen blijven bewapenen werd gezocht naar snellere methoden om wapens te produceren. Het uitgangspunt bij het de uitschrijving van de specificaties van de MG42 was het realiseren van een meer economischer en tijdsefficiënt fabricageproces vergeleken met de MG34.
Het prototype: de MG39
Het winnende ontwerp, gemaakt door doctor Crunow van het bedrijf Metall-und-Lackierwarenfabrik Johannes Grossfuss AG, bevatte invloeden van Italiaanse en Poolse ontwerpen, en het prototype kreeg de naam MG39. Het bedrijf Johannes Grossfuss AG waren experts in het plaatslagen, een procédé waarbij staal in de finale vorm werd gedrukt en geperst en was het alternatief fabricageproces van het warmgieten en tijdrovend draaiwerk. Het productieproces van het ontwerp van Metall-und-Lackierwarenfabrik Johannes Grossfuss AG, verhoogde de fabricagesnelheid enorm: vergeleken met de MG34 daalde de aanmaaktijd met 50% (tot 75 manuren) en verminderde de productiekost tot 250RM (tegenover 327RM voordien). De MG39 bleef nagenoeg gelijkaardig als de MG34 om de eenvormigheid en het vertrouwen in het wapen te bewaren. De enige aanpassingen waren het wegvallen van de Gurttrommel, waardoor alleen de kogelband kon worden gebruikt, en het verhogen van de vuursnelheid tot 1200 schoten per minuut (sommige versies konden tot 1800 schoten per minuut afvuren). Het menselijk gehoor kon bij deze vuursnelheid onmogelijk elke afzonderlijke kogel horen aankomen en het speciale geluid dat de MG42 maakte gaf het de bijnaam de kettingzaag van Hitler (Engels: Hitlers buzzsaw). Ondanks dat de aanmaak goedkoper bleek was het prototype MG39 minder gevoelig aan vuil en temperatuur waardoor het minder blokkeerde.
Het productiemodel: de MG42
Gezien het succes van het prototype MG39 duurde het nog tot 1942 vooralleer een normale productie op gang kwam waarna het prototype MG39 werd hernoemd tot MG42. Al vanaf de start van de productie kon men de steeds toenemende vraag nooit inwilligen. De MG42 woog 11.6kg in de lichte uitvoering met de tweepoot (Duits: zweibein). Deze uitvoering was lichter dan de MG34 en zeer gemakkelijk te dragen. De tweepoot, eenzelfde type als de MG34, kon aan het vooreinde of in het midden worden gemonteerd, afhankelijk van de toepassing. In de zware uitvoering werd een nieuw ontworpen driepoot Lafette 42 (Duits: dreibein) gebruikt en woog 20.5kg. De machineloop van de MG42 was lichter dan de MG34 en raakte vlugger versleten, maar kon in enkele seconden worden vervangen door een ervaren operator. Doordat de MG42 minder gevoelig was aan vuil en minder onderhevig aan temperatuursverschillen en het als gevolg minder blokkeerde, was de MG42 in elk type klimaat inzetbaar en deed uitstekend dienst in Noord-Afrika. Er werden tijdens de Tweede Wereldoorlog meer dan 400000 MG42 machinegeweren geproduceerd.
Het alternatief: de MG42V of MG45
In 1944 zorgden acute materiaaltekorten ervoor dat het Derde Rijk een nieuwe versie op de markt bracht, de MG45 (of MG42V). De MG45 werd gemaakt van staal met een lagere kwaliteit waardoor het gewicht reduceerde tot 9kg en had een nog hogere vuursnelheid. De eerste testen werden gevoerd in juni 1944 maar de ontwikkeling bleef aanslepen waardoor er slechts een tiental zijn gebouwd.
Nabeschouwing
Tot op vandaag wordt de MG42 aanzien als een van de beste machinegeweren ooit gemaakt. Na de Tweede Wereldoorlog werd de MG3, een MG42 met een verlaagde vuursnelheid en een 7.62 x 51 mm NATO munitiekaliber, door Duitsland, Noorwegen, Spanje, Denemarken gebruikt. In de Joegoslavische republieken werd nog steeds de MG42 met het oorspronkelijk 7.92 x 57 mm Mauser munitiekaliber gebruikt. De M-60 van het Amerikaans leger is gebaseerd op de MG42 en een aantal andere legers gebruikte het MG42 ontwerp als basis voor het ontwerp van hun machinegeweer.
