Een centraal begrip in de spirituele kant van Aikido is 'leegte', in de betekenis dat er is niets blijvend is of absoluut op zichzelf staand. Zoals trainen verwant is tot kennis; zoals volharding verwant is aan vriendelijkheid en zoals gewetensvol zijn verwant is aan moed, zo werd Shingon-boeddhisme verwant aan Aikido. Ueshiba sensei gebruikte Shingon altijd als een inspiratiebron. Het doel van de training is om deze wijsheden in de dojo te cultiveren, maar ook om het toe te passen in het dagelijks leven.
Aikido is na het einde van de Tweede Wereldoorlog met zijn internationale verspreiding begonnen. De kunst zoals deze tegenwoordig het meest wordt toegepast, komt eerder voort uit de interpretaties van leidende leraren en andere discipelen van Ueshiba dan uit de Aikido van de oprichter zelf. Vandaag hebben de meeste Aikidokas nog nooit gehoord van ude-osae (controle van de arm), kotemawashi (wending van de voorarm) of kote-hineri (verdraaiing van de voorarm). Deze standaard Aikido-technieken worden vandaag simpelweg ikkyo (techniek nummer één), nikkyo (techniek nummer twee) en sankyo (techniek nummer drie) genoemd.
Aikido wordt op verschillende manieren gegeven en de accenten verschillen van dojo tot dojo. Alle manifestaties van deze kunst zijn goed, op voorwaarde dat ze de leer van Ueshiba handhaven. Na de fysieke bewegingen komt het principe achter de beweging. Dan komt elke gewenste variatie. Soms worden mensen die al jaren Aikido trainen, moe van deze training. Het is alsof ze tegen een muur slaan. Dezelfde technieken, telkens opnieuw uitgevoerd, verliezen hun glans. Dit is de reden waarom sommige mensen stoppen met Aikido (en andere vechtsporten).
Ironisch genoeg kunnen deze stadia niet worden omzeild. Om uiteindelijk succesvol hogere niveaus te bereiken, is het belangrijk om niet te denken aan winnen of om bezorgd te zijn over verliezen, maar alles te vergeten. Deze ultieme techniek heet in het Japans Mushin.
De sferische harmoniek is de essentie in Aikido en brengt het fysieke en het spirituele samen. Het is een oneindig aanpasbare beweging van oorzaak en gevolg. De sferische harmonieken kunnen op diverse manieren gevisualiseerd worden, afhankelijk van de manier waarop ze gebruikt worden. In het midden bevindt zich de leegte van de geest, een aspect van de zelfrealisatie van een Aikidoka.
O-Sensei onderwees niet expliciet de principes die te vinden zijn in Aikido-technieken. Hij wees de weg, maar het is aan elke individuele student om hem op dit pad te volgen.
Aikido-technieken vormen een brug naar een spiritueel niveau. Het is verkeerd om enkel technieken te leren, het is onjuist om enkel de creatieve, spirituele aspecten van Aikido te bestuderen. Om techniek te leren moet je zorgvuldig de werking van je geest controleren. Om vooruitgang te boeken in Aikido, moeten Aikidokas vergeten wat ze denken te weten en moeten ze bij elke training hun oefeningen opnieuw benaderen. Met deze wisselwerking streeft de Aikidoka ernaar om de verborgen betekenissen te leren binnen elke beweging.
Sommige jonge Japanse vrouwen waren zulke getalenteerde strijders dat ze zij aan zij met de mannen op oorlogspad gingen, de onna-bugeisha. Hierbij één van hun indrukwekkende maar tragische verhaal, vermoeid door avonturen, oorlogen en veroveringen in het zestiende eeuwse Japan. Om even stil bij te staan.
Gedachten echoën huilend over winterse velden. Eeuwig schermerdonker, een laatste zuchtje wind verdwijnt over schaduwrijke bossen. Verdwenen zijn de aromatische geur van bloesems. Aanschouw de naamloze berg, gewikkeld in de mist. Overvallen door duisternis, zit ik tegen een boom. Enkel de bladerloze takken van een anonieme boom herbergen mij vanavond. Dit is het laatste uur, mijn leven dat niet gebloeid heeft tot dit trieste einde. Elke overwinning was maar een dauwdruppel in deze vluchtige wereld. Eindelijk kan ik rouwen over het verlies van vele levens, zij die niet meer zijn. Uiteindelijk delen we hetzelfde lot. Mijn naam zal verdwijnen in de wolken van de eeuwigheid. De ijzige nacht komt, mijn ademhaling wordt oppervlakkig. Wanneer de ochtendklokken zullen luiden, zal ik deze droomwereld verlaten hebben en zal mijn lichaam aan de aarde worden teruggeven, verlicht van mijn samoerai ziel. Als het leven goed is, is de dood ook goed. Umarete wa, shinuru hazu nari, sore naraba"
Haiku is een Japans poëtisch verhaal in dichtvorm vanaf de 13e eeuw en heeft in tegenstelling tot de westerse vorm geen standaardkenmerken. Het vormt meestal een uitdrukking van de Japanse levenshouding, die bekend staat als Zen. (Door de grote taalkundige afstand tussen het Japans en de onze, maakt het helaas noodzakelijk om een grote vorm van vertaalvrijheid te gebruiken opdat het origineel geen onrecht zou worden aangedaan bij slecht woordelijk vertalen.)
Ons leven is slechts een wolk dat in een oogwenk verdwijnt Naarmate de tijd verstrijkt ontwaakt de ziel Aikido wordt een belevenis, dat ons naar meer doet reiken Dat vuur in ons hart plant en vrede brengt in onze geest De mooiste dingen in deze wereld kunnen niet worden gezien of gehoord Maar moeten met het hart worden gevoeld In het morgendauw rijpt harmonie, als vlinders in de eerste morgenbries Laat Aikido harmonie toe in jouw leven, onsterfelijk.
Morihei Ueshiba beschouwde Aikido ook als een spirituele training. OSensei vertelde vele verhalen en er werd steeds aandachtig geluisterd door zijn studenten. Eén van die verhalen is het hartverscheurend evocationem over de Leegte (Ku) in Aikido. Het wordt traditioneel gezien als de plaats waar niets is, het onbekende. Wanneer jouw Aikido-traject is bezaaid met openhartigheid en meedogendheid, wanneer de wolken van misleidingen zijn verdreven, als je weet hoe je eigen geest werkt, zorgzaam (na)denkend, als je leegte maakt op jouw weg, dan zal je uiteindelijk de ware Leegte leren kennen. Leegte is waar goed is en waar geen kwaad is, waar wijsheid is.
Wees hoopvol, wees een eenvoudig persoon, geniet van je Aikido-trainingen en -samenzijn.
Godai, de vijf elementen voor zelfbeheersing en zelfvertrouwen.
Het Aikido-model is gebaseerd op de vijf eeuwenoude krijgskunst-elementen: aarde (chi); water (sui); vuur (ka) en wind (fu) en het vijfde ku (leegte). Het is een manier om de interne beweging in je lichaam te leren voelen, via externe bewegingen en brengt zo bewustzijn op fysieke, emotioneel, mentale en spiritueel niveau, in harmonie met de "Vijf Elementen Filosofie", in het Japanse Boeddhisme godai genaamd. Deze complexe dingen worden vertegenwoordigd door het eenvoudige symbool O. Dit symbool staat ook voor eenheid en tegelijkertijd voor leegheid. Aikido vertaald deze elementen naar competenties zoals meebewegen, controle houden en loslaten en zo je grenzen voelen. Luister daarom steeds naar je lichaam.
Oordelen wie Tori en wie Uke is in Aikido, is een subtiele zaak, want beide beoefenen Aikido. Weten door te zien betekent weten wat er zich in anderen afspeelt door te zien hoe deze zich uiterlijk manifesteert. Dus als ze stil blijven staan en niets zeggen, kunnen Tori en Uke niet van elkaar onderscheiden worden. Als ze éénmaal handelen, onderscheiden ze zich van elkaar.
Aikidokas zijn niet uit op succes of roem, maar op de glorie en het talent in wat ze doen. Ze streven ernaar om het leven van anderen te verbeteren zonder hierover opschepperig te doen, door zich op het proces te richten in plaats van de uitkomst. Voor hen is elke zienswijze interessant, omdat het ze in staat stelt om verschillende standpunten van Aikido te begrijpen.
Aikido en de dynamische persoonlijkheidsontwikkeling.
Wanneer je over een lange tijd Aikido in jouw leven toelaat, produceert het van binnen een opmerkzame beheersing en wijsheid. Wanneer het wordt gekoesterd en bewaard, wordt die meesterschap steeds completer, zodat het intuïtief wordt en zich met Ki metamorfoseert. Aikido wordt gekenmerkt door wijsheid, wijsheid wordt gestabiliseerd door Aikido. Het gebruik ervan in het dagelijks leven is onuitputtelijk.
We leven in een gecompliceerde samenleving waar ieder van ons een tandwiel is. Ueshiba Sensei zou blij zijn als de Aikidoka's hun eigen wegen naar deze waarheid zouden ontdekken. Aikido leren kennen is jezelf leren kennen (en openbloeien).
Door een harmonieus evenwicht te vinden tussen intellectuele training, fysieke training, deugdtraining en ki-training, komt men tot wijsheid." (OSensei)
Shoshin is een complexe Japanse term die verwijst naar een staat van een eenvoudige en ontspannen beginners geest. Een beginners geest is eigenlijk een lege geest, klaar voor alles, open voor alles. De geest van een expert wil alles omvatten en heeft altijd een oordeel klaar. Een sensei schenkt onbaatzuchtig deze bescheiden kennis aan de dojo-studenten door ze bij elke Aikidotechniek te laten oefenen in deze ervaring van Shoshin, zodat ze een buitengewoon beeld van hun omgeving en van zichzelf krijgen. In de geest van de beginner zijn er veel mogelijkheden. Sensei hoopt dan ook op een vleugje doorzettingsvermogen van de studenten om tot deze meest fundamentele vorm van inzicht en zelfoverwinning in Aikido te komen.
Het uitgangspunt van elke Aikido-prestatie is het verlangen en de beste manier om daarin te slagen is om het steeds opnieuw te proberen. Onze grote fout is dat we onze moed te snel laten zakken. Slechts één ding maakt de vervulling van je droom onmogelijk en dat is onze eigen angst voor falen. Het mooiste in het leven van een Aikidoka is niet wat je krijgt tijdens de les, maar wat je ontvangt van jouw sensei, zodat de mooiste kunst ontstaat: een autobiografisch werk, vol met Aikido. De geest is als een tuin en om te bloeien, moet je elke dag voor hem zorgen.
In de dojo biedt sensei jou een blauwdruk van mogelijke Aikido-ontwikkelingen voor het leven aan, door jouw praktische ervaringen en jouw theoretische inzichten te laten integreren en te laten belichamen in een uitdrukking van efficiënte Aikidotechnieken. Maar een sensei geeft het je niet, een sensei helpt je het te vinden. Als je dan uiteindelijk door je sensei wordt geïnspireerd, zie je je eigen potentieel uit de toekomst jou in dit heden ontmoeten.
De belangrijkste eigenschap van een goede lesgever is een goede student zijn. Er zijn contrasterende (culturele) inzichten over het aanleren van Aikido: van persoonlijke instructies geven tot traditionele Japanse manier van enkel observeren, zonder uitleg. Probeer de focus op de basistechnieken van Aikido als onderwijskader te behouden. Het zijn de bouwstenen die nodig zijn Aikidokas op een meer verfijnde manier te trainen in deze complexe kunst. Lesgeven is jezelf uitdagen en nuchter blijven over je eigen vooruitgang om zo eerlijk tegenover jezelf te blijven. Het belangrijkste voor een lesgever is om op de tatamis te stappen en je best te doen op dat moment, om een sfeer te creëren waarin Aikidokas succes kunnen voelen. Het uiteindelijke doel is om als lesgever overbodig te worden en Aikido de leiding te laten nemen, zodat iedereen de voordelen van een Aikido training kan ervaren. We trainen allemaal op onze eigen manier en krijgen onze eigen resultaten.
OSensei zei :Wat heeft het voor zin om alleen maar mijn techniek te kopiëren? Als je een techniek één keer uitvoert is het al afgelopen. Aikido verandert elke dag. Je moeten kijken naar de (budo) gedachten achter elke beweging.
Het beoefen van Aikido mag nooit leeg aanvoelen. OSensei s gedachtewereld in zijn meest veréénvoudigde vorm belichaamd acht krachten: de actieve en stille kracht; de aantrekkende en loslatende kracht; de splijtende en samenvoegende kracht; de smeltende en de stollende kracht, elkaar voedend in onafgebroken spiralen van samenvloeiende Ki. Voeg daarbij de bijhorende bewegingen en richtingen en dan heb je het begin van het idee van OSensei s trainings-methodologie.
De Darumapop is een traditionele Japanse holle, ronde pop van papier-maché, met een gewicht aan de onderkant, zodat de pop niet kan omvallen. Deze pop is ook een symbool voor veerkracht en doorzettingsvermogen en beeldt de boeddhistische leermeester Bodhidharma uit, beter bekend als Daruma Daishi (482539). Het gezicht heeft een baard en snor. Vaak zijn de ogen nog niet ingekleurd. Bij het doen van een wens wordt één oog ingetekend. Is de wens in vervulling gegaan dan wordt het andere oog ook ingetekend. Daarna wordt de pop bij een Daruma Kuyo-ceremonie verbrand.
De oudste officiële gepubliceerde aantekeningen van Morihei Ueshiba heet Aikido Maki-no-Ichi (1954). Het was alleen bedoeld voor de nu genaamde Shodans. Het was grotendeels gebaseerd op een trainingshandboek "Budo Renshu" uit 1933, dat oorspronkelijk als leidraad gegeven werd aan de uchi-deshis van Morihei Ueshiba. De overeenkomst tussen Aikido gegeven door een 50-jarige en een 70-jarige Morihei Ueshiba werd wetenschappelijk geanalyseerd en bedraagt 87%. Het verschil ligt vooral in zijn raffinage van de Jo en Bokken toepassingen na de oorlog.
