Aikido is na het einde van de Tweede Wereldoorlog met zijn internationale verspreiding begonnen. De kunst zoals deze tegenwoordig het meest wordt toegepast, komt eerder voort uit de interpretaties van leidende leraren en andere discipelen van Ueshiba dan uit de Aikido van de oprichter zelf. Vandaag hebben de meeste Aikidokas nog nooit gehoord van ude-osae (controle van de arm), kotemawashi (wending van de voorarm) of kote-hineri (verdraaiing van de voorarm). Deze standaard Aikido-technieken worden vandaag simpelweg ikkyo (techniek nummer één), nikkyo (techniek nummer twee) en sankyo (techniek nummer drie) genoemd.
|