Wil ik een fysisch of een psychisch monistische Aikido?
Het is een moeilijke taak om alle elementen van Aikido te leren bevatten en zich eigen te maken. In het algemeen worden aan technische vaardigheden het meeste aandacht gegeven, immers beweging en klemmen zijn het gemakkelijkst te leren. Is er voor jezelf een voorkeur voor deze "gevechtsgerichte" vorm met sterke fysieke technieken of is er een voorkeur van een zachte verzoenende vorm van zelfreflectie, geen confrontatie maar eerder een geestelijke momentbewustzijnsontwikkeling?
Aikido verandert, zowel technisch als de gedachten achter elke beweging. Is technische Aikido belangrijk of iemands mentale houding met respect vanuit het ethos van Budo?
Is het belangrijk om beter te zijn dan iemand anders of beter te zijn dan jezelf?
Jij bent zeldzaam ... maar als Aikidoka ben je uniek.
We zijn allemaal gelijk in het feit dat we allemaal anders zijn.
We zijn allemaal hetzelfde in het feit dat we nooit meer hetzelfde zullen zijn als we Aikido bestuderen.
Niemand die ooit zijn best heeft gedaan, heeft er spijt van gehad.
Kom uit die comfortzone.
Probeer beweging als je statisch bent. Probeer statisch als je beweegt. Als je mentale toestanden bestudeert, richt je dan op het fysieke lichaam. Als je alleen het fysieke onderzoekt, onderzoek dan de voordelen van de harmonieuze denkwijze. Alle benadrukken verschillende dingen, maar er zijn meer overeenkomsten dan we misschien denken. Heb een open geest. Zoek de dingen die voor jou werken. Doe je eigen studie en vind het positieve. Zelfs als je een techniek misschien niet correct kunt uitvoeren, is er altijd wel iets om te leren. Zoek de diepere dimensie in Aikido. Weet je wat het verschil is tussen jou en de Aikidoka die je geworden bent? Jij bent zeldzaam ... maar als Aikidoka ben je uniek.
Haiku Aikido: het parfum van de ziel, een wolk die regent met vreugde.
Poëtisch woorden die worden gekozen door wie ze leest
Haiku is een Japans poëtisch verhaal en heeft in tegenstelling tot de westerse vorm geen standaardkenmerken.
Een Aikidoka overwint de vermoeidheid van de dag in de dojo wordt geladen met verantwoordelijkheden voor deze wereld zoekt het vertrouwen dat sensei geeft en het waardig is wordt verliefd op verwondering en schoonheid van het samen bewegen zoekt de eenvoud in de complexe dans van Tori en Uke vindt vreugde om (terug) te lachen om de rimpels op het gezicht van de Uke waardeert de vastberadenheid en toewijding van iedereen op de tatami respecteert de sporen van de mysteries van iedere beweging omarmt de kracht om verder te bloeien weet hoe mooi de Weg van de Vrede kan zijn die gekozen is kijkt naar de vriendschap, het meest natuurlijke harmonie tussen mensen bedankt zijn sensei voor de inzet om deze weg van harmonie te tonen.
Het woord dojo betekent letterlijk 'plaats van de weg'. De dojo is een speciale plek voor het beoefenen van een speciale kunst. De tatami is een spiegel voor het leven. Denken, waarnemen, ervaren, integreren en dan belichamen. Een plaats van leren, respect en harmonie. Buigen is een geschikte manier om dankbaarheid en nederigheid te tonen. Aan het begin van elke trainingssessie buigt men naar de Sensei, zeggende Onegai-Shima (vertaald als 'ik plaats mezelf onder uw leer '). Aan het einde van elke trainingssessie, buig je opnieuw naar de Sensei, zeggende Domo-Arigato-Gozaimashita. (vertaald als 'dankjewel voor wat je ons hebt geleerd').
Vergelijk nooit Senseis met elkaar. Elke Sensei heeft iets unieks te bieden. Het is jouw taak om het te ontdekken.
Wanneer je tussen 20 en 30 jaar jong bent, moet je een goede sensei volgen. Dit is een tijd waarin jong bloed door jouw aderen brandt, een tijd van risicovolle technieken, vol nieuwe ervaringen en gelegenheden, waar geen obstakel te groot is.
Wanneer je tussen 30 en 40 jaar bent, ervaar je je Aikido-technieken anders en kan je nog fouten toestaan, maar er rust een enorme verantwoordelijkheid op je schouders. Een leeftijd van het zoeken naar verbetering. De tijd om risicos of om te experimenteren zijn voorbij. Er wordt kennis van jou verwacht. Dat maakt net het leven fantastisch.
Wanneer je tussen de 40 en 50 jaar oud bent, komt de uitdaging: er wordt van jou verwacht dat je met jouw kennis en wijsheid de toekomstige generatie begeleidt en helpt met de Aikido technieken.
Wanneer je tussen de 50 en 60 jaar oud bent, gebruik al je tijd om jongelingen te trainen in de magische cyclus van harmonie. De vervulling van een levensweg.
Wanneer je ouder dan 60 wordt en je hebt al jouw doelstellingen bereikt, zoek naar meer, om sterker te staan in het leven als ooit tevoren, voor jouzelf. Dit is juist het begin. Wees trots op jouw verwezenlijkingen.
Vind en zoek de grootheid, goedheid en harmonie in dit Aikido-proces.
Aikido en Moriheiâs Goden en het geheim van de Leegte.
Heel weinig shihans en studenten kenden Moritaka Morihei Ueshiba zoals hij was, toen hij zijn heiligdom met zijn goden bezocht: een man gevuld met een innerlijke rust, vriendelijkheid en vreugde. Rond 1926 sprak Mr. Moritake in zijn Tanabe-stadsdialect hierover "We doen een offer aan de goden en het is het beste om niet met onze adem op de mochi te blazen." (note: mochi = dori) "Om jezelf te kennen moet je je missie kennen die door de hemel is toegewezen en om die te vervullen moet je voldoen aan de orde van het universum ...". Over de daarmee verbonden ideale wijze van martiale trainingsmethodieken met In en Yo; Ka en Mi; hemel-mens-aarde en staand op de brug, enz. bij de beoefening van zijn Aikido, vertelde hij Ik word volkomen transparant, de tegenstanders worden getransformeerd in hun etherische lichaam en ik ben bezeten door mijn beschermgeest. De andere persoon verdwijnt en ik word enkel aangevallen door hun handen en vorm. Hoe meer de Shugyo van de ander vooruit is gegaan, hoe groter hun etherische lichaam en de beschermgeest, dus moet ik ook groter worden. Hoe dan ook, de toestand van mijn hart wanneer ik tegenover een tegenstander sta, is zo transparant als een spiegel, dus in deze toestand wordt de geest van de ander opnieuw gereflecteerd."
Als men dit met logisch, filosofisch of wetenschappelijk verstand dit leest, zal men niet in staat zijn om dit concept te vatten.
Er werden vele (Japanse) pogingen ondernomen om de zeer diepe betekenis over een wereld van polijsten, verdiepen en strategisch Kunst van zijn Leegte en Drijvende Brug te begrijpen.
Life doesnt require that we be the best, only that we try our best...😀
Onze gedachten maken ons wie we zijn en zorgen dat we bestaan. We zijn denkende wezens, als we niet kunnen denken, dan bestaan we niet meer. Dit pakje gaat mij binnenkort helpen om de meer gedurfde Aikidotechnieken met succes te volbrengen
O'Sensei was een man van de vrede, die vooral op latere leeftijd (vanaf 1942 op 59 jarige leeftijd) zijn spirituele en filosofische visie volgde om een krijgskunst in budo te creëren, om vooral spiritueel en mentaal sterk te staan. Iedereen heeft zijn eigen schoonheid, maar niet iedereen kan die zien. Aikido probeert dit essentiële pad te tonen, een pad dat vaak onzichtbaar is voor de ogen van velen. Weinigen zien eigenlijk wie Aikidokas eigenlijk zijn, maar iedereen ziet wat we lijken te zijn. In het algemeen oordelen mensen meer door de ogen dan door intelligentie, omdat iedereen kan zien, maar weinigen begrijpen wat ze zien. Velen denken dat er fysieke kracht nodig is om Aikido te beoefenen. Het is essentieel om te begrijpen dat fysieke kracht niet nodig is om in harmonie samen te werken. Aikidokas evolueren in deze studie, aangepast aan hun lichaam, fysieke conditie en leeftijd om bij confrontaties te accepteren waar ze echt toe in staat zijn. Alleen dan zijn ze vrij om een verschil te maken in deze wereld. Wees als Aikidoka vreedzaam en deugdzaam, zodat jouw toekomst vredevol mogen zijn, semper ubique ab omnibus, altijd en overal voor iedereen.
Aikido en zijn existentiëel psychoconcept van Irimi-Issoku.
Als Aikidoka moeten we niet enkel met een centripetale beweging in het temporaal-geografische ruimtelijke centrum treden van de Uke, maar onszelf ook intentioneel in het existentiële persoonlijk centrum van de persoon positioneren. M.a.w. naast de fysieke irimi is er ook een mentale irimi.
Iedereen heeft vanaf kinds af aan geleidelijk een onzichtbare persoonlijke ruimte opgesteld, gevuld met eigen innerlijk gevoelens, denken en percepties van de omgeving, dat voornamelijk een beschermende functie heeft. Met deze persoonlijk gedefinieerde ruimte reageert men op een ander persoon. Wanneer twee mensen in interactie gaan, tasten zij hun posities van onderling psychologische gedefinieerde afstand tot elkaar af, waarbij een soort evenwicht tussen benaderings- en ontwijkings-inspanningen ontstaat.
Wetenschappelijk psychologisch onderzoek hieromtrent toont aan dat deze interactieve mentale irimi bij Aikidokas een significante harmonieuze invloed heeft op de eigen grenzen en dat ze dit met de nodige verantwoordelijkheid en zelfregulering uitvoeren, om geen verdere ongecontroleerde emotionele woedereacties te activeren bij de Uke. Hierbij ontwikkelt de Aikidoka zelf een zeer flexibel grensverleggende persoonlijke ruimte.
Ai-uchi betekent vechten tegen en impliceert een gewelddadig aanval, harde reactie, destructief gedrag; eigen vooroordelen, kwetsend, vol van frustraties en agressiviteit. Ai-nuke betekent vechten voor en weerspiegeld de nuance van assertief en constructief gevecht, ondanks de tegenstrijdige houding is er hier een behoefte om samen wederzijdse groei te bevorderen om de onenigheid tussen partners te verwijderen. Neem niet elke (persoonlijke) aanval op als een Ai-uchi, maar als een Ai-nuke. Weiger om in de aanval te gaan en respecteer de aanvaller, door je te ontdoen van de winnaar-verliezer houding. Zoek naar een voor beide partijen voordelige oplossing. Wat jij de waarheid noemt, is jouw waarheid. Er kunnen nog enkele andere waarheden zijn. De kunst van de vrede begint bij jezelf. Werk aan jezelf en je definieer zelf jouw taak in deze kunst van de vrede. Iedereen heeft een geest die verfijnd kan worden, een lichaam die op de een of andere manier kan getraind worden om dit pad te volgen. Breng vrede in je eigen leven en geef dan de kennis van deze kunst door aan anderen.
Een Aikidoka leert hoe hij confrontaties met een uitdager kan vermijden, hoe kalm en gebalanceerd te blijven te midden van een conflict (zowel fysiek als mentaal), door de stroom van de energie van de uitdager te accepteren, door ermee te harmoniseren en mee te bewegen. De tegenstander en de Aikidoka worden in wezen één, waarbij beweging en gerelateerde ademhalingsoefeningen een onderdeel van deze Japanse vechtkunst is. De Samoerai die met leven en dood te maken hadden, omarmden elke dag de meditatiepraktijken van Zen-monniken om hen te helpen hun geest en lichaam te kalmeren. Vanuit goed gedocumenteerde neurowetenschappelijk perspectieven hebben het samenspel van somatische bewuste lichaamsbewegingen met meditatieve oefeningen (aandacht voor de beweging zelf) bij Aikido vele unieke synergistisch voordelen: een betere aerobe capaciteit; balansgevoel; verbeterd welzijn, geheugen en cognitieve verwerking; flexibiliteit; verminderd angstgevoel en een verminderde leeftijdsafhankelijke hersenatrofie (onderzocht op 159 deelnemers).
Deze cognitieve wetenschappelijke studie analyseerde, door middel van fenomenologie, de wederzijdse dynamische intersubjectieve sociale verstrengeling bij Aikidokas, waarbij de interpersoonlijke resonantie tussen individuen (Tori-Uke) een aanleiding tot interactiepatronen van zelfonderhoudende intra-lichamelijke modulaties aangaf, die verder gaan dan de gedragscapaciteiten van geïsoleerde individuen. ( je mag deze zin even teruglezen hoor). De non-verbale manier van aanraken kan heel krachtig zijn. Bij lichamelijke sociale interactie komt een neuropeptide (oxytocine) vrij, ook wel gelukshormoon genoemd. Gebrek aan aanraking wordt geassocieerd met depressie, eetstoornissen, agressie en zelfbeschadigend gedrag, terwijl aanraking een positief effect heeft op neuronale groei, hersengolven, ademhaling en hartslag en vermindert hierbij stress en angst. In de praktijk van Aikido worden handen gebruikt om verbinding te maken met een partner, in tegenstelling tot andere vechtsporten waarbij wordt geschopt en/of geslagen. Aikido houdt een bijna vreugdevolle bereidheid in om aangeraakt te worden, waarbij de handen zacht, meegaand en ontspannen zijn, om verbonden te blijven met de tegenstander (partner).
(*) Aikido: A martial art with mindfulness, physical, relational and spiritual benefits
Tijdens het beoefenen van Aikido dienen alle bewegingen gecontroleerd (en harmonieus) uitgevoerd te worden, zonder overdreven krachtinspanning. Op hogere leeftijd ligt de essentie van deze moeizame innerlijk weg van harmonie en energie om verder door te groeien en zichzelf verder te blijven ontwikkelen eerder bij de juiste lichaamshouding, mentale houding, correcte ademhaling en het harmonisch samenwerken van lichaam en geest, dan in de (reactie)snelheid, spierkracht en pure techniek. Als senior probeer je elke keer de conditie van het lichaam te voelen en stel je de intensiteit van de opwarming en de training daar op af, om zo door jaren van training misschien in staat te zijn om misschien via de (buik)ademhaling af te stemmen op eigen bewegingen en de bewegingen van de partner.
In het algemeen is het doel van Aikido om het lichaam en geest te onderwijzen, om een integrale ontwikkeling van het menselijk wezen te bereiken, om te helpen bij de zoektocht naar zichzelf, om empathie te vinden met de wereld van dingen en wezens om je heen. Aikido bestaat uit twee verschillende elementen: de techniek en de geest. Mensen worden in het begin vaak naar één aspect van de kunst getrokken: sommigen zijn op zoek naar Aikido als middel voor persoonlijke groei en spirituele transformatie, terwijl anderen worden aangetrokken tot de stromende, krachtige en effectieve bewegingen van Aikido technieken. Deze somatische benadering van Aikido impliceert dat individuen de leer van een sensei vertrouwen en intellectueel proberen te implementeren in hun eigen ervaringskennis en percepties van hun eigen omgeving. Wat men uiteindelijk zal ontdekken is dat deze twee schijnbaar afzonderlijke elementen onderling verbonden zijn: de geest wordt ontdekt door middel van techniek en techniek wordt verbeterd als de geest wordt versterkt.
(*) uit Antropologische pedagogische conceptualisatie door sensorische performatieve kinesthetische Aikido-beoefening. (Department of Anthropology, University of California)
De esthetische tragedie van een Aikidoka bij het volgen van een stage kan zijn, dat het twijfels oproept over de eigen kennis van Aikido, waarbij deze kennis noodzakelijkerwijs groot is, terwijl de onwetendheid noodzakelijkerwijs oneindig is.
Stelt Aikido mij teleur? Is mijn uitvoering een illusie? Laat Aikido mij steeds opnieuw vallen, totdat ik besluit om de les te leren? Zet het continu Ukes op mijn weg tot ik stopt met reageren? Maakt het me bang totdat ik mijn angst verlies en vertrouwen krijg? Lacht het me uit, totdat ik stop met alles zo serieus te nemen? Vernedert het me en verslaat het me opnieuw en opnieuw tot ik besluit mijn ego te laten vallen? Ontzegt het me de goede uitvoering totdat ik begrijp dat alles Ki is? Geeft het me niet wat ik wil, totdat ik besef wat ik nodig heb om te evolueren? Doet het pijn, kwelt het me totdat ik mijn ademhaling waardeer?
Het is de taak van elke Aikidoka om na een stage om zelf dingen te onderzoeken in Aikido. Dit kan leiden tot doodlopende weggetjes, waar je misschien zelfs na maanden beseft dat het niet voor je werkt. Maar zelfonderzoek is een cruciale vaardigheid om je te ontwikkelen in Aikido. Dit proces dwingt je om alles wat je doet te bevragen, tot aan de basis. Al die veronderstellingen die je al vroeg hebt gemaakt; al die leringen die je zonder uitdaging voor ogen hebt gehouden, alles moet worden onderzocht. Uiteindelijk valt je techniek uiteen en voel je je een complete beginner. Dat is iets goeds. Het alternatief is om vast te zitten in een sleur, geen vooruitgang meer te boeken, steeds dezelfde oude bewegingen polijsten. Het is een comfortabele plek om te zijn, zeker, maar het is niet waarom je Aikido doe.
De wijzen zijn degenen die wijsheid zoeken; dwazen denken dat zij het al gevonden hebben. (Japans spreekwoord)
Aikido en we worden zelf auteur van ons eigen leven.
Oefen Aikido op jouw manier. Het kan net zo simpel of spiritueel zijn als je nodig acht. Doe wat goed voelt. Aikido is een levenslange verbintenis, waarbij je moet leren zoeken, onderzoeken, maar het meest en het beste van allemaal is dat je uiteindelijk Aikido elk moment zal beleven, zonder te evalueren, te analyseren, te oordelen. Probeer geen zorgen te maken over wat er is gebeurt of over wat er in de toekomst wel of niet zal gebeuren. Mis niet het mooiste-moment van je leven, wat echt van belang is, wat ons vergelijkbaar maakt en wat ons tegelijkertijd zo anders maakt, namelijk respect voor iedereen.
We worden authentiek geboren en lopen dapper rond op deze wereld. Elke persoon ontwikkeld een eigen levenservaring, een les gedomineerd en gecreëerd met concepten van eigen verantwoordelijke acties, waardoor elke ervaring persoonlijk is en niet met iemand anders kan vergeleken worden.
De dojo is een speciale plek voor het beoefenen van een speciale kunst. Het woord dojo betekent letterlijk 'plaats van de weg'. Iedereen heeft zijn eigen verwachting in Aikido. Dit is een concept dat door de menselijke geest wordt gecreëerd. De verwachtingen die men creëert met zijn persoonlijke gedachten zijn uiteindelijk degene die pijn kunnen doen en waardoor mensen zich vaak beledigd voelen, omdat er een verschil is tussen het verwachtte concept en datgene dat men ervaart. Sta open voor nieuwe ervaringen. Vriendschap is een waardevol deel van ons leven. Voor degenen die ernaar streven Aikido te bestuderen: het meest waardevolle geschenk dat we aan anderen kunnen geven is (eenvoudig) onze aanwezigheid in de dojo. Als (beginnende) Aikidoka moet je studeren om jezelf te verbeteren, niet om te concurreren met anderen. Je haalt uit Aikido wat je er in legt. Het doel dat je je stelt, de verwachting die je hebt, bepalen jouw manier van oefenen. Laat elke les in de dojo een praktijkervaring in zelfgroei zijn.
De maatschappij dicteert ons voortdurend hoe we moeten denken en wat we nodig hebben om ons gelukkig te maken, maar op een dag ontwaak je in een intensieve emotionele matrix en ga je plots door het leven alsof je er niet meer bij hoort, is het alsof je emotioneel gedumpt bent in een realiteit die niet meer geschikt is voor jou. Je kijkt met lege ogen naar degenen die door het leven glijden, die tevreden zijn met de opgelegde maatschappelijke manipulaties, die tevreden zijn met de manier waarop het systeem werkt, zelfs al zijn ze hierdoor ongelukkig en wil je daardoor enkel nog meer tijd alleen doorbrengen. Het is een moeilijke taak in Aikido om zijn ethos van zijn verbondenheid, nederigheid en respect eigen te maken, die ons transformeert, ons een emotionele intelligentie aanrijkt om jezelf te overwinnen en hierbij tevens onszelf laat zijn. We zijn allemaal op reis om onze eigen lessen te leren. Dit gevoel om er niet bij te horen is een manier om te voorkomen dat we stil blijven staan. We moeten onze eigen waarheid achterhalen, binnenin onszelf, om onze plek in het leven te vinden. Bedenk dat je uniek bent. Wees trouw aan jezelf. Je past misschien niet in de buitenwereld, maar vind je gevoel van verbondenheid met iedereen die om je geeft.
