|
Als Aikidoka moeten we niet enkel met een centripetale beweging in het temporaal-geografische ruimtelijke centrum treden van de Uke, maar onszelf ook intentioneel in het existentiële persoonlijk centrum van de persoon positioneren. M.a.w. naast de fysieke irimi is er ook een mentale irimi.
Iedereen heeft vanaf kinds af aan geleidelijk een onzichtbare persoonlijke ruimte opgesteld, gevuld met eigen innerlijk gevoelens, denken en percepties van de omgeving, dat voornamelijk een beschermende functie heeft. Met deze persoonlijk gedefinieerde ruimte reageert men op een ander persoon. Wanneer twee mensen in interactie gaan, tasten zij hun posities van onderling psychologische gedefinieerde afstand tot elkaar af, waarbij een soort evenwicht tussen benaderings- en ontwijkings-inspanningen ontstaat.
Wetenschappelijk psychologisch onderzoek hieromtrent toont aan dat deze interactieve mentale irimi bij Aikidokas een significante harmonieuze invloed heeft op de eigen grenzen en dat ze dit met de nodige verantwoordelijkheid en zelfregulering uitvoeren, om geen verdere ongecontroleerde emotionele woedereacties te activeren bij de Uke. Hierbij ontwikkelt de Aikidoka zelf een zeer flexibel grensverleggende persoonlijke ruimte.
|
