In het algemeen is het doel van Aikido om het lichaam en geest te onderwijzen, om een integrale ontwikkeling van het menselijk wezen te bereiken, om te helpen bij de zoektocht naar zichzelf, om empathie te vinden met de wereld van dingen en wezens om je heen. Aikido bestaat uit twee verschillende elementen: de techniek en de geest. Mensen worden in het begin vaak naar één aspect van de kunst getrokken: sommigen zijn op zoek naar Aikido als middel voor persoonlijke groei en spirituele transformatie, terwijl anderen worden aangetrokken tot de stromende, krachtige en effectieve bewegingen van Aikido technieken. Deze somatische benadering van Aikido impliceert dat individuen de leer van een sensei vertrouwen en intellectueel proberen te implementeren in hun eigen ervaringskennis en percepties van hun eigen omgeving. Wat men uiteindelijk zal ontdekken is dat deze twee schijnbaar afzonderlijke elementen onderling verbonden zijn: de geest wordt ontdekt door middel van techniek en techniek wordt verbeterd als de geest wordt versterkt.
(*) uit Antropologische pedagogische conceptualisatie door sensorische performatieve kinesthetische Aikido-beoefening. (Department of Anthropology, University of California)
|