Fotootjes vanuit het St-Vincentius ziekenhuis.
Opgenomen op 9 december... reeds vrijgelaten (of hebben ze hem buiten gesmeten ?) met een niertje minder op 19 december.
Volgende maand moet hij nog 4 maal terug voor "spoelingen".
(Ze hebben dus niet alleen aan zijn hand gewerkt...)
Brief vanuit SINT-VINCENTIUS.
Op de zesde verdieping van het ziekenhuis aan de Sint-Vincentiusstraat te Antwerpen.
CHIRURGIE.
Eén dag van de elf.
Met een zee aan tijd. Behalve dan op D-Day : naar de operatiekamer, onder de spots, hulpeloos bij de anestesist, dokter en assistentes, verpleegsters, scalpel, kijkoperatie.
Als een besnorde Christus met de armen open op de koude operatietafel.
Let the beast go.
Verzinken in een niet bestaande wereld terwijl met inkijksystemen darm en nier verwijderd worden. Bloederig. Geruisloos. Pijnloos.
Daarna : alleen in kamer. Geen pottenkijkers. Geen stoorzenders. Een zee van tijd: lezen, schrijven, zappen.
LECTUUR.
Louis-Paul Boon, Willem Elschot en de poezie van Paul Van Ostaeyen.
Geen pagina gelezen. Het grote werk aan het lichaam voorbij, anestesie vraagt zijn tol.
Dan maar X-light lectuur.
De dagelijks krant en Humo.
Pagina 147 van Humo 3615/51 : de colum van een GROOT Vlaams schrijver.
Met de lange, wapperende manen over het paard getild.
Herman Brusselmans.
Ooit gepoogd te lezen. En nu weer. In de bedstee van het lazaret.
Herman Brusselmans.
Uit zijn rijke proza :"...op de zetel van Ikea lag te vogelen met mijn echtgenote Tania..." - "...op het moment dat ze klaar kwam..." - "m'n sjarel terug uit haar doos..." - "...en terwijl het sperma uit mijn fluit gutste..." - "...vooral dank zij Eva Braun , die Hitler de hele tijd muilde, pijpte, rimde, aftrok en z'n voetzolen kietelde met de afgesneden penis van een Jood..." - "...Tania De Metsenaere nog even lag te masturberen, want ik had haar daarstraks tijdens de seks nog maar drie orgasmes bezorgd...".
Is dit het niveau van een GROOT VLAAMS SCHRIJVER?
Toogpraat.
Des guten zuviel, mij gedacht !
't Zal wel aan mij liggen.
MULTI.
Na de ingreep zowat strike gelegen op de witte lakens van kamer 604.
Komen daar drie (3) jonge, mooie verpleegsters om mij een beurt te geven (WASbeurt). Brusselmans! Goed, het was klassewerk.
Door een Vlaamse, een Russin en een Marokkaanse.
Een multiculturele schoonmaak is voor een oudere, grijze snor mooi meegenomen.
Berlusconi ? Neije ! Willy Duponi !!!
ZAPPEN.
Intussen was het àl Kopenhagen wat de klog sloeg.
Dag en nacht.
Zappen hielp niet meer.
Een scherm vol Obamas, Merkels, Sakorzys en Van Rompuys.
Gelukkig lag Berlusconi met zijn 'Dom van Milaan' ook in bed.
Misschien wel met een verpleegster.
10° DAG : terug naar Piraville.
De Stad Mortsel. Het groene beton en een verkeersinfarct.
Maar, met de gezellige kroegen waar het bier nog uit de kranen stroomt en betaalbaar is.
Maar da's nog even wachten.
De tuin straalt de Kerstsfeer uit.
Stralend wit. En de namaak boom in de living, met de witte ballen.
En de Kerststal.
Thuis.
En stoofvlees met friet.
Recupereren.
Met tv, dagbladen en Van Ostaeyen en Elschot.
Zonder Brusselmans.
Groeten van Willy Dupon
Oppersnor
Schreef Logan P. Smith : "Wanneer lijders aan een kwaal medeslachtoffers van dezelfde ziekte ontmoeten, begint het gesprek en is het leven weer heerlijk."
Nen aawe mengs ziet af...
Maar hij heeft zijn snor nog en dat is het belangrijkste !
koud, hé...
