De voorlaatste dag van de vakantie gingen de baasjes nog een boottocht maken, want ze wilden ook wel eens de zeehonden van dichtbij zien. Eerst ging de tocht naar de marinehaven in Den Helder.
Daar lagen een aantal pronkstukken van de Koninklijke Marine,
zo ook de Hr. Ms. Tromp en de Ruyter
Zeer toevallig was ook net de feestelijke overdracht van het nieuwe schip van de kustwacht aan de gang. Begeleid door 2 spuitende blusboten en een vliegtuig van de kustwacht voer het de haven van Den Helder binnen.
Vanuit de verte konden ze ook nog een blik werpen op een experiment van hangcultuur met mosselen in het waddengebied. Wat voor experiment weet het vrouwtje niet meer. Niet goed opgelet of....alweer vergeten?
En dan de zeehonden. Als je een tocht maakt op een schip met vaste vertrektijden moet je geluk hebben dat het tij goed is. De zandplaten vallen op ongeregelde tijden droog, maar de baasjes hadden dus geluk. Ze hadden trouwens de hele dag wel geluk, want het weer deed ook goed mee.
Nog een herinnering aan Texel Eén van de dagen dat we onderweg naar het strand waren zagen we deze schapenscheerders aan het werk, dus auto aan de kant. Arcil mocht even in de auto blijven om het risico te vermijden dat hij de hele kudde op hol zou doen slaan. En tegelijk was dat een goede oefening "alleen in de auto blijven". Uiteraard bleef de auto binnen gezichtsbereik .
Daar gaat al een vacht.
Na hevig tegenstribbelen moest dit schaap toch het onderspit delven.
En uiteindelijk kwam ook haar vacht hier terecht.
En dan hier de blote schapen, ontdaan van ons toekomstig dekbed, op een enkeling na die tot dan toe de dans heeft weten te ontspringen. En zo wordt een schaap geschoren.
Soms gaan het vrouwtje en ik mee naar de wijngaard. Dan gaan wij lekker in de schaduw zitten en het baasje in de zon aan het werk. Er moest best wel veel gesnoeid worden en dan zie je onder die bladeren hele mooie trossen hangen, maar ik mag er niet aan komen. Maar ik heb ook wel een mooi plekje hoor, onder de bomen en daar liggen heel veel takjes waar ik lekker mee kan spelen.Voor mij had het vrouwtje ook nog een kekkere kluif mee. Dat is best wel lekker, alleen had ik weinig tijd om hem op te kluiven, want ik moest het baasje in de gaten houden. Om te kijken of hij het wel goed deed en ook om te kijken wanneer hij nou eens bij ons kwam zitten. Zondag had het vrouwtje een koelbox meegenomen met koude drankjes en wat
lekkers erbij voor als het baasje even pauze nam.
Toen we naar huis gingen wilde het baasje ook nog een foto van mij met het vrouwtje maken, want die staat er bijna nooit op.
Wat ik nou leuk vind is kikkers terug de vijver injagen. Dan liggen ze
lekker lui op de kant en dan ren ik zo hard naar ze toe dat ze van
schrik de vijver weer inspringen. Soms gaan ze niet gelijk en dan grom
ik ook nog maar even. Maar eigenlijk ben ik wel een beetje jaloers op
die kikkers, zeker met dat warme weer. Soms vragen mensen wel eens waarom
ik er ook niet inspring. Maar hebben jullie die rand gezien, daar kom
ik nóóóit meer uit en die loopt nog schuin af naar beneden ook. En erin
staan gaat ook al niet, daarvoor is het te diep. Maar soms ren ik als
een gek rondjes en dan spring ik over de hoek en dan houdt het vrouwtje
d'r hart vast, zegt ze. Want als ik er in val krijgt ze mij er niet uit en
dan moet ik blijven watertrappelen tot het baasje thuis is.
En dan wordt het tijd om de sportieve prestaties te vermelden van de
baasjes. Dat het baasje paardrijdt is zo nu en dan al eens vermeld. Dat
heeft het hij dan ook op Texel diverse keren gedaan. Omdat Marc,de
paardrij-instructeur van het baasje, toevallig ook een paar dagen op
Texel zou zijn hadden ze afgesproken om te kijken of ze een keer samen
konden rijden en dan het liefst een strandrit. En dat lukte. En als je
dan toch op het strand rijdt, dan hoort daar eigenlijk een rengalop bij.
Dat had het baasje nog nooit gedaan, maar één keer moet de eerste zijn.
Marc vond dat hij het best wel kon proberen. Dus zo gezegd, zo gedaan.
Het was een geweldige rit geweest en de rengalop: dat was het helemaal.
En
dan het vrouwtje. Die had gezien dat er een golfbaan was waar ze
introductie-lessen gaven. Dat was iets wat ze altijd al eens wilde
proberen. En omdat het lekker dichtbij was was dat een mooie
gelegenheid. Na een heel verhaal (wat ze inmiddels alweer vergeten is)
mochten ze eindelijk proberen het balletje weg te slaan. De instructeur
had voorgedaan hoe dat moest en vol bewondering hadden ze gezien hoe het
balletje zonder moeite zo'n 150 meter ver ging. En na een aantal slagen
over de bal heen en in het kunstgras vloog de bal ineens toch wel met
een mooi boogje een aantal meters weg. Na nog wat probeersels en
instructie kreeg het vrouwtje de slag te pakken en sloeg tot haar eigen
verbazing zeer regelmatig het balletje ook een kleine 150 meter weg.
Het was prachtig weer en de omgeving (in de duinen) was ook schitterend.
Daar kun je je best een tijdje amuseren. Maar ja, het hondje kon niet
mee, dus is het bij de introductie-les gebleven.
Het werd steeds iets beter weer, de wind was gaan liggen en
de temperatuur begon voorzichtig wat te stijgen. Dat kwam goed uit
tijdens een bezoekje aan het Maritiem en Juttersmusem in Oudeschild. Een groot deel was buiten te bekijken en kon besloten worden met een kopje koffie, buiten op het terras. Met verbazing kijkt het baasje naar wat er allemaal aangespoeld is en dit is nog maar een klein deel
Langzamerhand begon het op te klaren. Het was redelijk mooi weer, dus voor het eerst met de pootjes in het water. De baasjes dan, maar net als Arcil kwamen ze niet verder dan dat. Het was ijzig koud. Verder een beetje luieren in de tuin en een poging gedaan een zonsondergang te fotograferen vanuit het voortuintje van ons huisje .De bedoeling was om rechts in beeld de vuurtoren te vangen terwijl links de zon onderging. Maar dat bleek toch te moeilijk.
Om Arcil wat af te koelen heeft het vrouwtje een handdoek goed nat gemaakt en Arcil omgehangen. Gisteren had hij er na 5 minuten genoeg van. Vandaag loopt hij er ook op zijn gemak een beetje mee rond in huis en tuin. Zo af en toe gaat hij ergens rustig liggen en de handdoek blijft keurig zitten.
De wadden waren op 200 meter lopen van het huisje, dus daar kwamen we
nog al eens. Arcil kon daar wel loslopen bij hoog water. Bij laag water
was het risico te groot dat hij de vogels/meeuwen tot Vlieland achterna
zou zitten.
Schapen waren er genoeg, maar daar had Arcil geen aandacht voor, daar moet je border-collie voor zijn. Dus: Izzy en Michka, deze is speciaal voor jullie, met een pootje van Arcil.
Met het weer wil het nog steeds niet erg vlotten. Het is wel droog, maar
koud en het stormt nog steeds behoorlijk. Zo erg zelfs dat de ronde van
Texel (een race voor catamarans rond Texel) die zaterdag 19 juni zou
plaatsvinden werd afgelast. Het werd te risicovol geacht voor zowel de
boten als de bemanning. Gelukkig zat er ook verwarming in het huisje en
daar werd dan ook regelmatig gebruik van gemaakt. Maar ook bij minder
weer is er genoeg te doen. Zoals bijvoorbeeld een bezoekje aan Ecomare.
Helaas mogen daar geen honden mee naar toe. Vorig jaar was het absoluut
onmogelijk om Arcil alleen achter te laten in een "vreemd" huis. Nu ging
dat fantastisch. Eerst hebben we dat geoefend door Arcil te vragen "op
het huis te passen". Probleemloos ging hij zijn bench in, kreeg 3
"snoepjes" in en na gezegd te hebben "dag Arcil tot straks" zijn we
weggegaan. Gewoon een klein ommetje gemaakt met de oren gespitst. We
hebben niets gehoord en zelfs bij terugkomst ging hij pas geluid maken
toen we weer binnen waren. Met een gerust hart durfden we het toen aan
om zo af en toe eens zonder Arcil op stap te gaan. Dus op naar Ecomare,
centrum met informatie over de Wadden, de Noordzee en de natuur op
Texel.
Terwijl Arcil binnen onder tafel de warmte probeerde te ontlopen en het
vrouwtje in de tuin aan het kijken was wat er allemaal aan het verdorren
is, streek dit mooie insect neer op een achtergebleven bamboestok.
Heel voorzichtig, om letterlijk en figuurlijk geen slapende honden
wakker te maken, ging ze naar binnen om het fototoestel te halen.
Ondertussen hoopte ze dat de schoonheid bleef zitten waar hij zat. En
dat had hij gedaan en gaf het vrouwtje ook nog eens de gelegenheid hem
van alle kanten te fotograferen.
Maar wat de naam is van dit prachtige natuurproduct: geen idee. Wie weet het wel?
Dit zijn de wadden, dat lag op ongeveer 200 meter van ons huisje. Eerst
moest je met een trap omhoog over de dijk en dan zag je de wadden.Vlieland kon je daarvandaan ook zien liggen, maar dat was leuk voor de
baasjes. Wat ik mooi vond waren al die vogels, die wilde ik allemaal wel
achterna. De baasjes durfden me dan ook niet goed los te laten lopen,
want het waaide ook heel hard en dan hoorde ik ze niet meer als ze me
riepen. Maar ze hadden een lijn van wel 8 meter en daar kon ik ook mooi
aan heen en weer rennen. Zeewier is ook wel grappig spul, ze zeggen dat
je dat kunt eten. Ik heb het wel geprobeerd, maar ik vond het toch niet
zo lekker. Schelpen waren er ook genoeg, maar ik heb alleen maar lege
gezien. Ik had best wel een paar lekkere mosselen gelust.
's Middags is het baasje gaan paardrijden in de duinen. Het vrouwtje is bij mij gebleven. Natuurlijk mag een foto van het baasje te paard niet ontbreken. Hij heeft verschillende buitenritten gemaakt waarvan de meeste op het paard op de foto, Nevada.
De baasjes hadden de bench voor mij in de kamer gezet, daar moest
ik in slapen. Ze durfden het niet aan om me 's nachts los te laten. Ze
waren bang dat ik zou gaan piepen of blaffen of zo.Vorig jaar deed ik
dat nog wel, toen heb ik ze een paar nachten goed bezig gehouden. Maar
deze vakantie heb ik geen kik gegeven (tenminste 's nachts niet). Als we
's avonds het laatste rondje hadden gelopen ging ik vanzelf al in de
bench liggen. Dan kreeg ik van het vrouwtje nog 2 of 3 "snoepjes" en dan
hoorden ze me niet meer.
Zondags was het weer niet geweldig en zijn we een kijkje gaan nemen in
Oudeschild, dat heeft een mooi haventje. Daarvandaan kun je allerlei
boottochten maken. Er was daar ook een dijk waar allemaal schapen op
liepen en de baasjes maar zeggen: "Kijk Arcil, leuk schaapjes". Nou, ik
vind het maar stomme beesten. Vroeger blafte ik altijd naar ze, zeker
als ze weer eens "Bèèè" zeiden. Maar nu niet meer. Nee, dan die meeuwen,
die zijn pas leuk. Die zie je overal, op palen, op daken en vooral op
het strand. Daar zijn we 's middags nog heen geweest. Het waaide nog
steeds heel hard en het begon ook nog te regenen. O, en er was nog wat
leuks. Het baasje heeft altijd een grote hoed op, een koiboihoed of
zoiets en die waaide in zee. Hij kon hem nog net pakken, maar het
vrouwtje moest er erg om lachen en het baasje ook wel. Het was wel
jammer dat hij niet vergat de riem los te laten (ik moest daar aan de
lijn volgens de borden) en dat we geen foto's konden maken vanwege de
regen. Maar die komen er nog genoeg.
De baasjes waren met van alles aan het slepen, zelfs mijn
bench werd uit de kamer gehaald. Ze keken ook wel erg veel naar het
weerbericht. Zouden we soms met vakantie gaan??? Vast niet naar een warm
land dan, aan de toch wel wat twijfelachtige gezichten te zien. De
baasjes hadden het er al over dat het als het nu weer slecht weer zou
zijn dat ze er nooit meer naar toe zouden gaan. Ze hadden op dezelfde
bestemming al 2 keer eerder héél slecht weer gehad. De verwachting was:
harde wind en temperaturen zo rond de 13, 14 graden. Nou ja, als het
maar droog is, dan kunnen we lekker wandelen. Rond een uur of elf gingen
we op weg en om 13.30 uur waren we in Den Helder, net te laat om de
boot nog te halen. Dus moesten we wachten op de volgende die om 14.30
uur ging. Dat vond ik wel leuk, want in sommige andere auto's zaten ook
honden en die heb ik allemaal luidkeels toegeblaft. (de baasjes vonden
dat minder leuk). Zoals jullie al begrepen hebben: we gingen naar Texel.
Het vrouwtje gaat proberen er een verslag in verschillende delen van te
maken, zodat ze later nog eens terug kunnen kijken op deze, zeer
geslaagde, vakantie. Nadat we met de boot over waren gegaan,
moesten we eerst naar De Koog om de sleutel op te halen. Dat was bij een
restaurant "De Tijd". Daarvoor moesten we eerst door een hele drukke
straat lopen en ik wilde al die mensen gedag zeggen, maar dat vond het
baasje niet zo'n goed idee. Van de aardige mevrouw in het restaurant
kreeg ik een lekker staafje en de baasjes een drankje, maar ik had het
veel te druk om alles te bekijken om dat rustig op te kluiven. Later heb
ik dat in het huisje nog wel gedaan, hoor. Daarna was het nog een
stukje rijden, want we gingen helemaal naar het noorden van Texel, naar
De Cocksdorp. De baasjes hebben alles uitgeladen en het huisje bekeken
en ik de tuin.
Dat was weer een lekkere grote en toen gingen we weer
weg, want we moesten nog boodschappen doen. Maar....o jee, de auto
startte niet. Het baasje was vergeten de lichten uit te doen. Ze vonden
wel dat de auto er gauw de brui aan gaf, want ze zijn hooguit een half
uurtje binnen geweest. Maar gelukkig kwam de opgetrommelde hulpdienst al
snel en kon het vrouwtje boodschappen doen terwijl het baasje en ik
rondjes gingen rijden. Later zijn we nog even naar de dijk gewandeld, die was 200 meter van ons huisje. Daar zijn we nog heel vaak heen geweest. Het was behoorlijk fris en in de loop van de dag kwam er ook steeds meer bewolking. Tel daar nog een flinke storm bij op, dat maakte het niet echt aangenaam.
De foto in het bericht hieronder is een paar dagen later gemaakt op het strand bij de vuurtoren.
Vanmorgen had het vrouwtje 2 boterhammen uit de
vriezer gehaald voor het
baasje om onderweg op te eten terwijl hij ergens naar toe ging.
Toen
het baasje zover was dat hij de deur uit kon zei hij: "Nu nog even een
flesje water en het brood in mijn tas en dan ga ik". "Oeps", zei
het
vrouwtje, "Vergeten het brood klaar te maken, ik doe het gelijk". Ze
loopt naar de keuken en roept: "Hoeft al niet meer, het is al op". Ja,
de
boterhammen-dief had weer toegeslagen.
De vermoedelijke, onschuldig
ogende, dader bekent noch ontkent en bij gebrek aan bewijs heeft men
hem moeten laten lopen.
Of de boterhammen in bevroren
of ontdooide toestand waren toen ze genuttigd werden vertelt het
verhaal niet.
