Na 11 uur stil gezeten in een vliegtuigstoeltje, 5 controles gepasseerd, een geweldige service van KLM gehad, zijn we in Houston geland 10 uur lokale tijd. Voor twee van ons voor de eerste keer op Amerikaanse bodem. De eerste indruk is dat het hier erg efficiënt georganiseerd is; ook Houston voelt zo aan. Echt gezellige stad is het niet. Ingecheckt voor een nacht in Hotel Comfort Suites dichtbij de luchthaven, en daarna toch de bus genomen om de stad te verkennen. De stadsbussen (metro) zijn hier aangepast voor rolstoelers: ze hebben allemaal een elektrische platformlift; alleen worden ze niet veel gebruikt... De zwarte chauffeur begon heel enthousiast aan het inladen en 20 minuten later was ie nog bezig... technical problem. De passagiers bleven heeeeeel geduldig gewoon wachten.... dat was ferm. Niemand maakt hier een opmerking of maakt zich druk. Heel opvallend is dat er bijna geen blanken het openbaar vervoer nemen. Wat je ziet in deze grote business-stad is heel veel autoverkeer, waarbij je als voetganger moet uikijken, want de Vlaamse wetgeving passen ze niet toe. We hebben toch een barbecue-restaurantje gevonden dankzij de buschauffeur in het stadscentrum. Opeens sprak ons daar een Amerikaan aan van wie bleek dat hij iets van België wist, dankzij een Vlaamse vriend: "It's amazing how you guys keep going your system without a government!.
Hier is het 7 uur vroeger dan in België, wat maakt dat we eigenlijk alle drie 24 uur in het getouw zijn geweest. Het advies om onze uurwerken bij het opstijgen van het vliegtuig al 7 uur terug te draaien heeft goed gewerkt. Niet te veel last gehad van jetlag. Zal ons benieuwen wat het geeft als we terugkomen.
Qua handicap ben ik (Rudi) hier wel de koning te rijk: ALLES is tot nu toe gewoon toegankelijk. In het hotel hebben ze zelfs twee drinkfonteintjes naast elkaar, en het ene staat op ... rolstoelhoogte (zie foto!). Nu gaan de camper ophalen en trekken we richting Lafayette onder een blauwe lucht en 25 graden (Celcius!). NB foto's volgen nog!
Dank jullie voor jullie toffe reacties op het gastenboek! Al die goede reiswensen zullen we goed kunnen gebruiken, want the Old Man River is nog steeds serieus aan het zwellen, volgens het laatste nieuws deze zaterdag voormiddag: http://nos.nl/video/240378-rivier-mississippi-bedreigt-louisiana.html, wat maakt dat we toch wel afreizen naar niet zo onbedreigd gebied. De gouverneur van Louisiana (Jindal) heeft inwoners in het zuidoosten van Lousiana opgeroepen om het gebied te verlaten, omdat het leger dit weekend een overlaat van de Mississippi opent om twee grote steden te beschermen, waaronder New Orleans. Als de overlaat wordt geopend, zullen 25.000 mensen daar de gevolgen van ondervinden en komen honderdduizenden hectares land onder water te staan. Het wordt misschien echt wel een Muddy Waters (modderige wateren) avontuur... Hoe dan ook, de laatste voorbereidingen zijn getroffen, we zijn er klaar voor. Dit moesten we toch even doorspoelen: zie foto van de 3 "beauties". Zondagochtend 10 uur gaan we in Schiphol aan boord voor Houston. Let's get this trip rolling..!
Dag lezers, vrienden, vriendinnen, familie en onbekenden (maar niet onbeminden), én bluesliefhebbers!
Hoe gaat zoiets... iemand heeft passie voor bluesmuziek én een droom, denkt: "Och, als dat ooit eens zou kunnen; misschien, als ik ooit met pensioen ga..." Opeens is die tijd daar, hij deelt zijn droom met een vriend; die ziet dat wel zitten. Die vriend vertelt het aan een andere vriend, en op een goeie dag doe je het. De omstandigheden hebben zich gevormd en de gelegenheid is samen gecreëerd. De droom is: 'Ooit in mijn leven de cabin van bluesmonument Muddy Waters aanschouwen'. Op 15 mei vertrekken we vanuit Schiphol naar Houston, Texas. Daar staat de camper te wachten, nog niet beseffend dat hij 2,000 miles achter de kiezen en in zijn wielen zal hebben als we hem op 15 juni in Chicago weer achterlaten... Het aftellen is begonnen!
