Zaterdag 11 juni  Chicago Bluesfest – dag 2

Over de volgende 2 dagen kunnen we vrij kort zijn; we kenden al snel de routine: trein naar Chicago centrum, taxi naar Grant Park, door de controle naar het terrein en dan naar de podia.

Van die twee dagen zie je hierna nog een aantal markante foto’s, met vooral Pol als fotomodel. Op zaterdag 11 juni waren de volgende artiesten serieus in actie op het terrein: Fruiteland Jackson,Lurrie Bell,Nick Moss & the Flip Tops, (en of het hier een feest is!),Mississippi jam met Dexter allen,Fernandez Jones jamsessie in de Kids foundation blues tent,The Jimmy Burns Band,Bob Stroger de basgitarist,Willie “Big Eyes”Smith, nog drummer geweest van Muddy Waters,Mud Morganfield band met Bob Corritone, John Primer. In de grote Petrillo Music Shell traden dan 's avonds nog op: Dave Spector Band met special guest Jimmy Johnson, Carls Wethersby's Blues Band en als afsluiter Billy Branch en the Sons of Blues met special guest Magic Slim.

En zo komen we aan het einde van dit mooie bluesliedje... Nog 1 dag genieten van dit land en zijn muziek. De laatste dag stond vooral in het teken van de viering van de 100e geboortedag van Robert "sweet home Chicago" Johnson. Zo werd de jonge bluesbelofte Shemekia Copeland na haar optreden in de Shell gevierd als de nieuwe "Queen of the blues". Die eer kreeg ze ondermeer uit de handen van de dochter van Robert Johnson. Ja, het is die jongedame met het kroontje die naast onze Pol zit. Maar eerst hebben we in de Mississippi Juke Joint nog genoten van onder meer madam Nellie "Tiger" Travis met haar machtige stem en humorvolle présence. Er volgen hierna nog een paar sfeerfoto's van deze laatste dag in Chicago. Na Copeland traden nog Lonnie Brooks op samen met Eddy "the chief" Clearwater, Michael "Iron Man" Burks en Rick Estrin. Als afsluiter werd nog even Alligator Records in de bloemekes gezet wegens 40 jaar oud. Een extra pluim verdienen volgens ons de 2 doventolken die er een show van maakten om de gezongen teksten in doventaal om te zetten. Om 21 uur stipt het festival afgerond en werd het terrein vrij snel door de massa verlaten. De Chicago Cops mochten nog even samen met ons op de foto, eh of was het andersom... en dan verdwijnen we langzaam in de nacht richting station, partir c'est mourir un peu... Adieu Chicago, we had a great time!