29.12
We vertrekken rustig uit Cha'am richting BKK rond 9u. Nu we het toeristischer deel verlaten wordt communicatie erg moeilijk. Tot nu toe kwamen we weg met wat 'thais engels', maar hier verstaan ze geen yes of no. Voor wie ooit door dit land reist: best zo weinig mogelijk woorden gebruiken, al lijkt dat voor onze normen niet erg beleefd. vb "do you have a room please" begrijpen ze niet. "room, have?" gaat wel. Zij zeggen zelf "have" en "no have" ipv don't have.
De Thai kopiëren alles, dat wisten we al. Op de weg vandaag staat om de kilometer een bordje met view pointmet een heuse uitsparing in de baan, dus wij de fiets af en... niets te zien, maar dan ook niets! Er zijn zoveel mooie dingen te zien in dit land, maar iemand heeft de betekenis van view point gemist!
Aan de kant van de baan staan er vaak 10tallen kramen met verse ananas, nu is het kokosdrank.(foto) M vult er zijn drinkenbus mee, ik niet, hou niet van de smaak. Het is bloedheet en we besluiten om niet te fietsen op het heetst van de dag, dus een siësta op het strand in de schaduw. (foto) De weg loopt vlak bij de zee, geen zwaar verkeer en absoluut mooi. (foto's) Het is niet altijd duidelijk hoe we moeten rijden en we proberen het te vragen aan een stel agenten. Zeer fijne ontmoeting: we moesten fris water drinken, een flesje vitaminen achterover slaan (wil je geloven dat dat heeft geholpen?) en de chef wilde mij wel als vrouw...Aangekomen in Ban Laem vragen we aan enkele jongeren (kennen soms wat engels) naar "homestay", dat begrijpen veel mensen. Ze wijzen ons de weg en het zou nog een 8 km zijn. Enkele minuten later worden we door hen voorbij gestoken op de fiets en ze rijden voor tot de homestay. Toffe gasten! (foto) We slapen daar niet, want voelen dat de eigenaar profiteert van het feit dat het zijn laatste kamer is: niet eens een bed, een matje op de grond en 600 B. Die schelmerij is niet erg Thais en dus zoeken we verder. De politie stuurt ons een zijstraat in en we rijden en rijden: prachtig, overal water, mangroven, heel mooi, maar er kwam geen eind aan! Eindelijk zijn we er, maar grote desillusie: schitterende bungalows op het water, splinternieuw, niet voor onze geldbeugel. Bovendien zijn ze volzet... We hadden al besproken om eventueel onze tent op te stellen aan de tempel, maar waarom niet hier? Keivriendelijke eigenaar, begrijpt dat wij na 74km om 18.30u niet echt verder willen en laat ons blijven op de meest idyllische plek van deze reis. (foto) De kokkin woont op 100m, kookt voor ons en we mogen haar douche en toilet gebruiken. Als we willen afrekenen, begrijpt de man niet wat we willen betalen. We geven dan enkel iets aan de kokkin en haar gezin. Is dit geen schitterend land?
https://maps.google.be/maps/ms?msid=201445170335243366574.0004d1e7af0776e9f4378&msa=0
Iemand zei dat het prettig zou zijn om te kunnen volgen op een plan ipv enkel de namen van de stadjes te vermelden. Wel: u vraagt, wij draaien!
;-)
Dat dit niet de mooiste stad van Thailand was, hadden we al vermoed, maar dat er geen enkele weg langs de kust gaat, dat wisten we niet. M blijft er over verwonderd hoe men er is in geslaagd om van de ganse kust privaat terrein te maken, zodat er enkel "resorts" te vinden zijn en niet 1 weg, zelfs niet voor voetgangers... We zijn dus genoodzaakt om 30km langs een 6-baan snelweg te fietsen, iets minder aangenaam dan de rit van gisteren, maar dat hoort er bij. Aangekomen in de volgende badplaats, is die veel sympathieker: enkele westerlingen, maar ook Thai voor wie een lang weekend start. We vinden een kamer "op de dijk"en gaan eten in de vissershaven in een restaurant waar je je zeevruchten mag kiezen. We laten ons eens goed gaan en doen alsof het oudjaar is, want wie weet waar zitten we dan? Voor het ganse festijn betalen we 14 euro. Moet kunnen ;-)
Vroeg wakker met de scouts in het National Park... (foto van zonsopgang) M heeft eerst band geplakt, dan muesli binnen en dan het park uit, de baan op. Zeer mooi om tussen watervogeld, ijsvogeltjes en andere vliegende soorten te rijden. Er is een balangrijke reden waarom de meeste fietsers van noord naar zuid rijden en niet omgekeerd zoals wij; de wind! Er staat altijd een stevige wind rond deze tijd van het jaar en dat zullen we geweten hebben...Nochtans valt dat subjectief best mee, enkel de "boordcomputer" verraadt dat we geen 20, maar amper 12-13km/u fietsen. De zon brandt en ik ben dus blij met die wind. Mooie dingen gezien onderweg (foto van drogende vis aan zee) tot tegen Hua Hin, dan wordt het wat M een "kermis" noemt: massatoerisme. We vinden toch een rustige kamer in een zijstraatje. We hebben ook een paar keien mee, want er zijn meer en meer wilde honden en als ze alleen zijn, kom je weg met een boze kreet of heel snel trappen, maar met 4 of meer dieren samen lukt dat niet altijd. Hondenvrienden als we zijn: ik heb al een hond een vrouw in haar kuiten zien bijten en daar bedank ik voor! Buik is helemaal genezen, dus elke dag een verse ananas onderweg...(foto)
26.12
Vanmorgen heel rustig vertrokken, we zouden er een korte dag van maken en nog een duik nemen in de zee bij aankomst. Prachtig weer, maar constant wind op kop. Op zich viel dat wel mee, tot we even in een andere richting fietsten, wan leek het of we vlogen! Heel mooie streek. Paar kiekjes van onderweg: een tempel in aanbouw, een bananenbloem, een kerkhof, een vrouw die vist, ... Op het stuk langs de grote baan is het wel concentratie geblazen! De vrachtwagens zoeven voorbij en je wil er niet onder liggen, maar ook niet in de gracht belanden... Uiteindelijk fietsen we langer dan voorzien, omdat er niet echt slaapplaats te vinden is. Dan maar door tot het nationaal park + 10 km, maar dat blijkt al gesloten. Dan nog verder naar het strand waar we de tent kunnen opzetten + 8km en ja, dat lukt. De zee is hier niet zo proper, dus ik ga "douchen," in een wastob en dan vroeg de tent is. M voelt zich beetje slap, volgens mij hebben we te weinig gegeten vandaag. Het was niet voorzien dat we 70km zouden doen. Een goeie nachtrust en morgen een stevig ontbijt en dan is hij er weer bovenop. We staan hier weer geweldig en helemaal alleen met uitzondering van een scoutskamp...
25.12
MERRY CHRISTMAS voor iedereen!!!!
En ja... de zon schijnt hier! Oef, wat doet dat goed na al die kms door regen en wind. Hier doen ze gek over de kerstliederen die door de Thai op TV worden gecoverd. Vanmorgen zijn we naar de guesthouse verhuisd waar we vorig jaar geslapen hebben: het tegenovergestelde van de kamer van vannacht voor dezelfde prijs: 350 B (8 euro) Mijn buik is beter en ik heb voor 't eerst een toast gegeten als ontbijt . 't Is tenslotte kerstmis hé. Leuk stadje, we blijven hier vandaag in de buurt rondtoeren en ik heb de kleren naar een 'laundry' gebracht waar ze gewassen en gestreken worden voor 1 euro per kg. De rits van Michels regevestje is stuk en die hebben we uiteraard laten maken tussen de bananen??? Daar zat dé vrouw met een naaimachine, dus logisch. (foto)
21u. We hebben de fietsen genomen en zijn zonder bagage naar de legerbasis gereden waar de soldaten een hondenleven leiden aan een paradijslijk strand (foto), waar we niet konden weerstaan aan een frisse duik, want weer niemand te bespeuren. We zijn ook gestopt aan een tempel in de legerbasis waar erg brave apen leven. Niet enkel mensen zijn er in soorten, ook aapjes: heel schattig kwamen ze fruit eten uit onze hand. Vanavond gaan eten op de zeedijk als compensatie voor gisteren: gestoomde squid in limoensaus. Overheerlijk! We zouden hier een paar dagen kunnen blijven, maar dat zien we morgen wel.
- het opladen van de fietsen om naar het station te rijden. Het valt op dat er meer en meer zwaarlijvige mensen zijn in Thailand, ook kinderen...Ze copiëren hier alles, dus ook fastfood én ze eten een hele dag...
- onze "kerstmaaltijd" op de trein
- onze buur op de trein
Tip voor wie later met de trein in Thailand reist: 2e klasse is prima! We boekten eerst 1ste klasse, (beetje bevooroordeeld) en dat kostte 2200 B (55 euro) Het is niet omdat je het kàn betalen, dat je het moet betalen en dus vroegen we naar 2e klasse en dat was 580 B. Goeie keuze, want even comfortabel, met ventilators en in 1ste klasse was het ijskoud door de airco. Zo gaat het ook met guesthouses: wij slapen met een ventilator en dat kost net de helft van een kamer met airco, waarvan ik hoofdpijn krijg. Dan is de keuze snel gemaakt.
24.12
Ik heb de ganse nacht op toilet gezeten, ni te doen of eigenlijk wel te doen, want ik ben telkens opnieuw onmiddellijk in slaap gevallen. Tegen de ochtend ook krampen en hoofdpijn: jaja, 1 keer bij een chinees gegeten en het is om zeep! Het regent keihard, maar we kunnen onmogelijk nog een dag in dit kot blijven, tenzij ik doodziek word, maar dat is voorlopig niet het geval. Wat zou dokter J zeggen? Immodium +, het eerste om duidelijke reden en de plus om de krampen te stoppen. Ik neem een kauwtablet en een daffalgan tegen de hoofdpijn en we vertrekken om 8u stipt. M ontdekt dat z'n ketting roest. 'Putain', eigen schuld. Ze is nieuw van bij vertrek, maar als je over t strand rijdt in zout water, dan moet ze nadien best gespoeld worden... We stoppen onderweg voor olie en smeren uitvoerig! Ik heb ook iets ontdekt: de "vaude"zakken zijn niet waterdicht, zelfs niet met het jasje errond. Mijn kleren in de zak zijn allemaal nat. Dringend een wasserij vinden, of ze gaan schimmelen. Ik kan zelf wassen, maar het is nog niet 1 dag droog geweest om te drogen en dan lost dat natuurlijk niet veel op. M eet onderweg een lekkere rijstsoep, ik enkel een beetje droge witte rijst. Ik zal proberen het hiermee te doen. Het gaat heviger regenen, dus jassen aan en als het nog erger wordt, stoppen we om te schuilen. Het jongetje van de zaak waar we schuilen is gefascineerd door de fiets (foto). We kunnen niet anders dan langs de grote baan rijden en vinden aan de kant van de weg veel vernieling: een doodgereden mangoust, beetje verder een hond... geen leuke dag vandaag. Ondanks de andere symptomen voel ik me niet ziek, mijn benen houden het vol. Na 35km gaan we opnieuw schuilen en koffie/thee drinken in een groot busstation. Daar is gratis internet en ik verstuur de laatste berichten. M zoekt op hoe lang dit weer nog gaat aanhouden, want met uitzondering van zijn 4 zakken (reclame voor Ortlieb!) is alles drijfnat. Slecht nieuws: hevige regen de volgende dagen in gans het zuiden. "Zullen we anders de trein nemen naar Bangkok en daar gaan fietsen?" vraagt M. Hoe kon hij mijn gedachten lezen... We kleden ons aan met alle mogelijke bescherming, want het giet vreselijk en dan komt de kok van het station voorstellen om ons weg te brengen in zijn pickup. Wat een zalig land! We kunnen de trein van 15.17u nog halen, maar rijden niet tot BKK, we stappen af in Pratchuap Kiri Khan en blijven in die buurt nog een week of zo. In het station splitsen we op, want M moet de fietsen er op krijgen op het einde van de trein en ik moet 10 zakken in de juiste wagon krijgen, terwijl de trein maar 60 sec stopt. Stress? Maar neen, de politie helpt me natuurlijk, we hadden niet anders verwacht. Op de trein beseffen we allebei dat die vrijheid prijsloos is en M is heel blij dat we als reispartner perfect op elkaar zijn afgestemd. Dat is toch al iets
Op de trein probeer ik een soep en hij een lokale bol (foto) Dit is ons kerstmaal! Om 23.30u is onze halte en dan een slaapplaats zoeken. De guesthouse waar we vorig jaar sliepen is volzet, maar we vinden een kamer om de hoek. Absoluut het minste tot nu toe, maar dat kan ons niet schelen: morgen schijnt de zon!
23.12
Bijna Kerstmis, maar dat voelt hier niet zo aan. Vandaag een dag in mineur. Ganse nacht regen en vanmorgen hield het niet op. Sinds we hier zijn heeft het nog maar 1 dag niet geregend! Gewoonlijk gaat het over hevige buien, maar nu regent het non-stop. Aan het ontbijt werd ik plots onwel, ik vermoed een bloeddrukval. Waarom? Weet ik niet. Zullen we de trein dan maar nemen? Rond 11u beslissen we om toch te vertrekken naar het volgende stadje (30km) en als het weer opklaart en ik voel me beter, dan kunnen we doorfietsen tot Thung Song (50km verder). Dwz: als we zo snel kunnen fietsen! (foto)Niet dus, we hebben zelfs geschuild onder een bushokje omdat het erg begon te waaien en wind tegen in dit weer is geen lol. In het stadje aangekomen vinden we maar 1 plaats om te slapen...een maison de passe. Niet echt wat we willen, maar het zal zo zijn voor 1 keer. Terwijl M gaat eten probeer ik te rusten en hopelijk is het vanavond beter. Als M terugkomt blijkt het om een echt hoerenkot te gaan en de maisjes begrijpen niet wat wij hier doen? We blijven hier toch slapen, een kamer als een andere, met extra spiegel naast je bed! (foto)
In het zuidelijk deel van Thailand loopt er een bergkam van noord naar zuid. Als het weer slecht is aan de westkust, dan is het meestal goed aan de oostkust, dus...morgen steken we de berg over om langs de oostkust naar Bangkok te rijden.
22.12 Trang
Aangekomen in Trang na 50km. Drukke stad, 'vaste markt' trekt op de souks. We kopen teenslippers voor M (1/2 euro), een product tegen jeuk na muggebeten (1/2 euro)... Op de avondmarkt kopen we nog wat fruit en voor elk een pannenkoek met stukjes banaan, mmm...Men is hier duidelijk al bezig met de feestdagen aan de versiering te zien! Vanavond voor de eerste keer niet Thais gegeten: we konden niet weerstaan aan een pizza ;-) Eindelijk wifi gevonden, zodat de laatste 3 dagen kunnen doorgetuurd worden. We hebben de kaart er bij gehaald en overlegd welk traject we best nemen om in Cambodja te geraken. Waarschijnlijk zullen we rond oudjaar in Bangkok zijn.
22.12
Weer hevige regen tot 's morgens en dus geen zon om mooiere foto's te maken. Nog snel een zwemmetje en dan ontbijt en weg, nu definitief in noordelijke richting. Onze 'honeymoon' zit er op, nu is het trappen geblazen... Onderweg naar Trang zijn we getuige van een soort sportfestival met voetbal, volleybal of wat er voor moet door gaan. Enkele kiekjes van wat we vonden op ons pad.
21.12
Vandaag vergaat de wereld hebben ze hier gezegd en daarom is er nu helemaal niemand te zien... De Thai zijn allemaal naar huis gegaan voor het einde van de wereld. Als de wereld er morgen nog is, komen ze terug, maar dan zijn wij weg! Ik had een fotosessie beloofd van het strandje 'achter de rots', maar het is om 6u beginnen regenen en het ziet er niet goed uit voor de rest van de dag... We proberen het toch, zonder zon dan (warm blijft het naturlijk wel) (fotos van strandje)
Het heeft geregend tot 15.30u, dus weinig zonnebaden, maar ook blij dat we nog niet vertrokken zijn naar Trang, want àls het hier regent, dan verdrink je daar in. Beetje raar dat er zo veel regen valt, terwijl het helemaal geen regenseizoen is? Is dit dan toch het einde van de wereld? We hebben een échte koffie gevonden en probeerden daar ook de blogteksten door te sturen, maar de wifi ging aan en uit als de lichtjes van de kerstboom... Leuke babbels gehad met Duitse en Zweedse toeristen die wachtten op de boot om naar een eiland gebracht te worden. Om 16u klaart het op, wij de fiets gepakt en langs het strand naar het nabije natuurreservaat gereden.(foto) Voor het eten nog een duik in zee, heel alleen (geen foto ;-))
Morgen nog even zwemmen op ons strandje en dan op tijd richting Trang, waar er misschien degelijk internet is, zodat we alles voor kerst kunnen doorsturen. Ik heb het kaartje met telefoonnummer van deze plek, want wie een paar dagen wil ontstressen zonder pottenkijkers moet beslist hier naar toe!
20.12
Goed geslapen, vaak wakker geweest door de vertrekkende vissersbootjes, maar dat geluid werkt hypnotiserend en dan de golven van de zee erbij, dan ben je zo weer vertrokken...Nog voor 't ontbijt zijn wij een kijkje gaan nemen achter de rots, zoals de man uit Mechelen ons had aangeraden en ... ni te doen: zo mooi! Volgens M het mooiste strandje dat hij heeft gezien en die heeft er wat gezien ;-) Omdat we deels door de zee moesten, heb ik natuurlijk geen fototoestel bij, maar dat maak ik morgen goed! Als we bij laag tij vertrekken, kan het toestel perfect mee. Bikini kunnen we in de bungalow laten, want we zijn daar heel alleen. We zijn vandaag gewoon blijven hangen in het vissersdorpje en op het strand. De enige andere mensen zijn Thai die krabben of oestertjes komen zoeken op de rotsen of vis vangen met een reuzenet. Als lokatie kan dit tellen en we boeken nog 1 nacht bij. Voor de eerste betaalden we 500 bath, de tweede 400 en nu heb ik hem voor 300 gekregen. Omdat we de enige gasten zijn, mochten we vanmorgen het menu mee bepalen en is de gastvrouw verse vis gaan halen op de markt. Gestoomd bereid met limoen enzo, weer heerlijk. Ik probeer al 2 dagen niets 'fried' meer te eten, omdat iemand onderweg zie dat ze ook gezwollen ogen en handen had van de palmolie en guess what: ik kan m'n ring opnieuw bewegen. Dat zal moeilijk worden in de armere gebieden, want daar gebruiken ze voor alles olie... M heeft een stopwoord gekregen: 'ongelooflijk!'. Als een papegaai blijft hij dat zeggen, geslagen door verwondering...Wij prijzen ons zeer gelukkig hier te kunnen zijn.
19.12
Na een lange dag komt een rustige. Voor vertrek wilden we nog gaan zwemmen, maar het weer wilde niet mee, dus hebben we eerst wat mails gelezen en geschreven, blogteksten verstuurd...beetje chillen.
Dan richting zuiden met de idee nog een eiland mee te pikken voor we aan de grote tocht beginnen. De weg die ons langs de kust naar het zuiden leidt is zo mooi! Wij begrijpen geen van beide waarom hier niemand op het strand zit? Pakmeng is duidelijk geen toeristische trekpleister, enkel Thai te bespeuren. We botsen op een stel schoolkinderen die op kampeerklassen zijn. (foto) In de bocht aan het strand ligt een prachtig resort en ik ben de website gaan vragen voor collega's die deze richting uit willen We rijden overal tussen de rubberplantages (foto) en nu weet ik wat zo stonk langs de grote baan gisteren: rubber! Na 30 km hebben we een beetje honger en slaan we een pad in richting strand in de hoop daar iets te eten te vinden. 1 kraampje maar met een moslimvrouw die ons een fried rice bereid heeft. De baby hangt er naast te bengelen (foto's) Hier is weer geen kat en met die gedachte in mind gaan we op zoek naar een bungalow voor 1 nacht. We botsen op iets dat op het strand ligt, maar dat je niet kan zien van op de baan. Ongelooflijk mooie baai, beter dan de eilanden die we al gezien hebben en slechts 2 toeristen: een man uit Mechelen die er komt overwinteren met zijn vrouw. De baai ligt aan een gigantische rots, typisch voor het zuiden en onze bungalow ligt onder die rots. M betaalt ineens voor 2 nachten...Nog maar eens een bewijs dat het er van afhangt hoe je naar de dingen kijkt: fantastische bungalow waarvan de electriciteit angstaanjagend is, alle kranen lekken, lavabo gebarsten, 'douche' amper werkt en geen warm water heeft...maar door de paradijslijke ligging is dit subliem! We fietsen naar het haventje waar de boten varen op motoren van auto's en versierd zijn met linten tegen de boze zeegeesten. (foto's) Als enige gasten mogen we kiezen wat we willen eten en het is weeral lekker. Nog even gaan zwemmen en morgenvroeg - bij laag water - gaan we op anraden van de mechelaar rond de rots om daar een idyllisch strandje te vinden?
Alsof het hier al niet mooi genoeg is.
Vanmorgen de wekker gezet, want als niemand ons van old town wil/mag over zetten naar het vaste land, weet je wat ze dan mogen doen met hun boot? Juist, ja. We hebben hem niet nodig, maar moeten dan wel ver om fietsen, waarvan de helft tegen de richting in...Wakker om 5u (voor de wekker) door de hanen, rustig klaar gemaakt, muesli binnen en de baan op. Zo vroeg vertrekken heeft ook iets charmants: je rijdt door een wereld die nog moet ontwaken en dat komt niet zo vaak voor. Een uur later bereiken we de eerste ferry, dan opnieuw door het moslimeiland en de tweede ferry over. (foto) Rond 10u hebben we al een hongertje en we eten aan een marktkraampje waar de lokale mensen gaan ontbijten. (foto) Heel eenvoudig, maar heerlijk en de vrouw is in de wolken als ik 'aroy' zeg. Ze kan geen woord engels, maar toch heeft ze me kunnen uitleggen hoe haar gerecht gemaakt is. (om thuis uit te proberen ;-)) Ik heb niet veel foto's genomen deze keer, want het was een eind fietsen en flink warm: de eerste dag zonder 1 druppel regen, maar regelmatig wat wind tegen! We hebben geprobeerd alle indrukken onderweg op te slaan op onze eigen harde schijf, behalve de geur langs de grote baan: wat een stank! Het lijkt wel of je naast een vuilnisbelt fietst?We hebben 2x een pauze genomen aan een bushokje waar ik m'n achterwerk even kon ontlasten, want dat heeft flink afgezien vandaag. Gegeten aan de baan en na 115km aangekomen in Pakmeng dat we kennen van vorig jaar. We vonden snel een slaapplaats voor 350 bath (8euro) en dan inspectie van het zitvlak! Het is duidelijk dat gewone zalf niet meer zal helpen en we zoeken een apotheker op. We hebben een kleine reiszak mee die vol zit met apothekerij voor 'je-weet-maar-nooit', maar hiervoor heb ik niets bij natuurlijk. De apotheker heeft m'n verhaal begrepen (ik kon hem moeilijk het gekwetste deel laten zien) en heeft me fluocort gegeven. Lijkt me logisch, 't zit er op, we zullen morgen zien. Jammer, want eigenlijk is het geweldig gegaan: regelmatig wat klimmen, maar m'n hart slaat niet meer op hol en ik ben niet eens moe. Michel heeft beetje last in z'n schouders, verder ook alles prima. In Pakmeng staan op het strand stoelen en lage tafeltjes waar we een fruitshake hebben gedronken en toen het etenstijd werd, zagen we het niet zitten om een restaurant op te zoeken, dus is M onze bestekken gaan halen en heb ik een aantal zaken gekocht op de avondmarkt en hebben we op het strand gegeten: schitterende locatie, 3-gangenmenu ;-) en nadien handen gewassen in zee... Het is nu 20u en het licht gaat dadelijk uit: da's vroeg, maar we hebben er dan ook onze eerste 100 op zitten hé.
Wekker om 6.30u, gepakt en gezakt naar 'deutsche bäckerij' en geluk: die is al open! Een échte latte for the road... Zon noch regen te bespeuren, maar een hevige zuidenwind en dat zou ons de das om doen. Even overlegd, want M is het nog niet echt gewoon om 'onderweg' te zijn? Hij heeft nog steeds het gevoel ergens te moeten geraken, in Pakmeng bvb. Punt is: wij moeten helemaal nergens 'geraken', dat is precies de luxe! We beslissen een speedboot te nemen tot het vaste land, zodat we het traject tegen de richting in niet moeten doen. Ze vragen 2000 bath en dat vinden we te veel. Dan maar naar het oude centrum rijden, waar we misschien een visser vinden die het voor minder wil doen. Mooie rit, 15km glooiend landschap, geen kip op de baan. We bereiken het vissersdorpje en rijden recht naar de pier. Hier maken we voor 't eerst het vernieuwde Thailand mee: geen oude vissers meer, een tiental jonge gasten met bootjes die 3000 bath vragen om ons te brengen. Het is duidelijk dat ze geen van allen zullen buigen. Deze prijs is voor een rondvaart van 1 dag, wat wij niet nodig hebben. Een wat oudere man stelt voor om ons naar een andere plaats te brengen (dichterbij) van waaruit we ook verder kunnen met de fiets. We geraken bijna akkoord als de jongeren zich beginnen te bemoeien en hij ons niet mag brengen. Beetje maffiatoestanden... daar doen we niet aan mee. De man durft niet meer, wij fietsen het dorpje in. M is ineens verliefd op de desolate, schattige sfeer die hier hangt en zegt 'hier zou ik wel een dag kunnen blijven'. Wel, goed nieuws: dat kàn! We huren een bamboehuisje op het water voor 1 nacht en ik ben zeker dat we straks een visser vinden in het dorp die ons morgen overzet. De bungalow is van een gooroe for happiness, bij wie we steevast thee moeten drinken en het huisje blijkt de honeymoonsuite te zijn. Dan zullen we ons daar moeten naar gedragen...Vandaag wordt het dus geen 100km, wel muziekje, boekje, wandelingetje: helemaal Zen. Ik hoor toch niemand klagen ;-) Het is eigen aan deze formule, maar elke dag inpakken en weer vertrekken is toch vermoeiend en een pauze als deze is ook couleur locale. Bovendien heeft M gisteren een kleine zonneslag opgedaan en heb ik tijgerbalsem op mn rug moeten doen, dus uitvluchten genoeg om hier te pauzeren.
Paar grappige opschriften die we tegengekomen zijn. De Thai spreken geen eindconsonanten uit en schrijven hun engels vaak fonetisch.
- clean and cheep internet
- wanted: DJ find (met telnr er bij)
- look fishing for having good time
- pancake wike banana
Sommige dingen gebeuren niet zomaar, door geen boot te vinden, hebben we een paar heel fijne mensen ontmoet: een jonge fransman die hier een zaakje uitbaat en zn eigen ijs maakt en een iets oudere fransman die hier een restaurantje heeft. (beiden heel attente homos) Hoe ze kunnen overleven van de weinige mensen die hier komen is ons een raadsel, maar het is duidelijk dat ze hier zitten om te ontsnappen aan de meute. We hebben een heel gezellige, rustige dag gehad, geen boot gevonden die tegen de baas van de pier durfde in te gaan, dus morgen om 6u op en dan maar heel het traject met de fiets. Het zal een groot contrast zijn, want hier is het echt het paradijs...
Wij waren toevallig op een zaterdag in het nationaal park als enige niet Thai trouwens(foto). Iemand had ons dat aangeraden om de Thai eens mee te maken op hun weekendje 'uit'. Dat moet fantastisch zijn voor jonge mensen: zingen, dansen, lachen, BBQ waar je uiteraard wordt op uitgenodigd, maar eerlijk: dat is niets meer voor ons, of alvast niet in deze formule. Om 2u sliepen we nog niet door het trommelgeroffel (wel mooi) en om 6.30u zaten die leukerds al in zee...Wij er dan maar mee uit, het gekende ontbijt (foto) en fietsen klaar gemaakt. Het is er zeer mooi, maar je kan niet zwemmen zonder watersandalen: te veel scherpe rotsen. Ik was blij dat Michel het ook niet zag zitten om het gevecht met de klimtoestanden opnieuw aan te gaan. De benen moeten elke morgen een 10-tal km ingereden worden en nu zouden we starten met de zwaarste afdalingen?: tot 19%. Met fiets alleen is dat niet min, maar we hebben elk nog eens 15kg bagage bij. Een van de groepen Thai was een klas die een bachelor agriculture volgde. Zij reden het park uit en namen ons met plezier mee achter in hun pickup. Na een km of 5 zijn we zelf beginnen bollen, langs de andere kant van het eiland. 's Middags een soepje gegeten aan een van de vele idyllische baaitjes, even gezwommen en een korte siësta en toen kwam de regen: niet erg, niet lang, we zijn het al gewoon. Deze kant van het eiland is veel minder toeristisch, erg groen (foto) en mooi. 's Qvonds gaan eten bij een fransman die hier een zaak is begonnen: een aangename afwisseling (eend met mango bereid), maar veel te weinig. De voorraad fruit, soya en muesli ingeslagen om morgen het eiland te verlaten en naar Pakmeng te fietsen. Hiervoor moeten we vroeg opstaan, want het is 100km en we moeten 2 overzetten nemen...zzzzzzz
Vandaag rustige dag gepland, bungalow verlaten rond 9u. (foto) We hoorden over een duitse koffieshop en vonden dat we de muesli voor 1keer achterwege konden laten, we zouden toch maar een 20-tal km fietsen tot het zuiden van het eiland. Wat een verrassing! Typisch duits: erg georganiseerd, verse broodjes met kaas en voor Michel met spek en ei. En de koffie? Die was heerlijk, even verwennen, want je kan in Thailand wuasi nergens koffie krijgen, tenzij oploskoffie en ik ben anders gewend ...(foto) Het centrum van dit eiland is niet wat we verwachtten: erg commercieel, enorm veel Scandinaviërs, vooral gezinnen met jonge kinderen. Het leek dus een goed plan om naar het nationaal park te rijden en te kamperen in de natuur. Over die 22km hebben we even lang gedaan als over de 92 van gisteren, want wat bleek? Constant beklimmingen tussen 10 en 19%!!! Zelfs de fiets de berg op duwen was zwaar. Daarenboven heeft het de ganse dag zodanig geregend dat de beschermhoezen voor de fietszakken het zelfs niet hielden. Wij vonden die regen niet erg, want klimmen in de zon is helemaal niet te doen en per slot van rekening blijft het 30gr. Als lunch een papayasalade voor M en een rijstsoepje voor mij en als dessert een banaantje dat we op de markt hadden gekocht. Dat was echter zonder de apen gerekend! Franke duivels: die kwamen de bananen gewoon afpakken om ze verderop rustig op te peuzelen. (foto) Als M zijn territorium wilde beschermen, trok de aap zijn stuur scheef! Echt niet opgevoed die apen... Wie eens een boost positieve bekrachtiging nodig heeft, moet komen fietsen in Thailand: elke auto toetert, elke Thai steekt z'n duim op, zelfs de kinderen. Ze stoppen om te helpen, om je mee te nemen... echt heel lief. De scooters zijn steeds overladen (foto en tss 1 en 2 zit nog een baby) Halfdood aangekomen in het nationaal park rond 17u, bleek dat de keuken gesloten was. En wat doen Thai dan? De kok bellen die op z'n brommer terug komt om ons een eenvoudige maar lekkere fried rice te bereiden. Ni te doen die mensen! We stellen onze tent op met zicht op zee en staan daar helemaal alleen tot... een paar uren later stroomt er een bende Thai toe: het is weekend en zij kamperen hier. Moe maar tevreden kruipen we in de tent en om niet te vroeg in slaap te vallen, zien we nog een aflevering van breaking bad. Decadent hé
Op de trein probeer ik een soep en hij een lokale bol (foto) Dit is ons kerstmaal! Om 23.30u is onze halte en dan een slaapplaats zoeken. De guesthouse waar we vorig jaar sliepen is volzet, maar we vinden een kamer om de hoek. Absoluut het minste tot nu toe, maar dat kan ons niet schelen: morgen schijnt de zon!
