24.12
Ik heb de ganse nacht op toilet gezeten, ni te doen of eigenlijk wel te doen, want ik ben telkens opnieuw onmiddellijk in slaap gevallen. Tegen de ochtend ook krampen en hoofdpijn: jaja, 1 keer bij een chinees gegeten en het is om zeep! Het regent keihard, maar we kunnen onmogelijk nog een dag in dit kot blijven, tenzij ik doodziek word, maar dat is voorlopig niet het geval. Wat zou dokter J zeggen? Immodium +, het eerste om duidelijke reden en de plus om de krampen te stoppen. Ik neem een kauwtablet en een daffalgan tegen de hoofdpijn en we vertrekken om 8u stipt. M ontdekt dat z'n ketting roest. 'Putain', eigen schuld. Ze is nieuw van bij vertrek, maar als je over t strand rijdt in zout water, dan moet ze nadien best gespoeld worden... We stoppen onderweg voor olie en smeren uitvoerig! Ik heb ook iets ontdekt: de "vaude"zakken zijn niet waterdicht, zelfs niet met het jasje errond. Mijn kleren in de zak zijn allemaal nat. Dringend een wasserij vinden, of ze gaan schimmelen. Ik kan zelf wassen, maar het is nog niet 1 dag droog geweest om te drogen en dan lost dat natuurlijk niet veel op. M eet onderweg een lekkere rijstsoep, ik enkel een beetje droge witte rijst. Ik zal proberen het hiermee te doen. Het gaat heviger regenen, dus jassen aan en als het nog erger wordt, stoppen we om te schuilen. Het jongetje van de zaak waar we schuilen is gefascineerd door de fiets (foto). We kunnen niet anders dan langs de grote baan rijden en vinden aan de kant van de weg veel vernieling: een doodgereden mangoust, beetje verder een hond... geen leuke dag vandaag. Ondanks de andere symptomen voel ik me niet ziek, mijn benen houden het vol. Na 35km gaan we opnieuw schuilen en koffie/thee drinken in een groot busstation. Daar is gratis internet en ik verstuur de laatste berichten. M zoekt op hoe lang dit weer nog gaat aanhouden, want met uitzondering van zijn 4 zakken (reclame voor Ortlieb!) is alles drijfnat. Slecht nieuws: hevige regen de volgende dagen in gans het zuiden. "Zullen we anders de trein nemen naar Bangkok en daar gaan fietsen?" vraagt M. Hoe kon hij mijn gedachten lezen... We kleden ons aan met alle mogelijke bescherming, want het giet vreselijk en dan komt de kok van het station voorstellen om ons weg te brengen in zijn pickup. Wat een zalig land! We kunnen de trein van 15.17u nog halen, maar rijden niet tot BKK, we stappen af in Pratchuap Kiri Khan en blijven in die buurt nog een week of zo. In het station splitsen we op, want M moet de fietsen er op krijgen op het einde van de trein en ik moet 10 zakken in de juiste wagon krijgen, terwijl de trein maar 60 sec stopt. Stress? Maar neen, de politie helpt me natuurlijk, we hadden niet anders verwacht. Op de trein beseffen we allebei dat die vrijheid prijsloos is en M is heel blij dat we als reispartner perfect op elkaar zijn afgestemd. Dat is toch al iets
Op de trein probeer ik een soep en hij een lokale bol (foto) Dit is ons kerstmaal! Om 23.30u is onze halte en dan een slaapplaats zoeken. De guesthouse waar we vorig jaar sliepen is volzet, maar we vinden een kamer om de hoek. Absoluut het minste tot nu toe, maar dat kan ons niet schelen: morgen schijnt de zon!
23.12
Bijna Kerstmis, maar dat voelt hier niet zo aan. Vandaag een dag in mineur. Ganse nacht regen en vanmorgen hield het niet op. Sinds we hier zijn heeft het nog maar 1 dag niet geregend! Gewoonlijk gaat het over hevige buien, maar nu regent het non-stop. Aan het ontbijt werd ik plots onwel, ik vermoed een bloeddrukval. Waarom? Weet ik niet. Zullen we de trein dan maar nemen? Rond 11u beslissen we om toch te vertrekken naar het volgende stadje (30km) en als het weer opklaart en ik voel me beter, dan kunnen we doorfietsen tot Thung Song (50km verder). Dwz: als we zo snel kunnen fietsen! (foto)Niet dus, we hebben zelfs geschuild onder een bushokje omdat het erg begon te waaien en wind tegen in dit weer is geen lol. In het stadje aangekomen vinden we maar 1 plaats om te slapen...een maison de passe. Niet echt wat we willen, maar het zal zo zijn voor 1 keer. Terwijl M gaat eten probeer ik te rusten en hopelijk is het vanavond beter. Als M terugkomt blijkt het om een echt hoerenkot te gaan en de maisjes begrijpen niet wat wij hier doen? We blijven hier toch slapen, een kamer als een andere, met extra spiegel naast je bed! (foto)
In het zuidelijk deel van Thailand loopt er een bergkam van noord naar zuid. Als het weer slecht is aan de westkust, dan is het meestal goed aan de oostkust, dus...morgen steken we de berg over om langs de oostkust naar Bangkok te rijden.
22.12 Trang
Aangekomen in Trang na 50km. Drukke stad, 'vaste markt' trekt op de souks. We kopen teenslippers voor M (1/2 euro), een product tegen jeuk na muggebeten (1/2 euro)... Op de avondmarkt kopen we nog wat fruit en voor elk een pannenkoek met stukjes banaan, mmm...Men is hier duidelijk al bezig met de feestdagen aan de versiering te zien! Vanavond voor de eerste keer niet Thais gegeten: we konden niet weerstaan aan een pizza ;-) Eindelijk wifi gevonden, zodat de laatste 3 dagen kunnen doorgetuurd worden. We hebben de kaart er bij gehaald en overlegd welk traject we best nemen om in Cambodja te geraken. Waarschijnlijk zullen we rond oudjaar in Bangkok zijn.
22.12
Weer hevige regen tot 's morgens en dus geen zon om mooiere foto's te maken. Nog snel een zwemmetje en dan ontbijt en weg, nu definitief in noordelijke richting. Onze 'honeymoon' zit er op, nu is het trappen geblazen... Onderweg naar Trang zijn we getuige van een soort sportfestival met voetbal, volleybal of wat er voor moet door gaan. Enkele kiekjes van wat we vonden op ons pad.
21.12
Vandaag vergaat de wereld hebben ze hier gezegd en daarom is er nu helemaal niemand te zien... De Thai zijn allemaal naar huis gegaan voor het einde van de wereld. Als de wereld er morgen nog is, komen ze terug, maar dan zijn wij weg! Ik had een fotosessie beloofd van het strandje 'achter de rots', maar het is om 6u beginnen regenen en het ziet er niet goed uit voor de rest van de dag... We proberen het toch, zonder zon dan (warm blijft het naturlijk wel) (fotos van strandje)
Het heeft geregend tot 15.30u, dus weinig zonnebaden, maar ook blij dat we nog niet vertrokken zijn naar Trang, want àls het hier regent, dan verdrink je daar in. Beetje raar dat er zo veel regen valt, terwijl het helemaal geen regenseizoen is? Is dit dan toch het einde van de wereld? We hebben een échte koffie gevonden en probeerden daar ook de blogteksten door te sturen, maar de wifi ging aan en uit als de lichtjes van de kerstboom... Leuke babbels gehad met Duitse en Zweedse toeristen die wachtten op de boot om naar een eiland gebracht te worden. Om 16u klaart het op, wij de fiets gepakt en langs het strand naar het nabije natuurreservaat gereden.(foto) Voor het eten nog een duik in zee, heel alleen (geen foto ;-))
Morgen nog even zwemmen op ons strandje en dan op tijd richting Trang, waar er misschien degelijk internet is, zodat we alles voor kerst kunnen doorsturen. Ik heb het kaartje met telefoonnummer van deze plek, want wie een paar dagen wil ontstressen zonder pottenkijkers moet beslist hier naar toe!
20.12
Goed geslapen, vaak wakker geweest door de vertrekkende vissersbootjes, maar dat geluid werkt hypnotiserend en dan de golven van de zee erbij, dan ben je zo weer vertrokken...Nog voor 't ontbijt zijn wij een kijkje gaan nemen achter de rots, zoals de man uit Mechelen ons had aangeraden en ... ni te doen: zo mooi! Volgens M het mooiste strandje dat hij heeft gezien en die heeft er wat gezien ;-) Omdat we deels door de zee moesten, heb ik natuurlijk geen fototoestel bij, maar dat maak ik morgen goed! Als we bij laag tij vertrekken, kan het toestel perfect mee. Bikini kunnen we in de bungalow laten, want we zijn daar heel alleen. We zijn vandaag gewoon blijven hangen in het vissersdorpje en op het strand. De enige andere mensen zijn Thai die krabben of oestertjes komen zoeken op de rotsen of vis vangen met een reuzenet. Als lokatie kan dit tellen en we boeken nog 1 nacht bij. Voor de eerste betaalden we 500 bath, de tweede 400 en nu heb ik hem voor 300 gekregen. Omdat we de enige gasten zijn, mochten we vanmorgen het menu mee bepalen en is de gastvrouw verse vis gaan halen op de markt. Gestoomd bereid met limoen enzo, weer heerlijk. Ik probeer al 2 dagen niets 'fried' meer te eten, omdat iemand onderweg zie dat ze ook gezwollen ogen en handen had van de palmolie en guess what: ik kan m'n ring opnieuw bewegen. Dat zal moeilijk worden in de armere gebieden, want daar gebruiken ze voor alles olie... M heeft een stopwoord gekregen: 'ongelooflijk!'. Als een papegaai blijft hij dat zeggen, geslagen door verwondering...Wij prijzen ons zeer gelukkig hier te kunnen zijn.
19.12
Na een lange dag komt een rustige. Voor vertrek wilden we nog gaan zwemmen, maar het weer wilde niet mee, dus hebben we eerst wat mails gelezen en geschreven, blogteksten verstuurd...beetje chillen.
Dan richting zuiden met de idee nog een eiland mee te pikken voor we aan de grote tocht beginnen. De weg die ons langs de kust naar het zuiden leidt is zo mooi! Wij begrijpen geen van beide waarom hier niemand op het strand zit? Pakmeng is duidelijk geen toeristische trekpleister, enkel Thai te bespeuren. We botsen op een stel schoolkinderen die op kampeerklassen zijn. (foto) In de bocht aan het strand ligt een prachtig resort en ik ben de website gaan vragen voor collega's die deze richting uit willen We rijden overal tussen de rubberplantages (foto) en nu weet ik wat zo stonk langs de grote baan gisteren: rubber! Na 30 km hebben we een beetje honger en slaan we een pad in richting strand in de hoop daar iets te eten te vinden. 1 kraampje maar met een moslimvrouw die ons een fried rice bereid heeft. De baby hangt er naast te bengelen (foto's) Hier is weer geen kat en met die gedachte in mind gaan we op zoek naar een bungalow voor 1 nacht. We botsen op iets dat op het strand ligt, maar dat je niet kan zien van op de baan. Ongelooflijk mooie baai, beter dan de eilanden die we al gezien hebben en slechts 2 toeristen: een man uit Mechelen die er komt overwinteren met zijn vrouw. De baai ligt aan een gigantische rots, typisch voor het zuiden en onze bungalow ligt onder die rots. M betaalt ineens voor 2 nachten...Nog maar eens een bewijs dat het er van afhangt hoe je naar de dingen kijkt: fantastische bungalow waarvan de electriciteit angstaanjagend is, alle kranen lekken, lavabo gebarsten, 'douche' amper werkt en geen warm water heeft...maar door de paradijslijke ligging is dit subliem! We fietsen naar het haventje waar de boten varen op motoren van auto's en versierd zijn met linten tegen de boze zeegeesten. (foto's) Als enige gasten mogen we kiezen wat we willen eten en het is weeral lekker. Nog even gaan zwemmen en morgenvroeg - bij laag water - gaan we op anraden van de mechelaar rond de rots om daar een idyllisch strandje te vinden?
Alsof het hier al niet mooi genoeg is.
Vanmorgen de wekker gezet, want als niemand ons van old town wil/mag over zetten naar het vaste land, weet je wat ze dan mogen doen met hun boot? Juist, ja. We hebben hem niet nodig, maar moeten dan wel ver om fietsen, waarvan de helft tegen de richting in...Wakker om 5u (voor de wekker) door de hanen, rustig klaar gemaakt, muesli binnen en de baan op. Zo vroeg vertrekken heeft ook iets charmants: je rijdt door een wereld die nog moet ontwaken en dat komt niet zo vaak voor. Een uur later bereiken we de eerste ferry, dan opnieuw door het moslimeiland en de tweede ferry over. (foto) Rond 10u hebben we al een hongertje en we eten aan een marktkraampje waar de lokale mensen gaan ontbijten. (foto) Heel eenvoudig, maar heerlijk en de vrouw is in de wolken als ik 'aroy' zeg. Ze kan geen woord engels, maar toch heeft ze me kunnen uitleggen hoe haar gerecht gemaakt is. (om thuis uit te proberen ;-)) Ik heb niet veel foto's genomen deze keer, want het was een eind fietsen en flink warm: de eerste dag zonder 1 druppel regen, maar regelmatig wat wind tegen! We hebben geprobeerd alle indrukken onderweg op te slaan op onze eigen harde schijf, behalve de geur langs de grote baan: wat een stank! Het lijkt wel of je naast een vuilnisbelt fietst?We hebben 2x een pauze genomen aan een bushokje waar ik m'n achterwerk even kon ontlasten, want dat heeft flink afgezien vandaag. Gegeten aan de baan en na 115km aangekomen in Pakmeng dat we kennen van vorig jaar. We vonden snel een slaapplaats voor 350 bath (8euro) en dan inspectie van het zitvlak! Het is duidelijk dat gewone zalf niet meer zal helpen en we zoeken een apotheker op. We hebben een kleine reiszak mee die vol zit met apothekerij voor 'je-weet-maar-nooit', maar hiervoor heb ik niets bij natuurlijk. De apotheker heeft m'n verhaal begrepen (ik kon hem moeilijk het gekwetste deel laten zien) en heeft me fluocort gegeven. Lijkt me logisch, 't zit er op, we zullen morgen zien. Jammer, want eigenlijk is het geweldig gegaan: regelmatig wat klimmen, maar m'n hart slaat niet meer op hol en ik ben niet eens moe. Michel heeft beetje last in z'n schouders, verder ook alles prima. In Pakmeng staan op het strand stoelen en lage tafeltjes waar we een fruitshake hebben gedronken en toen het etenstijd werd, zagen we het niet zitten om een restaurant op te zoeken, dus is M onze bestekken gaan halen en heb ik een aantal zaken gekocht op de avondmarkt en hebben we op het strand gegeten: schitterende locatie, 3-gangenmenu ;-) en nadien handen gewassen in zee... Het is nu 20u en het licht gaat dadelijk uit: da's vroeg, maar we hebben er dan ook onze eerste 100 op zitten hé.
Wekker om 6.30u, gepakt en gezakt naar 'deutsche bäckerij' en geluk: die is al open! Een échte latte for the road... Zon noch regen te bespeuren, maar een hevige zuidenwind en dat zou ons de das om doen. Even overlegd, want M is het nog niet echt gewoon om 'onderweg' te zijn? Hij heeft nog steeds het gevoel ergens te moeten geraken, in Pakmeng bvb. Punt is: wij moeten helemaal nergens 'geraken', dat is precies de luxe! We beslissen een speedboot te nemen tot het vaste land, zodat we het traject tegen de richting in niet moeten doen. Ze vragen 2000 bath en dat vinden we te veel. Dan maar naar het oude centrum rijden, waar we misschien een visser vinden die het voor minder wil doen. Mooie rit, 15km glooiend landschap, geen kip op de baan. We bereiken het vissersdorpje en rijden recht naar de pier. Hier maken we voor 't eerst het vernieuwde Thailand mee: geen oude vissers meer, een tiental jonge gasten met bootjes die 3000 bath vragen om ons te brengen. Het is duidelijk dat ze geen van allen zullen buigen. Deze prijs is voor een rondvaart van 1 dag, wat wij niet nodig hebben. Een wat oudere man stelt voor om ons naar een andere plaats te brengen (dichterbij) van waaruit we ook verder kunnen met de fiets. We geraken bijna akkoord als de jongeren zich beginnen te bemoeien en hij ons niet mag brengen. Beetje maffiatoestanden... daar doen we niet aan mee. De man durft niet meer, wij fietsen het dorpje in. M is ineens verliefd op de desolate, schattige sfeer die hier hangt en zegt 'hier zou ik wel een dag kunnen blijven'. Wel, goed nieuws: dat kàn! We huren een bamboehuisje op het water voor 1 nacht en ik ben zeker dat we straks een visser vinden in het dorp die ons morgen overzet. De bungalow is van een gooroe for happiness, bij wie we steevast thee moeten drinken en het huisje blijkt de honeymoonsuite te zijn. Dan zullen we ons daar moeten naar gedragen...Vandaag wordt het dus geen 100km, wel muziekje, boekje, wandelingetje: helemaal Zen. Ik hoor toch niemand klagen ;-) Het is eigen aan deze formule, maar elke dag inpakken en weer vertrekken is toch vermoeiend en een pauze als deze is ook couleur locale. Bovendien heeft M gisteren een kleine zonneslag opgedaan en heb ik tijgerbalsem op mn rug moeten doen, dus uitvluchten genoeg om hier te pauzeren.
Paar grappige opschriften die we tegengekomen zijn. De Thai spreken geen eindconsonanten uit en schrijven hun engels vaak fonetisch.
- clean and cheep internet
- wanted: DJ find (met telnr er bij)
- look fishing for having good time
- pancake wike banana
Sommige dingen gebeuren niet zomaar, door geen boot te vinden, hebben we een paar heel fijne mensen ontmoet: een jonge fransman die hier een zaakje uitbaat en zn eigen ijs maakt en een iets oudere fransman die hier een restaurantje heeft. (beiden heel attente homos) Hoe ze kunnen overleven van de weinige mensen die hier komen is ons een raadsel, maar het is duidelijk dat ze hier zitten om te ontsnappen aan de meute. We hebben een heel gezellige, rustige dag gehad, geen boot gevonden die tegen de baas van de pier durfde in te gaan, dus morgen om 6u op en dan maar heel het traject met de fiets. Het zal een groot contrast zijn, want hier is het echt het paradijs...
Wij waren toevallig op een zaterdag in het nationaal park als enige niet Thai trouwens(foto). Iemand had ons dat aangeraden om de Thai eens mee te maken op hun weekendje 'uit'. Dat moet fantastisch zijn voor jonge mensen: zingen, dansen, lachen, BBQ waar je uiteraard wordt op uitgenodigd, maar eerlijk: dat is niets meer voor ons, of alvast niet in deze formule. Om 2u sliepen we nog niet door het trommelgeroffel (wel mooi) en om 6.30u zaten die leukerds al in zee...Wij er dan maar mee uit, het gekende ontbijt (foto) en fietsen klaar gemaakt. Het is er zeer mooi, maar je kan niet zwemmen zonder watersandalen: te veel scherpe rotsen. Ik was blij dat Michel het ook niet zag zitten om het gevecht met de klimtoestanden opnieuw aan te gaan. De benen moeten elke morgen een 10-tal km ingereden worden en nu zouden we starten met de zwaarste afdalingen?: tot 19%. Met fiets alleen is dat niet min, maar we hebben elk nog eens 15kg bagage bij. Een van de groepen Thai was een klas die een bachelor agriculture volgde. Zij reden het park uit en namen ons met plezier mee achter in hun pickup. Na een km of 5 zijn we zelf beginnen bollen, langs de andere kant van het eiland. 's Middags een soepje gegeten aan een van de vele idyllische baaitjes, even gezwommen en een korte siësta en toen kwam de regen: niet erg, niet lang, we zijn het al gewoon. Deze kant van het eiland is veel minder toeristisch, erg groen (foto) en mooi. 's Qvonds gaan eten bij een fransman die hier een zaak is begonnen: een aangename afwisseling (eend met mango bereid), maar veel te weinig. De voorraad fruit, soya en muesli ingeslagen om morgen het eiland te verlaten en naar Pakmeng te fietsen. Hiervoor moeten we vroeg opstaan, want het is 100km en we moeten 2 overzetten nemen...zzzzzzz
Vandaag rustige dag gepland, bungalow verlaten rond 9u. (foto) We hoorden over een duitse koffieshop en vonden dat we de muesli voor 1keer achterwege konden laten, we zouden toch maar een 20-tal km fietsen tot het zuiden van het eiland. Wat een verrassing! Typisch duits: erg georganiseerd, verse broodjes met kaas en voor Michel met spek en ei. En de koffie? Die was heerlijk, even verwennen, want je kan in Thailand wuasi nergens koffie krijgen, tenzij oploskoffie en ik ben anders gewend ...(foto) Het centrum van dit eiland is niet wat we verwachtten: erg commercieel, enorm veel Scandinaviërs, vooral gezinnen met jonge kinderen. Het leek dus een goed plan om naar het nationaal park te rijden en te kamperen in de natuur. Over die 22km hebben we even lang gedaan als over de 92 van gisteren, want wat bleek? Constant beklimmingen tussen 10 en 19%!!! Zelfs de fiets de berg op duwen was zwaar. Daarenboven heeft het de ganse dag zodanig geregend dat de beschermhoezen voor de fietszakken het zelfs niet hielden. Wij vonden die regen niet erg, want klimmen in de zon is helemaal niet te doen en per slot van rekening blijft het 30gr. Als lunch een papayasalade voor M en een rijstsoepje voor mij en als dessert een banaantje dat we op de markt hadden gekocht. Dat was echter zonder de apen gerekend! Franke duivels: die kwamen de bananen gewoon afpakken om ze verderop rustig op te peuzelen. (foto) Als M zijn territorium wilde beschermen, trok de aap zijn stuur scheef! Echt niet opgevoed die apen... Wie eens een boost positieve bekrachtiging nodig heeft, moet komen fietsen in Thailand: elke auto toetert, elke Thai steekt z'n duim op, zelfs de kinderen. Ze stoppen om te helpen, om je mee te nemen... echt heel lief. De scooters zijn steeds overladen (foto en tss 1 en 2 zit nog een baby) Halfdood aangekomen in het nationaal park rond 17u, bleek dat de keuken gesloten was. En wat doen Thai dan? De kok bellen die op z'n brommer terug komt om ons een eenvoudige maar lekkere fried rice te bereiden. Ni te doen die mensen! We stellen onze tent op met zicht op zee en staan daar helemaal alleen tot... een paar uren later stroomt er een bende Thai toe: het is weekend en zij kamperen hier. Moe maar tevreden kruipen we in de tent en om niet te vroeg in slaap te vallen, zien we nog een aflevering van breaking bad. Decadent hé
Overslapen, dat zou ons niet meer gebeuren, want zo geraken we nooit in China! Wekker gezet om 7u, maar ik was weer wakker om 3u...
Om 7u de vertrouwde portie muesli mét soya en banaantje, kwestie van voldoende voedingsstoffen binnen te hebben. Vertrekklaar en... vreselijke regenbui. Het heeft al elke nacht geregend, overdag zon, zo hadden we het besteld. Nu voor 't eerst overdag: hier valt niet door te fietsen, dus even pauze. Na 1/2u is het geduld van Michel op en vertrekken we toch. Gevolg: Hij denkt dat regenjasje z'n werk zal doen (foto), niet dus en Zij zit er tegen de lunch bij als een verzopen kieken (foto). Allemaal niet erg, want we bollen goed: gemiddeld 19,2 per uur, wetende dat het constant op en af is (vitessenkarnaval) is dat niet slecht. Onderweg wat fruit gekocht op lokale markt (foto) en we hebben zelfs een mini-koffiebar gevonden met échte latte! (foto)
Rond 16u aan de pier om over te steken naar Kho Lanta. (foto) Vlot verlopen, nog enkele kms fietsen om een slaapplaats te vinden. Ja watte! Geen enkele bungalow op dit eiland, kan dat? We blijven bollen tot... we opnieuw aan een pier komen ( neen, nen andere natuurlijk, zo stom zijn we nu ook niet) Het toerisme mijden heeft zo z'n voordelen, maar een van de nadelen is dat niemand je begrijpt als je iets vraagt. Michel probeert dan met gebarentaal te vragen of er geen 'sleep'mogelijkheden zijn... zonder succes tot een vriendelijke blanke man ons benadert en vraagt of hij kan helpen. We mochten zelfs de taal kiezen! Dan maar in 't frans. Hij is zwitser en woont al 17 jaar in Thailand. Het eiland waar wij rondreden blijkt het kleine broertje te zijn van dat aan de overkant. Een heel lief moslimeiland zonder enige vorm van accomodatie! Dus... opnieuw overzetten is de boodschap! De brave man zal aan ons gezicht gezien hebben dat het einde nabij was (grapje) en heeft voorgereden naar een uitstekende bungalow binnen ons budget. Jammer dat we geen foto hebben van deze 2 zotten die een pickup volgen. Met 92km in de benen was onze pijp duidelijk nog niet uit. Groot verschil met gisteren is de zon. Fietsen in dit weer is beter vol te houden. De spieren hebben zich aangepast, de ingewanden ondertussen ook, enkel mijn draagvlak heeft het nog niet goed begrepen, maar daar bestaan zalfjes voor. We voelen ons vandaag voor 't eerst allebei in topvorm! China here we come!!
Vandaag hebben we ons overslapen en we zouden de longtale nemen naar Krabi...Michel slaapt hier als een roos, ik slaap perfect in, maar ben na 5u een aantal uren wakker en dan dommel ik terug in tot... 9.30u! Dan maar vertrokken zonder ontbijt in de hoop de boot nog te halen om 11u. Geboren voor 't geluk; geen longtale te bespeuren, maar een speedboot zag het zitten om onze fietsen mee te nemen. Leuke overtocht, ontbeten in de 'haven': onze dagelijkse portie muesli met banaantje, deze keer welkom voor de aangekondigde tocht! 50km, licht glooiend in 30gr. Ingesmeerd, hoed op en there we went. Ik blij dat Michel ook pufte telkens we bergop reden en de nieuwe brooks-zadels mogen dan wel de beste zijn, ze vragen 500km om ingereden te worden en dat wist zijn zitvlak niet! Onderweg zagen we een soort turnles in open lucht (foto) Michels hart bloedt telkens hij ziet dat de oude bomen worden uit gedaan om plaats te maken voor bomen die olie produceren...(foto) Toch fijn om dingen te herkennen; we hebben gegeten aan de rand van de weg bij dezelfde gastvrouw als vorig jaar: 2 curry's met rijst voor 2 euro. De lokale bevolking denkt ofwel dat wij op strafkamp zijn, ofwel vinden ze ons erg moedig. Vandaag stopte er een oudere man om ons een mooiere weg te wijzen en hij gaf Michel de ramboutans die hij net gekocht had! (lokaal fruit dat lijkt op lychees, erg lekker) Laatste foto is na een beklimming waar M aan 't sterven is. Gezellige guesthouse gevonden in Krabi, douchke, dutje en dan rapporteren ;-) Vanavond gaan we eten op de lokale nightmarket. Ik snap dat dat voor jullie nu raar klinkt, maar ik ben blij met de ventilator!
Op het kleine eiland was er geen wifi, dus heb ik de blogteksten geschreven en bewaard, waardoor de datum niet meer klopt. De vorige tekst is van 11.12, de huidige van 12.12..
Koyaonoi is een mooi eiland en de moeite om een dagje rond te fietsen zonder bagage: joepie! Geen toeristen zodra je het 'centrum' verlaat en als ze er al zijn: een heel ander soort mensen dan in Pukhet. Misschien heeft het te maken met het feit dat het hier moslimgebied is? Weinig drank te krijgen, geen sextoerisme... voor sommigen dus oninteressant... Nieuwe ontdekking: een eiland is niet noodzakelijk vlak!! Paar klimmetjes en in dit stadium van de conditie toch pittig genoeg. Blij dat we de bergen in China voor het laatste hebben gehouden! Gisteren 2 bamboekommetjes gekocht voor de muesli 's morgens en Michel kreeg er prompt een zonnehoed bij 'fol klismess'. Nu vindt hij de Thai helemaal lief en de hoed gaat niet meer af. Morgen nemen we een longtaleboot naar Krabi. Het blijft lichamelijk aanpassen: ik heb erg dikke voeten, handen en ogen; Michel voelt zn spieren meer dan anders, beetje hoofdpijn... Ik denk dat we meer water moeten drinken, want het is hier tenslotte 30gr en elke inspanning in deze tëmperatuur zijn we niet gewend. Weer lekker gegeten op het strand...
Het heeft de ganse nacht geregend! Vanmorgen gaan ontbijten bij de buren met die heerlijke rijstsoep... en dan vertrokken naar de luchthaven om geld te tanken. Euro's wisselen kan overal, maar geld uit de muur halen niet, tenzij met visa en dat is tamelijk duur. Ja sé we reizen nu eenmaal low budget hé. We hebben een budget voorzien van 25 euro per dag voor ons beiden en dat is aan de kust net genoeg, maar nadien zelfs ruim!Eten, slapen, treinen, boten, alles inbegrepen. (behalve de massages natuurlijk ) Daarna richting pier om de boot te nemen naar Ko Yao Noi, klein eilandje waar we vorig jaar ook waren. Geen bergen, maar toch zeer heuvelachtig, voldoende om kleinste versnelling regelmatig te gebruiken. Eten op de pier, geen alternatief: echter kan niet, maar houdt deze keer toch een klein risico in. We hebben voldoende immodium bij en met een beetje geluk hebben we het niet nodig. Vorig jaar namen we de speedboot, maar de kapitein zag dat deze keer niet zitten, dus dan maar een longtale... De fietsen werden geladen tussen de andere goederen en ik zat daar liever tussen dan binnen waar het klein en donker was. (foto) Rustige, mooie overtocht. We logeren bij dezelfde gastvrouw als vorig jaar voor minder dan de helft van de prijs tov Phuket. Wij noemen dit het scootereiland: iedereen rijdt hier met een brommertje: jong, oud, lokaal, toerist en heel veel moslima met hoofddoek! Hoe meer we het zuiden naderen, hoe meer moslims (grens met Maleisië) Lekker lokaal eten en een échte koffie bij een fransman die zich hier gevestigd heeft. Ik koop zonnecrème, want heb de zon vandaag wat onderschat: als een kreeft kruip ik in bed...
Vanmorgen Thaise rijstsoep als ontbijt: superlekker, maar hot hot hot! Fietsen bijgesleuteld, zakken herschikt, want we zijn nog te veel op zoek naar onze spullen. Als heel je hebben en houden in 8 zakken zit, kan je best aan alles een plek geven. Waar is het mes? de koplamp?... Na een paar dagen loopt dat wel los. Rond 11u op verkenning en al gauw hebben we onze fietsen neergepoot op het strand om een duik te nemen. (foto) Als lunch hadden we een papaya- en seafoodsalad op een bamboebank op het strand voor...150 bath ( 3,5 euro) We hebben niet lang getwijfeld of we hier een dagje zouden blijven. ;-) Gezwommen, gelezen, geslapen, in ongeveer 30 graden...Met de ondergaande zon vertrokken en een nieuwe slaapplaats gaan zoeken onder het wakende oog van de gps: poepsimpel! Plots moesten we heel erg klimmen, waar geen van ons beiden klaar voor was. Ik weet nog steeds niet of de gps het niet heeft aangegeven, of Michel dacht dat het wel zou meevallen... allebei de fiets naar boven geduwd! Aangekomen aan het andere strand bleek het daar een russische invasie te zijn, zelfs de menu's waren in het russisch... Geen couleur locale, eerder toeristissimo en dus zijn we snel teruggekeerd. Ja natuurlijk: die berg opnieuw over te voet! Slaapplek gevonden, een douchke doet de rest en dan gaan eten op het strand van 's middags. Logement is hier iets duurder dan voorzien door het toerisme. Morgen steken we over met de boot naar een klein onbekend eiland om dan verder te fietsen naar Krabi. Het was vandaag een heerlijke rustdag om ons lichaam aan te passen aan de warmte, de vochtigheid en de fietsen. Ik heb deze keer niet enkel achterzakken, ook 2 voorzakken en dat stuurt niet zo eenvoudig! We deden slechts 20km aan dit tempo is het duidelijk dat we veel langer nodig hebben om tot in Hong Kong te geraken. Is dat een probleem misschien?
De vluchten zijn perfect verlopen, bagage is ons overal gevolgd, oef!
Om 21.30u hebben we de fietsen in de luchthaven van Phuket in elkaar gestoken en zijn we letterlijk de luchthaven uit gefietst met helm en koplamp, want het was wel 25graden, maar ook pikdonker... Op 4 km van de luchthaven hebben we een bungalow gevonden waarvan de eigenares bereid was ons nog een zelf-ineen-geflanste Thaise schotel te maken. Om 23u met een pint op het terras hebben wij ons de bedenking gemaakt dat geen enkele Sheraton hier aan kan tippen...
After landing in Phuket, it took us about 75 minutes to put the bicycles together. No need to book a hotel up front: just out of the airport, immediately to the right, there are several bungalows for a fair price. Food is simple but deliceous.
De dagen voor vertrek zijn vrij stressvol verlopen, maar dat heeft meer te maken met het leegmaken van het appartement dat verhuurd wordt, de verkoop van m'n auto, het zoeken naar een huurder voor de studio,... dan wel met het inpakken van 2 fietsbroeken en 3 rokjes. Eindelijk is het dan zo ver: morgen zitten we op het vliegtuig en gaan we het thuisfront tot eind april eventjes loslaten. Tijd zat om te herbronnen!
We chose to start in the South of Thailand and cycle to Hongkong for 2 reasons: that way we will have to climb the mountains in China after 3 months training and the temperature in China is much better in spring than in december brrrr. In Bangkok we stay in the airport and take a flight to the South, where we will be able to cycle out of the airport and sleep on the beach on our first night. Not a bad thing to look forward to...
Op de trein probeer ik een soep en hij een lokale bol (foto) Dit is ons kerstmaal! Om 23.30u is onze halte en dan een slaapplaats zoeken. De guesthouse waar we vorig jaar sliepen is volzet, maar we vinden een kamer om de hoek. Absoluut het minste tot nu toe, maar dat kan ons niet schelen: morgen schijnt de zon!
and the temperature in China is much better in spring than in december brrrr. In Bangkok we stay in the airport and take a flight to the South, where we will be able to cycle out of the airport and sleep on the beach on our first night. Not a bad thing to look forward to...
