Wij waren toevallig op een zaterdag in het nationaal park als enige niet Thai trouwens(foto). Iemand had ons dat aangeraden om de Thai eens mee te maken op hun weekendje 'uit'. Dat moet fantastisch zijn voor jonge mensen: zingen, dansen, lachen, BBQ waar je uiteraard wordt op uitgenodigd, maar eerlijk: dat is niets meer voor ons, of alvast niet in deze formule. Om 2u sliepen we nog niet door het trommelgeroffel (wel mooi) en om 6.30u zaten die leukerds al in zee...Wij er dan maar mee uit, het gekende ontbijt (foto) en fietsen klaar gemaakt. Het is er zeer mooi, maar je kan niet zwemmen zonder watersandalen: te veel scherpe rotsen. Ik was blij dat Michel het ook niet zag zitten om het gevecht met de klimtoestanden opnieuw aan te gaan. De benen moeten elke morgen een 10-tal km ingereden worden en nu zouden we starten met de zwaarste afdalingen?: tot 19%. Met fiets alleen is dat niet min, maar we hebben elk nog eens 15kg bagage bij. Een van de groepen Thai was een klas die een bachelor agriculture volgde. Zij reden het park uit en namen ons met plezier mee achter in hun pickup. Na een km of 5 zijn we zelf beginnen bollen, langs de andere kant van het eiland. 's Middags een soepje gegeten aan een van de vele idyllische baaitjes, even gezwommen en een korte siësta en toen kwam de regen: niet erg, niet lang, we zijn het al gewoon. Deze kant van het eiland is veel minder toeristisch, erg groen (foto) en mooi. 's Qvonds gaan eten bij een fransman die hier een zaak is begonnen: een aangename afwisseling (eend met mango bereid), maar veel te weinig. De voorraad fruit, soya en muesli ingeslagen om morgen het eiland te verlaten en naar Pakmeng te fietsen. Hiervoor moeten we vroeg opstaan, want het is 100km en we moeten 2 overzetten nemen...zzzzzzz
Vandaag rustige dag gepland, bungalow verlaten rond 9u. (foto) We hoorden over een duitse koffieshop en vonden dat we de muesli voor 1keer achterwege konden laten, we zouden toch maar een 20-tal km fietsen tot het zuiden van het eiland. Wat een verrassing! Typisch duits: erg georganiseerd, verse broodjes met kaas en voor Michel met spek en ei. En de koffie? Die was heerlijk, even verwennen, want je kan in Thailand wuasi nergens koffie krijgen, tenzij oploskoffie en ik ben anders gewend ...(foto) Het centrum van dit eiland is niet wat we verwachtten: erg commercieel, enorm veel Scandinaviërs, vooral gezinnen met jonge kinderen. Het leek dus een goed plan om naar het nationaal park te rijden en te kamperen in de natuur. Over die 22km hebben we even lang gedaan als over de 92 van gisteren, want wat bleek? Constant beklimmingen tussen 10 en 19%!!! Zelfs de fiets de berg op duwen was zwaar. Daarenboven heeft het de ganse dag zodanig geregend dat de beschermhoezen voor de fietszakken het zelfs niet hielden. Wij vonden die regen niet erg, want klimmen in de zon is helemaal niet te doen en per slot van rekening blijft het 30gr. Als lunch een papayasalade voor M en een rijstsoepje voor mij en als dessert een banaantje dat we op de markt hadden gekocht. Dat was echter zonder de apen gerekend! Franke duivels: die kwamen de bananen gewoon afpakken om ze verderop rustig op te peuzelen. (foto) Als M zijn territorium wilde beschermen, trok de aap zijn stuur scheef! Echt niet opgevoed die apen... Wie eens een boost positieve bekrachtiging nodig heeft, moet komen fietsen in Thailand: elke auto toetert, elke Thai steekt z'n duim op, zelfs de kinderen. Ze stoppen om te helpen, om je mee te nemen... echt heel lief. De scooters zijn steeds overladen (foto en tss 1 en 2 zit nog een baby) Halfdood aangekomen in het nationaal park rond 17u, bleek dat de keuken gesloten was. En wat doen Thai dan? De kok bellen die op z'n brommer terug komt om ons een eenvoudige maar lekkere fried rice te bereiden. Ni te doen die mensen! We stellen onze tent op met zicht op zee en staan daar helemaal alleen tot... een paar uren later stroomt er een bende Thai toe: het is weekend en zij kamperen hier. Moe maar tevreden kruipen we in de tent en om niet te vroeg in slaap te vallen, zien we nog een aflevering van breaking bad. Decadent hé
Overslapen, dat zou ons niet meer gebeuren, want zo geraken we nooit in China! Wekker gezet om 7u, maar ik was weer wakker om 3u...
Om 7u de vertrouwde portie muesli mét soya en banaantje, kwestie van voldoende voedingsstoffen binnen te hebben. Vertrekklaar en... vreselijke regenbui. Het heeft al elke nacht geregend, overdag zon, zo hadden we het besteld. Nu voor 't eerst overdag: hier valt niet door te fietsen, dus even pauze. Na 1/2u is het geduld van Michel op en vertrekken we toch. Gevolg: Hij denkt dat regenjasje z'n werk zal doen (foto), niet dus en Zij zit er tegen de lunch bij als een verzopen kieken (foto). Allemaal niet erg, want we bollen goed: gemiddeld 19,2 per uur, wetende dat het constant op en af is (vitessenkarnaval) is dat niet slecht. Onderweg wat fruit gekocht op lokale markt (foto) en we hebben zelfs een mini-koffiebar gevonden met échte latte! (foto)
Rond 16u aan de pier om over te steken naar Kho Lanta. (foto) Vlot verlopen, nog enkele kms fietsen om een slaapplaats te vinden. Ja watte! Geen enkele bungalow op dit eiland, kan dat? We blijven bollen tot... we opnieuw aan een pier komen ( neen, nen andere natuurlijk, zo stom zijn we nu ook niet) Het toerisme mijden heeft zo z'n voordelen, maar een van de nadelen is dat niemand je begrijpt als je iets vraagt. Michel probeert dan met gebarentaal te vragen of er geen 'sleep'mogelijkheden zijn... zonder succes tot een vriendelijke blanke man ons benadert en vraagt of hij kan helpen. We mochten zelfs de taal kiezen! Dan maar in 't frans. Hij is zwitser en woont al 17 jaar in Thailand. Het eiland waar wij rondreden blijkt het kleine broertje te zijn van dat aan de overkant. Een heel lief moslimeiland zonder enige vorm van accomodatie! Dus... opnieuw overzetten is de boodschap! De brave man zal aan ons gezicht gezien hebben dat het einde nabij was (grapje) en heeft voorgereden naar een uitstekende bungalow binnen ons budget. Jammer dat we geen foto hebben van deze 2 zotten die een pickup volgen. Met 92km in de benen was onze pijp duidelijk nog niet uit. Groot verschil met gisteren is de zon. Fietsen in dit weer is beter vol te houden. De spieren hebben zich aangepast, de ingewanden ondertussen ook, enkel mijn draagvlak heeft het nog niet goed begrepen, maar daar bestaan zalfjes voor. We voelen ons vandaag voor 't eerst allebei in topvorm! China here we come!!
Vandaag hebben we ons overslapen en we zouden de longtale nemen naar Krabi...Michel slaapt hier als een roos, ik slaap perfect in, maar ben na 5u een aantal uren wakker en dan dommel ik terug in tot... 9.30u! Dan maar vertrokken zonder ontbijt in de hoop de boot nog te halen om 11u. Geboren voor 't geluk; geen longtale te bespeuren, maar een speedboot zag het zitten om onze fietsen mee te nemen. Leuke overtocht, ontbeten in de 'haven': onze dagelijkse portie muesli met banaantje, deze keer welkom voor de aangekondigde tocht! 50km, licht glooiend in 30gr. Ingesmeerd, hoed op en there we went. Ik blij dat Michel ook pufte telkens we bergop reden en de nieuwe brooks-zadels mogen dan wel de beste zijn, ze vragen 500km om ingereden te worden en dat wist zijn zitvlak niet! Onderweg zagen we een soort turnles in open lucht (foto) Michels hart bloedt telkens hij ziet dat de oude bomen worden uit gedaan om plaats te maken voor bomen die olie produceren...(foto) Toch fijn om dingen te herkennen; we hebben gegeten aan de rand van de weg bij dezelfde gastvrouw als vorig jaar: 2 curry's met rijst voor 2 euro. De lokale bevolking denkt ofwel dat wij op strafkamp zijn, ofwel vinden ze ons erg moedig. Vandaag stopte er een oudere man om ons een mooiere weg te wijzen en hij gaf Michel de ramboutans die hij net gekocht had! (lokaal fruit dat lijkt op lychees, erg lekker) Laatste foto is na een beklimming waar M aan 't sterven is. Gezellige guesthouse gevonden in Krabi, douchke, dutje en dan rapporteren ;-) Vanavond gaan we eten op de lokale nightmarket. Ik snap dat dat voor jullie nu raar klinkt, maar ik ben blij met de ventilator!
Op het kleine eiland was er geen wifi, dus heb ik de blogteksten geschreven en bewaard, waardoor de datum niet meer klopt. De vorige tekst is van 11.12, de huidige van 12.12..
Koyaonoi is een mooi eiland en de moeite om een dagje rond te fietsen zonder bagage: joepie! Geen toeristen zodra je het 'centrum' verlaat en als ze er al zijn: een heel ander soort mensen dan in Pukhet. Misschien heeft het te maken met het feit dat het hier moslimgebied is? Weinig drank te krijgen, geen sextoerisme... voor sommigen dus oninteressant... Nieuwe ontdekking: een eiland is niet noodzakelijk vlak!! Paar klimmetjes en in dit stadium van de conditie toch pittig genoeg. Blij dat we de bergen in China voor het laatste hebben gehouden! Gisteren 2 bamboekommetjes gekocht voor de muesli 's morgens en Michel kreeg er prompt een zonnehoed bij 'fol klismess'. Nu vindt hij de Thai helemaal lief en de hoed gaat niet meer af. Morgen nemen we een longtaleboot naar Krabi. Het blijft lichamelijk aanpassen: ik heb erg dikke voeten, handen en ogen; Michel voelt zn spieren meer dan anders, beetje hoofdpijn... Ik denk dat we meer water moeten drinken, want het is hier tenslotte 30gr en elke inspanning in deze tëmperatuur zijn we niet gewend. Weer lekker gegeten op het strand...
Het heeft de ganse nacht geregend! Vanmorgen gaan ontbijten bij de buren met die heerlijke rijstsoep... en dan vertrokken naar de luchthaven om geld te tanken. Euro's wisselen kan overal, maar geld uit de muur halen niet, tenzij met visa en dat is tamelijk duur. Ja sé we reizen nu eenmaal low budget hé. We hebben een budget voorzien van 25 euro per dag voor ons beiden en dat is aan de kust net genoeg, maar nadien zelfs ruim!Eten, slapen, treinen, boten, alles inbegrepen. (behalve de massages natuurlijk ) Daarna richting pier om de boot te nemen naar Ko Yao Noi, klein eilandje waar we vorig jaar ook waren. Geen bergen, maar toch zeer heuvelachtig, voldoende om kleinste versnelling regelmatig te gebruiken. Eten op de pier, geen alternatief: echter kan niet, maar houdt deze keer toch een klein risico in. We hebben voldoende immodium bij en met een beetje geluk hebben we het niet nodig. Vorig jaar namen we de speedboot, maar de kapitein zag dat deze keer niet zitten, dus dan maar een longtale... De fietsen werden geladen tussen de andere goederen en ik zat daar liever tussen dan binnen waar het klein en donker was. (foto) Rustige, mooie overtocht. We logeren bij dezelfde gastvrouw als vorig jaar voor minder dan de helft van de prijs tov Phuket. Wij noemen dit het scootereiland: iedereen rijdt hier met een brommertje: jong, oud, lokaal, toerist en heel veel moslima met hoofddoek! Hoe meer we het zuiden naderen, hoe meer moslims (grens met Maleisië) Lekker lokaal eten en een échte koffie bij een fransman die zich hier gevestigd heeft. Ik koop zonnecrème, want heb de zon vandaag wat onderschat: als een kreeft kruip ik in bed...
Vanmorgen Thaise rijstsoep als ontbijt: superlekker, maar hot hot hot! Fietsen bijgesleuteld, zakken herschikt, want we zijn nog te veel op zoek naar onze spullen. Als heel je hebben en houden in 8 zakken zit, kan je best aan alles een plek geven. Waar is het mes? de koplamp?... Na een paar dagen loopt dat wel los. Rond 11u op verkenning en al gauw hebben we onze fietsen neergepoot op het strand om een duik te nemen. (foto) Als lunch hadden we een papaya- en seafoodsalad op een bamboebank op het strand voor...150 bath ( 3,5 euro) We hebben niet lang getwijfeld of we hier een dagje zouden blijven. ;-) Gezwommen, gelezen, geslapen, in ongeveer 30 graden...Met de ondergaande zon vertrokken en een nieuwe slaapplaats gaan zoeken onder het wakende oog van de gps: poepsimpel! Plots moesten we heel erg klimmen, waar geen van ons beiden klaar voor was. Ik weet nog steeds niet of de gps het niet heeft aangegeven, of Michel dacht dat het wel zou meevallen... allebei de fiets naar boven geduwd! Aangekomen aan het andere strand bleek het daar een russische invasie te zijn, zelfs de menu's waren in het russisch... Geen couleur locale, eerder toeristissimo en dus zijn we snel teruggekeerd. Ja natuurlijk: die berg opnieuw over te voet! Slaapplek gevonden, een douchke doet de rest en dan gaan eten op het strand van 's middags. Logement is hier iets duurder dan voorzien door het toerisme. Morgen steken we over met de boot naar een klein onbekend eiland om dan verder te fietsen naar Krabi. Het was vandaag een heerlijke rustdag om ons lichaam aan te passen aan de warmte, de vochtigheid en de fietsen. Ik heb deze keer niet enkel achterzakken, ook 2 voorzakken en dat stuurt niet zo eenvoudig! We deden slechts 20km aan dit tempo is het duidelijk dat we veel langer nodig hebben om tot in Hong Kong te geraken. Is dat een probleem misschien?
