22.12 Trang
Aangekomen in Trang na 50km. Drukke stad, 'vaste markt' trekt op de souks. We kopen teenslippers voor M (1/2 euro), een product tegen jeuk na muggebeten (1/2 euro)... Op de avondmarkt kopen we nog wat fruit en voor elk een pannenkoek met stukjes banaan, mmm...Men is hier duidelijk al bezig met de feestdagen aan de versiering te zien! Vanavond voor de eerste keer niet Thais gegeten: we konden niet weerstaan aan een pizza ;-) Eindelijk wifi gevonden, zodat de laatste 3 dagen kunnen doorgetuurd worden. We hebben de kaart er bij gehaald en overlegd welk traject we best nemen om in Cambodja te geraken. Waarschijnlijk zullen we rond oudjaar in Bangkok zijn.
22.12
Weer hevige regen tot 's morgens en dus geen zon om mooiere foto's te maken. Nog snel een zwemmetje en dan ontbijt en weg, nu definitief in noordelijke richting. Onze 'honeymoon' zit er op, nu is het trappen geblazen... Onderweg naar Trang zijn we getuige van een soort sportfestival met voetbal, volleybal of wat er voor moet door gaan. Enkele kiekjes van wat we vonden op ons pad.
21.12
Vandaag vergaat de wereld hebben ze hier gezegd en daarom is er nu helemaal niemand te zien... De Thai zijn allemaal naar huis gegaan voor het einde van de wereld. Als de wereld er morgen nog is, komen ze terug, maar dan zijn wij weg! Ik had een fotosessie beloofd van het strandje 'achter de rots', maar het is om 6u beginnen regenen en het ziet er niet goed uit voor de rest van de dag... We proberen het toch, zonder zon dan (warm blijft het naturlijk wel) (fotos van strandje)
Het heeft geregend tot 15.30u, dus weinig zonnebaden, maar ook blij dat we nog niet vertrokken zijn naar Trang, want àls het hier regent, dan verdrink je daar in. Beetje raar dat er zo veel regen valt, terwijl het helemaal geen regenseizoen is? Is dit dan toch het einde van de wereld? We hebben een échte koffie gevonden en probeerden daar ook de blogteksten door te sturen, maar de wifi ging aan en uit als de lichtjes van de kerstboom... Leuke babbels gehad met Duitse en Zweedse toeristen die wachtten op de boot om naar een eiland gebracht te worden. Om 16u klaart het op, wij de fiets gepakt en langs het strand naar het nabije natuurreservaat gereden.(foto) Voor het eten nog een duik in zee, heel alleen (geen foto ;-))
Morgen nog even zwemmen op ons strandje en dan op tijd richting Trang, waar er misschien degelijk internet is, zodat we alles voor kerst kunnen doorsturen. Ik heb het kaartje met telefoonnummer van deze plek, want wie een paar dagen wil ontstressen zonder pottenkijkers moet beslist hier naar toe!
20.12
Goed geslapen, vaak wakker geweest door de vertrekkende vissersbootjes, maar dat geluid werkt hypnotiserend en dan de golven van de zee erbij, dan ben je zo weer vertrokken...Nog voor 't ontbijt zijn wij een kijkje gaan nemen achter de rots, zoals de man uit Mechelen ons had aangeraden en ... ni te doen: zo mooi! Volgens M het mooiste strandje dat hij heeft gezien en die heeft er wat gezien ;-) Omdat we deels door de zee moesten, heb ik natuurlijk geen fototoestel bij, maar dat maak ik morgen goed! Als we bij laag tij vertrekken, kan het toestel perfect mee. Bikini kunnen we in de bungalow laten, want we zijn daar heel alleen. We zijn vandaag gewoon blijven hangen in het vissersdorpje en op het strand. De enige andere mensen zijn Thai die krabben of oestertjes komen zoeken op de rotsen of vis vangen met een reuzenet. Als lokatie kan dit tellen en we boeken nog 1 nacht bij. Voor de eerste betaalden we 500 bath, de tweede 400 en nu heb ik hem voor 300 gekregen. Omdat we de enige gasten zijn, mochten we vanmorgen het menu mee bepalen en is de gastvrouw verse vis gaan halen op de markt. Gestoomd bereid met limoen enzo, weer heerlijk. Ik probeer al 2 dagen niets 'fried' meer te eten, omdat iemand onderweg zie dat ze ook gezwollen ogen en handen had van de palmolie en guess what: ik kan m'n ring opnieuw bewegen. Dat zal moeilijk worden in de armere gebieden, want daar gebruiken ze voor alles olie... M heeft een stopwoord gekregen: 'ongelooflijk!'. Als een papegaai blijft hij dat zeggen, geslagen door verwondering...Wij prijzen ons zeer gelukkig hier te kunnen zijn.
19.12
Na een lange dag komt een rustige. Voor vertrek wilden we nog gaan zwemmen, maar het weer wilde niet mee, dus hebben we eerst wat mails gelezen en geschreven, blogteksten verstuurd...beetje chillen.
Dan richting zuiden met de idee nog een eiland mee te pikken voor we aan de grote tocht beginnen. De weg die ons langs de kust naar het zuiden leidt is zo mooi! Wij begrijpen geen van beide waarom hier niemand op het strand zit? Pakmeng is duidelijk geen toeristische trekpleister, enkel Thai te bespeuren. We botsen op een stel schoolkinderen die op kampeerklassen zijn. (foto) In de bocht aan het strand ligt een prachtig resort en ik ben de website gaan vragen voor collega's die deze richting uit willen We rijden overal tussen de rubberplantages (foto) en nu weet ik wat zo stonk langs de grote baan gisteren: rubber! Na 30 km hebben we een beetje honger en slaan we een pad in richting strand in de hoop daar iets te eten te vinden. 1 kraampje maar met een moslimvrouw die ons een fried rice bereid heeft. De baby hangt er naast te bengelen (foto's) Hier is weer geen kat en met die gedachte in mind gaan we op zoek naar een bungalow voor 1 nacht. We botsen op iets dat op het strand ligt, maar dat je niet kan zien van op de baan. Ongelooflijk mooie baai, beter dan de eilanden die we al gezien hebben en slechts 2 toeristen: een man uit Mechelen die er komt overwinteren met zijn vrouw. De baai ligt aan een gigantische rots, typisch voor het zuiden en onze bungalow ligt onder die rots. M betaalt ineens voor 2 nachten...Nog maar eens een bewijs dat het er van afhangt hoe je naar de dingen kijkt: fantastische bungalow waarvan de electriciteit angstaanjagend is, alle kranen lekken, lavabo gebarsten, 'douche' amper werkt en geen warm water heeft...maar door de paradijslijke ligging is dit subliem! We fietsen naar het haventje waar de boten varen op motoren van auto's en versierd zijn met linten tegen de boze zeegeesten. (foto's) Als enige gasten mogen we kiezen wat we willen eten en het is weeral lekker. Nog even gaan zwemmen en morgenvroeg - bij laag water - gaan we op anraden van de mechelaar rond de rots om daar een idyllisch strandje te vinden?
Alsof het hier al niet mooi genoeg is.
Vanmorgen de wekker gezet, want als niemand ons van old town wil/mag over zetten naar het vaste land, weet je wat ze dan mogen doen met hun boot? Juist, ja. We hebben hem niet nodig, maar moeten dan wel ver om fietsen, waarvan de helft tegen de richting in...Wakker om 5u (voor de wekker) door de hanen, rustig klaar gemaakt, muesli binnen en de baan op. Zo vroeg vertrekken heeft ook iets charmants: je rijdt door een wereld die nog moet ontwaken en dat komt niet zo vaak voor. Een uur later bereiken we de eerste ferry, dan opnieuw door het moslimeiland en de tweede ferry over. (foto) Rond 10u hebben we al een hongertje en we eten aan een marktkraampje waar de lokale mensen gaan ontbijten. (foto) Heel eenvoudig, maar heerlijk en de vrouw is in de wolken als ik 'aroy' zeg. Ze kan geen woord engels, maar toch heeft ze me kunnen uitleggen hoe haar gerecht gemaakt is. (om thuis uit te proberen ;-)) Ik heb niet veel foto's genomen deze keer, want het was een eind fietsen en flink warm: de eerste dag zonder 1 druppel regen, maar regelmatig wat wind tegen! We hebben geprobeerd alle indrukken onderweg op te slaan op onze eigen harde schijf, behalve de geur langs de grote baan: wat een stank! Het lijkt wel of je naast een vuilnisbelt fietst?We hebben 2x een pauze genomen aan een bushokje waar ik m'n achterwerk even kon ontlasten, want dat heeft flink afgezien vandaag. Gegeten aan de baan en na 115km aangekomen in Pakmeng dat we kennen van vorig jaar. We vonden snel een slaapplaats voor 350 bath (8euro) en dan inspectie van het zitvlak! Het is duidelijk dat gewone zalf niet meer zal helpen en we zoeken een apotheker op. We hebben een kleine reiszak mee die vol zit met apothekerij voor 'je-weet-maar-nooit', maar hiervoor heb ik niets bij natuurlijk. De apotheker heeft m'n verhaal begrepen (ik kon hem moeilijk het gekwetste deel laten zien) en heeft me fluocort gegeven. Lijkt me logisch, 't zit er op, we zullen morgen zien. Jammer, want eigenlijk is het geweldig gegaan: regelmatig wat klimmen, maar m'n hart slaat niet meer op hol en ik ben niet eens moe. Michel heeft beetje last in z'n schouders, verder ook alles prima. In Pakmeng staan op het strand stoelen en lage tafeltjes waar we een fruitshake hebben gedronken en toen het etenstijd werd, zagen we het niet zitten om een restaurant op te zoeken, dus is M onze bestekken gaan halen en heb ik een aantal zaken gekocht op de avondmarkt en hebben we op het strand gegeten: schitterende locatie, 3-gangenmenu ;-) en nadien handen gewassen in zee... Het is nu 20u en het licht gaat dadelijk uit: da's vroeg, maar we hebben er dan ook onze eerste 100 op zitten hé.
Wekker om 6.30u, gepakt en gezakt naar 'deutsche bäckerij' en geluk: die is al open! Een échte latte for the road... Zon noch regen te bespeuren, maar een hevige zuidenwind en dat zou ons de das om doen. Even overlegd, want M is het nog niet echt gewoon om 'onderweg' te zijn? Hij heeft nog steeds het gevoel ergens te moeten geraken, in Pakmeng bvb. Punt is: wij moeten helemaal nergens 'geraken', dat is precies de luxe! We beslissen een speedboot te nemen tot het vaste land, zodat we het traject tegen de richting in niet moeten doen. Ze vragen 2000 bath en dat vinden we te veel. Dan maar naar het oude centrum rijden, waar we misschien een visser vinden die het voor minder wil doen. Mooie rit, 15km glooiend landschap, geen kip op de baan. We bereiken het vissersdorpje en rijden recht naar de pier. Hier maken we voor 't eerst het vernieuwde Thailand mee: geen oude vissers meer, een tiental jonge gasten met bootjes die 3000 bath vragen om ons te brengen. Het is duidelijk dat ze geen van allen zullen buigen. Deze prijs is voor een rondvaart van 1 dag, wat wij niet nodig hebben. Een wat oudere man stelt voor om ons naar een andere plaats te brengen (dichterbij) van waaruit we ook verder kunnen met de fiets. We geraken bijna akkoord als de jongeren zich beginnen te bemoeien en hij ons niet mag brengen. Beetje maffiatoestanden... daar doen we niet aan mee. De man durft niet meer, wij fietsen het dorpje in. M is ineens verliefd op de desolate, schattige sfeer die hier hangt en zegt 'hier zou ik wel een dag kunnen blijven'. Wel, goed nieuws: dat kàn! We huren een bamboehuisje op het water voor 1 nacht en ik ben zeker dat we straks een visser vinden in het dorp die ons morgen overzet. De bungalow is van een gooroe for happiness, bij wie we steevast thee moeten drinken en het huisje blijkt de honeymoonsuite te zijn. Dan zullen we ons daar moeten naar gedragen...Vandaag wordt het dus geen 100km, wel muziekje, boekje, wandelingetje: helemaal Zen. Ik hoor toch niemand klagen ;-) Het is eigen aan deze formule, maar elke dag inpakken en weer vertrekken is toch vermoeiend en een pauze als deze is ook couleur locale. Bovendien heeft M gisteren een kleine zonneslag opgedaan en heb ik tijgerbalsem op mn rug moeten doen, dus uitvluchten genoeg om hier te pauzeren.
Paar grappige opschriften die we tegengekomen zijn. De Thai spreken geen eindconsonanten uit en schrijven hun engels vaak fonetisch.
- clean and cheep internet
- wanted: DJ find (met telnr er bij)
- look fishing for having good time
- pancake wike banana
Sommige dingen gebeuren niet zomaar, door geen boot te vinden, hebben we een paar heel fijne mensen ontmoet: een jonge fransman die hier een zaakje uitbaat en zn eigen ijs maakt en een iets oudere fransman die hier een restaurantje heeft. (beiden heel attente homos) Hoe ze kunnen overleven van de weinige mensen die hier komen is ons een raadsel, maar het is duidelijk dat ze hier zitten om te ontsnappen aan de meute. We hebben een heel gezellige, rustige dag gehad, geen boot gevonden die tegen de baas van de pier durfde in te gaan, dus morgen om 6u op en dan maar heel het traject met de fiets. Het zal een groot contrast zijn, want hier is het echt het paradijs...
We rijden overal tussen de rubberplantages (foto) en nu weet ik wat zo stonk langs de grote baan gisteren: rubber! Na 30 km hebben we een beetje honger en slaan we een pad in richting strand in de hoop daar iets te eten te vinden. 1 kraampje maar met een moslimvrouw die ons een fried rice bereid heeft. De baby hangt er naast te bengelen (foto's) Hier is weer geen kat en met die gedachte in mind gaan we op zoek naar een bungalow voor 1 nacht. We botsen op iets dat op het strand ligt, maar dat je niet kan zien van op de baan. Ongelooflijk mooie baai, beter dan de eilanden die we al gezien hebben en slechts 2 toeristen: een man uit Mechelen die er komt overwinteren met zijn vrouw. De baai ligt aan een gigantische rots, typisch voor het zuiden en onze bungalow ligt onder die rots. M betaalt ineens voor 2 nachten...Nog maar eens een bewijs dat het er van afhangt hoe je naar de dingen kijkt: fantastische bungalow waarvan de electriciteit angstaanjagend is, alle kranen lekken, lavabo gebarsten, 'douche' amper werkt en geen warm water heeft...maar door de paradijslijke ligging is dit subliem! We fietsen naar het haventje waar de boten varen op motoren van auto's en versierd zijn met linten tegen de boze zeegeesten. (foto's) Als enige gasten mogen we kiezen wat we willen eten en het is weeral lekker. Nog even gaan zwemmen en morgenvroeg - bij laag water - gaan we op anraden van de mechelaar rond de rots om daar een idyllisch strandje te vinden?
Alsof het hier al niet mooi genoeg is.
