17.01
Weer vroeg op om naar de hoofdstad te fietsen en de hitte te mijden. Weer landelijke tafereeltjes onderweg en het belooft een mooie dag te worden. Fotos van de lokale beenhouwer, diesel in colaflessen, en een kraam met franse baguetjes! Na een tiental km veranderde de sfeer: de weg is hier zo slecht! Vol putten waarvoor je erg geconcentreerd moet blijven, zo smal dat de bussen en vrachtwagens je letterlijk van de weg duwen als je niet reageert op hun voortdurend getoeter. En dan nog wind tegen...Het verkeer is zo agressief, dat er geen lol meer aan is. Michel heeft een toetertrauma van Portugal, ik niet, maar ik kan hier tegen het einde van de 8Okm ook niet meer tegen. We beslissen daarom onmiddellijk om het eerste stuk van dezelfde highway naar het noorden met de bus te doen vauit Phnon Penh. We willen hard fietsen, lang fietsen, maar het moet nog een beetje leuk en veilig blijven... Het binnen rijden van de hoofdstad ging anders heel vlot. Je mag niet letten op verkeersregels, dan gaat het fout. Het principe "go with the flow" zoals ons was aangeraden lukt prima, maar aan een groot kruispunt moet je dan 4 paar ogen hebben, want the flow komt van alle kanten! We zoeken een guesthouse dat betaalbaar is, want hier gelden andere normen. In een kamer van 6 dollar wat wij gewend zijn, kan je hier niet slapen: te vuil. We belanden op een degelijke kamer voor 15 dollar in een guesthouse met een zeer vriendelijke gastvrouw, die akkoord is om de fietsen 's nachts binnen te stallen. Dat was het grootste probleem in deze grootstad. We zitten vlak bij de Mekong en die is wel indrukwekkend! De dijk is erg rustgevend, groot contrast met het gekrioel in de binnenstad. Voor ons even aanpassen: opnieuw "normale" WC's met toiletpapier (op het platteland is er geen papier, wel een spuit om je te wassen met water op toilet), eten dat betrouwbaar is... back to civilisation.
In ons guesthouse ontmoeten we Flore en Wim, dochter van Kristine, vriendin van Michel. We zijn samen lekker gaan eten in een Indisch restaurant: za-lig! Een grootstad heeft ook z'n voordelen natuurlijk...
16.01.2013
Het is heel moeilijk om te weten hoeveel km we moeten fietsen tot een bepaalde plaats, omdat de kaarten helemaal niet kloppen. Van Kep naar Takeo zou het tussen 80 en 100 km zijn, het zijn er 100 geworden. We plannen een vroege start, niet wetende hoe de tocht zal verlopen. Wekker om 5.30u, ontbijt op de kamer en om 6.30u rijden we Kep uit met een mooie zonsopgang (foto). Het heeft wel iets om zo vroeg te vertrekken: de kinderen gaan naar school (sommigen niet, die zorgen voor het kleine broertje), mannen hangen samen in het lokale café, vrouwen rijden naar hun werk, de monniken gaan op stap om te bedelen voor hun ontbijt... de dorpen ontwaken.
Het was een aangename, maar zware dag: door erg landelijke landschappen, waar koeien aan de leiband lopen, eenden nog vrije vogels zijn, waar boeren ploegen met waterbuffels... Het was echter veel zwaarder dan de 120 km in Thailand om verscheidene redenen: de wegen zijn slechts half aangelegd en je rijdt dus vaak over grint of stoffige aarde of door putten... niet evident. In Thailand heb je overal gelegenheid tot eten, hier niet (we hadden brood en bananen bij); de rustplaatsen zijn in Thailand om de zoveel km te vinden, hier geen enkele en het is heet. En dan zijn er nog de agressieve chauffeurs! Ze toeteren je van de baan en je moet dus regelmatig van en op de baan ( als die er tenminste is) Mijn ischiaspijn komt pas op na 60 km, dat valt mee, maar nog 40 te gaan met pijn is ook niet niks. Onderweg roepen alle kinderen "hello", niet te doen! Buiten de chauffeurs kunnen wij niet klagen van onvriendelijkheid of oneerlijkheid, in tegendeel. We komen voorbij de voorbereiding van een huwelijk en worden prompt uitgenodigd. Om 12.30u, nog te ver van onze bestemming om hier te beginnen feesten, maar voor eventjes wel fijn.
Ainaz scheurt af vanaf de 'highway' (benaming om mee te lachen!) en fietst sneller dan wij naar haar guesthouse. Die heeft nog jonge benen... Onder de douche kleurt alles rood! We voelen ons nadien herboren en eten aan een lokaal kraam en kruipen vroeg in bed, want morgen wachten er 70km naar Phnon Peng.
Vandaag vertrekken we zonder Daryia die ergens op een goeie wei zit naar de peperplantages. Eerst nog lans de lokale markt om wat fruit te kopen voor de lunch. De vrouwen dragen hier allemaal van die 'pyama's' met hartjes of beertjes. (foto) Leuke tocht en we komen toevallig terecht bij een Cambodjaanse vrouw die voor de rode Khmer naar Parijs is gevlucht en daar 35 jaar heeft gewoond. Haar man en zij zijn nu met pensioen en teruggekeerd naar hier. Ze is apetrots als we haar peper- bananen- en mangoplantages willen bezoeken. We hebben op voorhand duidelijk gemaakt dat we niets kunnen kopen vanwege het gewicht en de beklimmingen die ons nog te wachten staan de volgende weken. Geen probleem, in tegendeel: ze neemt ons mee naar haar huisje waar we onder een afdakje ons brood met bananen en sticky rice hebben gegeten. Terug in Kep trakteer ik op een coctail in de zeilclub waar we gelukkig geen das moesten om doen. Chique, met zicht op zee, om het glas te heffen op mijn schoondochter die net vernomen heeft dat ze geaccepteerd is voor haar eerste keuze specialisatie neurologie. SCHOL !
We hebben afgesproken met de meisjes en David (Melbourne) om samen naar Kep te fietsen, dus 7.30u aan hun guesthouse. Als onze wekker gaat om 6.30u zijn we al lang wakker van de hevige regen én van de druppels die aantonen dat onze bungalow niet waterdicht is. We kunnen niemand verwittigen (geen wifi in bungalow) maar gaan er van uit dat we er alle 5 hetzelfde over denken. We ontbijten in de guesthouse en bereiken elkaar dan per mail. Het giet pijpestelen! Rond 10u lijkt het voorbij te zijn, nog steeds bewolkt, maar fietsbaar. Om 11u spreken we af en zijn we weg, wat de namiddag ook brengt. Het eerste stuk is niet geasfalteerd, rood zand + veel water = rode modder! Op een bepaald ogenblik lijkt het alsof we door een riviertje rijden, maar niemand klaagt...Aangekomen in Kep eten we op een hoog terras en nemen we afscheid van David die binnen 3 dagen zijn vlucht in Bangkok moet hebben om op tijd te zijn voor een huwelijk in Melbourne... Sommige mensen zijn toch geruste zielen! Kep is vrij mondain met dure resorts, maar wij hebben een adres gekregen van iemand in Kampot waar we slapen voor 6 dollar, prima in orde. 's Avonds hebben we gegeten met een ander avontuurlijk koppel die ook maanden door Azië fietsen. Ze hebben ons zeer goeie ideeën gegeven voor Laos én hun boekje met massa's nuttige info. Altijd fijn om gelijkgezinden tegen te komen...
Ik ben met Ainaz naar de lokale markt geweest, waar we oa fruit hebben gekocht, maar ook een hemd met lange mouwen tegen de muggen, want ik ben het mijne vergeten in het hotel in Bangkok... Het hemd kostte 20 eurocent (wel 2e hands...): foto's
Met Daryia heb ik een shiatsumassage gehad bij de blinden. (geen foto's...)
Ik heb al 3 weken last van een deel van de ischias in m'n linkerbil. (de Kris moest hier zijn natuurlijk!) De eerste 15km voel ik niets en daarna begint het eerst lokaal, dan straalt het uit tot m'n knieholte of enkel. Vrij vervelend, want het is moeilijk om enkel op de rechterbil te zitten. M heeft het stuur en zadel al aangepast, maar voorlopig zonder resultaat. Ben benieuwd wat de shiatsumassage kan doen...
