De route van Uliastai zit vol verrassingen: we vertrekken door de bergen, een 150 km vooraleer we het eerste dorpje passeren. Veel steile hellingen, maar prachtige uitzichten!
We worden uitgenodigd voor een mini-nadaam ( het echte festival vindt in Juli plaats, dus we gaan dan ook graag op deze uitnodiging in ). Het festival begint met enige vertraging, maar we zien dan toch de worstelaars (ze doen eerst een soort vliegeraar na, om de goden gunstig te stemmen). Schoon kostumekes! De overige disciplines zijn boogschieten en paardrijden. De zon brandt, dus dit hebben we niet meer kunnen zien.
In Gulvanbulag komt de ganse klas buiten: het is net Engelse les en hun leerkracht laat hen de net geziene leerstof in de praktijk oefenen. We beantwoorden braaf de vragen: How are you?, What did you have for breakfast?, ... Van ons krijgen ze allemaal een 10 op 10! Dear teacher, if you read this; please give your students an A for English, we were impressed by their knowledge and enthousiasm! Keep on the good work! Greetz from Uliastai Linda, David, Ilse and Jo
We vinden telkens de mooiste kampeerplaatsjes! Tussen de yaks, paarden, geiten; aan de mooiste rivieroevers en af en toe vinden we zelfs schaduw onder de bomen. De dagen zijn nu veel langer, dus we kunnen 's avonds gezellig bij het kampvuur zitten!
Intussen zijn we er al aan gewend: dagelijks krijgen we de buurtbewoners op bezoek aan de kampplaats. Jo leert de herders tabak rollen: dit hebben ze nog nooit gezien! Op onze beurt leren we tabak snuiven van enkele passanten. Ook een drachtige geit zoekt wat bescherming en komt op bezoek in onze tent (Tom en Vie: jullie tent beschermt dus niet enkel ons tegen de wind, zon en regen!)
We passeren een veel nattere streek: veel rivieroversteken. Gelukkig hebben we Ilse: zij verkent steeds te voet of het water niet te diep is. Deze jeep had dat misschien beter ook gedaan... Af en toe zijn er ook bruggen, al is de staat soms wat twijfelachtig.
We vertrekken vanuit UB, dadelijk weer op de piste, zalig! Het weer is wel iets wisselender dan vorig jaar: klokslag 3 uur krijgen we dagelijks een klein onweer of een bui op ons dak. Intussen zijn we hier al wat aan gewend. Veel bergen, steile hellingen en zware steenpistes. Tot nu toe zijn we er zonder brokken over en door geraakt.
7 juni is het zover: Ilse en David komen vanuit China naar Ulaanbatar en Linda en Jo arriveren vanuit België. Na wat praktische formaliteiten gaan we onze geitjes terug oppikken bij Eddy (nogmaals MERCI). Een blij weerzien! Ze hebben de Mongoolse winter goed doorstaan, David en Jo voeren het nodige onderhoud uit. Linda en Ilse gaan op zoek naar de juiste olie (15 km wandelen levert uiteindelijk toch 4L op... ) Donderdag kunnen we dan eindelijk vertrekken!
Vanochtend werden we wakker in een ander landschap: het heeft vannacht gesneeuwd! Enkele dagen geleden nog 25 graden, nu ver onder het vriespunt. Onze laatste 100 km naar UB zijn zwaar, hier strooien ze de wegen niet. We arriveren veilig in UB, morgen de auto's nog parkeren en woensdag vliegen we ieder een andere kant op. Betty en Linda terug naar België Ilse en David vliegen door naar Australië en Nieuw-Zeeland.
Hierbij sluiten we dan ook de blog voorlopig af. Bedankt om ons de afgelopen maanden te volgen, de nieuwtjes van het thuisfront zijn altijd leuk om te lezen. In juni 2015 komen we terug om de auto's weer naar huis te rijden, tot dan!
Onze laatste dag op den buiten: we verblijven nu in een gerkamp, het wordt iedere dag kouder. In het park leven de bekende Mongoolse wilde paarden: de Takhi's of Prezwalski's. Er zijn ook nog restanten terug te vinden de Turkse heerschappij (6de - 8ste eeuw).
Onze eerste overnachting in de ger (vrij onverwacht)
We hebben al enkele heel koude nachten achter de rug en opnieuw onze tenten opgesteld. David, Ilse en Betty zijn nog even een wandelingetje maken, Linda kruipt al in de tent: het koelt snel af buiten. Plots komen de wandelaars terug: ze zijn onderweg uitgenodigd om in een ger te komen overnachten: in een mum van tijd is ons kamp opgebroken en volgen we de man in zijn pickup door de donkere steppe. Onverwacht en onvergetelijk: de man woont er samen met een oudere man, iedereen wat opschuiven en dan kunnen we er makkelijk met 6 slapen, het schapevlees en de geitekoppen hangen rond ons hoofd. 's Avonds wordt David opgetrommeld om de kalveren mee in de kraal te zetten: da's mannenwerk. Evenals 's ochtends het hout kappen: opnieuw is hij de pineut. Hij heeft ervan genoten, da's wel zeker, wij ook. 't is wel niet zeker of we nu meer of minder comfort hadden dan in onze eigen mini-gers...
Foto 1-3: We staan boven op een berg, lekker rustig, hele weg geen kat gezien, tot ... je je wil wassen en de tent net hebt gezet. Het blijkt ineens de zoete inval. De foto's tonen de enthousiaste bezoekers die terugkomen met vrouw, vervolgens met vrouw en kind, en een 3de keer met de ganse familie. Er wordt druk geposeerd op de motorkap, David maakt een tekening voor de kids (hij kan het echt niet laten he). Foto 4: Ilske, de fotograaf: merci Ilse voor al die keren dat je uitstapte en ons die mooie foto's bezorgde, zelfde boodschap voor David: jullie enthousiasme is onvoorstelbaar. Foto 5: 's Ochtends krijgen we bezoek van een herder met paard, het is vriezens koud, maar hij blijft wat hangen, gelukkig eigenlijk, door de rivieroversteek van de dag voordien zijn onze batterijen volledig plat: hij helpt ons mee in gang duwen. Foto 6: Nieuwsgierige poes die langs het dak van de ger komt piepen... Foto 7: Ilse had hem bijna mee naar huis genomen, nee Vie: da's nie gelukt! Foto 8: Midden in de steppe ontmoeten we 2 dappere fietsers van... SCHOTEN, Paul Lathouwers en Greet Wouters. Zij zijn net begonnen aan hun reis van een jaar. Succes! Foto 9: Nog een groepsfoto met Tsoren, Eddie en Liliane
Foto 1: op zoek naar water komen we bij een put aan: de herder is net de drinkbak van de dieren aan het vullen, als op commando komen de geiten en schapen de berg afgestormd: ze weten dat het drinkenstijd is. Gelukkig schept de brave man ook onze bidons vol, we kunnen er weer tegen. Foto 2: In Yoliin Am komen we een groep Corsicanen tegen: uiteraard is er veel interesse voor onze auto's, zijzelf hebben 3 jeeps gehuurd wegens te ver rijden, (begrijpelijk), toffe bende! Foto 3: Wij zijn niet de enigen die kou blijken te hebben: op de foto zie je dat ook de meeste herders hun ger opbreken voor de winter en richting stad trekken. Foto 4: Een van de eerste toeristen die we zien die ook met de wagen onderweg zijn: een Australisch koppel onderweg voor een jaar. Onze 2CV is wel wat klein en bescheiden als ge ze naast mekaar op de parking ziet staan... Foto 5 -7: We ontmoeten een Hollandse dame die onderweg is met een gids en kok van Tseren tours: ze nodigen ons uit om onze tent bij hen op te slagen, het wordt een gezellige avond. Tsoren maakt voor ons een echt Mongools kampvuur (eerst wel allemaal even droge stront rapen) en zingt dan wat Mongoolse en Russische liederen, dan is het ieder om beurt... Foto 8: Dit is de eerste keer dat we de yaks in het wild zien, van iets dichterbij dan gewenst. Leuk als je net een plasje aan het doen bent en er dondert een bende yaks de berg af he Betty... Rechts onze tentjes.
Erdene Zuu: het oudste klooster van Mongolie met rondom 108 stupa's: opnieuw beschermd door Unesco. De kleuren en de figuren tonen de Mongoolse natuur en cultuur van eeuwen geleden.
Door een oud Sovjet-kamp rijden we de Orkhon Valley binnen. De Orkhon rivier is een van de grootste rivieren van Mongolie, de vallei is terecht uitgeroepen tot Unesco-werelderfgoed. We rijden de ganse vallei door langs de rivier met af en toe een oversteek.
Vanuit de Gobi terug richting UB verandert het landschap elk uur, zo lijkt het wel. De woestijn gaat over in de steppe, afgewisseld door bergen en vlaktes, met tussendoor enkele groene valleien. Met het landschap verandert ook het weer: overdag hebben we meestal nog 25 graden (soms wel veel wind), 's nachts dalen de temperaturen al ver onder 0: we worden wakker met de rijm aan de binnenkant van de tent, ook onze watervoorraad (5L bussen) bevriezen 's nachts bijna volledig terwijl ze in de auto staan.
Eindelijk ons doel bereikt: de Gobi-woestijn! We wandelen door de ongerepte uitgestrekte Khongoryn Els. Voor de lln van Ilse: We hebben jullie triomfvlag bovengehaald, jullie liedje in gedachten! MERCI
We bezoeken het natuurreservaat Yoliin Am: het eerste gedeelte mogen we met de auto's doen: een prachtige tocht door de canyons. De rest van de tocht is te voet of te paard: we maken Betty blij: een ritje te paard, da's weer lang geleden. Door de droge zomer zijn de ijsresten volledig weggesmolten (dit vinden we doorgaans wel ok, anders was de doortocht door de Gobi een stuk moeilijker geweest voor onze 2CV's). De eerste keer dat we yaks zien: eindelijk.
