Juli 2015

Ik ben afgestudeerd, woehoew. Mijn toekomst kan eindelijk beginnen. Ik sta voor een van de belangrijkste, meest bepalende keuzes in mijn leven. Wat ga ik studeren? Ik weet al lang dat er 2 dingen zijn die ik ongelooflijk graag wil doen: geneeskunde en burgerlijk ingenieur-architect. Twee heel verschillende richtingen, maar toch wel een aantal raakvlakken. Ze hebben allebei hun pro’s en contra’s. Ik zou het allebei aankunnen dus wat doe je dan? Je doet studiekeuzetests, gaat naar infodagen, leest brochures, praat met mensen, denkt na, zoekt informatie op, doet mee aan ingangsexamens en nog altijd ben je er niet uit. De ene dag wil je het ene, ben je voor 80% overtuigt van je keuze en de volgende dag blijft er van die 80% nog maar 40 over en wil je weer liever het andere. Vervolgens begin je je weer vragen te stellen; ‘Wat is echt belangrijk?’ ‘Welke job zou ik graag doen?’ ‘Welke toekomst zie ik voor mezelf?’ ‘Wil ik een druk leven?’ ‘Hoe wil ik een carrière combineren met een gezin?’ ‘Welke dingen vind ik echt belangrijk?’ ‘Waar ben ik echt goed in?’ ‘Wat zie ik echt niet zitten?’. Misschien moet ik dan maar beginnen met lijstjes op te stellen van de pro’s en de contra’s, gebaseerd op deze vragen. 

Geneeskunde

Dokter zijn is een roeping, elke dokter heeft zijn eigen reden en verhaal achter waarom hij aan de studie is begonnen. Veel mensen maken iets mee waardoor ze zich geroepen voelen om geneeskunde te gaan studeren. Als je er ooit nauw mee in contact komt voel je je ertoe verbonden. Ik heb meer ziekenhuis en dokters gezien dan een gemiddeld persoon, dat maakt dat ik mensen heb meegemaakt die gepassioneerd waren door hun vak, die gedreven waren door wat ze deden, maar ook mensen waarbij ik me absoluut niet goed behandeld voelde. Een goede arts is iemand die technisch goed is, die kennis heeft maar die ook tegen zijn patiënten het juiste kan zeggen. Daarin wil ik het beter doen dan mijn dokters. Ik wil dat ze zich elk op een persoonlijke en respectvolle manier behandeld voelen, al is die persoon de 827e tegen wie ik dit zelfde nieuws vertel. Voor mij is het dan wel de 827e, voor hen is het een leven dat veranderd. Elk woord dat je zegt als arts is belangrijk, sommige mensen kijken maanden met hoop uit naar dat ene doktersbezoekje. Ik persoonlijk keek altijd met spanning uit om naar het ziekenhuis te gaan, al kreeg ik niet altijd goed nieuws, het was nieuws, zekerheid. Ik heb ziekenhuizen nooit echt met een negatief gevoel verbonden, ik zou graag in een ziekenhuis werken. Dokter zijn is een veeleisende maar zo mooie job, je bent dag in dag uit bezig met leven en dood, met geluk en ongeluk, hoop, opluchting, onzekerheid en verdriet. Je verandert elke dag levens. Niet altijd op een positieve manier, je wordt ook geconfronteerd met de kwetsbaarheid en beperktheid van het leven. Het is niet altijd makkelijk om daarmee om te gaan maar dat maakt de job niet minder de moeite waard.  Ik wil gepassioneerd en gedreven met mijn job kunnen bezig zijn, met plezier daar staan en ambitieus zijn. Een gezinnetje wil ik graag, al wil ik dat kunnen combineren met een carrière en daar heb ik soms wel schrik van. Ik wil genoeg tijd kunnen vrijmaken voor mijn kindjes, ik wil geen huismoeder zijn want ik wil ook mijn talenten kunnen benutten en geld verdienen om mijn kindjes een goede toekomst te geven. Het wordt een druk leven, maar het is vooral kwestie van plannen. Ik geloof dat je alles kan bereiken als je er maar genoeg moeite voor doet en als je het echt wil en erin gelooft. Ik ben geen geboren dokter, het is vanzelfsprekender voor mij om ingenieur te worden dan om dokter te worden; er zijn zoveel ingenieurs in de familie, ik ben creatief en ongelooflijk goed in wiskunde, heb inzicht, het zou mij perfect liggen en ik zou het graag doen maar tegelijkertijd denk ik er ook aan om eens iets anders te doen, om niet de logische keuze te maken. Als dokter zou ik iets kunnen betekenen, een verschil kunnen maken. Ik wil niet de dokter zijn die een persoon onderzoekt en zegt wat er mis is, medicatie voorschrijft en het daarbij laat, nee ik wil iets doen, ik wil actief een verschil maken, kunnen opereren. Ik wil zien wat er fout is en de persoon genezen. Ik heb geduld en kan precies en fijn werken, creatief denken, vooral praktisch creatief, niet fantasie-creatief, dat is iets wat ook belangrijk is in de geneeskunde. Je moet je houden aan regels, alles is clean en strikt en tegelijkertijd is er nog zo veel te ontdekken. Het menselijk lichaam is één groot mysterie, een mysterie waar ik toch graag een groot deel van zou te weten komen. Ik heb altijd gezegd dat ik geen dokter wilde worden omdat ik niet alle ziekten vanbuiten wil leren maar ik ben er slim genoeg voor, ik zie het als een uitdaging.

Burgerlijk ingenieur-architect

Toen ik klein was hield ik ervan om mijn playmobil of lego huisjes in te richten en te verbouwen, mee te gaan shoppen met mama voor interieur accessoires of mee te schilderen en klusjes te doen in de gerenoveerde huizen van mijn ouders. Ik hou wel van architectuur, het spreekt me meer aan dan gewone kunst. Een schilderij plak je tegen de muur, je kijkt ernaar en vind het mooi, soms roept het nog bepaalde emoties of herinneringen op maar daar blijft het dan ook bij, een huis, een gebouw kan zoveel meer betekenen, het kan nieuwe herinneringen creëren en houdt de oude bij. In een huis wordt dagdagelijks geleefd, het is onze veilige plek, een plek waar al onze dierbaarste spullen liggen, waar we met de voor ons belangrijkste mensen komen, een plek waar we onszelf kunnen zijn, onze thuis, veel meer dan gewoon een plaats waar we eten en slapen. Daarom vind ik architectuur zo mooi, het creëert een groot deel van de wereld rondom ons. Want wat zou de wereld zijn zonder, gebouwen, huizen, bruggen of pleinen? Het is een georganiseerde chaos, ik kan daar soms over nadenken, naar buiten kijken en denken aan hoe er honderden jaren geleden helemaal niets stond en hoe het tot wat er nu staat geëvolueerd is. Een groot deel van de opleiding gaat daarover; architectuurgeschiedenis. Daarnaast is ook heel veel wiskunde, iets wat ik ongelooflijk graag doe. Ik weet graag hoe iets in elkaar zit, bij geneeskunde is dat het lichaam, bij architectuur een gebouw, een gebouw kan bijna even ingewikkeld in elkaar zitten als een lichaam. Tenslotte is een van de belangrijkste onderdelen ontwerpen, ik vind het leuk om creatief bezig te zijn maar ik doe het veel te weinig. Ik kan ineens van die opwellingen hebben waar ik denk: ‘kom we gaan tekenen of schrijven of haken of naaien of koken’. Meestal duren die niet zo lang, ik heb een beetje druk nodig, een doel of een opdracht, anders geef ik snel op. Bovendien wil ik er iets uit leren, beter worden en dat is moeilijk op jezelf. Wat ik dan een nadeel vind aan de studie? Dat ik ervoor naar Leuven zal moeten gaan, het is veel verder, ik ken er niemand en ik zal mijn familie en vrienden veel vaker moeten missen. Ook heb ik minder een zicht over wat voor job mij eigenlijk later te wachten staat. Misschien wel een minder drukke als dokter, wat zorgt voor meer tijd voor een gezin, iets waar ik ook wel over nadenk.

November 2015

Ondertussen zijn we zeven weken bezig en ik ben ervan overtuigd dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Geneeskunde… Dat is het geworden. Eindelijk heb ik gekozen, eindelijk heb ik kunnen kiezen. Want het was zeker niet gemakkelijk. Ik heb altijd gezegd als ik niet slaag voor het ingangsexamen dan ga ik gewoon ingenieur doen. Maar toen ik niet slaagde knaagde het toch wel even. Ging ik mijn keuze echt laten bepalen door 1 momentopname? Ging ik echt zo snel opgeven? Wou ik echt mijn doktersdroom al opgeven? Nee! Ik was er net van overtuigd dat het juist dat was wat ik wilde doen, dokter worden, ik was dan wel niet geslaagd, het had mij net de motivatie gegeven om er voor de volle 100% voor te gaan, om echt mezelf te geven en om te slagen met glans. Ik begon te studeren, in de vakantie, zoveel als ik kon, ik begon strategieën te bedenken om mijn tijd en punten goed te verdelen en vooral niet te stressen. Mijn moeite was niet voor niets, als ik echt ergens voor ga, als ik echt ergens in geloof dan slaag ik meestal wel, en dat deed ik dan ook, met 27,5,/40, mijn topgetal. De keuze was meteen gemaakt en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad, ik ben gemotiveerd, geïnteresseerd en gepassioneerd met mijn richting bezig en zo zou het bij iedereen moeten zijn. En dat niet alleen, ik wil ook ambitieus zijn, al wil ik nu even afwachten in welk vakgebied dat zal zijn, iets wat ik echt geweldig vind en geweldig in ben, iets waar ik een verschil mee kan maken en kan streven naar het allerbeste.

Januari 2016

Het eerste semester en ook de eerste examenperiode zit erop. We zitten ongeveer in de helft van ons eerste jaar. De afgelopen weken waren stressvol, ik heb me voor de eerste keer echt moeten bewijzen. Het was toch wel wat wennen, totaal anders dan examens in het middelbaar. Daar weet je voor de examens waar je ongeveer staat, nu weet je dat totaal niet, je leert alles gewoon in één keer. Ook waren alles examens met meerkeuzevragen op de computer, het is dus niet gemakkelijk om in te schatten of het goed ging maar ik denk het wel. Het is nog even wachten op de uitslag. 

Februari 2016

Nu ken ik ook eindelijk mijn punten. Voor alles ben ik geslaagd, ik ben super gelukkig.

27-07-2019 om 08:24 geschreven door Marc Van Driessche