Scoliose, Sport en…

Sinusfuncties

Zelf heb ik scoliose, wat erop neerkomt dat mijn wervelkolom even plooibaar is als de nieuwe iPhone 6. Mijn rug bootst ook perfect de eerste letter van mijn naam na. Een medisch probleem waar veel misverstanden over bestaan en vooral heel weinig duidelijkheid. Als we al mijn doktersadviezen van de afgelopen 4 jaar in een grafiek zouden gieten, dan zouden we een sinusfunctie bekomen. De ene keer is het positief, de volgende keer weer negatief. Eerst mag ik iets wel, dan weer niet, het wisselt mooi af, alsof het ervoor gedaan is. Omdat mijn 4 jaar lang ritje in deze sinusvormige rollercoaster te lang en ingewikkeld is om helemaal te vertellen, zal ik mij beperken tot alleen sport. Scoliose en sport, ze zijn onherroepelijk met elkaar verbonden, maar hebben toch ook wel een soort haat-liefdeverhouding. Er is heel veel discussie over wat mag en wat niet, en iedereen lijkt wel een andere mening te hebben.

Scoliose wordt vaak beschreven als pijnloos. De kromming zelf voel je misschien niet, maar dat wil zeker niet zeggen dat er geen rugpijn is. Daar weet ik alles van. Ik heb zo’n standaard basispakketje rugpijn dat ik altijd krijg bij bepaalde dingen. Een van die dingen is lui zijn. Zelfs als ik niets doe en gewoon in de zetel zit, krijg ik rugpijn. Precies of mijn rug mij wil zeggen: “Sofie, schiet eens in actie!”. Met andere woorden is stilzitten dus niet goed en dat is net wat ik moet doen.

Ondanks alle pogingen om mijn rug te redden, ben ik toch een paar maanden geleden geopereerd. Twee staven en een paar schroeven in mijn rug en hoppa het is weer gefikst. Wel een jaartje niet sporten hoewel ik eerst van de assistent van mijn dokter na drie maanden mocht zwemmen, en fietsen na zes maanden. Zoals ik al zei, loopt alles in een sinusfunctie. Als ik de keer daarna ging, was het opeens een heel ander verhaal. “Had ik gezegd dat jij mocht zwemmen? Haha, nee, je zal het wel verkeerd verstaan hebben. Je mag alleen dobberen op het water.” Krijg ik dan een doktersbriefje met de toestemming een luchtmatras mee in het zwembad te mogen nemen? Dan zal ik zeggen dat ik om medische redenen enkel maar mag ‘dobberen’. Zelfs vijf minuten naar een winkel fietsen is volgens mijn dokter sport. Hm, die moet ik onthouden.

Voor ze mij veranderden in een halve robot was sport al een moeilijk punt. De scoliose die ik heb, is idiopathisch, zoals bij de meeste mensen. Er wordt wel onderzoek naar gedaan, maar alles blijft redelijk vaag. Men kan nog niet goed inschatten welke factoren een positieve of negatieve invloed hebben. Ik kan best begrijpen dat asymmetrische sporten (zoals hockey of tennis) je nog asymmetrischer maken en hoewel sommige dokters dit zelfs niet als een probleem zien, denk ik dat je het in erge gevallen toch beter laat. Er zijn er die vinden dat alles kan en mag. Dit zijn meestal de orthopedisten. Het ziekenhuis is als een autokeuring, je moet om de zes maanden op controle en bent gewoon één van de zo velen die elke dag door de scanner gaan en worden goed- of afgekeurd. Soms is het uren aanschuiven om maar vijf minuten bij een dokter te zitten. Ze zijn heel afstandelijk en maken zich té weinig zorgen over hoe de patiënt zich voelt.

Vervolgens zijn er sommigen die van het principe zijn: “wie niets doet, kan niets verkeerd doen”. Sorry, maar dat zijn de mensen die een eeuwig saai, routineus leven lijden en geen risico’s durven te nemen, terwijl dat juist iets is wat het leven boeiend maakt. Zo’n kritiek beschouw ik dan ook als té voorzichtig. Mijn huisarts was zo. Het is een goede huisarts, maar hij wist waarschijnlijk ongeveer evenveel van scoliose als mij in het begin. In het 1^e middelbaar leer je namelijk het zinnetje “Scoliose is een zijwaartse verkromming van de wervelkolom”.

En als er mensen met een zwarte of een witte mening zijn, dan zijn er ten slotte ook altijd de grijzen. Ik persoonlijk ben voorstander van de grijzen, de mensen die het meeste zorg hebben voor de patiënt zelf, die met je praten en je als mens zien, de kinesisten doorgaans. Veel dokters geloven niet in kinesitherapie, maar ik wel. Het kan een mentale en fysieke opluchting zijn. Ze hebben mijn rug drie jaar in een korset gepropt. Het maakt je rugspieren zo zwak dat oefeningen en sport juist ongelooflijk belangrijk zijn anders zak je als een pudding in elkaar. Oefeningen kunnen echt helpen als je rugpijn hebt. Ook gewoon iemand hebben die je op een persoonlijke manier behandeld, doet al veel. Zij kennen veel meer de praktijk.

Ik denk dat er nog veel werk aan de winkel is en dat je als patiënt best het doktersadvies een beetje relativeert en vooral zelf moet aanvoelen wat kan. Ik hoop vooral dat er in de toekomst meer onderzoek gedaan wordt en dat dokters meer gaan proberen luisteren naar hun patiënten en hen ook meer gaan infomeren. Mijn sinusvormige rollercoaster zal binnenkort geleidelijk aan overgaan in een hobbelig veldweggetje, want scoliose blijf je hebben (de schommelingen zijn echter minder erg), maar er zijn nog velen achter mij die hetzelfde te wachten staat.

 Groetjes,

22-02-2015 om 16:00 geschreven door Sofie B.