Er is veel gebeurt de afgelopen dagen, de vakantie is begonnen.
Ik heb meegedaan aan het ingangsexamen geneeskunde op 1 juli en ik vond het eigenlijk best wel leuk om te doen. Het was een vermoeiende dag, vroeg opstaan, met de trein naar Brussel en heel de dag heel geconcentreerd examen doen, maar ik vond het zeker goed om gedaan te hebben.
Er is een grote kans dat ik het volgend jaar voor echt doe en nu zie ik het helemaal zitten. Er was ook zo ongelooflijk veel volk, meer dan 5000 mensen in 3 gigantische zalen en dan 's middags, overal waar je kwam zaten er mensen.
Ik was ook wel benieuwd voor mijn uitslag want alhoewel ik er sowieso niet ging door zijn, ik wou wel weten waar ik nu al stond en waaraan ik moet werken voor volgend jaar. Er is een deel voor de middag over kennis in de wetenschappen (fysica, chemie, biologie en wiskunde) en een deel na de middag met een communicatieproef en een stilleesproef (in 2 delen).
Het eerste deel was redelijk moeilijk, veel vragen over volgend jaar die ik nog niet had gezien, toch had ik 6 op 20. Mijn wiskunde ging het beste, ik had 6 vragen juist, 0 fout, 1 was weggelaten en de vragen die ik niet had ingevuld waren van het 6e. Dit deel is ook iets waar je makkelijk voor kan leren dus dat moet zeker lukken volgend jaar.
Het 2e deel dan is eerst een communicatieproef met casussen om meer te zien hoe je met mensen omgaat en hoe goed je inlevingsvermogen is, daarop had ik 4,86/6. De stilleesproef ging net iets minder maar daar kan ik ook nog beter in worden. In totaal had ik 14,1/40 wat natuurlijk niet genoeg is om geslaagd te zijn.
Ik denk dat als ik beslis om voor geneeskunde te gaan en mijn best doe dat ik erdoor kan geraken zeker.
Vorige week heb ik ook voor het eerst sinds mijn operatie terug gevlogen en zoals ze al zeiden, dat metaal in je rug zorgt er niet voor dat je piept als je door de controle moet. Gelukkig, zou wat gênant zijn anders.
Ohja, de dag daarvoor ben ik ook even gaan fietsen. Ik wou popcorn maken met een vriendin maar de maïs was op dus we moesten naar de winkel. Te voet was net iets te ver en omdat ik tog dacht dat de dokter mij een paar dagen later de toestemming zou geven, gingen we maar met de fiets. Normaal fiets ik elke dag met haar naar school en nu was het natuurlijk lang geleden.
Vorige week moest ik ook nog eens naar pellenberg voor een check-up. Ik heb de dokter maar heel kort gezien, hij keek gewoon even snel naar mijn litteken en zei dat alles in orde leek. Ik vroeg hem iets over fietsen want ik dacht dat ik dat mocht doen vanaf 6 maanden, maar opeens was hij heel negatief. Hij zei dat ik helemaal nog niets mocht doen want dat je na een jaar pas terug mocht sporten.
Ik was zo teleurgesteld en gefrustreerd want waarom is naar de winkel of naar school fietsen sporten? Mijn school is 7 minuten fietsen en ik keek er zo naar uit om dat in september weer te doen want zo alleen te voet is toch maar saai na een tijdje. Maar bon, dat vond ik nog wel meevallen, niet fietsen de afgelopen maanden is niet echt een probleem geweest, ik heb genoeg bussen en trammen die in mijn buurt rijden en vrienden komen gewoon naar mij. Het ergste vond ik dat hij zei dat ik nog helemaal niet mocht zwemmen, dat ik gewoon mocht "dobberen" en al zeker geen baantjes mocht doen, en dat ik hem vorige keer gewoon verkeerd verstaan had.
De vorige keer heb ik hem nog minder gezien en was het vooral zijn assistente die mijn vragen beantwoorde en zij zei dat ik na 3 maanden mocht beginnen met op mijn rug te zwemmen, wat ik toen ook heb gedaan en daarna ben ik overgeschakeld op crawl omdat dat gewoon makkelijker was. Ik heb nooit van iets last gehad, ik was juist dolgelukkig dat ik met kleine stapjes weer vooruitgang boekte en dat ik eindelijk weer een beetje mocht bewegen.
Zwemmen is iets wat ik heel graag doe en het deed mij de andere dingen die ik nog niet mocht doen minder missen. Ik ben denk ik al 4 keer met een vriendin gaan zwemmen en was van plan het nog veel te doen en dat het nu opeens niet meer mag is heel teleurstellend. Vooral omdat ik het wel kan en nu moet ik opeens terug van nul beginnen. Ik zit wel in een dilemma of ik het advies van de dokter moet volgen of niet. Natuurlijk moet je altijd doktersadvies volgen, maar al vanaf het begin doe ik het beter dan gemiddeld, ik revalideer sneller dan andere mensen en zelfs de assistenten van mijn dokter zeiden een paar maanden geleden dat ik na 3 maand mocht zwemmen en na 6 maand mocht fietsen, op internet staat ook overal hetzelfde advies plus ik heb het al een gedaan en ik had geen last.
Anderzijds is het belangrijk dat ik oppas wat ik doe want alles moet nog goed aan elkaar groeien. Ik heb al eens niet het advies van een dokter gevolgd (over mijn korset s nachts dragen in de eerste maanden) en dat is niet zo goed afgelopen.
Ik denkt dat ik ga oppassen met wat ik doe terwijl ik tog geniet van mijn zomer. Ik wil veel gaan zwemmen, ik vertrek woensdag naar Frankrijk en we zitten vlakbij een meer dat perfect is om af te koelen want het kan er serieus warm zijn, maar ik zal het houden op een beetje zwemmen en wat ronddobberen op mijn luchtmatras. Op kamp wil ik mij wel niet te veel zorgen hoeven maken en wil ik zo veel mogelijk meedoen.
Vanaf september zal ik het wel weer even rustig houden.
