Eergisteren was het dan eindelijk zover, eindelijk terug zwemmen. Zwemmen lijkt misschien niet zo heel speciaal, maar dat was het wel voor mij. Het is de eerste sport die ik terug mag doen en het is weer een belangrijk stapje verder in mijn revalidatie. Ik was best wel een beetje zenuwachtig. Ik vond het wel heel spannend, ik was ook heel benieuwd hoe het zou zijn en hoe ik mij zou voelen. Of ik nu op een andere manier zou moeten leren zwemmen en of ik niet te onzeker zou zijn om ineens voor zoveel mensen mijn litteken te tonen. Toch keek ik er vooral hard naar uit, ik heb altijd al graag gezwommen.
Gisteren was dus de dag, 12 mei 2014 om 18u, samen met een vriendin. Ik had mij thuis al omgekleed en keek nog even in de spiegel. En ja, het litteken viel niet te verbergen, iedereen zou het duidelijk kunnen zien. Ik wilde het ook niet verbergen, het is wat het is, ik ben wie ik ben, en ik zou wat dan ook genieten van mijn speciale dag. Toen we binnenkwamen in het zwembad was er wel redelijk veel volk, maar ik lette helemaal niet op de mensen rond mij, het kon mij ook niets schelen. Eerst begon ik met schoolslag, maar dat ging wat moeilijk omdat ik mijn hoofd nu nog moeilijk kan optillen. De dokters hadden mij ook gezegd dat ik best eerst probeerde om gewoon op mijn rug te zwemmen, dat probeerde ik in het begin, maar dat doe ik normaal nooit dus het voelde wat vreemd en zo kon ik ook de andere mensen niet zien waardoor ik wel tegen een paar mensen bijna botste.
Uiteindelijk probeerde ik crawl en dat lag mij toch het beste, dat ik ook wat ik het liefste doe. Alleen was er 1 "spookzwemmende" (of een Engelse, want zo wou links zwemmen terwijl iedereen in beide richtingen rechts aan het zwemmen was) bomma die uit de verkeerde richting kwam (die ik met mijn kop in het water natuurlijk niet zag aankomen) en in schoolslag recht tegen mij zwom, tss, de benidorm basterds van tegenwoordig. Er was eigenlijk gewoon veel te veel volk die dag.
Zo veel heb ik nu ook niet gezwommen, het was ook leuk om met die vriendin aan de kant wat bij te praten. Voor een eerste zwemervaring was het zeker geslaagd, ik ging moe en voldaan naar huis en ik wil 100% zeker nog veel gaan. Liefst ga ik nu elke week zwemmen om mijn conditie en rugspieren een beetje sterker te maken wat waarschijnlijk nu de examens eraan komen even niet zal gaan, maar we zien wel.
Wat heb ik dan nog gedaan deze week? Wel, ik zit in mijn voorlaatste jaar secundair onderwijs, dat betekent dat ik volgend jaar moet kiezen wat ik zal verder studeren en het komt dus spannend dichterbij. De laatste tijd sta ik er wel meer en meer bij stil, ik ben beginnen kijken naar wat mij interesseert, heb een paar tests gedaan ook. De dingen die overal wel terugkwamen waren medische dingen zoals geneeskunde, klinische psychologie en farmaceutische wetenschappen en dingen met wiskunde. Wiskunde en wetenschappen zijn wel 2 dingen die mij altijd heel hard geïnteresseerd hebben (vandaar mijn richting wewi8), maar ik heb nooit echt een 100% duidelijk beeld gehad over dingen die ik daarmee wil doen.
Hoog op mijn interesselijstje staan momenteel geneeskunde en architectuur. Ik weet dat geneeskunde een heel zware en boeiende richting is en dat ik er goed moet over nadenken. Daarom heb ik ook beslist om dit jaar al mee te doen aan het ingangsexamen, om te weten hoe het is, om mijn kennis eens te peilen en vooral om te zien of het me echt wel ligt en of ik bereid ben het volgend jaar voor echt te doen. Mijn eigen ervaring met mijn rug heeft voor een deel ook wel meegespeeld denk ik. Het heeft sowieso wel een interesse voor het menselijk lichaam bij mij opgewekt, ik vind het wel leuk om te weten hoe sommige dingen werken en hoe sommige ziekten ontstaan. Toen ik te horen kreeg dat ik scoliose had wilde ik ook meteen weten wat het was, wat de oorzaken en de gevolgen waren en hoe er iets aan gedaan kon worden.
Anderzijds ben ik ook wel graag creatief en wiskundig bezig en zou een richting als burgerlijk ingenieur-architect mij ook wel liggen. Ik heb nog even tijd om rustig te denken, in brochures te bladeren en mijn keuze te maken. Misschien ga ik binnen een paar maanden wel een totaal andere richting uit. We zien wel wat er komt.
