We zijn ondertussen weeral 2 maanden verder. De zomer is voorbij jammer genoeg. Maar ik heb een zalige bijna zorgeloze zomer gehad. Ik had er eerst wel wat schrik voor. Begin juli bij die dokter mocht ik niets doen, zelfs niet zwemmen of fietsen.
Wanneer je een scoliose operatie ondergaat geven ze je een paar doelen om naartoe te leven, zoals na 3 dagen uit je bed, na een week naar huis, na 3 weken naar school, enzovoort. Dan komen de doelen op iets langere termijn, na een jaar mag je alles weer, maar ook 3 en 6 maanden zijn belangrijke mijlpalen. Toen ik een paar weken na mijn operatie terug naar Leuven ging zei de assistent van mijn dokter dat ik na 3 maanden weer mocht beginnen zwemmen "wel op je rug proberen zwemmen eerst" en fietsen mocht na 6 maanden. Toen het uiteindelijk 6 maanden later was ging ik weer naar mijn dokter en die zei opeens dat ik niet mocht zwemmen, noch fietsen, tot januari (een jaar na de operatie dus).
In de meer dan 4 jaar ondertussen dat ik scoliose heb, heb ik veel dokters en specialisten gezien en waar je ook gaat, je krijgt precies overal altijd tegengesteld advies. En dan gaat het vooral over sport. Iemand die gewoon een niet al te erge scoliose heeft of een korset draagt, mag die elke sport doen? In theorie misschien wel, alhoewel sommige zeggen dat asymmetrische sporten scoliose kunnen verergeren. Sommige sporten kunnen ook gewoon te belastend zijn voor je rug, zoals hockey omdat je daar gebukt staat en dat is een heel onnatuurlijke houding voor iemand die een korset draagt of geopereerd is. Het is soms moeilijk om te definiëren wat wel mag en wat niet. Je moet bijna proefondervindelijk ondervinden wat kan en dat is waarschijnlijk voor iedereen anders. Niet sporten is ook een advies dat ik ooit gekregen heb. Dat is eerder het probleem omzeilen want als je niets doet kan je niets fout doen. Toch is ook dat niet goed want zo worden je rugspieren zwakker waardoor je bij een beetje beweging veel pijn kunt krijgen.
Ik begrijp dat ik op dit moment nog niet mag sporten, maar ik vind het jammer dat ik zelfs niet fietsen of zwemmen mag proberen. Ik denk dat het zelfs beter gaat zijn als ik iets doe want ik krijg meer rugpijn van niets te doen. Ik wil proberen om misschien 1 keer per week terug te zwemmen.
Ik was wel een beetje bang voor mijn kamp deze zomer. Het waren 9 intense dagen. We hebben er ook zo veel gedaan en ook zo veel nieuwe mensen leren kennen. Intens was het wel, je doet er zo veel, het zijn lange dagen. Eerst een hele nacht op de bus zitten, je probeert je in elke mogelijke positie te wringen maar toch bestaat er geen comfortabele manier om in een bus te slapen. Gelukkig sliepen wij de andere dagen wel in een hotel (ik op kamer 127). Al vanaf de eerste dag gingen we naar het strand. Meteen een vuurdoop voor mij want dan zou ik mijn verhaal moeten vertellen over hoe ik aan dat litteken kom. Erg vind ik het totaal niet om daarover te praten of om mijn litteken te tonen, op dat kamp droeg ik graag playsuits met open rug. Veel pijn had ik ook niet, zelfs niet bij het snorkelen, zwemmen, hele dag wandelen of op een opblaasbare hotdog achter een speedboot hangen, nee alles ging super. Er was niet één ding dat ik niet gedaan heb.
Misschien wel een beetje tegen doktersadvies in, maar je mag toch wel eens genieten hé.
