Dinsdagnacht werd mijn maagsonde eindelijk verwijderd. Woensdag ging moeilijk in de voormiddag, mijn bloeddruk was veel te laag en ik voelde mij heel slap en had het veel te warm. In de namiddag ging het beter en kreeg ik bezoek. Die dag leerde ik ook met hulp van de kinesist recht zitten op de rand van mijn bed en mocht ik even gaan rechtstaan. Eindelijk uit mijn bed, ik was zo blij een trots. Dat was wat ik het liefste wou, ik had geen schrik voor de pijn, ik wou gewoon weer zo snel mogelijk simpele dingen kunnen doen en het deed eigenlijk ook helemaal niet zo veel pijn, het voelde gewoon wat vreemd aan.

Donderdag kreeg ik voor het eerst mijn eigen kleren aan, dat was niet zo simpel omdat ik nog steeds allerlei draadjes had, maar het voelde veel beter. Daarna kwam de chirurg nog even over de vloer om te kijken hoe het met mij ging. Ik had verwacht dat ik moest opstaan ofzo, maar hij wilde enkel weten of ik dat kon. Ja ik kon dat al, en daarom mocht ik van hem de volgende dag of die daarna al naar huis. Dat vond ik echter veel te vroeg, ik voelde mij daar nog veel te zwak voor en ook de andere dokters en verpleegsters vonden dat geen goed idee. Ik mocht die dag ook voor het eerst op een stoel zitten en dat voelde heel vreemd, ik was heel stijf. ’s avonds kreeg ik enorme buikpijn, mijn blaassonde werd verwijderd en ik mocht voor het eerst zelf (met hulp) naar de WC gaan.

Vrijdag mocht ik voor het eerst eten en tja, ziekenhuiseten is toch niet zo geweldig en ik kreeg nooit wat ik wou. Die ochtend leerde ik met hulp van een ergotherapeut mezelf wassen. Later die dag moest ik naar radiologie voor de eerste foto’s van mijn nieuwe rug, ik heb ze nog altijd niet gezien maar ben wel benieuwd. Vlak daarvoor vielen er nog een aantal dokters binnen met het goede nieuws dat ik zondag naar huis mocht, maar dat ik wel nog een ziekenhuisbed zou moeten regelen en liggend vervoer. In de namiddag kwam de ergotherapeut nog eens langs om mij te doen zitten. Mijn kamertje was heel klein en om de stoel binnen te krijgen moest alles aan de kant, mijn kleerkast in de badkamer… Maar het is wel gelukt.