Haalbare doelen stellen elke dag in de eerste weken na de operatie is belangrijk. Van de kinesist en ergotherapeut krijg je al een schema: eerst oefeningen, dan zitten, rechtstaan, lopen, zelf wassen, en dan ben je klaar voor naar huis te gaan. Thuis is er geen controle van specialisten, maar toch moet je doelen blijven stellen. Mijn doel voor de eerste dag was bv. om de trap op te kunnen lopen want dat had ik niet meer in het ziekenhuis kunnen leren, daarna werd dat langer op een stoel zitten, in mijn eigen bed slapen of een stukje buiten gaan wandelen. Blijf positief en probeer elke dag iets nieuws te leren of te doen al is het maar heel klein. Wat ik vooral geleerd heb is dat je moet doorzetten en vooral vooruit willen. Denk niet aan wat je nog niet kan maar denk aan hoe je dat kan bereiken door nu met kleine stapjes te beginnen. Ik had zelf nooit kunnen denken dat ik eerst amper kon bewegen en een week later al terug in mijn kamer stond op de 2e verdieping om even uit te rusten en dan weer naar beneden te gaan. Doorzettingsvermogen is heel belangrijk voor een snel herstel. De eerste keer uit bed is zeker niet makkelijk, maar je moet geen schrik hebben van de pijn. Bij mij overtrof de blijdschap het van de pijn. Mensen die zo’n operatie ondergaan hebben al een heel parkoer achter de rug met wel wat rugpijn. Ik ben ook al veel rugpijn gewoon en ik denk dat het een voordeel is geweest voor mij. Ik had de pijn veel erger verwacht, maar vond het eigenlijk goed meevallen. Niet dat het helemaal simpel en mooi en pijnloos is, de eerste week is heel vermoeiend en doe je bijna niets anders dan slapen, wat de week wel vooruit doet gaan. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ik laat mij niet ontmoedigen. Ik ben bij met wat ik al kan en ik kijk uit naar alles wat ik nog zal doen.