Ik heb scoliose.
Yep, en ik weet het al 3,5jaar. Als je het zelf niet hebt, niemand kent die het heeft of geen woord Grieks kan, is het waarschijnlijk moeilijk om te weten wat het woord betekend. Skolios is Grieks voor krom, maar dan weet je nog niet veel meer. 

 Zelf kende ik het alleen van in de les biologie in het eerste middelbaar. In ons boek stond er "scoliose is een zijwaartse vergroeiing van de wervelkolom". Een paar weken later was het medisch onderzoek op school: "U heeft scoliose" en ik werd doorverwezen naar mijn huisdokter. Het meisje na mij kreeg net hetzelfde te horen dus ik maakte mij nog geen zorgen. Toch bleef dat ene zinnetje uit ons boek door mijn hoofd spoken "scoliose is een zijwaartse vergroeiing van de wervelkolom". Wat moest ik mij daar bij voorstellen? 

Ik liet een radiografie nemen en ging met de gigantisch envelop naar mijn huisarts. Hij haalde de foto’s eruit en bekeek ze. Het eerste wat ik toen dacht was "Is dat mijn rug? Huh? Hoe kan dat nu?". Als je de wervelkolom van achteren bekijkt zou die normaal een rechte lijn moeten vormen, bij een scoliosepatiënt heeft deze de vorm van een S of een C. De mate waarin je rug schuin groeit wordt aangegeven met een hoek. Gezonde mensen hebben een hoek van ongeveer 0°-5°, wat totaal ongevaarlijk is. Ik had opeens een scoliose van 32°. Hoe had ik daar nooit iets van kunnen merken? Dan maar naar de kinesist. Ik kreeg er meteen een hele reeks oefeningen die ik elke dag zou moeten doen. Ik probeerde ze wel te doen want het was al bijna vakantie, maar nooit elke dag, dat was niet haalbaar. 

Ik was toen redelijk zorgeloos, ik stond niet stil bij wat er mogelijk kon gebeuren. In september liet ik een nieuwe foto nemen en het was nog erger geworden: 42°. De eerste in een hele reeks teleurstellingen… Het probleem werd te groot en ik werd doorgestuurd naar een orthopedist, dokter De Ridder van het Sint-Augustinus ziekenhuis. Hij vertelde me dat ik een korset zou moeten dragen, 23u/24u en het alleen mocht uitdoen om te sporten of om een douche te nemen.