20-12-2008 om 00:20 geschreven door digitalia  

VISIONNAIR BELGIE

Ik behoor niet tot die mensen die belgië nog met hoofdletter schrijven. En het spijt me niet. Ooit redeneerde ik zoals later JMDD: met dat land als het kaan, d‘er zonder als het moet – maar na het Arrest van Gent tegen het Vlaams Blok ben ik radicaal veranderd. Sedert dezelfde dag trouwens ben ik lid geworden van dat Blok, niettegenstaande, of juist dààrom, omdat in de gazetten geschreven werd, dat al wie lid was van ‘die bende’ eveneens veroordeeld zou worden. Spijtig genoeg is daar niks van in huis gekomen…Men zou, zoals in ’44-’45 – ’50 voor ‘de Zwarten’ opnieuw kampen, te velde, en omringd met prikkeldraad en wachttorens hebben moeten inrichten om ons gevangen te zetten. Een soort bels Guantanamo…Gefundens Fressen voor CNN!...Voor deze keer, en dan voor de allerlaatste, allerlaatste keer wil ik een uitzondering maken (die Hoofdletter), omdat het bijna-laatste Heilig Huisje van Justitie het vandaag begeven heeft. De voetbalbond is ook al een tijdje goed bezig met splijten, en was me dat een steengoed nationaal bindmiddel! Dat en het Koningshuis. Maar dat is zelf-uitdovend door inteelt. Het allerlaatste bindmiddel, Brussel? Verkondig ik hier al jàààren: verkopen aan de meest-biedende, desnoods de gok-Chinees, en met de opbrengst de Staatsschuld delgen. Opgekuist staat netjes! Ooit al eens iemand met hangende pootjes zien terugkomen?

************************

Bovenstaand artikel, dat ik gelijktijdig als tijdsdocument en als relikwie wil bewaren, stond vandaag, 19 december 2008, om 21 uur, bij Aanklacht op zijn blog, afkomstig van Johan Sanctorum.

Met voorbijgaan van alle Sabam-regels en verder alle regeltjes ter wereld, maar met enorme dankbaarheid, veroorloof ik me het hier integraal over te neme, om aan  te bieden aan de vrienden op mijn eigen blog…Johan, bedankt. Aanklacht: je hebt vandaag de persprijs van de speurneuzen gewonnen. Althans bij mij. Ben toch het hier het enige jury-lid….

Op dit uur zwoegt Vrouwke-lief mee met de jury in een of ander debiel spelletje op de BRT. De titel’ Sterren op de Dansvloer’ alleen was voldoende om mij naar de veilige computer-hoek verwezen te weten….

Revenons à nos moutons. Moeten wij, voor het anti-Blok arrest van 2004 (Gent)  misschien ook wachten tot op het doodsbed van de jugepee, loge-verkochte frascouillon in kwestie, zoals dat het geval was voor de Leider der Witte Brigade, die op zijn sterfbed bekende Irma Laplasse valselijk beschuldigd te hebben van verklikking, zodat hijzelf  toendertijd vrijuit ging voor de beschuldiging in de strijd laffelijk op de vlucht te hebben geslagen, en aldus de dood op zijn geweten te hebben van zeven van zijn verzetsmensen. Oost-Duinkerke, september 1944…Een onschuldige vrouw werd ge-exécuteerd, de familie gebroodroofd, maar na die bekentenissen kreeg ze een nieuw proces voor een ander Krijgshof, waar ze werd veroordeeld tot…levenslang. En de wereld zweeg.

Moeten wij, de CVP-bemoeienissen  rond dit Fortis-arrest van de 18^de Beroepskamer in Brussel indachtig, een commando afvaardigen om die man van zijn bed te lichten? Dan vervoeg ik het leger van de hardvochtigen, waarover ELVEEBEE onlangs schreef, dat 20 commando’s volstonden om de Wetstraat binnenste buiten te keren. Onderdaad, een operettte-staat moet men met operette-middelen bestrijden…

Moest het echter gebeuren, dan zou gans Vlaanderen, na een ogenblik van stomme verwondering, hartgrondig in de handen gaan klappen. En wie weet, nu de hele wereld toekijkt op Fortis, zou diens bekentenis misschien het Beroep tegen de dwaze beschuldiging van racisme toewijzen aan een nieuwe, onafhankelijke Rechtskamer. Liefst na een grondige zuivering. Maar dan na de eedaflegging van trouw aan de Vrije Herenigde Republiek der Nederlanden.

Nu Vandeurzen op heterdaad betrapt is, en er met ontslag veel te goedkoop vanaf komt, kan er meteen kort spel gemaakt worden met het CGKR en die Willoxkx-klucht tegen Frank Van Hecke. Seponering gevolgd door klacht door Van Hecke, wegens laster en eerroof tègen die witgekalkte graven…

Waarlijk, met de minuut komt het einde dichterbij…

Om het even wat nu gebeurt, het volk heeft eindelijk gesnopen dat er met dit land… geen land meer te bezeilen valt. Alles is communautair, de energieprijzen, de economische crisis, de bankcrisis, zelfs de lucht die wij uitademen, het water dat wij drinken en het voedsel dat wij nuttigen om in leven te blijven…Laat het AUB niet meer lang duren.

Om het even wat er gebeurt. Volgende verkiezingen wettelijk of niet: als het Vlaams Front schouder aan schouder wil blijven staan, is de franscouillonse arrogantie voorgoed de adem afgesneden!

Digitalia

19 december 2008 – 22 u.

19-12-2008 om 22:02 geschreven door digitalia  

KNACK, ALS ‘T GOED IS…

Juist. Voor deze ene keer! Als ’t goed is, zeggen we het ook! Zelfs als het van de ‘Nak’ komt. In voorkomend geval: van de Week-End Knack, die af en toe bij mij elektronisch  en  o n g e v r a a g d, binnenvalt. Mijn E-mailadres onthouden van een vroegere lezersbrief? Waarschijnlijk. Of ooit eens domweg op een af ander ‘polletje’ gereageerd?  Weet ik veel! Maar ’t is geen erg. Een cursorke verder en een ‘clicske’ en ‘’Nak’ vliegt waar hij thuishoort: naar de maan! En in ieder geval naar de digitale ruimte….Misschien zelfs naar de Melkweg. Want van melk word men groot!

Mijn gewone lezers mogen dus gerust zijn: mijn mening over dat bedrukt papier van Roularta is (spijtig, dat wel) nog altijd van geen haar gebeterd…

U kunt waarschijnlijk al raden waarom ik dit artikel overneem, met uitdrukkelijke verwijzing naar de bron? Komaan zeg. Lees eerst mee.

Kijk, dat zijn nu eens toestanden waarin wij doorheen de recente geschiedenis tot een soort klootjesvolk zijn gedegradeerd….Rond een uitzonderlijk mooie Vlaamse edelsteen, wordt een vuile belse driekleur gedrapeerd. Elk zegg’ het voort: Vlaandere is dood! Vive la Belgique!.

Met recht en reden schrijven beide dames over de eervolle loopbaan van onze succesrijke landgenoot.  Zij  onthullen de wondere wereld van het vrouwelijk bewustzijn (de mode) waar ik in ieder geval aalleen met ogen van be- en verwondering kan naar opkijken. Ikzelf zou hem echter veel glorieuzer bejubeld hebben. Meer van de gelegenheid gebruik gemaakt hebben, om uitvoerig de vroegere wereldvermaarde Vlaamse Kunstzin te beschrijven.. voor wie zelfs de Italiaanse Grootmeesters nederig het hoofd moesten buigen. Want die man is een lichtbaken  [U1] voor anker aan [U2] onze Vlaamse kust, zoals een vuurtoren de hongerige zeeman wenkt naar de weelderige tafelen in het huis mijns vaders…waar hij, als genode, zich rijkelijk kan aan tegoed doen…(iets in die zin, zoals Karel Vande Woestijne ooit zo weemoedig dichtte, in ‘Het huis mijns vaders, waar de dagen trager waren’…

Moeten die twee hekseùoe’s nu persé een belse modeontwerper van hem maken? Heeft Roularta nu ook al de Le Stanader-virus binnen gehaald? Volte face, van AVV-VVK naar de driekleur, want omwille van het subsidiesmeer, likt de kat de kandeleer….

Akoord, het is nu (voorlopig) eenmaal zo: de belse parasiet heeft zich op de Vlaamse stam gezet, van de wortel tot de takken, en heeft daardoor de eeuwenoude Vlaamse naambekendheid over de ganse wereld versmacht en tot de zijne gemaakt. Zoals parasieten voor bekend zijn, zuigen ze het leven uit hun slachtoffer, als echte bloedzuigers….Tot de dood er op volgt.

In plaats van de gelegenheid te baat te nemen, om deze bekroning toe te dichten aan de Antwerpse modeontwerper, gaan de dames zich aanschurken tegen de belse parasiet…Ze konden (diplomatisch) voorbij gegaan zijn aan het belg-zijn. Ze hoefden ook niet te zwaaien (wat wel het minste zou geweest zijn) met het Vlaamse wierookvat: als de klanten kopen en hun aankoop wereldwijd bejubelen, dan is het vlaggetje daarbij van minder belang. Hoofdzaak is (want ik weet de voorkeuren niet van de gevierde) dat de eigen afkomst niet verloochend wordt: de bekroonde is ’n Antwerpenaar, en die stad, tot spijt van wie het benijdt, ligt door de handen van de Schepper , voor eeuwig en een dag veilig geborgen in de Vlaamse moederschoot. Daar kan zelfs een mode-koning  geen jota aan veranderen!

Trouwens, de historische woorden van Johanna van Navarra, Koningin van Frankrijk, toen deze met haar Gemaal, de (verfoeielijke) Koning Philips de Zoveelste, in Brugge voor het volk, dat het koppel toen nog toejuichte, verscheen?

‘Sire’ zei ze, ‘ik dacht hier de Koningin te zijn, en ik zie niet anders dan Koninginnen rond mij’…

Kijk dames van de Week-End Knack, moesten jullie al eens meer iets in die richting publiceren, denk ik dat Uw verkoopcijfers wel eens gevoelig zouden kunnen stijgen. Niettegenstaande de crisis in de krantenwereld. En daar is het U toch om te doen, nietwaar?  In afwachting verdenk ik er jullie van, nestbevuilers te zijn! Foei!

Wil dus deze (bescheiden) bijdrage gewoon aanzien als een lezers-reacite op wat jullie bazen mij ongevraagd in de bek duwen….

Psst. Ik kan me vergissen, daar niet van. Zou dat artikel op papier geheel moeten kunnen lezen. Als men dit weekend nummer nastuurt in Italië, wil ik gaarne de eventuele rechtzettingen grondig toelichten.

Psst. Dames! Alvast één tip: als U dan toch ‘up to date’ wilt schrijven, hadden jullie beter gekopt: de Europese modeontwerper. Snappie?

Psst. Zou het kunnen, dat jullie, in de lessen ‘Geschiedenis’ op school niet hebben uitgeblonken? Of waren die lessen (voortgaande op jullie jeugdig elan) in jullie tijd misschien al vervangen door een soort ‘werkelijkheidsonderricht’, zo iets in de zin van ‘Moderne Wiskunde’ waar nooit iemand een jota van heeft begrepen, en ondertussen al lang weer is afgevoerd?  Met achterlating van een paar generaties cijfer-anafabeten…

0 reactie(s)

Reageer

19-12-2008 om 12:57 geschreven door digitalia  

DE WAARDE VAN DE BLOGS

Zo horen we het eens van een ander…

Ik moest even de ogen uitwrijven, die maandagmorgen 8 december, toen ik in de opiniepagina’s van De Standaard op blz. 19 een alarmerend stuk aantrof over de “kwaliteitspers” die onder zware druk van bezuinigingen staat. Vooral het lijstje van ondertekenaars is historisch te noemen: een journalist van De Morgen (Bert Bultinck), broederlijk verenigd met Steven Samyn en Wouter Verschelden van de Standaard, plus wat mindere goden van Corelio-filiaal Het Nieuwsblad.

Welk punt wilden deze coalitietroepen van de Vlaamse geschreven media maken? In de vorm van een open brief aan Minister-President Kris Peeters, die na het vertrek van Geert Bourgeois ook nog even snel de media-portefeuille naar zich had toegetrokken, wezen de heren op “het belang van een kwalitatieve pers voor de democratie”, en het gevaar van “cost-cutting en winstmaximalisatie” in deze sector. Eenvoudig gesteld komt het erop neer dat ze overheidssteun vragen voor de pers-in-nood.

Een eerste opmerking gaat natuurlijk over de usurpatie vanwege journalisten van hun eigen media als het over hun job gaat. Over heel dit stuk hangt een corporatistische schaduw van eigenbelang. Springen deze bevlogen journalisten in de bres voor overheidssteun aan de wankelende auto-industrie, de zieltogende horeca, de naar adem snakkende bouwsector?

Neen, maar hier is de inzet ook veel groter: “Onze democratie is bedreigd, beste mensen, dit is een kantelpunt!” Daarmee gaat het stuk van Samyn, Bultinck en C° door een tweede korte bocht: de milde vorm van chantage die spreekt uit het linken van steunmaatregelen voor de pers aan het principe van de vrijemeningsuiting en de kwaliteit van de democratie in deze samenleving. Dit is gewoon grotesk.

Zelfs al zouden de Standaard en de Morgen samen op één dag tot niets verdampen: het zou een drama zijn voor de journalisten en hun gezin, maar niét voor onze democratie. De vraag stelt zich zelfs, of onze democratie er niet wel zou bij varen, gezien de voortdurende nieuwsmanipulaties die we voortdurend bij beide media vaststellen, de modderstukjes van DM-papparazi als Tom Cochez, het misbruik van de opiniebladzijden om steeds weer dezelfde mensen over dezelfde thema’s een forum te geven, de obscure zwarte-lijst-cultuur bij De Standaard, waar Frank Thevissen het in een vorige editie van dit magazine al over had, enz.

Ik maak me daar dus maar weinig zorgen over. Op dit moment lijkt me het internet de échte corsa dorsalis van de 21ste-eeuwse democratie en de bijbehorende vrijemeningsuiting, en dat zal alleen maar toenemen.

Tenslotte, ten derde, zouden de journalisten van De Standaard beter hun brief richten aan hun eigen hoofdredacteur Peter Vandermeersch, marketeer-van-het-jaar 2007. Hij is de man die van De Standaard een “product” heeft gemaakt, dat vooral aan normen van winstmaximalisering moet beantwoorden, en daar hoort dus ook enige cost-cutting bij op tijd en stond. De gladde jongens hebben het allang overgenomen en nieuwe regels gesteld.

In het zog van de neoliberale marketinghype is het journalistiek idealisme door lui als Vandermeersch opgeofferd aan de dictatuur van oplagen, omzetten en winst. Deze verpulping – in hun eigenste stukje “verpaupering” genoemd-, is een proces dat zich onvermijdelijk op langere termijn tegen hen zal keren. En ze hebben er allemaal aan meegewerkt, Samyn en C°. Het DS-pakket van een halve kg papier dat ik elk weekend in mijn bus krijg, heeft een onvoorstelbaar licht soortelijk gewicht, en is alleen maar journalistiek piepschuim om de publicitaire boodschappen efficiënt te verpakken. Daar heeft Corelio dik aan verdiend, commercieel valt daar niks op aan te merken. Maar nu het krisis is, buiten, vallen er natuurlijk ook klappen in de publicitaire sector, en is zo’n pulpkrant het eerste slachtoffer. Want journalistiek blijkt de krant veel minder te kunnen overtuigen.

In overeenstemming met de vrijemarktgedachte die Peter Vandermeersch zo lief is, zou ik zeggen: laat ze maar eens goed zweten in dit “kantelpunt”, mogen de besten winnen, en als er enige collateral dammage is onder de goedbetaalde inktkoelies, so be it. Voor de rest is er niks mis met mensen die voor werkzekerheid opkomen. Maar laat vooral de democratie en zo erbuiten. Het “kantelpunt” van hogervernoemd gezelschap bevindt zich ter hoogte van hun portefeuille, zoals bij welhaast alle andere zeven miljard aardbewoners. Dat is al meer dan genoeg.

18-12-2008 om 15:20 geschreven door digitalia  

ZUID AFRIKA ECHO

Natuurlijk hebben onze media geen tijd (en vooral, ze weten er zich geen raad mee!..) hoe het reilt en zeilt in Zuid Afrika.

Het Binnenlands Product ‘Openlucht Schouwspel’ trekt teveel de aandacht van zowel de opvoerders/spelers als de toeschouwers. Het doet mij denken aan 1830 en De Stomme van Portici….De voorlaatste poot is weggezaagd van onder de Troon en de Comedia Del’Arte van de zogezegde ‘Scheiding der Machten’ wordt op de keien van de Wetstraat opgevoerd…..De Drie Machten, zoals Drie Godheden, van hun voetstuk gehaald. De Vierde Macht, de ‘Media’ vallen er vanzelf af, zodra hun lezersaantal beneden een bepaalde grens komt…

Moest ik Breughel zijn in deze tijden, ik maakte nu een Nieuw Meesterwerk! Geblinddoekte Wetgevend Parlement, die Rechterlijke Macht en Uitvoerende Macht vooruithelpen door het brandend struikgewas der Vierde Macht…De vroegere ondertitel kan herbruikt worden: …Als de ene blinde, de Andere leidt…

We mogen het ondertussen niet vergeten! In Zuid Afrika is er een genocide aan de gang. Ik zal niet nalaten om altijd voort op dezelfde nagel te kloppen. Dag na dag! We moeten onze volksgenoten ginder helpen, door hun boodschap zoveel mogelijk te helpen verspreiden. Daarom nogmaals kopij van wat A. GRIFON een paar dagen geleden op zijn blog plaatste. Gaat het lezen wat l a n g z a m e r , dan dringt de boodschap misschien water beter door, al zult U hier en daar een glimlach moeten onderdrukken, over die prachtige woordvondsten…Wat dacht U van een weblog een ‘praatgat’ te horen noemen?

Basuin dit uit op elke forum en praatgat op die Net.
Een klein stem kan 'n magtige koor word.

Verder nieuws uit dat prachtland (Bron: ‘tScheldt) waarvan wij weeral onwetend worden gehouden: het alleen zaligmakend ANC valt in twee….

Anders gezegd, ook daar begint de democratie en de onenigheid onder de overwinnaars…Of, zoals Marc Grammens vertederend zegt: Mandela herwon de vrede op een teken van zijn hand…Het is nu eenmaal zo, als vroegere terroristen het pleit gewonnen hebben. Dan ligt de apartheid op de grond, en zij, die terroristen, worden verheven op het schild als Nobelprijswinnaars van de Vrede...

Te onthouden: ‘Geloftedag’ was de overwinningsdag van die Boerevolk…Mooie naam voor straks, na de Onafhankelijkheid, om aan 11 Juli, de Nieuwe Vlaamse Feestdag te geven? Neen – geen nieuwe betaalde verlofdag. De oude 21 Juli zou inmiddels al lang afgevoerd zijn…

18-12-2008 om 14:57 geschreven door digitalia  

HAROP! TEN STRIJD! TE WAPEN!

Alles wat ons niet kapot krijgt, maakt ons sterker.

Onze strijdmakkers van Angeltjes hebben vandaag blijkbaar de vuurproef glansrijk doorstaan, en ik voeg mijn diepste gemeende gelukwensen toe aan het koor van getrouwen, dat veel groter en machtiger is dan ‘zij’ denken! Eendracht maakt Macht. Waar hebben wij dat nog gehoord? Maar afgesproken, we zullen onze ‘mentor’, de goede Pascal Vyncke van SeniorenNet geen grijs haar doen krijgen. Maar ieder vogeltje zingt toch zoals het gebekt is?

Hier Digitalia, eens te meer door God-de-Vader-himself en de Weerman eens te meer drie dagen lang van het scherm weggehouden. Straalverbinding gestoord. Misschien op voorspraak van  Sepp Weiss van de Gedapo, wie weet. Kom dus gelukkig nog op tijd om de gelederen te vervoegen.

Dat een nieuwe repressie voorbereid wordt, wisten we al lang. De voorgaande is bloedig geweest, onverbiddelijk en hard maar is alleen kunnen gebeuren, omdat het regime 1° het aantal slachtoffers ‘kon overzien’, en 2° omdat onder hen effectief landverraders (hoe weinig ook en met reden ook uit gespuwd) voorkwamen, en 3° omdat er jaren na het uitbreken van de vrede, valselijk en moedwillig de fictie van de oorlogstoestand werd in leven gehouden.

Wat hebben we dus geleerd? Het land is niet in oorlog, er gelden dus geen oorlogswetten. Nergens zijn verraders/verklikkers van eigen volk bekend. We moeten het dus hebben van ons aantal. Als we met genoeg zijn, zullen ze ons niets durven/kunnen doen. Hun gerechtshoven, rechtbanken en gevangenissen zijn nu al overbelast door import-draaideur criminelen. Trouwens, hun ‘Lange Arm van de Wet’ staat meestal aan onze kant. En ook er bestaan nu heel wat betere communicatie-mogelijkheden dan in de jaren 40/50. We zullen onze eer en hun schande voor de ganse wereld kunnen in de verf zetten. Desnoods met bloed en tranen. Wat ze, voor korte tijd wel kunnen, is ons treffen in onze portemonnaie. Maar dat duurt slechts zo lang, tot de Macht van kamp is gewisseld. Denk aan des dichters Galgenlied, waar de bossen stom bauwden in koor….En toen de koord in d’hoogte ging, in iedere lus een rechter hing….

Blijven wij dus hameren op het democratisch recht van ieder volk om zichzelf te besturen. De Vlamingen hebben voor dit principe al naambekendheid sedert de vroege Middeleeuwen. Wij hebben het recht, neen, wij hebben de plicht om elke tirannie te bestrijden, om de erfenis van onze voorvaderen te beschermen en door te geven. Want wij zijn er geen eigenaren van. Slechts vruchtgebruikers! En wij zullen dus rekenschap moeten geven!  

Laat ons praktisch wezen. Hebben jullie al een Advocaat gekozen? Best ware het een ‘syndicaat’ te vormen, stijl Deminor. Want ‘syndicaten’ zijn Heilige Koeien in dit land.

Zijn we bereid om in eigen naam, en zonder alias, de strijd te voeren? Laten we de vrienden van de Staatsvuiligheid liefst niet op kosten jagen om veel tijd te doen verliezen met opzoekingen. Ze hebben betere dingen te doen. Wij leggen nooit bommen, noch molesteren oude vrouwtjes. Laten ze tenminste hun eigen maandloon waard zijn!

Posten we uitsluitend op SeniorenNet? Dat zou spijtig zijn, want dezelfde tekst op nog 10 andere sites zetten, is kinderspel. Op ‘klembord’ spiesen, en vooruit! Zelfs ‘the sky’ is ‘no longer’ the limit! De virtuele wereld is quasi oneindig, zo helpe mij God….De waarheid! De hele waarheid. En niets anders dan de Waarheid!

Helpen we elkaar met ‘beschermde sites’ om stoom af te laten en waar we ‘veilg’ zitten voor de belse Staatsvuiligheid en waar deze meteen behandeld wordt naar verdienste, ttz met minachting, omdat ze zich gemakshalve voornamelijk tegen de eigen onschadelijke medeburgers afzet, in plaats van tegen het wereldwijde islam-terrorisme?  Hebben wij, liefst in het Engels, hun recente wapenfeiten met een zekere, neen geen Alibaba, maar toch van diens 40 Rovers, Marokkaans Staatsburger, zesvoudige moordenaar in ons land, maar in dienst bij die Dienst? Ook die vrouwelijke terroriste, Malinka…, eveneens geronseld door hen? Die zaaide geen haat. Neen, ze zaaide gewoon direct bommen! Anders was ze werkloos!

Ha! Het CGKR zou verlangen dat een merel verzaakt aan zijn eigen zuiver lied, om ‘koekoek’ te roepen!  Wij hebben het niet nodig ‘Straat zonder Haat’ uit te hangen. Wij leven zonder haat. Maar als gastheer stellen wij, in ons huis, de wetten. Niet de gasten.

Ach Meisjes en Jongens! Als Christene mensen beminnen wij onze vijanden. Zo goed de binnen- als de buitenlandse. Maar de ander wang aanbieden? Aan ideologieën die het ‘oog voor oog, en tand voor tand’ huldigen? Gôe zot, zeker! Nie neuten!

17-12-2008 om 16:12 geschreven door digitalia  

LINKSE MARGINALEN,

Eigen schuld, dikke bult!

Dit ‘Grammeke’ is geen lammeke, maar een koteraar in rood gloeiend hellevuur….

Dat gaat zo, met dezelfde scherpe pen, in licht sarcasme gedoopt maar overspoeld met een meeslepende overtuigingskracht, om de veertien dagen, en over alle geledingen van onze maatschappij, met nimmer falende speurzin, en met rake bewoordingen, die daarenboven lezen als een sneltrein…Voor wie gelooft in reïncarnatie: die hoeft er de Ouden maar op na te lezen, om meer dan één voorganger te vinden. Die, deden ze daar dikwijls de gifbeker drinken, omdat de Waarheid hen te kwetsend overkwam….

Waarom zou ik, bloggerke van 13 in een dozijn, verder in de weg lopen van de Meester, om deze te willen in de schaduw zetten? Ik verdwijn uit zijn zonlicht…want: Uit mijn zunne, of ‘k steke’u, zei de bie’, zoals het klonk bij die andere Grootmeester van het Woord….(De Averulle en de Bie, G. Gezelle)

17-12-2008 om 16:04 geschreven door digitalia  

Abraham Hans

°: St Maria-Horebeke (12/02/1) + Knokke (6/7/1939)

Onderstaande biografie in dank ontvangen, als bijlage bij Voorpost van begin December 2008, weliswaar met een paar foutjes in de tijdstabel, maar die heb ik met liefde en toewijding recht gezet. Een kleine wederdienst aan zowel A.Hans, als aan Roeland Raes.

Ik draag gaarne mijn steentje bij aan dat van jeugd en onstuimigheid, Voorpost dus, om de herinnering aan deze mooie, bijna vergeten figuur uit de Vlaamse Ontvoogdingsstrijd op te frissen.

Als er iemand, op een verloren tweedaagse of week-end, zijn GPS wil richten naar een plaatsje waar (ongelofelijk maar waar) de tijd 200 jaar is blijven stilstaan, Sint Maria Horebeke, en Corsele, de protestante enclave aldaar: hij zal er levenslang met evenveel enthousiasme terugkeren als wij, toen wij op een dromerige namiddag eerder toevallig bij de A. HANS uit mijn kinderjaren terecht kwamen. Wij waren in het Oudenaardse de sporen van die heerlijke rebel, kunstschilder Adriaan Brouwer, aan het uitpluizen…Die troubadour, die Pallieter, die levensgenieter van vóór  die woorden waren uitgevonden, was een kerel naar ons hart, over wie wij nooit genoeg wisten! En toen, na de Kwaremont, Staf Stientjes, Valerius De Saedeleer in Etikhove en de Ooike-Mullemse slagvelden van 1708, waar ‘Malbroek s’en va-t en guerre’! ooit slag leverde, eens te meer tegen de Fransozen, kwam Sinte Maria Horebeke, en…A. HANS!

Het geuzenkerkhof, het protestantse kerkje, het schooltje, met eigen handen gebouwd, thans museum: onwezenlijk simpel en tegelijk zo oerdegelijk van alle tijden… Wij vonden sporen van vóór 1830, toen de goede Koning Wilklem I, ‘nog in de dood, goed zorg droeg voor zijn onderdanen’, en waar dus de Brabantse Omwenteling en gans het belziekse circus aan was voorbij gegaan…Een vonk van de eeuwigheid, onder het bladerdak van deze Laatste Rustplaats, waar steeds dezelfde beperkte namen op de graven terugkeren, die ook voorkomen boven de winkels van de plaatselijke ambachten. De kringloop van stilte tussen levenden en doden, in eigen beperkte kring, want de Roomse vijandige buitenwereld wordt buiten gehouden. Ook nu nog!

Abraham Hans! Het was bijna een thuiskomen bij oude bekenden! Ik rook weer het oude schoollokaal uit mijn jeugd, en bijna zag ik de Hoofdonderwijzer ’s winters de dijen staan warmen voor de gloeiend hete kachel, in het midden vooraan tussen de banken van het 5^de en 6^de Leerjaar.…Meester stond daar meestal, als ’t kouder wier, dat was zijn vaste plaats en daar nam ons mee in de wondere wereld van de Gewijde en andere Geschiedenis, om telkens te verzeilen in de krant van de dag, vol van het Grote Wereldnieuws…… De Oorlog in Rusland, de bombardementen op de Duitse steden, als we ’s nachts de zware vliegtuigen hadden horen overkomen, Vesting Europa en de Invasie der Geallieerden, met hun vorderingen…De val van Berlijn, het einde van de oorlog, en de Bevrijding…Gandhi, de Tweede Wereldoorlog, waar er, net als Keizer Karel, gevochten werd om de vrede in het land te brengen….

De Repressie, het straatgeweld….Meester wist het Goede te onderscheiden van het Kade…Hij leerde ons het Eviva Pio Duodecimo, de Bravezeun (4 strofen) en ‘Naar Wijd en Zijd’ zingen – waar een vlag staat geplant, als een wereld zo groot…(Congo) en de tekenles bestond in het tekenen van een vaas, met daarin een klein  driekleurig vlaggetje, dat mooi moest staan wapperen,  naast een O zo Moeilijke Engelse vlag….want dat was toen Hoogmis in die tijd….De Duitsen waren toen al weg getrokken. In wanorde en al stelen lijk de raven. Fietsen vooral…Wij winsten meer over wat er leefde in de wereld, als wij uit school kwamen, dan onze ouders, die de ganse dag alleen maar gewerkt hadden, en zich liefst afzijdig hielden van Wit of Zwart…. Wij leerden zang en voordracht, onder andere ‘Het Mezennestje’ van Gezelle. We hadden lessen in ‘Wellevendheid’ en leerden er spreken met twee woorden. We werden aangemoedigd om te lezen, al had de Gemeentelijke Bibliotheek misschien maar een paar honderd boeken, met zeker geen jongensboeken daartussen…Ze waren allen ‘Imprimatur’ en voorzien van de veiligste ‘Zedelijke Quotering’ die Mr Pastoor had kunnen vinden….Zuster Gonzaga, bibliothecaris na elke Hoogmis (van 11 tot 12) gaf mij alle gewenste boeken mee, somtijds welwijs er aan toevoegend: ‘Die zijn voor Uw Moeder alleen, h钠 wetend dat ons Moeder geen tijd had om in één week die ganse stapel te verwerken…Ze wist, toen al, dat Heiligenlevens, aan mij niet besteed waren….

Maar er was ook ‘Zonnelandje’, dat de Pastoor voor ons, zijn misdienaars,  betaalde, en die we aan elkaar moesten doorgeven. Tezelfdertijd las ik ook nog de uitgaven van Klein Duimpje, met het embleem van dat  klein broekventje dat op zijn gebogen rug zoveel boeken torst dat het er krom van loopt, met daaronder de veelzeggende slogan: “zoveel ik dragen kan’…Maar dat was eerder (door Moeder) verboden litteratuur, want die boekjes kwamen uit ‘Vaders schuif’, en de goede man  was kort tevoren gestorven, amper 39 jaar oud. Ik realiseerde mij toen niet dat het voor haar relikwieën moeten geweest zijn….En Ach! Wat plunderde ik, op een hoge stoel staande, als ’t niemand zag, gaarne die rechter schuif van dat dennenhouten kastje (pichpine) , dat zelfs nu nog iedere keer door mij met eerbied wordt behandeld. Want dat kastje, is na Moeders tijd, via allerlei omwegen, meegekomen naar Italië, maar zal, na mij, waarschijnlijk geen nuttig gebruik meer kennen. Want te onaanzienlijk en volstrekt waardeloos.  Maar toen, in mijn kindertijd, wist ik in die schuif, naast een verwarde voorraad schoenveters, de ‘Duimpjes’ zitten, naast Vaders  scheergerief (altijd geheimzinnig: korte breed-leren slijpriem, korte versleten kwast, gebuild tinnen potje en dat o zo vervaarlijk scheermes, dat later ook, kort, voor Grote Broer gediend heeft. Maar toen waren de tijden reeds helemaal anders, want ‘na de bevrijding’ en was ‘een rakeltje’ veel eenvoudiger….

Een oud verweerd boek met gele versleten bladen, zonder achterflap, met los gescheurde onderdelen, een Verzameld Werk van Meester Guido Gezelle heb ik werkelijk stuk gelezen, beetje bij beetje…door de ingenaaide onderdeeltjes los te scheuren, om deze stiekem elders te gaan lezen…Hetzelfde lot was voorbehouden aan een (met prentjes!) Gewijde Geschiedenis, wat ten dele mijn Eerste Plaats (op 5 leerlingen) illustreert, want al de dingen die Meester vertelde, buiten rekenen, waren mensen met vertrouwde gezichten voor mij…Die twee of drie boeken moeten, in oorlogstijden, de culturele bagage van mijn lieve vader, die ik amper gekend heb, voorstellen….En met ‘Boerke Naes’ heb ik veel Tantes en Nonkels doen lachen, want dat lang en geestig dichtwerkje viel bij iedereen in de smaak, terwijl niemand wist waar ik de kennis vandaan had….

Ik heb, zoals U ziet, ‘de literatuur’ met de paplepel binnen gekregen, en die A. Hans, met zijn dunne boekjes in mini-formaat, was daar een van de grote bezielers van. Wist ik veel dat die A. in feite stond voor Abraham. Dat werd ons verzwegen – zeker diens niet-christelijke geloofsovertuiging, want des duivels….en we lazen zowel die Hansjes als de Vlaamse Filmkens. We lazen ze niet, we verslonden ze! We lazen ze ’s morgens, rechtstaand, bij de boterham-met-confituur, want Meester wilde die Vlaamse Filmpjes  altijd veel te vlug terug!

Op die lange winteravonden, toen ons Moeder las in Peegie van de Nieuwmarkt (W. Denys), en af en toe het boek moest terzijde leggen van het lachen, waren de droefste dagen een beetje gesleten.  Later kregen we ook Warden Oom, Karel de Blauwer, de Bende van Baekelandt, August Snieders (Pijp en Toebak, ’n prijsboek in de Lagere Jongensschool!), ja zelfs de soldatenroman 08/15 (zérohuit/quinze, zeiden we, zoals de film, die toen een geweldig succes was) werd mij toegestaan, evenals de vele langdradige liefdesverhalen van Courts Mahler, zonder begin en zonder einde….Nog altijd spoken mij die verhalen in het hoofd, van sombere ontmoetingen van vrouwen in lange kapmantels, met hun Geliefden, die dwaalden in de duinen en langs de verlaten stranden van ’t Retranchement, waar ter wereld dat ook mocht wezen! Later kwam ik daar, tussen ‘t Zoute en Cadzand, voorbij met mijn lief…Ja, die lange donkere winteravonden, samen met broers en zussen, met de voeten op de Leuvense stoof, en de moor die stond te zingen (te zuien, zei ons Moeder, onwillekeurig het Brussels van haar Vilvoordse zuster imiterend) : er was geen TV, maar het was allemaal zoveel beter. De stovepot stond gloeiend rood, en de wind rumoerde zachtjes in de schouw. Buiten was hert grimmig koud, maar in de lichtcirkel van die ene lamp, was het goed te vertoeven…De vijandige wereld was buiten gesloten en dus ver weg. Spoedig kwam ik met Elsschot, Walschap, Frederik Van Eden, enz, in aanraking, en tot op de huidige dag is de honger niet gestild. Standhal, Baudelaire, Ibsen, Charlotte Brönté, Selma Lagerloff, Dostojevski, Tolstoij; mijn tocht ging lang Van de Woestijne, Gezelle, en eindige bij Paul Van Ostayen. Toen werd ik ziek, werden de studies gestopt, kwam de militaire dienst, het werk, het lief, de kinderen, de eigen zaak: alles ging al maar door, sneller en sneller. Tot ik hier in Italië eindelijk, na veel omzwerven, de rust terugvond. En de draad terug opneem, die ik 50 jaar geleden heb moeten loslaten.

Maar nu, einde van de nostalgie, opgeroepen door de biografie van A. HANS, en  Roeland Raes aan het woord!

15-12-2008 om 18:20 geschreven door digitalia  

TABULA RASA

Dàt is, wat volgens mij moet gebeuren met het rovershol, ‘de Reyerslaan’ en heel de sliert van slonzen (m/v/tussensoort) die als een staartster, in haar zog de meelopers vermenigvuldigend, aan de hemel uitwaaiert, en de hele samenleving niet humaniseert, maar ‘Humo-niseert’. Humo lezen is déstructief, dat heb ik aan den lijve ondervonden bij enkele vrienden, die nu verslaafd aan hitsigheid, zowel man als vrouw, iedere week verhit de bladzijden omslaan, op zoek naar de vetste brokjes. Voorheen waren dat deftige huisgezinnen. Nu vinden ze roesmiddelen en zelfs partnerruil pas spannend! O Tempo! O Mores!

In onze (veel te brave) goede opvoeding, op christelijk-humane stellingen gebaseerd, leerden wij, dat de grootste truc van de duivel er in bestond, om de mensen te doen geloven dat hij niet bestond. Wat dus een even onzichtbare grap is, als de ‘staat van genade’ waarin dezelfde brave jongeman continu diende te verkeren. Roomse hocus-pocus dus. Maar, toegegeven, hoogst waarschijnlijk met een grond van waarheid. Voorbeeld: Humo, het werk van de gevallen Godheid. Van Hem die wilde gelijk zijn aan zijn Schepper. Het a-morele verheven tot hedendaagse moraal….Het Gouden Kalf, dat Mozes en De Tien Geboden vandoen had om van zijn voetstuk te worden gehaald…

En zo kom ik tot de televisie, zowel de officiële als de commerciële, de een al meer dan de andere, kampioen in banaliteit. En in herhaling van een herhaling van de herhaling. Of in nonssens-nieuws. Dure Woestijnvissen. Mat. Kleurloos. Afgezaagd. Indoctrinair. Dikke-nekken-gekte. Eigen zichzelf Aanbidders. Mouwvegers. Hoergenoten.

Waarom niet een beetje maar, de frisheid en het niveau halen van de Italiaanse televisie, om maar iets te zeggen? Met items die de kijkers iets bijbrengen. Door hun onderwerpen onder de microscoop te leggen. Maar eerst een paar jaar op leerschool gaan bij buitenlandse zenders. Om bij de BBC een beetje Britse flegma op te doen. Bij de Rai een beetje speelsheid. Bij de Duitse, de Franse, de Hollandse een beetje directheid. Dat alles gebracht op een intellectueel eerlijke manier. Zonder duiding. Zonder discriminatie. En zonder Overheidssteun…..In leven gehouden (of juist niet) door de kijker….Want, dat zal iedere ondernemer, groot of klein gaarne bevestigen: de liefde van de klant moet iedere dag verdiend worden. Niet door met hopen tegelijk zich te verschuilen achter syndicale vriendjespolitiek en zekerheid van betrekking. Zonder resultaatverbintenis.

De presentators of –tricen zijn houten Klaasen, type slotkloosterzuster of type straatkat, nichten of toleranten: van alles wat, als men maar behoort tot het leger der uitverkoren abnormalen. Waar in het Land der Blinden, éenoog konig is. Waar in het duister alles katjes zwart zijn. Waar carrières gemaakt of gebroken worden tussen lakens, of in achterkamertjes. Alle debielen zijn welkom,  als ze voldoen aan één gezamenlijk hoofdkenmerk: incompetentie en vooringenomenheid. Om als idioten in sommige programma’s hun eigen te zitten uitlachen met wat spitsvondig of zwaar intellectueel geacht wordt. Alles kan, alles mag, als het maag vulgair is.

De kijkers zijn als kinderen: nieuwsgierig. Niet meest naar verre streken en vreemde landen. Het eigen land is rijk en schoon genoeg om doorkruist te worden: de mensen, de folklore, de geschiedenis, de musea, de cultuur, de Uilenspiegels onder ons, de vertellers, de heemkundigen, de schilders, de bouwmeesters, ons erfgoed. En ook ontspanning, en familiereeksen. Maar dan familiereeksen met niveau. Waar geen plaats is voor  verheerlijking (of bijna toch) van incest, van bandeloos gedrag, waar ‘alfa-mannetjes en dito vrouwtjes’ het al zowat met iedereen ‘gedaan’ hebben…Waar geëvolueerde, trutterige lesbiennes verheerlijkt worden omdat ze ‘ongewenste zwangerschappen’ als ultiem ersatz-middel zien voor het moederschap…Waar, tijdens de ‘gezinsuren’ meer ‘Kinderen Verboden’ dan ‘Kinderen toegelaten’ snert en smart wordt vertoond….En waar bovenal goedkope Amerikaanse rotzooi wordt gedubd…

Bestaan er dan geen goede films meer? Buitenlandse zenders bieden ze te kust en te keur. Het zijn dikwijls meesterwerken van wereldformaat…Waarvoor de kijker graag zou betalen. Waar juist door het aantal gegadigden, de prijs zou dalen! Waar door nieuwsgierigheid de gewone mens minstens begrip zou krijgen voor vreemde talen!

En ja, Arabisch mag er zijn. Ongedwongen en leerzaam. Zonder zaken die de mensen in doorsnee niet zinnen, te willen door de keel rammen….

Door niet eeuwig en altijd afgezaagde ooit succesvolle (!) series heruit te zenden….Door geen decadent straatlawaai, drugs- en sex-misbruik in talloze festivals te verheerlijken, om de jongeren, die de weg naar bezinning en diepgang zijn verloren, op drassige weiden in tentjes te slapen te leggen. Om dit geldverslindend spektakel dan te omschrijven als het toppunt van vermaak.

Door gewoon gezond verstand te gebruiken. En niet uit te gaan van het eeuwig eigen gelijk willen hebben. Door niet te nivelleren, naar beneden toe. Geen ‘brood en spelen’ om de mensen arm en dom te houden, maar ‘brood en spelen’ om de wereld schoon en warm te maken…..

Als slot nog iets over de reclame. Laat in ’s Hemels naam de rotzooi achterwege. Beperk de duur, maar verhoog de kwaliteit (kijk eens over ’t muurtje). Hou bijvoorbeeld, om modern te doen, een ‘poll’ om te peilen naar het wat de kijker doet als die reclameblokken er zitten aan te komen.

Of kap er mee! En stoort de stilte niet, zoals G. Gezelle het zei….

15-12-2008 om 15:11 geschreven door digitalia  

OPTOCHT DER WEST VLAAMSE KARDINALEN

Het is, denk ik, voldoende gekend dat Danneels (° Kanegem), geboren West Vlaming, als volbloed belgicist door het leven is gegaan. En waarschijnlijk, met de zegen van Rome, onder de belse driekleur, met grote pompe een staatsbegrafenis zal krijgen. Tenzij  er in de tussentijd een einde komt aan het Koninkrijk der Profiteurs. Neen, Godfriedje is nooit een Vlaming geweest, tenzij die ene dag dat hij geboren werd. Méér nog, hij is steun en toeverlaat voor al wie de vermolmde structuren van 1830 probeert recht te houden. Hij is als dusdanig, niets meer dan een volksverrader. En wat meer is, door zijn zoetsappigheid van, op kerkelijk gebied, noch mossel noch vis te zijn, is hij de eerste en grootste hoofdverantwoordelijke doodgraver van onze voorvaderlijke zeden en gewoonten. Ik denk, dat hij als gesjeesde kandidaat-paus, opvolger van de Grote Johannes-Paulus II, de Moederkerk gered heeft van de totale ondergang, door niet verkozen te worden.

Voor wie de Curie-Kardinaal Jan Pieter Schotte, zaliger, heeft gekend, die denkt met heimwee terug aan deze helaas veel te vroeg overleden West Vlaming, die naast Joseph Rathzinger, de meest intieme vriend van Woytila, Paus Johan nes-Paulus II geweest is.

En zo kom ik bij Marc Grammens (Journaal 20/11/2008, Blz 4199) die hieronder een Duet der Kardinalen opvoert….(Ik publiceer dit zonder voorafgaandelijke toelating, maar in de hoop dat er door mijn toedoen, een paar lezers bijkomen.) Want met Marc Grammens weet men maar nooit! Die man beschikt, naast een loep-zuivere pen, ook nog over een soort glazen bol. In ieder geval beschikt hij alttijd over uiterst betrouwbare informatie…De nieuweling, pas terug uit Rome van een stoomcursus in het Ambt, wordt ‘ingereden’ in Antwerpen (en verzorgt inmiddels zij geloofsbrieven in Laeken), om, ten gepaste tijde…Aartsbisschop te worden van…Antwerpen? Of van Mechelen, maar zonder Brussel…

Journalistieke onwetendheid.

Het was me wel terloops opgevallen maar ik was er schouderophalend aan voorbijgegaan. Jan de Volder klaagt het nu aan in Tertio en heeft overschot van gelijk. Toen het bericht binnenliep dat Johan Bonny aangesteld was tot bisschop van Antwerpen, stonden er in de pers en werden er op radio-tv zaken gezegd die wijzen op een totale onwetendheid van de betrokken redacteuren over kerkelijke zaken. Dat is zeer beschamend voor Vlaanderen. Men hoeft geen gelovige te zijn om als journalist gewoon zijn plicht te doen en zich zorgvuldig te informeren over de onderwerpen die men aansnijdt. In dit geval hoefde dat dus blijkbaar niet, en werden termen als “priester” en ‘pastoor” door elkaar gehaald, zoals ook “aartsbisschop” (van Mechelen) en “kardinaal”, plus nog een rist werkwoorden. Het was alsof al deze persmensen hun lezers en luisteraars de boodschap wilden meegeven: met dit bericht heb ik niets te maken, en ik ken daar niets van omdat ik het niet wil kennen. “Zou men van een economische verslaggever dulden dat hij het verschil niet kent tussen een aandeel en een obligatie,” vraagt De Volder zich terecht af. Nee, natuurlijk niet, maar geen enkel hoofdredacteur stelt dezelfde eisen als het om kerk en godsdienst gaat.

Danneels blijft.

Uit de benoeming van mgr. Bonny tot bisschop van Antwerpen leidt Robert Mickens, de Vatikaanse korrespondent van The Tablet (1.11.08) af dat kardinaal Danneels nog drie tot vijf jaar zijn ambt zal uitoefenen. Mickens is ervan overtuigd dat Bonny de volgende aartsbisschop van Mechelen zal zijn. Aangenomen wordt dat Bonny enkele jaren nodig zal hebben om vertrouwd te worden met het bisschopsambt en vervolgens zal overstappen naar de zetel van Danneels. Het genereuze onthaal van Bonny door Danneels sprak boekdelen.

Psst. Ik beloof op mijn Plechtig Communiezieltje van nooit meer te stoefen met mijn geliefd West Vlaanderen, zo gauw die andere verrader, de Ieperse Geitenboer, eindelijk verslagen in het zand bijt. In plaats van als de Vader des Vaderlands in de Geschiedenisboeken vermeld te worden (wat ik hem ooit toegewenst heb! Hoe naïef kan een mens toch zijn!) zal hij er prijken als Ongekroonde Koning Onbenul die de leiding had van de laatste belse Regering. Wat dus ook een succes zou zijn….Hij is namelijk, voor het oog van de ganse wereld, het summum van verraad aan zijn eigen zichzelf. Een 800.000-karaat zuivere diamant, die bij het eerste optreden zo vals als een slang bleek te zijn.

15-12-2008 om 14:56 geschreven door digitalia  

A BAS PARIS

Terwijl iedereen de mond vol heeft van (ABN) PARIBAS geef ik er de voorkeur aan om, in navolging van die Stomme van Portici nu (de tijde, zijn er rijp voor…), de juiste woord-orde te gebruiken, door aan te geven waarover het in werkelijkheid gaat. Om de macht. Of liever, om de knieval voor de macht uit Parijs. Die we niet willen.

Daarom zeggen wij, géén Parisbas, maar à bas Paris!

Met wortel en tak! Uitgeroeid en in het vuur geworpen! Moest het effect kunnen sorteren (quid non) dan zou ik aan de Bestuurders van het ‘Geestelijk College St Vincentius’ in Ieper (tiens, zou die oude naam nog bestaan?) een Open Brief willen richten, om de schrapping als Oud-Leerling van Yves Leterme te bepleiten. De persoon dient, met pek en veren bekleed, te worden verbannen naar Hottentotten- of Zoeloeland. Ik wil niet langer, dat zijn naam voorkomt in dezelfde palmares als de mijne en de vele duizenden andere, die de juiste strijd gestreden hebben of nog altijd aan het strijden zijn. Scharminkelen, moet het!

Dat ‘Geestelijk College’, sieraad van mijn Vaderstad, heeft bij bosjes Oud-Leerlingen die de naam hoog dragen. Mgr. De Haerne is er slechts één van. En ja, nogmaals tiens, Mr Directeur (wij zegden Mr Principaal!) waarom komt er geen bloemlezing van diens en van andere beroemdheden hun leven? Maar die Leterme? Die moet er uit! Zonder verder omhaal of tijdverlies, want het komt nooit meer goed met die man!

Ik denk aan Mr Maeckelbergh (Veurne), ooit een doordeweeks belastingsambtenaar, die er in geslaagd is, in Brussel, in hert hol van de leeuw, een Nederlandstalige Fiscale Hogeschool uit de grond te stampen, enig en met een onvergelijkbare reputatie in het Vlaamse land. Dàt zijn nog eens mannen! Zelfs mannen met baarden!

Als U wilt, Mr Directeur, moogt U bij nader toezien, zijn naam toch laten staan, op voorwaarde dat zijn openbaar CV aangevuld wordt met, ten gerieve van nakomende geslachten studenten, onderstaande ere-titels, telkens zo bloemrijk mogelijk te omschrijven:

Dat is, hoop ik, het laatste wat ik over Leterme geschreven heb. Doodzwijgen, moet men hem! En dat het Eeuwig Licht hem verschijne. In Paradisum, te ducant Angeliï !!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!! !!!!!!!!!

..

15-12-2008 om 14:48 geschreven door digitalia  

ZUID AFRIKA NU

Overal (bij velen toch) bij de blogvrienden en in de weinig onafhankelijke media sijpelen de berichten door over de verdrukking van en genocide op ons blanke broedervolk in Zuid Afrika. In de regime-pers? Oorverdovende stilte…

Gaarne draag ik mijn steentje bij, om het wereldgeweten wakker te schudden. Zelfs Marc Grammens lijkt nog alttijd in de ban van de anti-apartheid (Journaal 4/12), want… Nelson Mandela herstelde de rust op een teken van zijn hand…..

‘tSCHELDT timmert al, sinds ik abonnee ben, op dezelfde nagel van het ANC-banditisme. En daar kon ik van maand tot maand lezen hoe de toestand van dramatisch naar dodelijk evolueerde…Maar omdat ik dacht daarmee maar één klok te horen, ben ik gaan zoeken op het Internet…..Resultaat? Het is nog veel erger dan gevreesd.

En wat doen onze media? Wat doet Amnesty International en al die andere bietekwieten die de mond vol hebben over mensenrechten voor de vele ‘sukkelaars’ (?) die echter genoeglijk in onze contreien rondneuzelen? Daar waar aan de andere kant van de wereld blanke hoogbeschaafde volksgenoten letterlijk als offerdieren gekeeld worden door zwarte beroepsmoordenaars?  Kunnen ze nog altijd, zonder dat er een groot zwart kruis op hun voorhoofd verschijnt, beweren van ‘Wir haben es nicht gewusst?’ Als we hen (en vooral onze Overheid…) bestoken met lezersbrieven, zullen ze ons horen? Of zullen ze hun meute bloedhonden op ons loslaten, omdat die moordpartijen van de lieve vriendjes helemaal niet mogen bekend raken? Misschien tot de strijd gestreden is, ‘faute de combattants’…..

En hier gaat dan een van de Z.A-bladzijden van ’t SCHELDT…Geschreven in de enige vreemde taal ter wereld, die bijna net zo goed kllinkt als de onze….Rechtsreeks uit de pen van hun Zuid-Afrikaanse correspondent…Hij tekent met de naam Boerskot, maar het is volgens mij helemaal niet zeker dat dit zijn eigen naam is…

15-12-2008 om 12:47 geschreven door digitalia  

DE VRIENDEN VAN DE DODE BOOM

Hieronder de zoveelste verwijzing naar www.geenstijl.nl , met de bedoeling dat hun woorden ook zouden doordringen bij ons, in de Zuidelijke Nederland dus…

Veel kan ik er niet aan toevoegen, net zoals de beste slijper ook maar één karaatje zou kunnen toevoegen aan een edelsteen….

15-12-2008 om 11:41 geschreven door digitalia  

PERTURBATIONE en TEMPO CATIVO

Ziedaar een paar woordjes Italiaans, die iedereen zonder woordenboek ook wel zal begrijpen. Vooral als er op de Italiaanse TV, in het morgennieuws, dan nog beelden komen van de Tiber, die in Rome buiten zijn oevers is getreden, over ½ meter sneeuw op de daken der huizen in Turijn, en over metershoge sneeuw in de Abruzzen, waarvan we de hoogste toppen weten uitsteken aan de rand van onze horizon, dan weten we het wel. De Noorderse Koning Winter heeft het land in zijn greep.

En al wringen de linksen nog zoveel tegen om de besparingsplannen van Berlusconi te bekampen, de winter gaat door. Noch een (De) Winter noch een Berlusconi laten zich zo maar doen!

Die tempi cativi en die perturationi nemen we er dan maar gratis bij. Après tout, dat zijn hier zeldzame dingen in vergelijking met ‘thuis’…Maar dat wil wel zeggen, dat ik deze morgen wakker werd door een warme hondenpoot pardaf! boven op mijn deken: onze César, de liefste van de drie ‘puppies’ Duitse Herdershonden (13 maanden oud en volwassen!), zat stilletjes mijn gezicht te bestuderen, zijn natte snuit onbewegelijk op nog geen 10 cm van mijn neus….’t Beest was stilletjes de slaapkamer binnen geslopen, en zat daar nu al geruime tijd, met in zijn trouwe hondenogen de grote verwondering waarom baasje nog altijd niet verroerde…Per slot van rekening was iedereen al lang te been, terwijl – het slechte weer, hé – ik zelfs niet wakker was geworden van de geur van de verse koffie….

En dan lees ik in de regime dagbladen….gewoon niets van enige waarde. Tenzij dat de muntjes van €cent 1,- na een geslaagd experiment (?) uit omloop zullen genomen worden. Werkelijk, een daadkrachtige regeringsbeslissing! Dàt, samen met de palingstreken van Leterme om de Rechter van het Brussels Hof van Beroep op straat te zwieren, is het enige vermeldingswaardige. Buiten een carjacking door een gemaskerde, midden de dag, in Desselgem, gevolgd door een waar gangsterverhaal, waarbij de bandiet op het einde is kunnen ontsnappen…

Dan maar liever eens gaan koekeloeren bij GeenStijl.nl….en bij de immer uit deinende groep van blogvrienden. Bij hen, aan de koffietafel, wordt het gezellig, en de gierende wind, die buiten voor mijn raam de golven van het meer bijna tot manshoogte opzwiept, is beeld voor de weerman van Rai Uno…

Zeer tussen haakjes: ik zou die van ons (BTY & VTM, weermannen M/V/Onz) eens op stage willen halen naar hier. Onderwerp: Hoe breng ik een kort en goed weerbericht, en wat schort er aan ons houterig stuntelig voorkomen?

Maar daarvoor heb ik geen woorden. Ga daarom zelf eens zien op Rai Uno: deze zender zit nog altijd op de kabel. Kijk ’s morgens, om het uur….Het beneemt U nog geen 2 minuten van Uw kostbare tijd…..

Verder kan ik auteurs van het genre ‘Witse’, ‘Aspe’ en Dan Brown misschien wijzen op een nieuw gat in de markt, die zij nog niet ontdekt hebben? De politieke schien-fictio- thriller ‘Only in Belgium’…..

Onderstaand résumeetje uit Le Standaer zou reeds kunnen dienen voor de achterflap van hun eerste boek!

15-12-2008 om 11:26 geschreven door digitalia  

VLAAMSE ZIELENDIEST: MEMO en RAPPORT

Nu mijn scan-installatie de kinderziekten blijkbaar voorbij is, kan ik mijn digitaal geheugen beter bijhouden. Onderstaand uittreksel komt uit ’t Pallieterke van 12/11/2008, en speelde in op de Vaderlandse Plechtigheden, waarbij noch Coburgers, noch Kardinalen vertegenwoordigd waren. Ik plaats het op mijn weblog, in de hoop dat het ergens op een paar memo’s gezet wordt, voor de Viering van 2009. Al luk ik er maar in om slechts één man meer in die St Walburguskerk (A’pen) te krijgen, dan nog voel ik gelukt in mijn poging.

In afwachting dat er, binnen zeer afzienbare tijden, een TV-uitzending kan aan gewijd worden door de nog op te richten Echte Vlaamse Omroep, de EVO. Waarvan de begin-generiek geen zinloze wentelende bollen van alle kleuren en formaten zou zijn, maar, om maar iets te zeggen, een koppel helpende handen….

Maar geef ik het woord aan Pallieter….

Vlaamse Zieledienst.

Meer volk dun vorig jaar op de Vlaamse zielendienst in Sint-Walburgis aan de Antwerpse Volkstraat, nu al zo vele jaren lang een zinvolle en mooie traditie. Al even traditioneel werd de dienst voorgegaan door Pater Aernouts, die zich andermaal opwierp als een onbeschroomde priester. Al in zijn welkomstwoord verkondigde hij de ongezouten mening dat de Vlamingen vertegenwoordigd zouden moeten zijn in alle kerkraden, parochieraden en andere raden die de Kerk in Vlaanderen rijk is. Zouden moeten, maar niet dus. Nochtans, zei de pater, is het christelijke gedachtegoed ruim genoeg om âlle meningen aan bod te laten komen. Dat wij als groep worden uitgesloten, noemde hij gevaarlijk. Wij mogen dat niet laten gebeuren, bezwoer hij en daarna zong het Scheldekoor van Jan Fossey de Psalm van Rodenbach met die klaar klinkende bede: “Zegen de eed door allen trouw gezworen: Vlaanderen, Vlaanderen bovenal’

Als zaden in het zand.]

Die kerkelijke uitsluiting van Vlaamsgezinde gelovigen moet die goeie pater Aernouts heel hoog zitten, want in zijn preek kwam hij er uitgebreid op terug. Het was eigenlijk een striemende aanklacht tegen een instelling die een regimekerk in plaats van een volkskerk is. Wij zijn met z’n allen, wij zijn met velen gelovige mensen, klonk het, en het past niet dat wij worden uitgesloten. Onze gefusilleerden, vervolgt de predikant, dat zijn mensen die heilig geweest zijn. Borms, Vindevogel, Laplasse zijn mensen die op een bijzondere wijze de dood zijn in gegaan, de dood waarvan zij wisten dat die hun te wachten stond. Wij zien hen als heiligen, zei de pater, en ook de mensen die in Rusland hun leven zijn gaan riskeren. Die mensen hadden voorgangers: de eersten waren mannen van Scheut, onder wie pater Lievens die in China gruwelijk is vermoord. Andere voorgangers waren die Antwerpse zusters, die in 1900 allemaal op één nacht zijn vermoord in de Boksersopstand. Zij gingen de Oost fronters vooraf die door de Heer niet zijn tegengehouden en gegaan zijn met grenzeloze toewijding en daarom verdienen dat wij hen eren en groeten op een bijzondere manier. De predikant dacht ook aan de doden die geen graf hebben door de slordigheid van België en misschien ook wel omdat hun familie te lang heeft gewacht om hen te gaan zoeken. Blijf trouw aan uw voorgangers die veel geleden hebben, klonk heten tot slot:

“Wij leven met een verscheurend verleden. Laat ons groot genoeg zijn om onze doden te gedenken’ Met meer dan dertig waren ze, de doden wier namen vorige zaterdag door Elke Heyien en Hans Bogaert met diepe genegenheid, voor eerbiedig rechtstaande “uitgestotenen’ zijn uitgesproken. Onder hen mensen die ook in dit blad herdacht zijn, zoals Miel Claus, Willem Cuyvers, Frans de Meyer en René van der Haeghen. Laat hen en die andere dierbaren, naar het woord van dat andere slachtoffer van de repressie, Dom Modest van Assche, zijn als zaden in het zand, voor een oogst van vrede.

De VSWJoe English, kunstschilder,

deelt ons mee dat de verkoopprijs van de kunst- catalogus “joe’s kunst” 20,00 euro bedraagt (niet 15,95) en kan besteld worden via mail co_english@euphonynet.be of www.joeenglish-kunstschilder.be. Deze kun via post bezorgd worden na storting van 25,00 euro op rekening 12 1-0405563-84 met vermelding: “Joe’s kunst’Dit boekje is uitgegeven door de vzwJoe English, kunstschilder, bevat ongeveer 60 kleurreproducties van zijn schilderijen en vlagontwerpen, naast nog een 40-tal zwart-witfoto’s van tekeningen en schetsboeken uit zijn volledige kunstenaars- loopbaan (1899 - 1918). 1-let tweede boek is een uitgave van VZW Ijzertoren, uitsluitend over het leven en werk van Joe tijdens 1914-18 en kost 16,00 euro.

14-12-2008 om 16:15 geschreven door digitalia  

HET LAND VAN MAGRITTE

Uit een oud Pallieterke ( 27/8/2008) ben ik nog een amusant stukje verschuldigd, rondom de commotie van De Gordel. Dit jaar was er, naast punaises en weggedraaide wegwijzers, ook franscouillonse concurrentie. Maar dat wist U al.

Daar ik ondertussen gelezen heb, dat elke sticker van het VNJ o.a. in Antwerpen aangemerkt zal worden als verboden ‘flyer’ en als dusdanig beboet, stel ik mij de vraag naar het aantal processen-verbaal voor die vandalenstreken. Kwestie van 2 maten en 2 gewichten, h&…Is er ooit al sprake geweest van schadevergoeding voor beschadiging van gemeentelijk straatmeubilair (wegwijzers)? Ik verneem van Vlaanderen Vlagt², dat zij ‘in de gebeden stonden’ van een stedelijke flik. Niet omdat zij ‘wandelden voor Vlaanderen’, maar omdat zij aan de agent een kalendertje met uitleg over hun actie hadden uitgedeeld. Kalendertje = flyer, en Lap! De stadskas vaart er wel bij…

Mijn stukje is voorbij gestreefd. Weet ik. Maar het heeft het voordeel, dat mijn bakje ‘in’, links van mij, nu een stuk leger is. Want naar ‘uit’…Trouwens, vandaag hebben de weergoden in Italië weer eens hun duivels ontbonden. Ik kon toch niet anders doen.

Het woord is aan KNIN van ’t Pallieterke, met dank voor deze wetenswaardigheden…..

Jan Bretelle

Men hoort sommige Vlaamse bewegers wel eens met weemoed spreken over toen de Gordel, de bekende jaarlijkse wandelen fietstocht door de Rand rond Brussel, nog een uitgesproken politieke manifestatie was. De eerste editie - inmiddels zijn we al aan de 28ste toe - vond in 1981 plaats, nauwelijks enkele jaren na het Egmontdebacle. En volgens de legende verschenen die dag precies 1.302 deelnemers op het appel. In de loop der jaren kende de Gordel een forse groeibeweging. Steeds meer deelnemers maakten hun opwachting (de kaap van de 100.000 werd zelfs enkele keren overschreden) en het aantal routes en sportieve mogelijkheden nam stelselmatig toe. Onvermijdelijk gevolg van deze schaalvergroting is dat de sportieve betekenis van het gebeuren de politieke betekenis wat naar de achtergrond heeft gedrumd. Toch onderstreepten de organisatoren dat het benadrukken van het Vlaamse karakter van de Rand dé politieke boodschap is die de Gordel uitdraagt.

De perceptie van deze jaarlijkse fiets- en wandeldag is aan Franstalige kant helemaal anders dan in Vlaanderen. Zij zien vooral een politiek statement, met de gekende tegenacties voor gevolg. Het verplaatsen van wegwijzers en het uitstrooien van spijkers is een constante geworden, ook al lijkt de intensiteit van de sabotage-inspanningen van jaar tot jaar te verschillen. Een tip:

laat de avond van 7september het nieuws op de Vlaamse zenders voor wat het is en kijk naar RTBF en RTL. U zult er ongetwijfeld een boeiender verslag van de Gordel te zien krijgen dan wat de Vlaamse journalisten u zullen voorschotelen. Meer zelfs:

u zult de indruk krijgen dat het om twee verschillende manifestaties gaat.

De voorbije jaren werd ook binnen de grenzen van het Brussels gewest een soort van alternatieve Franstalige Gordel georganiseerd. Veel heeft dit nooit voorgesteld, met als gevolg dat er in Vlaanderen wellicht nooit aandacht aan is besteed. Dit jaar worden de grenzen schijnbaar verlegd. Een Yvan de Beauffort, een gemeenteraadslid uit Schaarbeek, verkozen op de lijst van burgemeester Clerfayt (FDF), organiseert dit jaar een Franstalige Gordel - la Bretelle genaamd - die naar eigen zeggen “in alle sympathie” (sic) vrijwel hetzelfde parcours als de Vlaamse Gordel zal volgen. “De bedoeling is om aan de Brusselse hinterland een bezoekje te geven en onze verbintenis met zijn gemeenten te benadrukken” (resic), lezen we op de webstek van de man. Voor geval de formulering van deze zin uw wenkbrauwen doet fronsen: naar verluidt heeft De Beauffort de twee laatste jaren van zijn humaniora in een “Nederlandstalig college in Aalst” doorlopen.

Op diezelfde webstek kan men niet alleen laten weten te zullen meefietsen, ook wie niet van de partij kan zijn maar het initiatief een warm hart toedraagt, kan zich met naam en toenaam kenbaar maken. Het overlopen van de lijst is best leerrijk. Heel wat namen met accenten en kleine d’s, precies zoals men het kan verwachten. Toch is er één naam die er wat uitschiet:

Sébastien Breydel de Groeninghe....

Een grap? Allerminst. Die Sébastien bestaat écht en is een van de ongeveer acbt mensen die in dit land de naam Breydel dragen. Allen, naar eigen zeggen, afstammelingen van de beroemde Jan Breydel die in het Brugge van einde I3de, begin I4de eeuw het mooie weer maakte. Sébastien is één van de zonen van Michel Breydel, MR- gemeenteraadslid in Elsene. Ongeveer elk jaar rond 11juli zoekt een of ander medium de man wel op. Hij behoort namelijk tot de 22ste generatie na zijn beroemde voorvader Jan. Zijn overgrootvader woonde aanvankelijk nog in Brugge, maar verhuisde naar Elsenè. En ook de familie Breydel onderging een verfransingsproces dat zo kenschetsend was r die jaren. Het resultaat is er ook naar: deze man die decennialang zijn boterham verdiende als vertegenwoordiger in Portugese wijnen, spreekt geen gebenedijd woord Nederlands meer (zijn broer naar eigen zeggen nog wel). Erg jammer, vindt hij dit. “Ook voor mijn kinderen, want de toekomst in dit land is aan de tweetaligen”, verklaarde hij in een interview. “Het hele conflict tussen de Vlaamse steden en de Franse koning draaide toch niet rond taal, maar had sociaal-economische achtergronden”, voegt hij er snel aan toe. Op 11juli hangt hij ook steevast de vlag uit... de Brugse. Pikant detail: Michel Breydel - jaren geleden kreeg hij toestemming om ‘de Groeninghe’ aan zijn naam toe te voegen - is ook bestuurder bij Pro Belgica. Als dit geen verhaal is voor het land van Magritte?

De man is interessant voor zijn folkloristisch gehalte. Historisch heeft hij veel minder betekenis. Historici hebben in het verleden trouwens al meer dan eens vraagtekens geplaatst bij zijn verwantschap met de bekende slager uit het Brugge van weleer. Maar dat kan Michel niet deren. “In de Brugse stadsarchieven zit een afrekening van Jan Breydel: hij kreeg veertig ponden voor het verlies van zijn paard, dat de Slag der Gulden Sporen niet overleefde”, stelt hij. Zoonlief Sébastien moest alvast niet vrezen dat zijn fiets la Bretelle niet zou overleven. “Je ne serai pas présent(e) mais je soutiens cette initiative”, staat achter zijn naam te lezen. Met zo’n helden wordt het moeilijk om voor deze eerste editie 1.302 deelnemers bij mekaar te krijgen.

KNIN

14-12-2008 om 15:54 geschreven door digitalia  

VLAAMSE GEEN STIJL

Als er ooit, maar liefst zo vlug mogelijk, een bijhuis in Vlaanderen komt van GeenStijl.nl, dan zou ik hun logo voorstellen, met daarin verwerkt hun huisstijl, met bovenaan de nieuwe titel ‘Vlaamse GeenStijl’. Bestemd voor lezers uit het Nederlandstalig gebied van het land.

Om onze franscoullonse landgenoten te plezieren, en om hun verstandelijke vermogens niet al te zeer te belasten, zou ik bij ieder artikel een vertaling brengen. Ingekort en samengevat. Onderaan, en in kleine letter. Met waar nodig, voor de omschrijving van moeilijke woorden of lastige begrippen,  verwijzing naar en uittreksels van de Petit Larousse Illustrré.

In deze shocklog zouden vooral berichten komen die in de Pers, geschreven en gesproken, verzwegen, verdraaid of naast de kwestie gebracht worden. Er zou een vast secretariaat moeten komen, met vaste medewerkers, die de binnenkomende tips ontvangen, en liefst driedubbel checken. Ze kunnen op de leer gaan bij ELVEEBEE. Er zouden verschillende ploegen in ’t veld moeten kunnen worden gestuurd, voorzien van het meest gesofistikeerde materiaal oor beeld en klank. Dat moet, door de voorziene besparingen, tweedehands voor een prikje te krijgen zijn bij de BRT. Captatiewagens mèt personeel inclusief.

Als redacteuren zullen de huidige bloggers kunnen aangesproken worden. Niets ùoet. Alles kan. Loon naar werken….

Liefst zou de vereniging opteren voor een VZW, zodat, mits een intelligent formuleren van het maatschappelijk doel, met vrucht kan gelobbyd worden voor subsidies en werkingstoelagen, terwijl er meteen geen persoonlijke verantwoordelijkheid voor de initiatiefnemers meer bestaat. Hiervoor gaat men best te rade bij de spcialisten-raadgevers van de vele allochtone VZW’s, die, mits de nodige voorzieningen, hun talent deze keer ook ter beschikking zullen willen stellen van reguliere zaken.

In de statuten zou de werking kunnen omschreven worden in de bewoordingen van GeenStijl.nl. Vanzelfsprekend met de nodige aanpassingen qua werkingsgebied, en mits bekrachtiging van de samenwerking door deze vereerde confraters. Alhoewel wij vinden dat de beschrijving van hun huisstijl de perfectie benadert. In alle bescheidenheid van onzentwege….

Als ‘target’ functioneren alle toestanden en/of personen M/V die behoren tot het publieke domein. Inzonderheid wordt gedacht aan het (verborgen) openbaar leven van onze politici (alle niveau’s), gezagdragers, magistraten, clerici, functionarissen, hovelingen, ambtenaren, artiesten, enz, dat alles als inzonderheid de feiten of de gebeurtenissen in verband staan met openbare fondsen.

Onze bronnen zullen onder de meest strikte geheimhouding vallen. Daarom, en omdat wij onze Pappenheimers kennen, zal de Administratie gevoerd worden van uit het Buitenland. Wij willen ons namelijk niet verlagen  tot het niveau van het zoveelste boulevardblaadje, genre ‘Knack’ of ‘Story’, geplaagd door ‘Rechten van Antwoord’ en procedures wegens laster en eerroof.

Wij stoppen onmiddellijk onze aandacht voor elk ‘target’ dat zich voortaan gedraagt, en de veroorzaakte morele of materiële schade voor de Gemeenschap heeft vergoed.

In het blikveld staan heden: 1 CVP-minister, 2 VLD-ministers, diverse politie-kopstukken, een resem franscouillonse (en andere) dieven en oplichters die de Schatkist ten eigen bate plunderen, diverse topsport-bestuurders, syndicale afgevaardigden, ziekenbond -bazen, leden van het establishment bedrijvig in de financiële sector, enz. Er kan, onder geen enkel beding, gediscrimineerd worden. Wat de facto wil zeggen, dat zowel Oude, als Nieuwe Belgen geviseerd worden. Daar er geen Arabisch sprekende medewerkers voorzien zijn, zal ieder gebeurtenis uit deze richting, zonder verder verhaal, door verwezen worden naar de Dienst Vreemdelingenzaken, terzake bevoegd voor de uitwijzing. Zaak waarop wij nauwlettend zullen toezien; zodat de Wet in zijn strengste vorm zal dienen te worden toegepast.

Zelfs na de totstandkoming van de Vrije Herenigde Nederlanden zal de werking worden verder gezet, met dien verstande dat vooral diegenen die voordien het ‘cordon sanitaire’ tegen bepaalde landgenoten gepromoot hebben, zullen genieten van driedubbele aandacht.

14-12-2008 om 15:23 geschreven door digitalia  

BESTE KERSTWENSEN…

…Krijgt U, een beetje vroegtijdig, via mij, van ’t SCHELDT. En in overeenstemming met het Jaargetijde, past bij uitzondering naast al de luim, deze keer de ernst. En, voor onder de kerstboom, de meditatie…..

Laat mij toe te zeggen, dat de lijfspreuk van de heldin van het verhaal, Florence Nichtingale, van toepassing is op àlle aspecten van het leven….Niet alleen in de verpleegkunde. Niet hetzelfde, maar daaruit volgend is, wat Multatuli zei, en die kon het weten, dat ‘het plezier van het eten van salie ligt niet in het eten van de salie, maar in het eten van salie die men zelf gekweekt heeft. Iets in die zin. Waaraan we met z’n allen beter maar goed geloven. Om te komen tot wat de goede Gaston Geens, Vlaams Minister-President ooit voorhield: ‘wat we zelf doen, doen we beter’

’t Is nog minder hetzelfde, maar wat op ’t schouwberd staat in ’t Brugse Vrije, is ook juist: “Plus est en Vous”….

Wat we doen, we doen het goed. Een goed diner is beter dan een goed kookboek!

       Het kerstfeest van De Telegraaf staat dit jaar in het teken van de Zorg. Uit de door dit dagblad gehouden enquête bleek dat alles wat met verpleging te maken heeft, ondergewaardeerd wordt. Men was het meest te spreken over de laagstbetaalden in de zorg. Dat zijn dus de verpleegkundigen, de mantelzorgers en de vrijwilligers. Uitermate ontevreden was men over hoog gesalarieerde managers en andere bureaucraten die nooit een patiënt zien, maar wél bezuinigen op noodzakelijke hulp. Vandaar vandaag enkele persoonlijke herinneringen aan die vaak onderschatte zorgverleners.

        Mijn eerste echte contact met verpleegkundigen had ik al voor de Tweede Wereldoorlog, als jongetje van acht jaar. Op vakantie in Zandvoort aan Zee had ik mijn arm gebroken. Ik werd met spoed vervoerd naar de toenmalige rooms-katholieke Mariastichting in Haarlem, het dichtstbijzijnde ziekenhuis. De meeste verpleegkundigen aldaar waren nog echte kloosternonnen met indrukwekkende, bijna middeleeuwse kleding. Van een van die nonnen kreeg ik een ouderwetse ethernarcose toegediend, want moderne anesthesiologie bestond nog niet.

       Pas de volgende dag kwam ik moeizaam weer bij kennis, op een grote zaal met meer dan twintig bedjes vol met katholieke jongetjes. In die tijd had ik een katholiek boezemvriendje dat precies wist hoe het er in de hemel uitzag. Alles was daar in wit en goud gehuld. Hij vond het jammer dat ik niet katholiek was, want nu kwam ik met zekerheid niet in dat witgouden hiernamaals terecht en konden we dus nooit meer samen spelen.
       
Supernon
        Opeens ging de deur van de grote ziekenzaal open. Er kwamen twee schitterend in wit en goud geklede mensen binnen. Een soort supernon met een witte kap, voorzien van wijd uitstaande vleugels. Daarnaast een man in een witte toga, met een goudkleurige stola om. De witte engel droeg een soort dienblad met een paar kommetjes. Ik wist toen zeker dat ik de ingreep niet had overleefd. Ik was dood. Die vrouw was een superengel en de man in toga was natuurlijk Petrus. Ze gingen van bed tot bed, zeiden wat en stopten de patiëntjes wat in de mond. Ik wist niet wat het was, en wat er van mij verwacht werd. Ik stond doodsangsten uit dat ze zouden ontdekken dat ik niet het juiste geloof had en de hemel zou worden uitgegooid.

              Petrus kwam naar mij toe met een ouweltje tussen zijn vingers. Maar op dat moment schoot de witte engel naar voren en siste: „Déze niet! Dat is een heiden!!” En zo ging de heilige communie aan mij voorbij. De engel bleek de hoofdzuster te zijn, Petrus was de huispastoor en ikzelf lag gewoon op een ziekenzaal met een loodzwaar gips om mijn arm. Maar de Mariastichting had medisch en verpleegkundig wel prima werk afgeleverd.

        Veertig jaar later was ik hoogleraar in de anesthesiologie, met een grote staf van anesthesie- en intensivecareverpleegkundigen. Ze zagen er niet meer uit als blinkende engelen, maar bleken dat wél te zijn. Hun aandacht voor de patiënten ging veel verder dan wat er in hun cao stond beschreven. Hun toewijding en vakkennis was een van de factoren die ertoe bijdroegen de veiligheid in operatiekamers te verhogen en het werk tot een plezier te maken. Hun zorg strekte zich ook uit tot de jonge en nog onervaren arts-assistenten die nog in opleiding waren. Maar dat systeem bleek alleen goed te werken als er een grote mate van vertrouwelijkheid en collegiale vriendschap bestond tussen artsen en verpleegkundigen.

       Deze positieve werkinstelling werd echter ernstig bedreigd door het opkomende management van beroepsregelaars die niet wisten hoe een patiënt eruitzag en die ook nooit op de werkvloer kwamen. Die zagen de geneeskunde alleen als een verzameling rekenmodellen en megalomane theorieën vanuit de universiteit Nyenrode, het zogenaamde managementwalhalla aan de Vecht. Daar had ook onze vroegere premier Wim Kok onder meer de truc met zijn benzinekwartje geleerd. Over dit soort management kreeg ik onlangs een brief van een tweetal zorgverlenenden, een arts en een verpleegkundige uit een groot ziekenhuis. Ik laat de schrijvers thans zelf aan het woord:
      
„…Ons werd aangeboden een ’Training Kwaliteit’. Voorwaar, een gat in de markt in het ziekenhuiswezen van deze tijd, zou je denken. ’Eindelijk’, verzuchtten wij, ’nu eens aandacht voor het welzijn van de patiënt: begeleiden, luisteren, verbeteren van de verzorgende en medische taken. Maar we hadden het natuurlijk kunnen weten. Wat werd ons op die cursus voorgeschoteld? Kwaliteitszorg in de vorm van documentenbeheer, opstellen van documenten, resultaatgebieden, stroomschema’s, werkprocessen, procesanalyse, management van materialen, protocollen en procedures, procesindicatoren en ga zo maar door.

Wederom ontbrak het belangrijkste woord: PATIËNT! Zou de kwaliteit niet aanzienlijk verbeteren wanneer de tijd die men besteedt aan bovenstaande gebakken lucht zou worden gegeven aan de patiënt zélf, met al zijn/haar zorgen en noden? En zou het plezier in het werk daarmee niet geweldig verbeteren? Wie weet wordt het vak van verpleegkundige dan zelfs weer aantrekkelijk.”
       
Geest van Florence
        Tot zover de noodkreet uit de zorgsector, waarmee vermoedelijk enige honderdduizenden werkers in de zorg het volmondig eens zullen zijn.
       Maar ook honderdvijftig jaar geleden leed de zorg onder het onbegrip van een kil en harteloos management. De eigenlijke uitvindster van de verpleging was Florence Nightingale (1820-1910). Een getalenteerde, jonge vrouw uit een Engelse elitefamilie. Zij wijdde haar leven aan de zorg voor zieken. Die bestond eigenlijk nog niet in die tijd. Ziekenhuizen waren toen veelal poelen van ellende en zogenaamde verpleegsters waren dikwijls dievegges, alcoholistes en prostituees die verplegen als een soort werkstraf moesten verrichten.
       Florence zag kans door een hoog moreel, een rotsvast geloof in haar zaak en zeer lange werkdagen dit negatieve beeld in één mensenleven te veranderen. Zij verhoogde de sociale status van de verpleegkundige van alcoholische prostituee tot een bijna heilige professional. Doch ook toen moest zij vechten tegen kortzichtige, arrogante maar hooggeplaatste Britse hotemetoten met hun protocollen en managementwartaal. Maar Florence kreeg ze plat met de unieke zin: „Gentlemen, reading a cookery book is unlike a good dinner” (Het lezen van een kookboek is niet hetzelfde als een goed diner).
       Wanneer komt de geest van Florence terug in de zorg?

14-12-2008 om 15:01 geschreven door digitalia  

MARC GRAMMENS EN RONSE

Io confesso. Ik beken. Ik ben een beetje achterhaald door de gebeurtenissen. In JOURNAAL van 20 November 2008 (blz 4199) en slechts dààr alleen vond ik een beetje resultaat (vervolg) op de (beredeneerde en gefundeerde) vraag van het Ronsens Stadsbestuur om AUB af te geraken van hun statuut van tweetaligheid. Ronse was en is in hoofdzaak Vlaamstalig, maar met een sterke kliek van archaïsche ‘katholieken’, die na de trieste oorlogsjaren, de Vlaamsvoelende Senator Leo Vindevogel door het bels establishment hebben kunnen doen vermoorden. Zonder zijn Parlementaire Onschendbaarheid op te heffen, en met valse beschuldiging van verklikking van medeburgers, die, na de Duitse kampen overleefd te hebben, voor het Krijgshof verklaarden dat niet de beschuldigde voor hun wegvoering verantwoordelijk geweest was.  Niets mocht baten: het vonnis zou uitgevoerd worden. Want de Prins Regent, bij wie het genadeverzoek was ingediend door een van de eerlijkste tegenstanders van Vindevogel, had die dagen ‘andere bezigheden’. Van de soort waarvoor de Coburgers bekend zijn….In Eerste Aanleg was het vonnis ‘levenslang’, maar in Beroep werd het ‘Dood met de Kogel’…Want de Voorzitter van het Beroepshof (Gent) had juist de dood door oorlogsomstandigheden van zijn eigen zoon vernomen….We weten allemaal welke trieste reputatie dat Hof van Beroep heeft in Gent…Onlangs nog bewezen door het Vlaams Blok te veroordelen.

Tenzij ik mij vergis, vond ik weeral nergens anders iets meer over de behandeling van hun motie. Ronse is een Oost Vlaams stadje, die nog altijd de vorige textielcrisis niet overleefd heeft. Als West Vlaming van de aanpalende regio weet ik waarover ik spreek. Doorkruis de straten, en U waant zich niet in de Vlaamse Ardennen, maar in Charleroi. En dat, terwijl een boogscheut verder, de West Vlaamse industrie alom probleemloos welstand en vrede brengt…In ’t Vlaams!

En nu Marc grammens aan het woord, in een scan uit twee delen….

14-12-2008 om 00:00 geschreven door digitalia