Genocide! En of er klaarte viel bij de confrontatie in Iskander van deze gisteren.
Het was ook al zo lang geleden (1998) dat de herdenking van de 200ste verjaring van de Boerenkrijg gesmoord werd wegens niet opportuun. Vreesde men de heruitgave van een nieuwe Stomme van Portici die de vlam in de Vlaamse Ontvoogdingsstrijd zou doen slaan? Of mag die vraag niet gesteld worden, uit schrik voor het antwoord?
Eerst was er de naam van de Franse stad in de Vendée met de naam Noirmoutier, die voor mij, sedert ik daar opoit rondreisde, om welke reden dan ook, een akelige bijklank heeft. Als U opent bij Wikipedia op Ile de Noirmoutier, leest U onder andere dit:
Het eiland is gekend door de passage du Gois, een weg van 4,5 km die bij hoge tij onder water loopt en alleen berijdbaar is bij lage tij.
Datde Ronde van Frankrijk dikwijls door die passage trekt, de kermissfeer, is een ander verhaal, dat niets verandert aan de naargeestige lucht die daar hangt .De vele toeristen wandelen naar de overkant, over de glibberige kasseien, flirtend met de vele waarschuwingen op het strand, in alle talen, waar een minimum aantal minuten voor hoogtij en het levensgevaarlijke wassende water, men de slagbomen neerlaat, net zoals voor een opendraaiende brug of een spoorwegovergang .Hier geen fluitsignaal van een aanstormende trein, maar vluchten krassende zeemeeuwen, eeuwig op zoek naar voedsel. Voor wie het gevaar bemint: de trappen naar verweerde vluchtheuvels met rugleuningen onderweg tonen duidelijk tot waar het water stijgt en er is geen uitweg! Het is een golfbreker, rond van rug, 4,5 Km ver .meer dan een vol uur hard doorstappen .
Het artikel in Iskander trok verder mijn aandacht, omdat er gesproken werd over de genocide door de Toerken, op de Armeniers, in 1915.
En met de handel in organen van Servische jonge mannen, die hier dichtbij, in Albanië, aan de overkant van de Adriatische Zee, in de wereldpers aan het uitkomen is, dacht ik, door deze Franse tekst te doorworstelen, een beetje informatie te krijgen over wat het Armeense volk is overkomen, en waarover niet mag gepraat worden. En zo kwam ik bij de Boerenkrig .
Ik weet niet hoe het komt: genocide organenhandel: wat al lugubere begrippen! Tot ik buiten keek, en de prachtige Italiaanse nazomer plots veranderd zag in koud Noordzee-weer. Met jagende hagelvlagen en drijvende zwarte wolken, met daartussen een huilende Noordenwind, overgewaaid uit het Vaderland wellicht, die zowel onszelf als de omringende buren voor enkele dagen zal weghouden uit de olijvenoogst. Er is nog tijd. De oliepersen zijn actief tot half December .en straks schijnt weer de zon!
Hier dus die schande van moderne uitroepingskampen, waarover de kwalkrantpers niet bericht.
Zij vertelt in het vraaggesprek over haar onderzoek naar onschuldige Sevische slachtoffers, die in concentratriekampen in Albanie werd ondergebracht om gedood te worden, en waarvan de organen vervolgens verhandeld werden. Deze vonden gretig afrek in verschillende privé-klinieken. Haar belangstelling in het thema wordt gewekt als een Italiaanse chirurg haar vertelt dat de prijs van van organen op de wereldhandel dramatisch is gedaald als gevolg van een "groot aanbod".
Dat de organenhandel lucratief is, bewijzen de prijzen. Zo bracht een lever al snel 50 000 euro op, een nier 10 000-30.00 euro en over de prijs van een hart viel te onderhandelen. Carla del Ponte zou er van af geweten hebben, maar er geen ruchtbaarheid aan gegeven hebben.
Dan nu de 200 jaar oude schande van de Franse genocide op eigen burgers. Wilipedia zal U verder helpen, met de trefwoorden Vendée convention directoire.
Ik wens uit de grond van mijn hart, dat er stemmen zouden opgaan, om aan de hand van de Franse opzoekingen, die nu eindelijk zouden mogen open,baar gemaakt worden, de geschiedenis van onze Vlaamse Brigands (1798) tot haar recht zou mogen komen. Boerenkrijg tegen de sansculotten, bij ons, en genocide in de Vendée Practige resultaten voor de Franse Revolutie: Liberté Fraternité Egalité .
Op Wikimpedia vindt men een en ander, maar bijlange niet genoeg. Waar blijven de volle bibliotheken, die de schande beschrijven, zodat ze nooit meer kan geloochend worden! Waar blijft hier een nieuwe negatie-wet? Ik heb vroeger reeds geschreven over het Boerenkrijgmuseum in Overmere (bestaat dat nog?) en over de opgravingen van de terechtgestelde Vlaamse jongens tegen de kerkmuur van de kathedraal in Mechelen, die nu eindelijk na 200 jaar, een waardige rustplaats zouden krijgen (is het massagraf nu reeds gevonden?)
Ik geef het artikel van Iskander integraal weer; met excuses voor de niet-vertaling, uitgenomen voor het voorlaatste artikel, dat ik als illustratie meegeef aan de verheerlijkers van de Francité en die Culture Universelle met bloed aan hun handen. Veel bloed! Het bloed van onschuldige kinderen, en van weerloze vrouwen .Vive la France, Mr Sarkozy?
La France reconnaîtra-t-elle un jour le génocide vendéen? Comme le remarque Pierre Péan dans son dernier livre sur les soulèvements populaires dans l'Ouest sous la révolution (1) : "Depuis plus de deux siècles, Vendéens et chouans ont si mauvaise réputation que peu de monde s'est indigné et s'indigne de la politique d'extermination menée contre eux par la Convention". Hier, le président du Conseil général de la Vendée, Philippe de Villiers, en visite en Arménie, a estimé, comme le rapporte Le Figaro de ce mercredi: "Comme l'Arménie en 1915, la Vendée a connu un génocide en 1793. Et comme le génocide arménien, le génocide vendéen n'a jamais été reconnu par ses auteurs et on n'a jamais demandé pardon aux victimes". Alors que les députés viennent de renoncer, mardi, à "adopter des lois qualifiant ou portant une appréciation sur des faits historiques (...)", la tragédie vendéenne risque fort d'être victime de la grande amnésie collective qui frappe notre société.
La révolte vendéenne, qu'une constante désinformation présente comme contre-révolutionnaire, réactionnaire et au service d'intérêts aristocratiques (donc indéfendable), a d'abord été une authentique rébellion populaire et spontanée contre la Convention et ses atteintes aux libertés, notamment religieuses. Aucun noble n'a accepté, dans un premier temps, les commandements offerts par les paysans : pas plus Charette caché sous son lit, que Bonchamps, La Rochejaquelein ou Lescure (2). Péan ne craint d'ailleurs pas de faire un parallèle entre la chouannerie et les révoltes des "paysans-travailleurs" des années 1970, dans l'Ouest. Il rappelle comment José Bové se lança, devant lui, "dans une défense enflammée de cette révolte dont il faisait le premier grand soulèvement populaire de gauche".
Quant au génocide, il est revendiqué par ses auteurs.
Jean-Baptiste Carrier sera un des bourreaux que la Convention envoya à Nantes en octobre 1793 avec pour mission d'appliquer la Terreur et d'exterminer la population de la Vendée militaire, y compris les femmes, "sillons reproducteurs", et les enfants, "futurs brigands".
C'est le général Westermann qui lui rend ainsi compte d'une de ses missions: "Suivant les ordres que vous m'avez donnés, j'ai écrasé les enfants sous les pieds des chevaux, massacré des femmes qui, au moins pour celles-là, d'enfanteront plus de brigands. Je n'ai pas un prisonnier à me reprocher. J'ai tout exterminé".
Des camps d'extermination seront organisés à Noirmoutier et des noyades spéciales pour les enfants à Bourgneuf et à Nantes. Oublier cette histoire, qui inspira Trotski, Lénine et les totalitarismes du XX e siècle?
Het was Generaal Westerman die aan een der uitgestuurde beulen Carrier - belast met de uitvoering van de terreur en de uitroeiing van de bevolking, verantwoording gaf van een van zijn opdrachten: Ingevolge de van Uwentwege ontvangen instructies, heb ik de kinderen laten vertrappelen onder de hoeven van de paarden, heb ik de vrouwen laten mishandelen zodanig dat zij, die nog kinderen konden krijgen, geen kleine brigands meer zullen ter wereld kunnen brengen. Ik heb mij geen enkele krijgsgevangene te verwijten: ze werden allen door mij uitgeroeid
Verdrinkings-sessies voor kinderen in Bourgneuf, en concentratiekampen in Noirmoutier .Waarlijk, de Verlichting heeft als een bliksem de wereld beroert.
We schrijven Kortrijk (Groeninge) 11 Juli 1302. De Franse Koning, Philippe le Bel, krijgt een serieuze pandoering van de Vlaamse Gemeentenaren, die de intriges en de afzetterijen van de toenmalige franscouillons-Leliaerts beu zijn. Er is namelijk in Brugge een nachtelijke opstand geweest (Brugse Metten) waar eenieder die niet vlot en op zn Brugs de woorden schild en vriend kon uitspreken, over de kling werd gejaagd, of in de pan gehakt, of nog erger, wat het best uitkwam om voorgoed van dat soort lastposten af te zijn. Inderdaad de enige efficiënte manier die heden ten dage ook eens zou moeten uitgeprobeerd worden. Philips le Bel, de Schone (geen Coburger!) ziet nu zijn kans schoon en komt op excursie om die Vlaamse keikoppen bijeen te borstelen, want hij had, net als de francouillons nu, de overmacht in alle kazernes van Landsverdediging. Maar toen, lang vóór Bredero, kon het ook al verkeren. Hij kreeg klop van de Gemeentenaren (sociale strijd) wat toen, zelfs voor Rome, twee dagen later, per ijlbode, breaking news was. Zijne Heiligheid wilde wel bidden voor de gesneuvelden, maar inwendig verkneukelde Hij zich liever bij de afgang van die ruziemaker, met wie Hij trouwens ook niet goed overweg kon.
Maar verslagen potentaten zinnen gewoonlijk binnen de kortste keren op wraak. Dus lanceerde Philips de Taaie een nieuwe veldtocht, om de Lage Landen, deze keer tot in het Hoge Noorden, te beroven, en truuks uit te vinden om zijn territorium uit te breiden, om op die manier in alle bescheidenheid, gans West-Eiropa als zijn privé tuin te bezitten. En vooral om, en passant, zoals de kronieken vermelden, uit solidariteit, zoveel mogelijk rijkdom voor de franscouillons bijeen te stelen. De frisse Vlaamse maagdekens vielen hem ten andere ook, en nog geen klein beetje, in de smaak. Want zijneigen eega, nochtans van nobelen bloede was, teoordelen naar de geschilderde portretten, maar een magere bonenstaak. Het Front des Francophones kwam eens te meer als een pletwals in beweging, vooral in de Nederlanden zelf mee in gang gezet door de beweging :Heim ins Reich, maar dan in t Fransoos. Al werd hierbij luidkeels verkondigd dat zulks niet gedaan werd omwille van de postjes.
Er is dus niets nieuws onder de zon.
Maar, zoals gezegd, de zaken vielen tegen. Bij de confrontatie van de legers bij de Pevelennberg (Monts-en-Pévèle) ontmoette hij een nog veel sterker leger dan in Groeninge en er vielen heel wat meer doden en gekwetsten. Toen het avond werd van die verschrikkelijk warme dag, vluchtten de Fransen als hazen in t veld, achtervolgd door de nochtans ook dodelijk vermoeide Vlamingen, want een hele dag vechten en slaan, dat kruipt de mens in de koude kleren. De lijfwachten van de Koning waren reeds gevlucht, het paard van de Koning was gedood onder hem, zonder dat de aanvallers hem herkend hadden, want hij was wel zo slim geweest om alle uiterlijke kentekens van zijnwaardigheid vóór de strijd uit te spelen, voor geval dat De Koning hield zich voor dood, tot het rumoer verstomd was, en te midden het gekreun en gekerm geraakte hij op een ander paard, en vluchtte te vierklwauwens weg, tot hij genoeg volk rond zich wist om veilig de nacht door te brengen, God dankend dat die stomme Vlamingen hem niet hadden herkend en op staande voet een kopke kleiner gemaakt. Gezond en wel in veiligheid gekomen beloofde hij een aanzienlijk aantal Missen te laten doen!
Volgens de gebruiken van die tijd, was hij die van het slagveld wegliep, de verliezer. De Fransen dus. Daar, tijdens de dag, de Vlamingen hun wagens, tenten en mondvoorraad bij een verraderlijke aanval in de rug verloren hadden, trokken ook zij zich terug, om uit te rusten. Er werd bevel gegeven, dat het slagveld die nacht door niemand mocht bettreden worden, noch om de gekwetsten te verzorgen, noch om te stelen van de gesneuvelden.
s Anderendaags was Philippe le Bel al een stuk op zijn effen, en toen de Vlamingen arriveerden om vrede te sluiten (als overwinnaars) kon hij zodanig manoeuvreren, dat beide partijen overeenkwamen dat er geen winnaars en geen verliezers waren. Als goede Christelijke Ridders, Edelen en daarenboven Fransen, gaven zij hun woord: mits zij vrije aftocht kregen, zouden zij eerlijke vredesvoorwaarden onderhandelen. Misschien dat dààr het begrip van dat wiete blaat zou ontstaan zijn .
Dat alles staat, met echos in de annalen in Parijs, zorgvuldig te boek door een monnik, die de jaren 1297 tot 1310 beschrijft als ooggetuige, in De Annales Gandensis. Deze eigentijdse kroniek van de Vlaamse Vrijheidsstrijd werd, met naast de oorspronkelijke LatIjnse tekst, de Nederlandse vertaling, uitgegeven in 2008 door De Leiegouw/Kortrijk ISBN 978-907723-64-7 en gedrukt door Drukkerij Groeninge, Belfaststraat, 122 te 8500 Kortrijk.
Het boek leest als een sneltrein, is authentiek, onpartijdig en intelligent geschreven, wat niet geval zou geweest zijn moest Nak, Humo, DM, de BRT daar toen aan meegewerkt hebben. De monnik, wiens naam zelf niet eens is bekend, is een Vranckx avant-la-lettre, voor wat zijn aanwezigheid bij de feiten betreft. Geenszins voor wat betreft zijn objectiviteit, of liever zijn gebrek aan objectiviteit. Toen bracht men nog eerlijke geschriften, voort, die zonder duiding tot ons zijn gekomen.
En dan beginnen de onderhandelingen. Ze zouden kunnen model gestaan hebben voor wat al 178 jaar lang in den belziek gebeurt. Die duren jaren, want de franscouillons sont demandeurs de rien, buiten altijd maar méér geld, méérr stedelijke gebieden die ze willen aanhechten (Rijsel, Dowaai), toegevingen van de Vlamingen (versterkingen slopen van grenssteden Ieper, Menen, Veurne!...). Zelfs de hulp van de Paus wordt ingeroepen, die gans Vlaanderen in de ban doet, omdat zij des Konings voorwaarden niet willen aanvaarden Zelfs al is Philippe le Bel ondertussen al drie keer vervangen door opvolging, zelfs al is Vlaanderen jaren lang uitgehongerd geweest door pest en cholera: betalen zullen ze! De Tempeliers zijn intussen uitgeroeid: ook daar heeft de Koning bot en geen geld gevangen .
De franscouillons onderhandelen alsof ze 1000Ket, Reynders, di Rupo, Mangain zelf zouden zijn, met niets in handen om alles te bereiken en de Vlamingen? Die ruziën tussen de Edelen, zijnde Vroeg-Lberalen, de Poorters, de boeren (zijnde de Vroeg-CVP-ërs), en het is tenslotte de kleine man (de socialen) die moet afdokken. Waardoor weer opstand. Enz, enz! Tot Jacov Van Artevelde tenslotte beroep doet op een Vreemde Mogendheid (Engeland) om (tijdelijk) zijn gram te halen.
Dit alles leest ernstig maar vlot bij Wikipedia, bij de melding Athis-sur-Orge: vele verhelderende bladzijden lang U komt er terecht, na de slag op de Pevelenberg, op het Kortrijks gehucht De Marquettte, die aan de Eerste Notulen voor het Vredesverdrag zijn naam heeft gegeven. In dit voor-project, met de handtekening van de Koning, worden de overeengekomen voorwaarden vastgelegd, die later, op 20 en meer verschillende manieren, door de franscouillonse N. Slangen van die dagen, herbewerkt worden, tot ze het schandverdrag van Athis-sur-Orge zullen worden Ik zal het U niet allemaal verklappen: U leest het vlot bij de geciteerde links.
Maar wees gerust: er zijn meer overeenkomsten met die dagen dan U voor mogelijk houdt!
Dat, mijn waarde Heer en goede Vriend ELVEEBEE (van Vrij van Zegel), met permissie gezegd, is het begrip dat U ontbeert in Uw overigens voortreffelijk artikel van vandaag. Die voortreffelijkheid van U zijn we gewoon, en we zijn er U dankbaar voor. Net zoals we dankbaar zijn voor het uitsloven van ons aller Vriend, Björn Roose (van Stoofvlees met Frieten), die over hetzelfde onderwerp ook een meer dan voortreffelijk artikel heeft gepleegd. Beide artikels zouden verplichte literatuur moeten worden in in elk klaslokaal van het Modelland als dat ooit bevrijd zal zijn van de huidige bezettende sibbe der franscouillons..
Klootzakken of Landverraders!
Hier gebruikt U een terminologie die in het Modelland voorbehouden blijft voor de twee voorbije en de nog komende repressie-tijden. De woordkeuze van Uw inleiding echter bewijst dat U zich deze keer, (door emotionele overbezorgdheid?), bezondigd hebt aan grof taalgebruik, door de dingen bij hun ware naam te noemen, in plaats van versluierd, naar het goede voorbeeld van onze aller achter-Bibber-Vorst, Le Roi/De Keuning. (Wat U bedoelt als scheldwoord, is voor betrokkenen geen schuttingwoord, maar een eretitel). Aldus ontgaat U de ware toedracht van wat van hogerhand vooral in de Antwerpse scholen geprogrammeerd staat Het ontsnapt U ten enen- en ten anderen male, omdat jullie als konijntjes naar een lichtbak, blijven staren naar de glans van hun waarlijk hemelse glorie, die, reeds op aarde, gezegend is door Allah met meer dan 70 sneeuwwittte achterham maagdekens. Zodat Uw spermazïde argumentatie explodeert, maar totaal naast de kwestie en dus onnvruchtbaar.
Jullie begrijpen het dus niet, willen of kunnen het niet begrijpen wat Schepen Voorhamme bedoelt. Wat jullie goed recht is. Voorlopig toch nog. Toegegeven, niet iedereen kan van hetzelfde verstandelijk niveau zijn als de Leiders die het Schoon Verdiep bevolken, de goede steden, en niet Antwerpen alleen, continu voorzien van nieuwkomers (volwassen en af) of desnoods dag en nacht persoonlijk instaan voor de reproductie van nieuw-geborenen, of althans pogingen daartoe ondernemen bij hun verleidelijke dienstwillige medewerksters. Bezigheden waarvoor zelf tijd en middelen van de Stad worden uitgetrokken, en die voordien werden waargenomen door Onderpastoors en dikbebuikte prevel-paters. Moesten jullie regelmatig jullie geesten laten verruimen met wat jullie nog altijd roesmiddelen blijven noemen, en/of door gedegen gebruik van fijne geestrijke dranken, dan zouden jullie misschien de zin van deze inspanningen kunnen volgen. Waardoor, op latere leeftijd, vanzelf begrip, ja zelfs respect zou groeien.
Mij werd, door een gunstige Alpenwind, de juiste toedracht veropenbaard. Dat komt, omdat ik de wereld aanschouw van uit mijn dakvenster .
Wie gezegend is met politiek doorzicht zou de juiste bedoeling, de verborgen agenda in die Sinterklaas-Kerstmis-Nieuwjaar-soap meteen moeten bevroeden. Het is inderdaad juist de bedoeling van onze Stadsbestierders, (let op de coïtale accenten uit dfe veehouderswereld, verbonden aan deze functies) in al hun onnoemelijke wijsheid, om de nieuwelingen stukje bij beetje bij de hand te nemen, om deze mee te nemen naar de Westerse Normen en Waarden. Voorlopig nog alleen maar in de eigen Vlaamse romantiek. Door ze te laten wennen aan de idee van paardrijdende, geschenken-brengende gemijterde grijsaards, vergezeld van onderdrukte zwarte/bruine knechten, waarvan maar al te duidelijk blijkt dat deze, pour les besoins de la cause, beschilderd en vervalst zijn. Maar in feite, net zo goed als U en wij, er bij horen. Ja, dat ze zelfs noodzakelijkheid des gebods zijn, om het Feest de echte ware allures te geven. De stoomboot uit Spanje: wat n geweldige verbeeldingskracht, om juist de omgekeerde reconquista aan te kondigen: Spanje immers, is een der voorlopers van de islamisering van Eurabia!
Eenmaal de ingevoerde moslimwereld, zijnde hun eigen aldoor groende aanhang, voldoende overtuigd is van het profijt dat door iedereen in verband gebracht wordt met de Hoog Heilig Man, dan is 1° de eigen carrière en die van hun nageslacht veilig voor vele jaren, en 2° de tijd rijp om mijters en kerststallen voor goed te vervangen door de Kerstman in zijn arrenslede getrokken door rendieren (vroeg-Keltische voorstelling). De achterlijken, bij wie de herinnering aan de Sint en de Kruisvaarttekens zou zijn blijven hangen, zullen ondertussen wel uitgestorven zijn. Hetzij in hun eigen bed, hetzij in de nog van Staatswege gesubsidieerde op te richten strafkampen.
Eenmaal zo ver; kan dan, in het Modelland, dat eens te meer op die manier zijn Voortrekkersrol in de wereld zal kunnen bewijzen, overwogen worden, in het kader van de onolprezen mondialisering, om de Gregoriaanse, dus Christelijke kalender wereldwijd te herzien. Ziedaar de verborgen agenda van onze Stadsbestierders. In latere lijden mag dan de waarheid veropenbaard worden. Eenmaal zal blijken, dat hen dit werd voorgekauwd door de Euro-Arabische overeenkomsten uit de jaren 1970/80.
Want heeft U er al aan gedacht, Heren Malcontenten, hoe beledigend het is voor Hindoes, Confucianen, Tibetanen, Afgodendienaars, Hottentotten, Moslims, enz, om wereldwijd dagelijks herinnerd te worden aan de Romeinse, dus christelijke herkomst van de namen der maanden, der weken, ja zelfs van iedere dag!? Ja, de ganse wereldbevolking wordt beledigd, door het jaar te moeten vermelden als zijnde het zoveelste jaar na de Geboorte van Jezus Christus! Zelfs de uren van iedere dag zijn, horesco referens, een uitvindsel van de Pausen van Rome! Wat bij de franse Revolutie geprobeerd werd (tiendaagse week, andere namen, andere jaartelling) was maar een kleine probatie. Een Prélude, getoondicht door Verlichte Geesten als Voltaire en Robespierre. Heden ten dage zal men doortastender en wereldwijder tewerk gaan! En de bakermat van dat alles zal zijn: de stad, die van iedereen is, uitgezonderd van de oorspronkelijke bewoners!
Dàt, Heren Malcontenten, is politiek met een visie, bedreven door Staatsmannen en Staatsvrouwen die zwelgen in staatsmanschap!
Jullie krijgen nog 24 uur de tijd om jullie blogs terug te schroeven. Zo niet zal, om 05 uur in de morgen van de volgende dag, de Staatsvuiligheid aan jullie deur aankloppen. En het zal niet zijn om te kaarten!
We weten het allemaal. Tweemaal 6 onderhandelaars in geheim gehouden communautaire besprekingen die nu al (zonder relultaat) een eindje bezig zijn. Zoals het heet vertrokken met een wiette blaat waarop alleen de hoofding was ingevuld. Er wordt no way geraakt aan de interregionale solidariteit (Fr), met daar onder pour les Flamands la même chose: afdokken en zwijgen). Het loopt verkeerd! Het loopt verkeerd! Leterminez moet dringend aan de slag, of het Rijk der Poenscheppers (Fr/Vl) loopt ten einde.
Deze, niet zeer Vaderlandslievende inleiding, om maar, ten gerieve van het nageslacht, te noteren dat zes (Fr) van de Twaalf Apostelen gisteren de onderhandelingstafel hebben verlaten, omdat ze het in Keulen hebben horen donderen. Euh, ik wil zeggen, dat ze Marino Keulen hebben horen donderen. Allez, toepassing van de Wet, is voor hen ook al een donderslag! Dat is nu voor de tweede keer dat de Flamins hun criminele meerderheid doordrijven! Dat is landverraad! In de jaren 40/50 kreeg men daarvoor een kogel door zijn kop! Zelfs al was men Volksvertegenwoordiger, wiens onschendbaarheid men was vergeten op te heffen (Vindevogel/Ronse).
Onze lieve franscouillonkens voelden zich trouwens over de ganse lijn al vreselijk benadeeld, door dat de Vlamingen hun Minister-President tussen de 6 hebben zitten, en zij niet. Pure discriminatie en misbruik van gezag! Dat heerschap, die Peeters, waar achter de ganse Vlaamse Regering als één man beweert te staan (!) moet die Keulse vernedering rechtzetten, of U gaat eens zien wat U zult zien. Sire le Roi/de Keuning zal straks in zijn Kerstboodschap wel met de nodige tremelos in zijn stem, beroep doen op de juiste en geëigende Vaderlandsliefde. Il faut que la Flandre se sente Aimée!....
Zelfs Europa zet zich schrap om de arme gediscrimineerde franscouillons bij te springen, volgens Le Standaer, want deze waser vanmorgen als de kippen bij, om te schrijven dat Peeters, die Opper-Vlaming, naar Strassburg het mag gaan uitleggen. In hoogsteigen persoon. Zijn repliek, als zou het gaan over juridische problemen, en geen politieke, is echt geniaal in zijn eenvoud. Want die niet-benoeming is juridische materie, en geen politieke. Dura lex, sed lex! Die doortrapte franscouillons proberen de maatjes van Europa voor hun kar te spannen, in de hoop daar gelijk te halen, zodat er binnenkort Uno-blauwhelmen de rechten van de minderheden zullen komen beschermen. Parceque, les Flamins, ce sont les Boches du Nord, nest-ce pas?
6°Hechte samenwerkingsverbanden lanceren met Nl & Nord-Pas-de-Calais/Artesië.
7° Onderhoudsplicht voor Wallonia overdragen aan de EU (of Fr)
8°Hervorming en afslanking van Overheid/Justitie/Onderwijs/Arbeidswetgeving.
9° Hervorming van de media.
10° Invoering van de persoonlijke verantwoordelijkheid op alle niveaus.
Natuurlijk onuitvoerbaar en zelfs voor een JMDD af te doen als te populistrisch? Ja? Kan zijn. Niet elk van deze 10 punten moet gerealiseerd worden! We mogen ook eens lachen! Maar als U, samen met mij, wilt terugblikken in de Vlaamse Geschiedenis? U krijgt onderstaande twee stapstenen, om terug te keren naar de jaren 1300, en geloof me: U hoeft alleen de namen in het verhaal te vervangen door de huidige figuranten. De gebeurtenissen zijn krek dezelfde! Valse Leliaerts, Vlaams territorium, Vlaams geld en onderhandelingen (Misera Pax) tot in Rome. Allez, tot in Avignon, want het waren de dagen van sur le pont dAvignon, lon y danse, lon y danse, tout en rond...
Voor de ongelovige Thomassen onder mijn lezers: in volgend stukje maak ik een schets van die ongeluksjaren. Zodat ik misschien, al ware het maar één ezel, kan beletten van tweemaal over dezelfde steen te vallen
Amper ben ik bekomen van mijn uitsloven, om als Ahasverus, bij klaarlichte dag met een stallantaarn op zoek te gaan naar een goed mens, of ik word al geconfronteerd met Trezebees Barones Mia Doornaert, van Le Standaer, die via Iskander binnenvalt met het goedpraten van de esbattementen van Crembo in New York, en het ridiculiseren van de babbeltrien in de bar, die eens en voor altijd haar Pappenheimers, pardon, haar plichten van staat zou moeten kennen wil ik zeggen. Zou er misschien tussen die twee iets moois aan het bloeien zijn? Tussen de Barones en de Musketier? Een stille Adelijke Barones en een nog te adelen Musketier die luidkeels zijn liefde voor weiden als wiegende zeeën stond te performeren? Of misschien iets ondeugender? dat gewoonlijk ten gehore gebracht wordt na een aantal ad fundums?
MIA DOORNAERT vindt dat ook een minister op café nog een liedje moet kunnen zingen zonder dat dit prompt op het Internet staat. Horeca-personeel hoort een beroepsethiek te hebben en openbare verklikker spelen past daar zeker niet in. 'Moeten journalisten nu echt zulke droogstoppels zijn?' Met die vraag werd ik gistermorgen wakker gebeld door een gewezen studiegenoot met wie ik ooit joyeuze stapjes in de wereld heb gezet. Hij vond het 'erover' dat Pieter De Crem, weliswaar in een luchtige rubriek van de krant, als een soort Rambo werd voorgesteld omdat hij even de bloemetjes buitenzette in New York.
Dat schokkende bericht werd de wereld ingestuurd door een dienster van een Belgian café in de New Yorkse Upper East Side. De minister had een glas te veel op en zong Vlaamse liedjes, schreef ze in een blog. Minister De Crem repliceerde vanuit de VS dat hij gewoon een glas was gaan drinken, met zijn delegatie.
Wat is daarmee aan de hand, vroeg mijn kennis. De minister heeft niemand lastiggevallen, niemand gemolesteerd, en netjes alles betaald wat er verbruikt is. En wat dan nog als hij een paar Vlaamse liedjes zou gezongen hebben?
Wel, als de serveerster de waarheid schrijft en niet op sensatie uit is, dan is het prijzenswaardig dat een federaal minister aldus de Vlaamse cultuur in New York verspreidt. En dat doet hij gratis, terwijl Bert Anciaux ooit 50.000 euro van mijn zuur verdiend belastinggeld over de balk heeft gegooid om Kate Ryan te promoten voor Eurosong.
En ten tweede, wie heeft nog nooit eens op café een liedje ten gehore gebracht? Ik pleit zelf schuldig, zonder complexen, want ik kan niet weerstaan aan community singing. Ik heb dat ook al in New York gedaan, een stuk na middernacht, samen met een Ierse volksvertegenwoordiger, een prominente Zweedse sociaal-democraat en een gerespecteerde Deense professor internationale politiek. En neen, we waren niet dronken, alleen vrolijk, en de bar was een Iers café in Mid-Manhattan, en de sympathieke baas heette Declan, en we hebben onder meer, fraai meerstemmig, My darling Clementine ten gehore gebracht. Erg aan het 'Crembo' verhaal is dat je niet meer na een vermoeiende dag in een gezellige bar lekker ontspannen met vrienden een glas kan drinken zonder schrik dat sommige van je uitspraken, ook nog uit hun verband gerukt, op het internet terechtkomen. Dan hebben we echt geen privacy meer en leven we onder Big Brother.
Na Trezebees Doornaert was het de beurt aan Angeltjes om mijn bloeddruk te doen stijgen. Natuurlijk was het niet hun schuld. Zij waren alleen de aanleiding, doordat ze vliegensvlug en alert op De petitie tegen Knack aan het ageren waren. Waarvoor dank! Ik moest meteen aan Alice Nahon denken: s avonds voor het slapen gaan, mijn armen heb gewonden rondom een hoofd dat eenzaam was Zonder Angeltjes had ik de nacht door gebracht in onzalige onwetendheid over deze petitie, die, echt waar, een beetje balsem op mijn gekwetste ziel is. Het is inderdaad nooit te laat om te hopen .
Maar t is, bij nader toezien, toch wel weer van hetzelfde! Die petitie legt amper de nadruk op de vervalsing van de mails Morel/Van Hecke. Tenzij de fijne naast de kwestie zijnde opmerking, dat de hoernalist in kwestie, Dirkie Droulans van Nak, van opleiding bioloog is .Moet kunnen, zou ik zo zeggen. Want dan is de man beestig op zijn plaats bij Nak
Wees gerust, de namen van de ondertekenaars van die Petitie komen op mijn vaste schijf terecht! Want zij geven hoop op de eerlijkheid die wij van hen verwachten! Al moet ik te voet of op mijn knieën hun mail-adres achterhalen: bij de minste inbreuk op hun Plechtige Communiezieltje zullen zij het geweten hebben!
Dit is een artikel met, toegegeven, zuiver publicitaire doeleinden, ten voordele van voornoemde Volksalmanak, die aan zijn 87ste Jaargang toe is. Tezelfdertijd is het een zetje daar waar de rug van naam verandert bij menig lezer, ten voordele van diens educatie in het nobel West Vlaams zieleleven.
Het hebbedingetje is jaarlijks te koop in de allerbeste boekhandels, is handig in saccoche-of vestzak-formaat, kost nauwelijks 4,- en is, 365 dagen per jaar, een onuitputtelijke bron van vermaak voor Tijl Uilenspiegels en Lamme Goedzakken, zoals U deze alleen in West Vlaanderen aantreft. Kortom, U kunt er alleen maar door leren! Het bespaart U daarenboven Uw dagelijkse portie kommer en kijkbuiskwel, doordat de weersvoorspellingen voor iedere dag stukken luimiger (en exacter) zijn dan bij alle buitenlandse weervrouwen en weermannen in het unitaire Brussel.
Daar waar ik U niet zou kunnen overtuigen, dan kan het Manneke gerust instaan voor zichzelf. Gebruik onderstaande stapstenen, en U komt terecht bij Peegie van de Nieuwmarkt (Willem Denys), bij Stijn Streuvels, bij Hugo Verriest, en och Gottekens, de wereld is toch zo klein! U ontmoet er de ganse wereld, in de palm van Uw hand! Wedden dat U er zich van het eerste ogenblik op Uw gemak zult voelen, tussen al die oude bekenden? En dat beide stapstenen stil en ongezien nog al vlug tussen Uw favorieten zullen prijken?
Het onwaarschijnlijke verhaal van de enige West Vlaamse Nobelprijslaureaat, August Beernaert (Oostende), vindt U op Blz 275 van t Manneke. In 1909 kreeg hij de Nobelprijs voor de Vrede! t En is nochtans in dat verhaal niet al goud dat blinkt. Noch minder, dat moet ik toegeven, is dit het geval voor ene zekere Stille Getuige. Sedert hun Ridderslag worden zij niet meer jaarlijks vermeld, de Ridders van t MLanneke uit de Mane, tenzij bij overlijden, dus ook niet de belg geworden Vlaamse Ieperling met 5 Minuten moed . Ook de Bruggeling Filip Dewinter heb ik nog niet weten tot Ridder slaan. Maar dat kan nog komen ..Misschien na de verkiezingen van 6/2009 ..In 2008 is P. Moenaert bijgekomen, de Brugse sossen-burgemeester. t Manneke zit dus in de goede richting aan het zoeken ..
Op blz 8 vindt U t Manneke zijn verjaardagkalender, die maat liefst 850 jaar terug gaat en een schat aan memoriabele Vlaamse datums oplevert, o.a. het schandverdrag van Athis-sur-Orge waarbij 700 jaar geleden, de Vlaamse Steden en Gemeenten, net als bij BHV in onze dagen met de franscouillons, een schandalige vrede met de Franse Koning wilden onderhandelen. En niet wegliepen. Met alle gevolgen vandien!
Een goede gelegenheid om de Izegemse scheurkalender De Druivelaar te herontdekken? Als U hem nog niet gevonden heeft bij Uw boekhandel, informeer dan bij Drukk. Strobbe/Izegem 051/33 32 01. Of U neemt contact met de verantwoordelijke:jeanique.vankeirsbilck@strobbe.be<jeanique.vankeirsbilck@strobbe.be>;
De vergoelijking .Een beetje stelen mag .Anderen stelen ook .Het is allemaal niet zo erg! Visa-schandaal? Is louter politieke afrekening!Ten koste zelfs van enkele politieke carrières! Misbruik van voorkennis: ach! zo banaal! Het Land moet toch bestuurd worden! Maar Frank Van Hecke en die 5 lijntjes over vermeende allochtone grafschenners: dat pas is halsmisdaad!
Lieve Bettina en haar Aimé logeerden in luxehotels? Ja, et alors! Ze bespaarden waar ze konden, door namelijk één kamer te boeken, in plaats van twee
Die feiten tegen Bettina wogen toch wel héél licht
Luckas Vander Taelen beticht sommige media van commercie en populisme in de keuze van hun primeurs. Vander Taelen is freelance regisseur. Om de twee weken schrijft hij een bijdrage voor De Gedachte.
De defenestratie van Bettina Geysen bij VlaamsProgressieven (Vl.Pro), de vermeende handel met voorkennis in aandelen door de familie De Gucht of de uitgelekte relatie tussen VB-kopstukken Van Hecke en Morel: volgens Luckas Vander Taelen heeft het niets met onderzoeksjournalistiek te maken. 'In het beste geval is de enige motivatie louter commercieel.'
De Vlaamse politiek zal het verder moeten doen zonder Bettina Geysen. De kans dat ze na haar defenestratie uit de VlaamsProgressieven een scheurpartij zal oprichten, kan als eerder gering ingeschat worden.
Maar waarom is Bettina eigenlijk opgestapt? Haar positie was naar verluidt onhoudbaar geworden na een artikel in een tijdschrift over onkostennota's uit haar VRT-tijd. Bettina Geysen treedt af als voorzitster van een Vlaamse politieke partij omdat ze in haar vorige functie te vaak in dure restaurants heeft gegeten en in te dure hotels heeft gelogeerd.
Vreemd dat zoiets nu verschijnt. Geysen wordt niet bekritiseerd omwille van haar onvermogen om de VlaamsProgressieven op de politieke kaart te zetten. Net zomin als zij of haar partner Aimé Van Hecke, de voormalige VRT-baas, afgerekend worden op hun beleid bij de openbare omroep. Daar zou wel één en ander over te schrijven zijn. Maar neen, met inhoud heeft dit niets te maken.
Het doet terugdenken aan de Visa-affaire van een paar jaar geleden. Toen werd het ook voorgesteld alsof het deksel van de beerput gerukt was en het Antwerpse schepencollege een bende profiteurs was. Achteraf bleek het toch allemaal zo erg niet. Maar de opgeklopte schandaalsfeer betekende wel het einde van een paar politieke carrières.
Nieuw is dit fenoneem niet. In de jaren dertig probeerde Léon Degrelle 'de augiasstal' van de Belgische politiek met 'de bezem uit te kuisen' door de vermeende spilzucht van de 'corrupte politici' aan te klagen. Aimé Van Hecke en Tony Mary hadden bijwijlen waarschijnlijk wel last van enige hoogmoed en normenvervaging. Maar dat Geysen daar nu het slachtoffer van is geworden, kan op zijn minst als ironisch worden beschouwd. Wie de haar ten laste gelegde feiten objectief analyseert, kan niet anders dan besluiten dat die toch wel heel licht wegen. Bizar is ook dat nergens wordt opgemerkt dat de liefdesrelatie tussen Geysen en Van Hecke tenminste een positief collateraal effect op de onkostennota's had omdat beide directieleden hun dure hotelkamers deelden.
Maar daarover gaat het niet. Net zomin dat het echt belangrijk is te weten of Karel De Gucht iets aan zijn vrouw heeft gezegd over wat er met Fortis zou gaan gebeuren. Of dat Frank Vanhecke een verhouding zou hebben met Marie-Rose Morel. Met onderzoeksjournalistiek heeft dit niets te maken.
Seneca stelde lang geleden de enige belangrijke vraag die men zich moet stellen bij het lezen van dit soort journalistiek: "Cui prodest... Wie heeft er voordeel bij?" In de eerste plaats de tijdschriften en kranten zelf die uitpakken met deze 'onthullingen' en zichzelf en hun lezers wijsmaken dat ze met relevante onderzoeksjournalistiek bezig zijn. Terwijl in het beste geval hun enige motivatie louter commercieel is: het zijn moeilijke economische tijden en hoofdredacteurs die willen overleven moeten hun verkoopcijfers hoog houden. Daarom publiceren ze maar al te graag de smeuïge schandalen die hen aangereikt worden door malafide personnages met een eigen agenda. En zo gaat de journalistieke serieux ten onder, ten meerdere eer en glorie van de commercie en van het politiek populisme...
Weten de redacties dan niet dat ze hierbij op een nauwelijks verdoken manier gemanipuleerd worden? Betttina Geysen moest geliquideerd worden als voorzitster van de Vl. Pro omdat ze er daar een potje van had gemaakt, maar niemand in de partij had blijkbaar de moed om dat openlijk te zeggen. Ik zou meer geïnteresseerd geweest zijn in een kritisch artikel over haar beleid bij de VRT of over wie er verantwoordelijk was bij Spirit voor de totale miscast van Bettina als voorzitter. Maar dat vergt natuurlijk meer journalistieke moed dan het publiceren van gelekte onkostennota's
Psst. Nog een laatste woord over MRM en het Koningskoppel Al ergens gelezen dat Streepke zelf zijn poten niet kon thuishouden? Van rancune gesproken Wat een kans laat MRM niet liggen om hem daarmee in te peperen! Ook al iets gelezen in de boekskens of in de kwakrantenkwaliteit over de buiklandingen van de Vadder & Cools in De Keien v/d Wetstraat van 21/11? Het was het debat van de Ongelijke Kansen! Kijk mensen, politiek talent? Is meer en meer uitsluitend te vinden bij het Vlaams Belang, de Partij der Onkreukbaren
Bij het overlopen van De Vaderlandse Pers van het Modelland moet menigeen zich dagelijks voelen als ik: verloren gelopen in een woestijn van zand en wildernis. Waar niemand nog kennis van of herinnering aan heeft van juiste en veilige wegen. Die liggen sinds eeuwen bedolven onder onafzienbare heuvels en dalen van verwilderde leegheid. Iedereen hoopt en denkt te weten dat er levenbrengende rivieren lopen diep onder het zand, en ja, zelfs wegen, waarlangs vele voorbije culturen ooit voorspoedig hebben overleefd. Wahrheit oder Dichtung? Het beeld blijft overeind voor wat volgt ..
Ik geef hieronder, als voorbeeld, slechts twee artikels van vandaag, die zo wat de hoofdtoon weergeven van de media: de kwal-krantkwaliteit Le Standaer, en zijn klein venijnig nakomertje-kakkernestje, de DM, op sterven na dood. Ik laat hierbij de Franstalige pers onbesproken, omdat ik deze sinds lang heb ondergebracht bij der rubriek: Buitenland, omdat Wallonia voor Vlamingensinds altijd het Buitenland was/is.
Ray, van Angeltjes, daarentegen, trekt de juiste conclusie, spijtig zonder daarbij te raken aan de essentie van zijn boodschap: Crembo, Minister van Oorlog, op missie, stiepelzat op zijn hotelkamer: dat zou mogen schrijft hij
(Mitterand, met zijn onwettige dochter, zou gezegd hebben: Et alors?)
Mis Piet! Altijd en overal hetzelfde: iedereen, zelfs Ray is verdwaald in de woestijn van de perceptie (zie N. Slangen): in functie, in het openbaar moeten de Leiders onbesproken zijn (=perceptie), maar privé zouden ze alles mogen, als het maar niet uitkomt. Witgekalkte graven dus.
De Leiders integendeel, zoals wij, Oude Getrouwen (ook Ray toch) het voorhebben, moeten 100 karaat zuiver zijn, privé en openbaar, altijd en overal een voorbeeldfunctie hebben, omdat ze de Leiders zijn, de voorbeelden, waar een ganse gemeenschap moet kunnen naar opkijken. Om na te volgen. Helder als glas en puur als bergkristlwater. Anders is het: kijk niet naar mijn daden, maar luister naar mijn woorden! Klinkt bekend in linkse oren! Links lullen, maar rechts zakken vullen. 5 Minuten Politieke Moed en ik leid jullie als lammeren naar de belse abattoir.
De hetze rondom MRM, Knack, J. Verstrepen en tutti quanti: allemaal misbruik van het adagio: de privé mag niet geschonden worden...Men gebruikt een loepzuivere situatie (MRM) om de scheve schaats van andere (meestal linkse) politici in bescherming te nemen. (Daems, Dewael, enz): dat er geen scheve schaats voorkomt in de zaak MRM, lost men op door er een te fantaseren: weeral garen om de operatie beschadiging verder te spinnen.
Ooit al iets gelezen over de escapades van een zekere geitenboer, zijn auto-met-chauffeur des nachts op het voetpad geparkeerd in de Antwerpse binnenstad, waar een straatmadelief in haar mémoires op hetzelfde moment pocht dat er zich zelfs een minister onder haar clientèle bevindt Bij mijn weten is er alleen en van ver, een allusie hierop verschenen in tScheldt. Zonder tegenspraak of gedwongen rechtzetting. Zwijgen is dus instemmen! In al die gevallen houdt de kwal-krantkwaliteit zich op de vlakte De perceptie is gered, ziet U!
De goede Leider?
Het liefst zien we hem zoals we opkijken naar Koningen, in de (goede) feodale betekenis van het woord: Kruisvaarders zonder vaar noch vrees. Idealisten, en Heiligen waarnaar ganse volkeren konden opkijken! Mannen/vrouwen uit één stuk. Zoals er zoveel terug te vinden waren/zijn in onze glorieuze Vlaamse Geschiedenis, en waarvan er zo velen vermoord zijn geworden (of nog zullen worden) door de belse bezetters. Geen Laekense poenscheppers/angsthazen, met onwettige dochters en bastaardzonen. Geen graven Lippens en Debruyne die ons volk uitverkopen aan Parijs, door te spelen en te verliezen. Of Antwerpse Burgervaders die stiekum en ongestraft hun maîtresse aan een lucratieve job bij t stad helpen. Geen corrupte politie-officieren die niet eens kunnen bestraft worden, omdat de pot de ketel niets kan verwijten .
DS
Nathalie Lubbe Bakker, de Belgische barvrouw van B. Café in New York, die vorige week (DS 21 oktober) op haar blog een bijdrage schreef over minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V), is ontslagen.
'Op staande voet, zonder enige uitleg', schrijft ze. 'Via goed ingelichte bron weet ik dat de woordvoerder van De Crem getelefoneerd heeft'. Lubbe Bakker signaleerde dat zijn diplomatiek medewerker bij het nuttigen van behoorlijk veel drank pochte 'dat ze geen enkele afspraak met de VN hadden, maar dat er toch niet veel te doen was in Brussel'. Het kabinet van De Crem ontkent dat er contact geweest is met B. Café.
ANGELTJES(Ray) over Crembo in New York .
Een man in zijn positie kan zich gewoonweg niet veroorloven tijdens een officiële reis stiepeldronken rond te lopen. Dat hij dat op zijn hotelkamer doet, moet hij weten.
Het positieve van dit domme verhaal is dat het land B zich weer eens in het internationale nieuws heeft gewurmd als een bananenstaat.
Het negatieve is, dat weer eens de kleine werkende vrouw de peer is van het wangedrag van een autoritaire zuipschuit met macht.
Bedenking van Digitalia (in alle nederigheid) : dat de belse minister van oorlog het land b. ten schande maakt, is niet eens erg. Bijna integendeel zelfs. Maar dat hij Vlaanderen tot schande is: dat moet de boodschap wezen! Onmiddellijke ontzetting uit het Ambt, en zware gerechtelijke straffen, verbeurdverklaringen en schadeveroedingen: dat moet zijn deel zijn. Stel U voor dat niet Crembo, maar Gerolf Annemans dat Ambt zou bekleden! Mijn kop er af, als de barjuffrouw in NY dan dezelfde stof zou gehad hebben voor haar blog! Nu weze zij geloofd en geprezen in Eeuwigheid. Amen.
Het einde van De Grote Oorlog! Pas veel jaren, veel boeken en veel vertellingen-uit-de-eerste-hand later ben ik de precieze betekenis van die tijd en van die datum gaan beseffen. Als kind leefde ik midden in De Verwoeste Gewesten. Ik groeide op, zonder dat te beseffen, in het laatste stukje Niemandsland waar de Commonwelth zo hardnekkig weerstand bleef bieden, om de Ypres Saillant te behouden, de vooruitgeschoven kapotgeschoten martelaarsstad, die het slot op de knip was tegen de doorbraak der Duitse Pinhelmen. De plaatsnamen van nietige plaatsjes en uithoeken, drie huizen aan het kruispunt De Broodseinde (Zonnebeke), de namen van de wijd verspreid liggende hofsteden vond ik later terug in Australische heldenverhalen, somtijds een beetje verwarrend, omdat ze in oorlogstaal een codenaam meekregen, zoals Hill 62, waar ik in s hemelsnaam het raden naar had waarom juist die heuvel nummer 62 was, en niet 61, of 63 tot een vrijgegeven Engelse stafkaart het grote geheim onthulde. De heuvel, met de hoogtelijn, 62 meter boven de zeespiegel De Duitse benamingen klonken heel anders, bijna vertrouwelijker, huiselijker als het ware. Alhoewel ze over hetzelfde huis, dezelfde boom of dezelfde heuvelrug hadden. t Hemelrijk of t Moorteltje, die vertrouwde namen ontdekken in een nachtelijke patrouilleverslag, door mensen van de andere kant van de wereldbol: t doet vreemd bekend aan want de beek die ze moesten innemen, ligt nog altijd op dezelfde plaats en de Kurt, of de Hans, die het overleefd hebben, vertellen over dezelfde onmenselijke aanval, waar aan weerszij van de beek vele honderden doen en gekwetsten vielen .Want aan de overkant der beek was de Engelse Post, die op de Duitsers moest heroverd worden .En uitgerekend die bunker, later koestal, eenzaam in de wei, werd ooit ons geliefd speelterrein, toen wij, in WO II, daar soldaatje speelden .
De Franse, de Bretoense, de Canadese, de Ierse, de Australische gedenktekens overal verspreid in het landschap, waren voor ons merktekens van en uit een grote onbekende wereld, waarbij wij, als kind, ons afvroegen wat in s Hemelsnaam die daar waren komen doen Want Duitse memorials waren er niet. Het enige wat aan hun aanwezigheid herinnerde, waren de lage gedrongen merktekens tot waar hun voorste troepen ooit waren gekomen. Die logge afgeknotte kegels kwamen we zowat overal tegen, langs de gravé-veldwegen, weggezakt en half verdwenen onder het onkruid.
Er bestaat een klasfotootje van de gezamenlijke knechtenschool, in 1941 op wandel naar het Monument op t Wieltje, waar een bende kwajongens neergezeten op de toegangstrappen, gelaten het stilzitten ondergaat.(Ik was erbij) zonder te weten op dat ogenblik, dat hier ooit de eerste slachtoffers vielen van de Eerste van de zovele Duitse gasaanvallen hier en een paar kilometer verder, waar aan De Canadien tussen Langemark, Poelkapelle en Zonnebeke, het protserig Gedenkteken staat voor de gevallen Canadezen. En waar toen al, niemand meer wist van de 7-8.000 (?) Beierse universiteitsstudenten, die door het gas uit eigen rangen, dezelfde nacht sneuvelden als ze aan het front waren aangekomen .Alleen iemand die zich afvraagt, waarom het Duits kerkhof in Langemark, het Studentenfriedhof noemt, verneemt dat Die zomerse namiddag en die klasuitstap is mij bijgebleven, omdat Meester Albert ons van op die plaats de torens van Ieper kon aanwijzen, en aan de andere kant Herberg Het Wieltje, van waar ooit Nicolaas-de-Kanonier met een welgemikt schot de verblijfplaats van de Franse koning, die weer eens onze weefgetouwen was komen vernietigen (!), in puin legde. Prestatie waarvoor hij, na de overgave, voor de Koning werd geleid, waar hij, bevangen door grote vreze, geen straf ontving, maar als beloning aangesteld werd tot Hoofdkanonnier van het Franse Leger .
Sinds de aanleg van de A19 is het landschap grondiger gewijzigd dan door 4 jaar oorlog. t Wieltje blijft alleen bestaan in de volksmond, en voor wat De Blok of Het Kattekerkhof betreft: zelfs de mensen in de mooie nieuwe villas, die er wonen, zullen de oude benamingen waarschijnlijk liever niet meer gebruiken.
De levenden leven van de doden Zeer toepasselijk voor dat beetje Vlaanderen, waar in de hospitaalbunkers naast het Kanaal (waar de Duitsers nooit zijn over geraakt) het gedicht In Flanders Fields, where the puppies blow werd gedicht door Dr. John Mc Gray: vraag hoeveel gezinnen overleefd zouden hebben, na de bietenseizoenen in Vrankrijk, omdat er ijzer kon geraapt (en verkocht) worden, of dat er gediepgrond kon worden, met hetzelfde doel .Dat er af en toe ongelukken gebeurden (en nog altijd gebeuren!) met deze dodelijke munitie, tja, dat was een risico eigen aan het beroep .
Hypocriete Leiders, die jaarlijks van heinde en ver, onder de Menenpoort, The Last Post komen aanhoren .Precies al 90 jaar: hypocrieten aller nationaliteiten, en vooral, wat al belse hypocrieten, die hun eigen kerkhoven bewimpeld, verstoken en verdoken laten om des te meer mee te lopen met de toeristische industrie.
Nooit meer Oorlog! Wordt geroepen, en staat er in steen gebeiteld Maar had men dan, na de oorlog, niet beter alle te herbegraven slachtoffers op één vredes-kerkhof bij elkaar kunnen brengen, in plaats van op afzonderlijke kerkhoven? Waar ze ten eeuwigen dage als vijanden van elkaar elk hun eigen bezoekers trekken? Their Names Lived for evermore. Known only by God. Deutschland muss leben,, weil wir sterben müssen
Dit zijn weeral mijmeringen van onderweg, ergens van tussen Bologna en Firenze, toen we, na die lange koude week in het Noorden, onaangekondigd, terug in zomerse temperaturen, en in volle namiddagzon kwamen
Firenze zuchtte Zij-die-mijn-zorgen-deelt Firenze en ongewild kwam bij mij, bij die felle zonneschijn, le Roi Soleil voor de geest . Want de zon, il sole, is mannelijk in Italië En ik dacht: die Philippe Quatorze, die had waarschijnlijk nooit Firenze gezien, zoals het daar lag, in de palm van Gods Hand, verborgen in de glooiende heuvels van het rijke en welvarende Toscane in een warme gloed, waarbij men zich kan afvragen, als nu de zon de stad belicht, of omgekeerd, dat de stad de zon belicht ..Moest hij dat, lijk wij, gezien hebben, hij zou beschaamd zijn zichzelf als Le Roi Soleil in de Geschiedenisboeken te zien verschijnen!
11 November aan het monument op t Wieltje (Ieper), Nicolaas-de-Kanonnier en de Franse Koning, le Roi Soleil en Firenze .Wat een mens, op één en hetzelfde moment, al niet bij elkaar kan dromen .
