Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
29-11-2014
29 november Pimpelmees
Ik hoop echt
dat ie het overleefd heeft, maar eerlijk gezegd, ik twijfel er aan.
Toen ik deze voormiddag wilde vertrekken met Phaido om ons rondje Smallebroeken
te wandelen zag ik onder de pergola deze pimpelmees zitten. Geschrokken door
onze plotselinge aanwezigheid wilde het vogeltje zich snel uit de voeten maken
en ondanks het feit dat wij tegen de glazen zijwand stickers met silhouetten
van roofvogels hebben gekleefd koos de diertje die kant als vluchtroute. Zon
klein ding is natuurlijk geen partij voor een 9 mm dikke ruit gelaagd glas en na
de botsing lag het versuft op de grond.
Ik heb het voorzichtig opgepakt en op de regenton aan de buitenkant van de
pergola gezet. Het leek er op dat het snel weer wat beter ging hoewel er toch ook
tekenen waren die er op wezen dat er enige beschadiging was Na een poosje
fladderde ie moeizaam 3 meter verder om, zichtbaar in uiterste nood, op het hek
neer te strijken. Daar bleef ie zitten. We hebben nog enkele minuten gewacht en
dan zijn we toch maar vertrokken voor onze wandeling, we hadden er immers geen
idee van hoe we verder iets hadden kunnen doen om 'm te helpen. Toen we terug
kwamen was ie weg.
Misschien is dit de eerste en de laatste foto die er ooit van gemaakt is
We hebben
deze namiddag een prachtige geocache wandeling gedaan. Uiteraard combineer ik zoiets
met andere hobbies en het fototoestel gaat ook altijd mee. De novembermap op de
PC werd weer flink aangevuld. Toch vrees ik dat voor de afwisseling op deze blog
het niet meteen een goede keuze zou zijn alwéér een herfstfoto te plaatsen. Ik ben
zelf een grote fan van de kleuren en de beelden die dit seizoen kan bieden maar
toch ben ik vanavond even aan de slag gegaan om iets te doen met mijn oogst en
er enkele experimenten met fotobewerking op los te laten. Das dan weer een
andere hobby
Niet toevallig had ik het onderwerp enkele weken geleden in de fotoclub al eens
ter sprake gebracht. Wanneer houdt fotografie op fotografie te zijn en wordt
het een andere kunstvorm? Hoe ver kun je gaan in fotobewerking? Het werd een
leuke discussie toen. Helemaal eens werden we het niet... maar het bleek toch
dat de meerderheid van de fotograferende gilde redelijk ver wil gaan in het
bewerken. Zelf vind ik dit nog altijd fotografie pur-sang. Voor de aardigheid
zal ik het origineel meteen ook op mijn facebook-pagina zetten, dan kunnen
vrienden en volgers even vergelijken. Reacties lees ik graag natuurlijk.
Via Ingrid,
een van mijn facebook-vriendinnen kreeg ik vandaag de link naar een fotoblog
waarin iemand geargumenteerd stelde dat, indien je bij nachtfotografie mooie
sterretjes wil bij lampen en lichtjes, dat je dan maar beter de UV filter van
je lens afhaalt. We hebben bijna allemaal wel zon extra stuk glas er op
geschroefd, al was het maar om zogezegd onze lens te beschermen. Ik wilde dat
deze avond wel eens proberen en ik kon dan ook bijna niet wachten tot het
donker was om aan de slag te gaan.
Ik ben dus aan de overkant van de straat gaan staan rond zes uur en heb met een
sluitertijd van 30 seconden en een klein diafragma ( f16 ) enkele fotos
gemaakt. Rond die tijd is er nog behoorlijk veel verkeer op de
Kasterleesteenweg maar dat vond ik helemaal niet erg, integendeel de
spectaculaire effecten van voor- en achterlichten vond ik mooi meegenomen. Waar
het me evenwel om ging, nl. de sterren rond de straatlampen, daar bracht het
experiment toch niet meteen uitsluitsel. Ik meen te zien dat het resultaat wel
beter is dan wat ik tot nu toe voor elkaar kreeg maar het verschil is toch niet
erg groot Even waarschijnlijk ligt dat evenwel aan het feit dat de
omstandigheden niet zeer gunstig waren. Het was erg vochtig, een beetje nevelig
en een lichte motregen was ook al niet bevorderlijk voor een perfecte
zichtbaarheid. Ik vermoed dat als ik dit nog eens overdoe bij helder vriesweer
bijvoorbeeld, dat wat er in die blog beweerd wordt wel eens echt waar zou
kunnen zijn. Wordt vervolgd dus. In afwachting van een definitief oordeel is
hier alvast een van de plaatjes van deze avond.
Meestal laat
ik Josee het meesterschap over de afstandsbediening van de TV. Dans-, voice- en
andere onzin-programmas die in prime-time massaal voorbij komen op zo ongeveer
alle zenders als voer voor de massas en tot meerdere eer en glorie van de
kijkcijfers,interesseren me maar matig, maar het vrouwtje
vindt dat prachtig. Als er evenwel voetbal op TV is hebben we een stilzwijgende
overeenkomst dat ik op het groot scherm mag kijken en dan zoekt zij wel een
alternatieve kijkmogelijkheid in huis.
Voldoende Duvel in de koelkast, de eerste uitgeschonken laat de wedstrijd maar
beginnen. Eerst nog een foto maken en dan zien we wel hoe de avond verder
verloopt.
Ik ben niet echt een die-hard Anderlecht-fan, maar als Belg supporter je
natuurlijk wel voor je landgenoten als het voor de Europese puntjes gaat, 2-0 gewonnen,
hoera!!! Ik denk dat ik nog eens tot bij de koelkast loop.
Dat de
herfst ook leuke spiegelingen kan opleveren mag blijken uit deze plaat van, nog
maar eens, de Dekshoevevijver. Meer nog, ik zou zelfs durven stellen dat de
herfst het seizoen bij uitstek is voor spiegelingen.
Eigenlijk zou ik bij deze foto beter helemaal geen uitleg moeten geven, das
het leukste. Een foto mag of moet vragen oproepen. Indien je als fotograaf de
kijker kunt achterlaten met een bevreemd gevoel omdat die niet zeker weet wat
ie nu eigenlijk ziet, dan heb je alleszins op dat gebied al gescoord.
Toch maar enige verduidelijking Dit procedé pas ik wel eens vaker toe: een
spiegeling fotograferen, de bovenkant er af halen zodat je alleen de spiegeling
over houdt en dan alles op zn kop zetten, 180° draaien dus. In dit geval heb
ik het riet en een streepje begroeing boven het riet ook nog in de uitsnede
gelaten, na de omkering komt dat helemaal onderaan en helpt het nog eens extra
mee om de kijker op het verkeerde been te zetten.
Met zulk
mooi weer waren de kriebels om nog eens te gaan fietsen te sterk om er aan te
weerstaan. Ik heb mijn stalen ros te lang verwaarloosd. Het is waar, we hebben
ons een fietskarretje aangeschaft om Phaido mee te nemen op onze tochten, maar
de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het dan toch zwaar fietsen wordt en dat
de actieradius naar mijn smaak al te erg beperkt wordt. Sorry Phaido, maar
vandaag wilde het baasje eens alleen
Bij het vallen van de avond reed ik over de Larumse brug terug richting
Lichtaart en ik was zeer gecharmeerd door de spiegeling in het opvallend
rustige wateroppervlak. De fiets moest ik even verderop parkeren want de oude
Bailey brug is erg smal en zelfs als je al fotograferend doorheen het stalen
gebinte je tegen de kant aandrukt tekens er een auto voorbij komt moet je
opletten dat je hielen niet van je voeten gereden worden, absoluut geen plaats om
een fiets veilig naast je te houden Ik heb daar een hele serie geschoten en
uiteindelijk koos ik ervoor tussen de passage van twee autos een beetje
achteruit te gaan om een stukje van de brugconstructie mee te nemen in de foto.
Het
Butselbos ik had er nog nooit van gehoord, tot vandaag. Toen het er, bij de
eerste blik naar buiten deze mogen, naar uitzag dat het alweer zon
schitterende herfstdag zou worden ben ik even op de geocaching site gaan zoeken
naar een alternatief voor de dagelijkse routine-wandeling. Een dik uur rijden naar
Boutersem leek me niet te veel om even ter plaatse te gaan zien of de vele
favorietpunten die door de collegae geocachers aan deze zoektocht waren
toegekend ook terecht waren. We hebben het ons niet beklaagd. Zowel de
wandeling als de creativiteit van de legger konden we apprecieren. Het mooie lage herfstlicht en de landschappen waar
we ons de hele tijd in bevonden waren daarenboven evenzovele redenen om
regelmatig de camera uit de tas te halen.
