deelnemen is nodig om te winnen ... hey iedereen, dat je hier bent wil zeggen dat je net als ik van de atletiekmicrobe gebeten bent. Geniet gerust mee van mijn foto's en verhalen. Heb je tips, aanvullingen of opmerkingen, laat het me weten in een mailtje. Voel je ook vrij om iets in het gastenboek te kriebelen.
Lopen is altijd mijn grote passie geweest. Gestart als 10 jarige, heb ik alle categoriën "doorlopen". Na een paar jaar inactiviteit terug de draad opgenomen als master, wat resulteerde in een Belgische titel op de 2000m steeple.
Daarna sloeg het noodlot toe. Een zware knieoperatie zette me buiten spel. Maar ... een winnaar geeft nooit op, opgevers winnen nooit!
Ik krabbelde overeind en 4,5 jaar later liep (lees: jog) ik terug. Een paar maanden later kwam al terug de "goesting" om eens een halve marathon te proberen. De kilometers werden opgebouwd, tot april '09 ... terug onder het mes. Nee niet de knie, die blijft voorbeeldig. Na 7 weken, nogmaals herbegonnen .. Een paar maanden later wezen de trainingen en plannen in de richting van Carcassonne, de halve marathon (mijn droom) Tot maart 2010 Murphy zich kwam moeien! Ik moest onder het mes voor mijn andere knie. Een 2e kraakbeentransplantatie (iets wat ik gezworen had wat ik nooit zou laten doen) Maar nu stond ik er voor en moest er door! De revalidatie ligt ondertussen terug ver achter mij. Alles ging veel vlotter dan de 1e keer. Ik loop terug en kan weer volop genieten van deze mooie sport.
Ik durf me geen verre doelen meer te stellen. Ik leef van dag tot dag en zie wel wat er komt. Superprestaties moet je van mij niet meer verwachten, maar de halve marathon van Carcassonne ... (verdorie, ik ging geen verre doelen meer stellen! )
Met mijn verhalen hoop ik andere lopers aan te sporen om te blijven doorgaan! Nooit op te geven ...
Op het einde komt alles goed , en als het niet zo is ... was het niet het einde ...!
Veel plezier tijdens je bezoekje.
21-10-2014
20 km van Parijs
10 weken voorbereiding, 10 weken twijfels. Zou ik het halen? 20 km lopen met zo een korte voorbereidingstijd, Zullen mijn knieën het houden?
Onder het moto "we beginnen er aan en zien wel waar we eindigen" nam ik de uitdaging aan.
En gisteren was het dus zo ver.
Zaterdag waren we nog aan het werk tot 16.00u . En een half uurtje later zaten we in de bus, richting Parijs. Dank zij de quiz van Koen zat de sfeer er al snel in. En ja we leerden heel wat bij
Rond 22.00 u arriveerden we aan het hotel. Na de kamerverdeling trokken de meeste collega's nog even op verkenning in de buurt. Maar de dames gingen "plichtbewust" slapen. Morgen zou immers een zware dag worden.
Als ontbijt kregen we een "gatosport" (overstim's) Best wel lekker. Ik at een stukje met chocolade en eentje met chocolade en banaan. Ja als het maar chocolade is hé. Dit ontbijt geeft je alles wat je nodig hebt om enkele uren te sporten en je hebt er geen last van aan je maag. Een aanrader!
Tegen 8.00u was het verzamelen geblazen en ging het richting metro. Iedereen gewapend met zijn team t-shirt, de nodige "gellekes" en een boisson d'attente. Alle producten van overtims zijn door ons grondig getest en goedgekeurd!
In de metro was het een drukte van jewelste. Blijkbaar waren wij niet de enige lopers die morgen in Parijs! Je zal als toerist maar een weekendje geregeld hebben en niet weten dat er een evenement was.
Nummers ophalen, sportzak wegbrengen, en vooral ... aanschuiven aan het toilet.
En dan richting startvak. Maar dat was zonder al die andere lopers gerekend. Daar de start op een brug over de Seine was, en deze niet heel erg breed is, konden we in de verste verte niet in ons startvak geraken. Dan maar gewoon aanschuiven met de menigte. Uiteindelijk konden we in de voorlaatste wave starten.
Al direct ging het bergop! De eerst kilometer wist ik al direct hoe laat het was. Proberen tempo doseren en me niet laten meetrekken met de stroom. Na 2 km had ik het gevoel van "dit gaat niet goed" "zware benen" en "off-day" Maar een kilometertje verder begon het vlotter te lopen. Steeds moest ik tempo drukken. Ik wou niet sneller dan 10/u want dat is mijn absolute grens voor 20 km.
Na 5 km kwam ik door in 28'57" Iets te snel, maar het gevoel zat goed.
Ik probeerde zo veel mogelijk van de omgeving te zien om zo ontspannen mogelijk te blijven lopen. En het lukte. Na 10 km had ik een tussentijd van 59'15" Tempo was iets gezakt, maar nog altijd meer dan 10/u
Maar dan kreeg ik even een dipje. Gelletje nummer 2 (nr 1 was voor de start) en even drinken aan de bevoorrading. Vrij snel zat ik terug op tempo.
Ik had vooraf op het plan gezien dat we na 11 km langs de Seine zouden komen. Op dat moment zag je de Eiffeltoren vol voor je. De emotie die ik toen voelde valt bijna niet te beschrijven. Kippenvel over mijn hele lichaam. Ik was moe, maar ik moest en zou die medaille binnenhalen. Met die toren voor me kon ik mijn dipje vergeten en het tempo toch terug vinden
Tussentijd na 15 km was exact 1u30'00" Nog altijd 10/u Maar ik wist toen al dat ik de 2u niet zou halen. Al was mijn planning voor de start dat ik blij zou zijn met 2u 10' ... maar plannen kunnen dus veranderen.
Op km 15 dus een 3e gelletje en zien hoe ver we nog zouden overleven. Nog 2 km en dan zouden we de brug over gaan. Ja wat parkoerskennis is altijd handig. Ik liep mezelf op te peppen ... maar 5 km meer, nog een half uurtje, nog heel even ... maar het venijn zit zoals altijd in de staart!
Er kwamen immers nog 4 tunnels! En die had ik op de parkoersbeschrijving niet opgemerkt. Van een verrassing gesproken dus! Gelukkig zijn ze niet zo lang en niet zo steil als in Brussel. En koppig als ik ben, kreeg ik ook die tunnels klein!
Eindelijk de brug over de Seine! nog 3 km ...
Nog 2 km ...
ik haal het! Ik kan het! En dan ... omdat die 2 uur toch niet mocht zijn ... kreeg ik kramp in mijn kuit! Even moest ik een paar meter stappen. En dan volgden enkele honderd meter lopen met kramp die steeds om de hoek kwam kijken. Eén verkeerde beweging en ze zou er terug zijn. Dus er zat niets anders op dan trager gaan lopen.
De laatste km kon ik gelukkig terug normaal lopen, en na 2u 03' liep ik naast de Eiffeltoren over de eindmeet. Fier op mezelf en dolgelukkig. Even stiekem een traantje weggeveegd toen ik mijn medaille kreeg.
zonder kramp zat de 2 uur er in. Ik weet dat ik het kan. We hebben weer een doel ... ;-)
Nu vlug op zoek naar de collega's om hun verhalen te horen. Iedereen heeft super gelopen. Alle 24 haalden de eindmeet. Wat een goed gevoel geeft dat. En van ene sportief bedrijf gesproken !!! Ben fier om deel te mogen uitmaken van die groep!
Terug de metro op en naar de bus. Maar eerst nog een foto met de medailles en de toren op de achtergrond.
Het was een vermoeiend maar superleuk weekend. Het was één van de mooiste wedstrijden die ik ooit liep. Een ervaring om nooit meer te vergeten.
Bedankt Koen Wilssens , collega's en de vele sponsors
Ik ben Karine Van Hecke
Ik ben een vrouw en woon in Zele (België) en mijn beroep is kinesitherapeute.
Ik ben geboren op 16/02/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: atletiek, roparun, fietsen, klimmen, lezen, PC, .
Gehuwd met Dirk en moeder van Sofie, Ilse en Tim. 41 jaar lid van AC Zele.
Coach van de Kloddejoggers
