De derde dag maandag 12 juli 2010 Nog even terug komen op gisteren. Bij de overhandiging van de sleutels van de kamers, kreeg Marina en Paul kamer 120. Bij het betreden van hun kamer vonden zij een koppel in het bed. Zij schrokken zich zzn bult en verlieten schrijlings deze kamer om een andere te gaan vragen. Hoe kan dat nu in zulk hotel dat zulke zaken plaats vinden. Stel je het eens anders voor, je krijgt de sleutel, gaat naar de kamer en vind er niemand aanwezig. Iemand met zeer slechte bedoelingen zal wel merken dat er bepaalde zaken aanwezig zijn. Heeeft deze echt slechte bedoelingen dan ben je wel wat spullen kwijt dat kan ik je wel garanderen. Gisteren avond bij en frisse pint de match meegemaakt live op TV finale wereldkampioenschap voetbal. Ik was persoonlijk zeer blij dat de Spanjaarden het gehaald hebben. Anderen misschien iets minder maar ja dat is hun keuze. Daar wij in onze groep een pronostiek hadden aangemaakt om de juiste score te voorspellen, 1 per beurt, was iedereen natuurlijk benieuwd wie de pot zou winnen. Er hangt natuurlijk een prijskaartje aan vast. Diegene die de pot wint moet een pint betalen. Oei, 3.80 voor een gewoon pintje x 12 personen reken zelf maar uit. Winnaar van deze match was den Jhonny die ons veraste met zijn bezoek zoals ik in mijn vorige blok reeds vermeld had. Dan verder over de rit van vandaag. 141 km stonden erop het prgramma. Iedereen was wederom op het afgesproken uur present om de bagage tijdig te kunnen laden. iedereen fris en monter op ééntje na die op de dessel van de rmorque met zijn helm tegen zijn hoofd terug in slaap was gevallen. ( teveel pintjes ?) tot grote hilariteit van de anderen. Alleman schoof netjes aan voor het ontbijt, niets op aan te merken, alles was aanwezig; Ik kan n iets opnoemen wat er niet was dat ik thuis ook zou eten, in tegendeel er was veel teveel keuze. Om 8;30 uur zette ik samen mett Paul Keynen de groep in beweging. Onder een grijze overtrokken hemel met een temperatuur van om en bij de 14° en vooruitzichten volgens internet dat wij regen zouden krijgen was dit géén prettig vooruitzicht. In tegenstelling tot de berichten over de stevige wind viel dit nogal mee. Na goed 17 km besloot de bus te stoppen en onze begeleiders gaven ons de raad om onze regenfrakkes in de zakje op onze rug op te bergen daar zij on gingen verlaten om een benzinestation te zoeken. De bus reed ons even voor en parkeerde aan de de linkerzijde waar 2 wagens waren geparkeerd. Wij kwamen daar aan en eente van die twee wagen deed teken dat de andere ging vertrekken en wij zodoende plaats genoeg hadden. Diegene die s'morgens terug in slaap was gevallen op den dessel van de remorque zette zijn fiets toch tegen de wagen zekers die ging vertrekken. Juist op het moment dat zij zijn fiets daar tegen wilde zetten zette de wagen zich in gang. Hij schrok zich een aap en zette het bijna op een lopen met zijn fiets in zijn hand. Als hij nu niet klaar wakker is wanneer dan wel ?? Nadat het lachen was beeindigd , de van de bende die zih met dit voorval kostelijk amuseerde, werden de regenfrakskes opgeborgen en gingen wij verder op pad. Na goed 47 km was de volgwagen terug bij ons, nog niets gevonden om bij te tanken maar zij wilden ons eerst bevooraden. We lieten ons de pannekoeken en de frikadellen smaken en diegene die smorgens op den dessel lag te slapen, diegene die zijne fiets tegen de wagen wilde zetten die gelijktijdig vertrok, dezelfde besloot om tussen de bomen een grote behoefte achter , om de bome te mesten zekers. Stiekem nam ik mijn fototoestel en legde dit evenement vast op de gevoelige plaat tot grote hilariteit van de anderen. Hij vervoegde zich terug bij ons en na een tijdje zocht hij zijn bril. Deze was zekers uit zijn zakken gevallen wanneer hij zijn trui ouit heeft gedaan om zijn broek te kunnen afdoen. Hij terug naar de plaats waar hij zijn behoefte had achter gelaten, was makkelijk te vinden wegens de lichte damp die tussen de boemen te bespeuren was. Hij kreeg wel de boodschap mee dat hij zijn bril misschien wel moest gaan zoek onder den hoop die hij daar achter gelaten had. Eenmaal alles terug had gevonden, de anderen genoeg gegeten en gedronken hadden terug op weg. Het weer was er niet beter op geworden , de wind was ondertussen verder aangewakkerd en af en toe een lichte regendruppel, heel heel weinig maar je kon voelen dat er water in de lucht hing. De bus eindelijk terug op weg. Het parcours werd er ook niet gemakkelijker op. Steeds op en af met af en toe een fikse nijdige helling van om en bij de 12% er bij als toetje. Neem daarbij de fikse tegenwind en stillaan maar zekers begon de vermoiedheid bij sommigen parten te spelen. Na goed 91km bij het afslaan op een klein baantje naast een soort boerderijtje lag er een steen midden op de weg. De voorrijders hadden wel teken gedaan maar de Fred had blijkbaar oog voor iets anders en reed vlak op de steen , gevolg lekke band en buitenband stuk. Een eerste reactie van de Fred was een gevloek en een gemiljaar maar niets aan te doen herstellen is de boodschap hetgeen dus ook gebeurde. Terug op pad en na een fikse beklimmig van om en bij de 5 km stond onze volgwagen wederom langs de kant op een plaats waar blijkbaar veel hout wordt gekapt. Een open ruimte tussen de bomen, iedeaal voor ons om te piknikken Het weer was ondertussen fel vebeterd, de regenfrakskes zouden niet nodig zijn , mooie zonneschijn en een temperatuur van een graad of 28. Onze volgwagen zpo ons even verder terug verlaten om een tankstation trachten te vinden hetgéén hier blijkbaar niet zo ivident is. Wij waren nog maar pas terug op pad of diezelfde die deze morgen lag te slapen op den dessel , dezelfde van zijn fiets tegen de wagen en dezelfde die zijn bril was verloren bij het achterlaten van zijn grote boodschap had nu zijn drinkebus vergeten op de plaats waar wij een bevoorading hadden gehad. mam man man man toch , hoeveel pech kunde op enen dag hebben?? of is dit géén pech maar ligt het aan iets anders ?? Wie weet. Goed, reserve bdrinkebussen hebben we genoeg dat is géén porobleem en de moeite niet om terug te keren. Verder op pad was de boodschap. Na goed 10 tal km verder gereden te hebben dee de Koen Sels plots een zeer verdachte beweging. wat is gebleken, een dazerijk was in zijn trui terecht gekomen en wilde hem steken. Effen stoopen, ik niemand ooit zo vlug zijn trui zien uitdoen. Dat beest verd verwijderd en wij terug op pad. voor de laatste 38 km. De afpraak werd gemaakt dat het eerste en beste café zou bezocht worden voor een frisse consumatie. Wij zijn er géén tegen gekomen en besloten daan op 13 km van de eindmeet zelf een kleine stop te houden met de volgwagen. De drinkebussen werden een laatste maal gevuld.Iedereen dacht dat het klimwerk gedaan was, op goed 8 km van het einde werd iedereen verast door een venijnig ding. begonnen aan 7 % oplopende tot een goed 13% en uitlopend tot 4 % over een afstand van goed 2,8km. Ge zou voor minder in uw broek doen. Eenmaal boven was het nog 5 km afdalen om met een laatste 2 km door de stad Louviers te navigeren om alzo onze Chateaux ( Het hotel is een echt voud kasteel) te bereiken. 3Een ritje van 141,342 Km met een gemiddelde van 22,43 km per uur . 1058 hpoogtemeters stondden op de teller en 6658 calorien werden er door mij verbuikt. Nu gaan opmaken, wassen en aan tafel schuiven. Alleman is nog steeds gezond en wel. Diegenen die aan het raden zijn. Diegene die vandaag zoveel pech heeft gehad is niet de Guy en ikke ben het ook niet dus rararararararararararararaaaaaaaaaaaaa Met Andre , onze beleider is hetaan de beter hand, nog wat stijf en stram van zijn val gisteren in de badkamer, maar het ziet er goed uit; tot morgen
11 Juli 2010 Hem ( Roubaix ) Frankrijk - Abbeville 137 km
Alle afspraken die gisteren avond gemaakt werden in verband met ontbijt, tijdig opstaan , valleizen pakken enz.... werden perfekt nageleefd. Omstreeks 6.45 u waren de eersten al beneden om hun gepakte koffers aan te bieden. Vroeg gaan slapen was niet moeilijk geweest, om 22 uur werd de kas opgemaakt en afgerekend en was er niets meer te krijgen. Closed , finito. Iets ergens anders gaan zoeken zat er niet in. Ik had en heb géén goesting om nog eens een 10 tal km te wandelen om nog iets te drinken. Neen, een goede nachtrust is veel meer waard Alles werd netjes ingeladen en om 7:30 u schoven wij aan voor het ontbijt. Alles was vooradig om de maagen goed te vullen naar ieders smaak. Om 8:30uu werd het peleton in gang gefloten. Na goed 800 m een eerste verassing. Pavee de Hem, beter bekend van Paris - Roubaix ( de laatste kasseistrook ) werd on gepersenteerd. Goe d3 km dobberen over de kasseien was de boodschap al viel dit goed in de smaak van alle deelnemers. Goed of niet goed, wij moeten er over . Dooreen gerammeld door de kasseien werd een andere strook aangeboden. Dat wij die extra ritten in de ardennen hebben ingalst kwam nu zeer goed van pas. Het parcours diende zich aan mety constante hellingen, km aan een stuk van steeds klimmen van 2 a 3 %. temperatuur in de morgen zo rond de 21 graden en een forse tegenwind van windkracht 3. wat dat dit betekend kan ik niet uitleggen maar wat die 3 betekend als je hem vlak op je gezicht krijgt hen ik nu wel ondervonden. Neem daarbij een serieus tempo van 25 a 26 km per uur dan weet je wel dat ik ondertussen op mijn tandvlees aan het rijden was. Van de kop af was de boodschap en anderen namen het na 15 km over. Ik hab gehoord dat ze een afspraak hadden gemaakt om om de 10 km over te nemen , dus dat betekend dat we elks 3x aan kop zouden moetenj komen. Wat was ik blij dat we na 49 km onze eerste stop hielden om ons te bevooraden, een gemiddelde op dit parcours van om en bij de 24,5 per uur was voor mij tyoch iets teveel, dat had ik de anderen dan ook verteld.. Frikadellen van Marina werden bovengehaald met krieken confituur. Deze vonden gretig hun afzet. Ik hield me vandaag bij een bananendieet. Na goed 3/4 uur terug de weg op. Wijselijk zette ik mij achteraan in het peleton daar de wind nog steeds in het nadeel blies. De hellingen werden steeds langer , de temperatuur was ondertussen opgelopen tot goed 30 graden en je zag hetr aan het tempo. Ook de anderen hadden blijkbaar een beetje last van de tegenwind of hadden zij een beetje compassie met de minderen. Ik denk het laatste zodat het tempo een beetje gedrukt werd. Het was achteraan prettig mee pedaleren tegen een snelheid van om en bij de 23 a 24 per uur. De hellingen van om en bij de 3 a 4 % werden genomen tegen goed 21 per uur. Wanneer wij deze hellingen afdaalden en bij trapten haalden wij amper 26 km per uur hetgeen aangeeft hoe hard de wind wel in het naddel blies. Na goed 95 km onze tweede stop. Onze begeleiders Andre en Marina kweten zich uitstekend van hun taak. Alles stond netjes opgesteld. frikadallen met kriekenconfituur, Bananan, Chips om het zougehalte terug op peil te brengen, gecionfijt fruit, pannekoeken met siroop, versd appelsienen en verder noem het zelf maar op, alles was voorhanden. Frisse cola en water a vollonté, een laken uitgespreid over het grasveld zodat wij even kondeen gaan liggen, alles was vooradig. bedankt André en Marina. Na een rustpauze waar wij hebben van genoten terug de baan op met de afspraak dat wij de laatste 49 km in twee zouden doen. Zo geschied ook en na goed 115 km werd er een teraas opgezocht. belgisch bier in alle soorten behalve Cola light. Dat even een tegenvaller voor mij zodat ik een Eau gazeuze heb gevraagd met in het vooruitzicht dat de in de laatset 15 km nog een zeer lange helling diende genomen te worden. Iedereen zeer voldaan terug op pad voor het laatste gedeelte. Pas weg was het even schrikken .Een helling van gemiddeld 7% dook voor onze neus op. Achteraf is gebleken dat deze 5 km lang was. begonnen aan 9 % gedurende een 450 tal meters, dan 2,5 k aan 6 % en verder uiotlopend tot 2 %. De Guy had zich blijkbaar laten verassen en wilde schakelen maar helaas, zijn ketting eraf zodat hij even voet aan grond moest zetten om dit euvel te verhelpen. Wijselijk ben ik verder gereden op eigen tempo zodat ik haast gelijk boven was met de anderen. Deze schrokken zich een bult dat ik er al was maar ja, eau de gazeuze kan wonderen doen. Dan verder op naar de lange beklimmin gedurende de laatse 9 km. Plotseling reeed er een mottard naast ons die iets mompelde en het antwoord op mijn vraag wat die had gezegd " Weet ik niet, Ik spreek géén frans." Dienen mottard bleek niet minder dan den Jhonny te zijn. de man achter de firma Liss die mede dit evement ondersteund door sponsering en het idee had gekregen om ons te verassen en ons op te zoeken met zijne moto. Gezellig om zo iets te mogen meemaken. De laatste helling aan gemiddeld 5 % bleek mee te vallen. de wind was iets gedraaid zodat wij deze niet meer tegen hadden. Aan een zeer gezapig tempo werden de laatste km afgehaspeld zodat wij voorspoedig ons hotel in Abbeville bereikten. Een Mercury hotel, vlak in het centrum van Abbeville,naar het schijnt ook het duurste uit de reeks boekingen. Alleszins een zeer mooie acoomodatie met alle faciliteiten maar den drank in Frankrijk is overal even duur en het zal er niet op beteren. Wij hebben alleszins drank genoeg bij (??????). Steak met frieten is vandaag de menu. Juist voor het eten gaan kwam ik beneden en Marina was onze begeleider Andre aan het verzorgen. Hij is blijkbaar uitgegleden in de doorloopdouche en heeft een opgezwollen en stijve elleboog. Hopelijk kan hij morgen terug het stuur ter hand nemen en moeten wij niet verder met hem naar een dokter of iets dergelijks. Even afwachten tot morgen. Morgen terug een rit op het programma van een 145 tal km. Van Abbeville naar Louviers. Parcours is mij onbekend en zoals ik heb al kunnen ontdekken zou de temperatuur goed zijn 15 tot 28 graden. Wind zou toenenem naar windkracht 4 en we zouden hem weer in het naddel hebben. Afwachten zou ik zeggen , we zien wel. Aan an diegenen die reeds hebben gereageerd op dit blok. Van harte bedankt voor de steun. Reageer gerust ik breng de boodschappen wel over. Voor de geinterseerden De rit van vandaag was 137,5 km een gemiddelde van 23,41 km/uur maximun snelheid tijdens een mooie rechte afdaling 58;65 km per uur 5/52 u gereden en 6448 calorien verbruikt.
Allemaal nog een goeden dag van ons allen, buiten Andre, dat gaan we even afwachten, is allemaal in zeer goede gezondheid.
D day en vertrek D day is eindelijk aangebroken. Waar ik al 7 jaar over aan het praten was is nu eindelijk werkelijkheid. Dus dromen zijn géén bedrog al zag het er verleden jaar met mijn ongeval wel anders uit. Dan zij de steun van mijn vrienden ben ik er toch boven op gereaakt en hopleijk tijdig klaar gestoomd om deze tocht te volbrengen. Samen met mijn vrouw om 6.30 uur op weg naar Berlaar, café " De Kroon waar wij allereerst nog spek met eieren tussen onze kiezen zouden steken. Nog even een kleine omweg naar Paul keynen voor de laatste helpende hand om de frisse drank in te laden en dan naar het lokaal. Er waren nog blijkbaaar vroege vogels daar zij al aan het smullen waren, waaronder de burgervaders van de gemeente Berlaar Dhr walter Horemans en dhr Vercammen Eddy van St Katelijne Waver. Dat zijn mannen van hun woord, zij hadden beloofd om acte de presence te geven en dat deden ze dus ook. Spoedig waren de anderen ook op het appel verschenen en reken daar onze vrienden , sympathisanten en famillieleden bij dat kun je wel denken dat het er een gezellige drukte van jewelste was. De klok tikt onverbiddelijk verder en het tijdstip van afscheid nemen was aangebroken. De vrouwen werden nog een allerlaatste keer dik in de armen genomen en de emoties staken de kop op. Menig traantje is te voorschijn gekomen. Dat is normaal maar de tijd tikt nog steeds verder. Allen werden bijeen geroepen voor een allerlaatste groepsfoto 'n de Burgervader van Berlaar , Walter Horemans gaf ons allen een halsdoek waarop het embleem van de gemeente gedrukt was dat dienst moet doen om ons te behoeden voor een zonneslag. Na nog wat bemoedigende woorden van de beide brugervaders en de achterblijvers floot ik het peleton in gang. Toch een kleine 20 man op pad. Wat mij enigzins veraste was dat wij op de weg vanaf Berlaar tot in Duffel regelmatig bekenden langs het parcours zag staan die ons langs de kant bemoedigende woorden toeriepen. In de buurt van de Mijlstraat stond de ganse famillie van Koen Sels on op te wachten. En één straat eerder stonden familieleden van Paul Keynen ons op te wachten: Florent en Lucienne,die ook in de mijlstraat wonen,kwamen hem uitwuiven. Na goed 25 km deed dit een eerste incident voor. Een gekletter en gerammel. De schelp van de Guy wilde blijkbaar ergens onderweg achterblijven en was van zijn fiets gedonderd. Guy moets even op zijn stappen terug keren om zijn schelp toch mee te kunnen nemen. waar hij ze gestoken heeft weet ik niet, alleszins niet op zijn fiets, zijn helm of achterzak, waar dan wel ? Na goed 39 km een tweede incicent, wegenwerken al is dat in Belgie wel normaal. Dat ze dan de omleiding nog slecht aangeven was een beetje van het goede teveel. Zo belanden wij in een straatje dat ook nog bleek dood te lopen. Noodgedwongen moesten wij op onze stappen terug keren en trachten het goede spoor terug te vinden. Al bij al viel alles nogal mee en hadden wij het juiste spoor al snel terug gevonden. Na goed 45 km kreeg ik plots telefoon. Wie of wat had ik het raden naar doch ik nam het telefoontoestel ter hand en na enig gesakker, zeer slechte verbinding, bleek dit een reporter van een krant te zijn die zich van dag had vergist en dacht dat wij pas morgen zouden vertrekken en men wat nadere inlichtingen wou over onze tocht. Met horten en stoten, ik op de fiets aan het pedaleren en de zeer slechte verbinding maakte dat ik mij niet meer op de weg kon concentreren met als gevolg dat ik niet tijdig in de gaten had dat de groep rechts afsloeg. Daar ik slechts één hand aan het stuur had en de andere aan het gsmen was kon ik niet voldoende tijdig remmen. St Jacob heeft me hier bijgestaan, met heel wat acrobatische bewxegingen kon ik me recht houden en mijn voorgangers alsnog ontwijken. Bedankt St Jacob, de schelp heeft toch blijkbaar geholpen om mij van een valpartij te vrijwaren. ik heb mij nu voorgenomen géén GSM meer op te nemen als ik aan het fietsen ben. Ik zal ze wel terug bellen als wij een rustpauze hebben ingelast. Na goed 58 km bereikten wij onze eerste stopplaats Wieze. Hier werden de sandwisches bovengehaald met als toetje een banaan. Eenmaal dit achter de kiezen kozen wij terug het hazepad en met een zeer gestatig tempo wij op weg naar de zwalmstreek. Een zeer mooie streek , lichtjes op en af met prachtige vergezichten, neem daarbij een temp van 29 a 30 graden met een klein beetje frissen tegenwind , het was zalig fietsen. De km vlogen voor bij en wij hadden 105 km zonder dat wij het wisten en wij aan onze tweede stop toe waren. De pannekoeken werden bovengehaald die gretig hun weg vonden naar de hongerige bekken. Een ganse famillie met enkele kinderen hadden zich ondertussen op het terras vervoegd en de blikken van de kinderen naar onze pannekoeken werd Marina te machtig en ze heeft deze kinderen met een lekkere pannekoek bedacht. Het euvel van de Wim zijn fiets , die kraakte als een oldtimer was intussen ook opgelost door de Marc. Een losse manuwrel bleek de oorzaak te zijn van een tergend geluid waar je op den duur hoofdpijn zou van krijgen. Alles opgelost, drinkebussen gevuld en wij terug op weg voor de laatste 45 km. Paul en ikzelf gaven terug het commando aan om het tempo iets te laten zakken, het ging sbel genoeg en hadden tijd zat om tijdig binnen te zijn. Zo bereikte wij aan een gezapig tempo Peque na goed 135 km. Daar zochten we voor de derde maal een café op om de dorsyigen te laven en even uit de hitte te verdwijnen. Het was zaling om even in een gekoelde ruimte te kunnen vertoeven. Eenmaal dit achter de rug niog even de drinkebussen vullen voor de laatste 15 km. Zeer voorspoedig , om 16:09 uur en zonder ongevallen bereikten wij Hem ( tegen Roubaix ) waar wij een hotel hadden geboekt. weer een opdoffer van formaat.Géén bier te krijgen voor het avondeten, dus géén frisse pint voor 19uur. Dan maar eerst allemaal een frisse cola, nen 33 cl achterover kappen, frisse douche nemen, en gaan avondmalen. Een groenteschoteltje, een kippebil met taiatelli kaar en een soort vinigrette, platte kaas met appelmoes en een tas koffie. Naar het schijnt is dit een menu sportive. Goed de dag is bijna voorbij, nu krijgen we wel een frisse pint dus dat gaan dan doen. Ik sluit deze dag af met de groeten aan iedereen. allemaal zijn ze gezond en wel en wij maken ons op voor de tweede dag. Wij hadden vandaag 151 km met een gemiddelde van 25,3 km per uur en ik heb voor mijn dietiste 7960 calorien verbruikt Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa, en tot de volgende
Hallo, Deze tocht werd speciaal ingelast om nog wat klimkm op te doen als voorbereiding van de grote tocht naar Compostella. Deze rit heb ik al een paar jaar op het programma staan, de streek is er uiterst mooi, zeer rustige wegen voor de fietsers maar verdorie , het is niet van de poes. Het is echter wel zo, ik vertoef er heel graag maar de afstand van de heimat is zo groot. Een dikke 160 km over Brussel en een dikke 180 km scheiden Lier van La Roche ons vertrekpunt. Niet tegenstaande dit alles besloot ik toch om deze rit nog eens te fietsen. Er komt heel wat klimwerk aan te pas met zeer nijdige hellingen en als toetje de muur van Maboge. Dit laatste gaf dat er enkelen zeer benieuwd waren naar deze reus waar ik alheel wat over verteld. Anderen hadden deze al gezien en overwonnen, anderen wilden het nog eens proberen om deze reus te vellen waaronder ik zelf. Ben er al een stuk of 10 keer geweest en slechts éénmaal heb ik hem kunnen bedwingen zonder éénmaal een voet aan de grond te hoeven zetten. Swoit, met deze gevens kunnen we verder. Omstreeks 5.30 uur was ik reeds in Berlaar om eventueel te helpen de fietsen in te laden. Het was vandaag jaarmarkt in Berlaar en zodoende was de parking op de markt niet beschikbaar. Dan maar de verborgen (privé) parking op zoeken die ik altijd gebruik wanneer er géén plaats is op de markt zelf. Was dat even misrekend. Ik lag al direckt in de clinch met één of andere pipo die mij wilde tegenhouden om deze parking op te rijden. Heb hem even duidelijk gemaakt dat ik met zijn taaltje en mannier van doen het verre van eens was en dat hij zodoende mijn klo.... kon kussen en ik daar wel een hele dag zou parkeren , uiteindelijk zei hij tegen mij dat ik voor 5 daar mocht blijven staan met als antwoord van mijnen wegen dat hij ze zelf mocht betalen.. Ik parkeerde mij, nam mijn fiets en bagage en liet hem voor wat hij was en begaf mij naar ons lokaal een 50 tal m verder. Daar waren de anderen reeds druk bezig om de fietsen in te laden. Dienen pipo van daarjuist kwam daar met zijn fiets voorbij en toen kwam ik van de anderen te weten dat het wel degelijk de eigenaar was van die privéparking en dat deze de politie durft bellen om mijn voeruig te laten wegslepen. Voor alle veiligheid heb ik mijn voertuig dan maar gaan parkeren bij Paul Keynen om alle heibel die er misschien kon van komen te vermijden. De klok wees ondertussen reeds 6.15 uur en zo begaven we met de Vito en de wagen van Jos op weg naar La roche. Ik dacht dat ze de weg wisten maar toen de Jos vroeg welke afslag wij moesten nemen werd de landkaart bovengehaald. We waren te ver gereden en via enkele kleine wegen zochten wij onze weg terug tot we terug op het goede spoor terecht kwamen. 2 u later en 12 km omgereden arriveerden we in La Roche op de afgesproken parking waar normaal de Ludo en den Erick ons zouden vervoegen. Géén van hun tweeen te zien en na een telefoontje bleek dat den Erick zich overslapen had en dat zij nu bezig waren met een ritje in de eigen contreien. Rond 8.35 uur gingen we de weg op met in ons spoor de Charel Put aan het stuur van de Vito als begeleider.Na goed 3 km bereikten we Place De Bronze de centrum van La Roche waar we Rechts afloegen en direckt Links aanhielden waar de eerste helling van 7 a 8 % ons lag op te wachten Na goed 2.3 km was de eerste helling een feit en kwamen we op een plateau terecht waar we even zouden vertoeven , lichtjes op en af zodat de opgespannen spieren van de eerste klim konden ontspannen. Via Hyves - Laveau - Cens - Tres Fontaines - Wyonpont - Bergueme - Outtheuville - Lavacherie St Onde bereikten we de weg naar ST hubert. Ik had ondertussen de kopossitie terug kunnen innemen om de anderen op het goede spoor te zetten. Het is nu eenmaal ik moet dit alles kunnen doen in mijn eigen tempo. Bergaf géén enkel probleem , maar berop dat is een ander paar mouwen. Ik kan en mag niet rechtstaan op de pedalen voor mijn rug, schouder en knieen. De letsels van het ongeval zijn voor wat ze zijn en zullen nooit meer verdwijnen. Ik zal er moeten mee leren leven. Na goed 25 km wachte de 2de helling ons op. Tijdens de venijnige maar korte klim naar St hubert riep ik den Dirk tot bij mij met de boodschap dat bij de volgende Y splitsing er een grote paarse eik zou staan en ze daar links moesten aanhouden en dan rechtdoor tot op de grote baan waar ik ze terug zou zien. Ik deed dat omdat ik wist dat er gedurende een 7 tal km gemiddeld tussen de 5 en de 7 % moets geklommen worden zodat we boven kwamen op 549 m en we waren gestart op 305 m. Samen met de Jos heb ik dat overbrugd en kwamen we boven op de col de Parradeux. Hier was mijn boodschap, jongens pas op in volle afdaling moeten we rechts af richting Jenneville. Van daar via Moircy richting Reamgne. Ik had er een paar verwittigd, pas op achter de kerk links af en zie dat je geschakeld hebt. We waren immers afgedaald naar een hoogte van 398 m en op amper 1,5 km gingen we terug naar 499 m. Stukjes van 12 en 16 % was hetgeen op de menu stond en we hadden een kleine 39 km onder de wielen zien voorbij schuiven. Via Tillet naar Laval. We waren terug afgedaald naar een 140 m tal meters en in Laval wachte ons een helling van een kleine 5% gedurende een 3 tal km. Eens dit achter de rug met lichtjes op en af bereikten we na 51km de Camping waar we even rust hielden. Enkelen namen een frisse pint, anderen een halve l Cocacola en nog anderen een leffe. Daar het maandag mijn verjaardag is heb ik mijn vrienden deze twee consumaties geoffreerd. Lag mijn parcours vanaf de Camping rechtdoor, langs de grote baan, heb ik dat even aangepast zodat deze eruit was maar dit was ook voor mij een verassing vann formaat. Direckt links af, 14% omhoog , 300 m lang en dan rechts af waar we gedurende een een 3 tal km 5 % te verwerken kregen tot in Roumont. Hier aan het kerkje was het even zoeken maar met de nodige aandacht en de gps in de gaten houden waren we al vlug terug op het goede spoor richting Wigny. Daar tussen de grote boerderijen door richting Berthogne. Een smerig stukske bergop tot helemaal boven aan het rondpunt waar den Dirk ons stond op te wachten met een fris colaatje dat hij daar even was gaan aankopen. Een mooie lange afdaling deed diegenen die het klimwerk niet zomaar verder zagen zitten wat opbeuren. Ook het gegeven dat de afstand vandaag wel een 110 tal km zou bedragen in plaats van de geplande 95 deed deze renners een grijns op hun gelaat te voorschijn halen.Verder langs Herlingval en Ortho richting Nisramont waar we even voorbij het centrum een stuwmeer konden aanschouwen. Verder langs een mooie afdaling was het plots even stil wanneer we lnksaf moesten. Een venijning stukje van een 15% lag daar op ons te wachten. Hier kreeg ikzelf een tik van de hamer. Te weinig of beter gezegd nog niet gegeten vandaag en dat brak me zuur op. De Charel even laten stoppen en heb dan maar mijn drie bananen naar binnen gewerkt. Daar dit voor enig tijdverlies zorgde waren de anderen ongerust over mijn wegblijven en kwam den Dirk mij terug opzoeken. Na enig klauterwerk was ook dit weer van de baan en was de groep terug volledig. Via Filly de grote weg op richting Nandrin. Hier in dit dorpje waren er anderen die ten einde krachten waren en een plaatselijk winkeltje kreeg bezoek van de halve bende die zich daar bevoorraden met drank en wat zoetigheid. eens dit naar binnengewerkt werd de weg verder gezet. Altijd op en af , echt slopend , Richtin Berisemil was de boodschap. Anderen waren reeds de mening toegedaan zij links af moesten richting La Roche maar dat was buiten mij gerekend. Rechtdoor was de boodschap en met enige tegenzin kwamen de anderen op hun stappen terug. Eenmaal Berisimil door en het klauterwerk was achter de rug een een mooie afdaling lag ons op te wachten. Diegenen die hier nog niet waren geweest kregen de verassing van hun leven te verwerken. Maboge kwam er aan. Aan het kerkje Links af , de camping door en aan het einde rechts af, bruggtje over en links af de muur van Maboge op. Een verschrikking van jewelste. 500 m aan 28% aub. Dan een 20tal m plat , kun je juist 2 keer ademenen en dan terug een stukje van een 600 m aan 12% met twee stukjes van een 50 tal m aan 21%, dit achter de rug een 1,5 km aan 5% en dan de verlossing , de afdaling naar La Roche. Die bereikten wij na goed 107 km. Dan nog even LaRoche door en de baan op waar onze wagen geparkeerd stond. De laatste 3 km waren voor sommigen een echte zegen daar zij het einde in zicht hadden. 111 km op de teller en vele vermoeide gezichten was de eindbalans. Goed dat ik mij voorzien had op een yeerikan met water zodat wij ons een beetje konden opfrissen vooralleer de terugreis konden aanvatten. Het was ondertussen reeds 15 uur en hadden nog een reis van 2 uur af te werken. Na een 15 tal km werden de wagens geparkeerd aan een bownlingtent waar er enkele frisse pinten achterover gegoten werden en dan de terugreis naar Berlaar. De verkeersproblemen bleven achterwege in Brussel en na omstreeks 17.20 h bereikten wij veilig en wel de thuishaven. Nog even ons lokaal op gezocht waar een mooie maar zeer vermoeiede dag werd afgesloten. Een zeer goede traing voor diegenen die vertrekken naar Compostella maar voor de anderen was het iets van het goede teveel. Paul Huybrechts
Wat gaat alles toch snel, zeer snel zeker wanneer je je rot amuseerd. Het is alweer tijd om huiswaarts te keren en tijd ommet een laatste pittige rit dit prachtig weekend af te sluiten. Het is wederom géén gemakkelijke rit , doch het allerzwaarste hebben we achter de rug en deze laatste 150km mag géén onoverkomelijke hindernis zijn om de thuishaven te bereiken waar de famillies en onze vrienden ons heelhuis terug verwachten. De weersomstandigheden zijn weer veel belovend, het ziet er schitterend uit. Allemaal verschenen ze op het afgesproken uur op het appel, volledig uitgedost in rennerplunje, valliezen gepakt en ingeladen , om op het afgesproken uur het ontbijt tot ons te nemen zodat wij op het afgesproken uur de laatste rit konden aanvatten. Op het ontbijt was wederom niets aan te merken en lieten het ons zeer goed smaken. De lunchpakketjes werden gemaakt en iedereen, zonder enige uitzondering was alles netjes op tijd klaar. Paul keynen en in zelf namen het commando en omstreeks 8:30 uur zette de groep zich in beweging. Al gauw werden wij geconfronteerd met de windrichting die vandaag ons bondgenoodschap had opgezegd. Niets aan de hand, dan maar de snelheid iets naar beneden halen om dat de opdracht was, met de ganse groep in blok proberen Berlaar , onze thuishaven te bereiken. Je mag plannen maken en alles in het werk stellen om een doel te bereiken, dat kan alleen als alleman zijn steentje bijdraagd. Wij werden geconfronteerd met eentje die het allemaal niet zo zag zitten en reeds bij de eerste beklimming de pijp aan maarten gaf en plaats nam in de volgwagen. Kwam het door de zon die hem de afgelopen twee dagen onverbiddelijk heeft geteisterd en hem heeft omgevormd tot een rode tomaat? Kwam het door het euvel aan zijn trapper dat wij niet definitief konden opgelost krijgen? Kwam het door zijn helm die deze morgen spoorloos verdwenen was of kwam het door het feit dat hij onvoldoende voorbereid was en daarom over te weinig conditie en wilskracht beschikte om dit redelijk zware Pinsterweekend te kunnen verwerken? ik weet het niet en ik heb ook niet recht om mij hierover uit te spreken. Dat moet ieder voor zich maar uitzoeken, maar men moet wel goed weten en beseffen dat dit Pinksterweekend de opzet heeft om hoofdzakelijk te fietsen, drie dagen lang en met de nodige km waar men zich een jaar lang kan op voor bereiden. Koppel daar gerust het gezellig samenzijn 's avonds na de rit maar aan en dan krijg je alvast een mix waarvan je echt kan genieten waar wij ieder jaar naar uitkijken of je krijgt een mix die je al de sterren van de hemel kan laten zien en je dit weekend kan laten vervloeken tot het diepste van de hel. ( heb ik zelf in het verleden aan den lijve ondervonden) Nogmaals, wie ben ik om te oordelen over anderen , dat recht heb ik niet en daarom onthou ik mij van enig commentaar. Ik weet enkel dat ik mijn eigen zelfve ondertussen heb leren kennen en heb ondervonden hoever ik kan en mag gaan om deze mix tot mij te nemen zodat ik nu al uitkijk naar de editie 2011 al ben ik nu nog onderweg om het laatste gedeelte van 2010 af te werken. Genoeg daarover en na goed 26 km, met een mannetje minder, reden wij via Eynatten - Walhorn - Lontzen - Busch - Montzen - Hombourg naar Aubel kwamen wij in mijn geliefde streek terecht . Een streek voor mij niet onbekend daar mijn bekende omloop van de Voerstreek zich hier doorheen kronkeld. Wij deden het nu wel in tegengestelde richting ehtgeen toch een andere kijk op het parcours geeft. Na aondertussen na goed 26 km afgelost te zijn aan de kop van de groep, een paar hellingen genomen te hebben kwamen wij zoals gezegd voor mij in bekend gebied. Via Himerich kwamen wij de bekende abdij Val Dieu. Daar wachte ons een route barré , wegenwerken deden ons genoodzaakt een wegomlegging te volgen met enkele pittige beklimmingen over redelijk slechte weg die deze beklimming iets onaamgenaam maakte. Mortroux - Dalhem en Richelle wachten ons op. Een zeer mooie afdaling met heuse haarspeldbochten doorheen een prachrige natuur. Wat wil je nog meer. Spijtiig dat een afdaling veel sneller achter de rug is dan een beklimming, maar ja dat zijn nu eenmaal de natuurlijke wetten waar je niets hebt tegen in te brengen. De Maas over en via Hermalle Sous Argentaux het Albert Kanaal over richting Oppeye. Daar wachte de laatste lange , niet zo lange beklimming. Je moet nu éénmaal de Maasvallei uit, hoe je het ook draait of keert, je moet eruit. Na goed 1,5 km was ook dit achter de rug en kregen mijn gedachten om in groep Berlaar binnen te rijden meer en meer gestalte. Herméé door , rechts af en links af de A601 onderdoor was de boodschap. Onder deze brug achte onze volgers, Jefke en Carinne het wijselijk om even halt te houden om iedereen wat te laten drinken en de drinkebussen bij te vullen. Dit was zeer welgekomen en iedereen maakte daar dankbaar gebruik van. De km teller stond op ongeveer een 49 tal km en het ergste was nu wel achter de rug en konden wij, zij het zeer langzaam maar zeker, de afdaling naar de provincie Antwerpen aanvatten. Via Liers - Juperelle - Xhnedremaal - Villers L'Eveque - Herstappe - Lauw - Vechmaal bereikten wij Heks en Broekhoven, ook de streek waar terug onze moedertaal gesproken werd. na goed 75 km stond onze wagen wederom aan de kant om de dorstigen wat te laven, diegenen die zo nodig moesten een kleine sanitaire stop te houden. Onze passagier in de volgwagen besloot hier om terug zijn stalen ros te bestijgen en de laatste 80 km verder mee af te haspelen. Met twee nieuwe koptrekkers en terug een volledige groep fietsen wij richting Hoepertingen over zacht glooiende wegen die op en af gingen. Met de wind in het naddel werd de snelheid toch iets naar beneden gehaald om de groep voltallig te houden. Van Hoepertingen naar Tereiken - Sint Joris - Kozen - naar Wijer . de teller stond ondertussen op 102 km. Hoog tijd om te stoppen en de hongerigen te spijzen. De volgwagen kreeg de opdracht om zo snel mogelijk een plaatske te zoeken waar wij rustig iets tussen de tanden konden steken. Een mooi afgescheiden weggentje werd gevonden waar wij ons instaleerden. Bleek dit een weggetje te zijn om de boeren toe te laten hun veld te kunnen betreden. Géén nood, Limburgers zijn rustige mensen. Hij gunde ons alle tijd om de weg eventjes vrij te maken zodat hij zijn weg kon vervolgen. Tijdens deze stop werd de afspraak gemaakt om in Wolfsdonk, een 20 tal km verder een terrasje op te zoeken om iets fris naar binnen te werken. Twee nieuwe koptrekkers, de wind op kop en af en toe uit de zij waren de gegevens voor de volgende 20 km. Via Rummen - Geetbets - Kortenaken - Waanrode , over licht glooiende en zelfs meer dalende wegen , belanden wij in Molenbeek Wersbeek. Daar werd ik opgeschrikt door eentje die blijkbaar deze streek goed kende en schakelen riep. Al maar goed want rechts af en daar lag nog een nijdig klimmetje waar menig onder ons nier meer op gerekend had. Dit wegeltje naar ne fruitboer vergeet ik ook niet meer. Niet dat het niet onoverkomelijk is, maar ik had er mij totaal niet aan verwacht hier zo iets nijdigd tegen te komen. Blijkbaar was ik niet alleen die verrat was af te gaan op de ratelende en krakende geluiden van versnellingsapparaten die plotseling in werking werden gezet gepaard gaande met hier en daar zelfs een licht gevloek die de wereld werd ingestuurd. Eenmaal dit achter de rug kwamen we cia Bekkevoort - Scherpenheuvel - Testelt richting Wolfsdonk. Daar gingen we even van het parcours om het duivenlokaal op te zoeken waar het terras op ons wachte en een paar onder ons een lekkere frisse pint achterover sloegen. Het thuisfront werd op de hoogte gebracht dat we reeds 128 km op de teller hadden staan en de laatste 265km dadelijk zouden aangevat worden zodat wij rond de klok van 17 uur zouden arriveren. De Ludo en den Dirk namen verder het laatste gedeelte voor hun rekening wat het kopwerk betrof. Alles verliep probleemloos al werd het wat stiller in de groep. Volgens mij werd het stilaan duidelijk dat er bijna een einde was aan dit werkelijk mooie weekend. Via Gijmel - Ramsel - Begijnendijk - Houtvenne - Booischot - Heist op den Berg en Itegem kwam de thuishaven in zicht. De laatste 5 km werd de snelheid nog wat gedrukt om de groep voltallig Berlaar te laten binnerijden. De laaste 2 km kreeg de volgwagen binnen ter rijden om de wachtende famillileden en vrienden onze komst kenbaar te maken. De Ludo en den Dirk lietn zich afzakken en gaven mij en Paul Keynen op kop van de groep de thuishaven bereiken. Eenmaal de fietskes geparkeerd werden wij hartelijk onthaald en hier en daar staken emoties de kop op. Den Bart en Linda en hun dienster kweten zich uitstekend van hun taak. Vakkundig stonden zij ons op te wachten met een frissen 33 tiger. Dat deze smaakt hoef ik hier niet te vertellen. Al gauw volgde een tweede, een derde en een ........ Carinneke, onze volgster kreeg nog een kleine attentie voor het prazchtig geleverde werk en daarna, ja daarna, werden de zakken schoorvoetend uit de volgwagen gehaald en meing pntke werd nog achterover geslagen. Stilaan werd het tijd om definitief het thuisfront op te zoeken. 2én voor één verdwenen de deelnmers richting thuis. De Marc als eerste maar heeft wel enig valliesje aan de huisdeur afgeleverd. Al bij al een werkelijk geslaagd Pinksterweekend. Zij het wel vermoeiend maar dat wist ik op voorhand. Dit weekend was ingelast als voorbereiding op de grote trip naar Compostella. Mijn welgemeende excuses aan diegenen die het te zwaar en te lang vonden. Voor mij was het een test hoever mijn lichaam zou hersteld zijn van mijn verkeersongeven een dik jaar geleden. Met af en toe een dafalganneke, wat doorzettingsvermogen, raadgevingen, bezorgdheid en heel wat vriendschap van al mijn vrienden hebik dit overleefd en moeten constateren dat ik; de grote trip waarschijnlijk tot een goed einde kan brengen. Van harte bedankt voor de morele en mentale steun die ik de voorbije drie dagen heb mogen ontvangen. Dit zijn de beste medicijnen die er zijn om de grote tocht met een redelijk gerust bgemoed tegemoet te zien. Een grote kaars die in in Lourdes en Compostella zal ontsteken is mijn bijdrage naar jullie toe. Paul Huybrechts Nog enkele gegevens van deze rit 152, 08 km was de rit lang gemiddelde snelheid van 22,3km/uur ergens maximum 51 per uur en 7138 calorieen verbruikt.
