Hallo hier zijn we dan. Volgens mijn inlichtingen heeft de mol vanacht weer ergens toegeslagen. Geen technische dingen maar als ik het zekers weet laat ik het U wel weten. Ik heb zeer sterke vermoedens over de mol, maar kan niets ondernemen vooralleer ik 100% zekers ben en dan zal het niet van de poes zijn dat krijgt hij ongetwijfeld terug. Vandaag zag ik er enkelen die duidelijk gebrek aan slaap hebben gehad. Was het de gerusstelling dat er vandaag een kleine rit op het prgramma stond van slechts 95 km doch ik had hun voorgelogen dat de 95 km zouden tellen voor 180 ( wie zal het zeggen) Swoit na het ontbijt wij op weg. Onder een wolkeloze blauwe hemel trokken wij ons opgang. ikzelf en de Paul Keyenen namen zoals elke dag de eerst 10 km voor onze rekening. Niks te klimmen of te dalen, rustig op hetzelfde niveau tot we na een doede 15 km de helling moesten verwerken. Wat deed dit pijn. Zo kwamen er nog ssn stuk of drie tot we rond km 30 op een plateau waren beland waar we de ganse dag zouden op vertoeven. Het landschap was wederom totaal veranderd. De wijngaarden, de zonnebloemen, de twarwevelden, niets daarvan, alles was plotseling verdwenen en we vertoefden in een bos waar géén eiden aan zou komen. na goed 43 km onze eerste halt. Daar kregen we het bericht dat de weg die wij moesten volgen een beetje verderop was verdwenen en de autobaan die op of onderdoor meosten nog niet af was. Ik ,¨Paul Keyenen en de Fred op de fiets een kijkje gaan nemen. Het was inderdaad zo doch er was een andere weg aangelegd dat maakte dat wij een drietal km moetsen omrijden. Terug naar de groep die rustig zaten te eten dat alles in orde was en allemaal was gerust gesteld. Vorraleer wij konden vertrekken moest onze vast boskakker zijn behoefte doen daar de klok 11 sloeg. Ook een andere moest zeer dringend zijn grote behoefte doen en vroeg aan WC waar het paier was. Deze wees droog naar de plaats waar hij had gezeten met de vermelding dat hij het maar een beetje had gebruikt. hilariteit in gans de groep. Nadat het lachen voorbij was wij terug op weg. De wind volledig mee, een stalende zon en een wolkeloze hemel en in licht dalende lijn ( een kaarsrechte baan van 25 km) wat kan een mens nog beter verwachten. Alles verliep zeer voorspoedig zodanig zelfs dat wij besloten in Roquefort om een terras op te zoeken . Na hier even verpoosd te hebben terug de weg op. De klok wees even na 14 uur wanneer wij onze plaats van bestemming bereikten. ook hier géén frisse pint te krijgen, géén vergunning, maar zij maakte voor ons een uitzondering en in het TV zaaltje kregen wij een frisse consumatie aangeboden. Marina haalde de worstjes en de mosterd erbij. Wij lieten het ons smaken en nog moe van de dag ervoor , die heeft duidelijk wel wat sporen achtergelaten , zochten wij de kamers op. De één ging zijn fiets terug onder handen nemen, de andere brachten de camoionette terug wat in orde, ikzelf den blog bijwerken en de valiezen wat her schikken daar er morgen bagage kan terug meegegevn worden; Een kort verslag van een korte overgangsrit. 100,6 lkm met een gemiddelde van 25,4 km per uur in stralend zomerweer mety een lichte rugwind. tot morgen Paul Huybrechts
Hallo Ik ben persoonlijk terug in de ether. Gisteren veel teveel werk gehad om het tussen mijn 2 oren terug wat in orde te krijgen. ik krijg verdorie de kriebels in mijn hersencellen om elke tip in verband met de mol grondig na te chekken. Is het de mol geweest, gisteren mijn foto's binnen gehaald op de pc, verdorie de laatste 50 kan ik niet lezen. Heb geprobeerd op verschillende wijzen, niets aan te doen, weg zijn ze. Kaartje gefomateerd en bingo, alles werkt terug. Dus heeft de mol volgens mij weer toegeslagen. Ik trek mij dit alles niet meer aan (heb de mannen dat wijsgemaakt) en concentreer mij volledig op de rit die komen gaat. Het zal een zware rit worden. de langste van de hele onderneming. 153 km richting Lourdes. Deze morgen verschenen diverse twee deelnemrs met nieuwe atributen op hun fiets. Swoike Kerchofs heeft de avond voordien een helen klus gehad om de fietsen in orde te brengen. Jos Vranken zijn voor derailleur of hoe schrijfde de dat, was volledig uiteen gespat. Gelukkig is de Swoi een kerel met ondervinding en had een reserve bij. Heeft deze gemonteerd op de Jos zijne fiets en de Jos heeft bijna een hele nieuwe fiets. Hij heeft al nieuwe nieuwe pedalen , nu een andere voorversnelling dus als ge een nieuwe fiets wil, ga met me mee voor een meerdaagse tocht en dan heb je een nieuwe fiets Dat wij géén pintje meer konden krijgen na het eten was voor ons volledig nieuw. Normaal in de Campagnille hotels is er enkel bier te verkijgen of ook iets anders tijdens het serveren van de maaltijden. Gisterenavond wij hadden gedaan omstreeks 8.45 u met eten, niets meer te krijgen. Dus noodgedwongen de kamers opgezocht en vroegtijdig de bedstee ingedoken voor een aangename nachtrust voor de rit van vandaag. Dus de Jos met een halve nieuwe fiets en de Marc met een zeer goed achterwiel,(heeft trouwens gevraagd om dit te mogen kopen) verschenen wij allen gazond en wel op het appel om de dagelijkse sleur van de bage te laden. Iedreen trouwens goed op tijd. De hemel was gekleurd met enkele grijze wolkenslierten hetgeen het ergste deed vermoeden. De temepratuur was zeer aangenaam, eigenlijk ideaal fietsweer met een lichte wind die zekers niet in het nadeel blies. de eerste 12 km nam ik en Paul Keynen voor onze rekening, had ik het maar geweten. Een fikse beklimming van om en bij de 4 km aan gemiddeld 7% stond op het menu, dan een afdaling en dan terug 2.5 km aan 8%. Een zeer goed morgend ontbijt zou zo zeggen ware het niet dat ik al uitgebreid had ontbeten. Blijkbaar was ik niet alleen die deze eerste 11 km zeer goed gevoeld hebben. Het zou zo de hele 155 km blijven duren. Constant op en af. De hellingen waren in tegenstelling tot de dagen daarvoor wel een paar % steiler maar ook langer zodat het echte slopingswerk was begonnen.Om de 10 km twee verse krachten op kop. Natuurlijk dat de beteren het tempo telkens iets omhoog trokken doch wijselijk, ik had al de hele dag mijn plaatske gezocht aan het staartje van het peleton, besloot ik telekns mijn eigen ritme te zoeken zodat ik zonder mij te forceren alle hellingen kon nemen. Het kwam goed uit, zo kon ik afstand hpuden tijdens de afdalingen nen kon ik het tempo aangeven voor de Jos die het telkens moeilijk kreeg wanneer er zich twee of drie hellingen aanboden direckt na mekaar. Daar de hellingen maar ook de afdalingen veel langer waren maakt dit dat wij bij onze eerste stop, op een zeer yidylich plaatkse aan een kerje uit de XII eeuw een gemiddelde hadden van om en bij de 25,7 kmper uur. Niet mals voor zulk een ritje. Nog enkele foto"s genomen in het kerkje waar er trouwens een beeltenis staat van Jeanne Darc. Onze vaste klant die er niet omheen kan om zijn dagelijkse grote boodschap in Franrijk achter te laten ( steeds rond de klok van 11uur) had zijn werk gedaan en wij terug op weg. Hat landschap dat onder onze ogen voorbij schoof veranderde nu wel degelijk. de enorme korenvelden moeste plaats maken voor ongekende wijdse velden vol zonnenbloemen. Allemaal schtitterden zij met hun goudkleurige gloed in het zonnelicht , hun kopjes licht neerwaarts gebogen zodat het leek dat zijn ons nederig groeten waneer wij hun passeerden. Ook de prachtige gelen velden maakte stillaan plaats voor enorme wijngaarden. Dit betekende dat wij in een bekende wijnstreek waren beland Bergerac. Hier vielen er ook enkele druppels uit een dikke grijze wolk en in besloot om mijn GPS van het stuur te halen en op te bergen in mijn achterzak om deze te vrijwaren van het neervallende vocht. Het was echter niet nodig geweest daar de gevallen druppels eingelijk het vernoemen niet waard zijn. Voor de eerste maal heb ik zulke wijngaarden in ogenschouw mogen nemen hetgeen mijn verwondering alleen nog maar kon opdrijven. Wij hadden goed 112 km in de benen en onze begeleiders hadden een plekje uitgezocht waar zij een laken en een deken op het gras hadden kunnen uitspreiden. Dankbaar maakte velen onder ons daar gebruik van om de stillaan vermoeide lichamen een beetje neer te kunnen leggen om te genieten van een welverdiende rust. De Swoi en de Marc keerden echter op hun stappen terug , namen hun fiets en met een camera en een fototoestel zij een paar km terug om wat beelden te schieten. Eenmaal dit achter de hand wij terug op weg voor de laatste 48 km. Was het de eerste km zeer aangenaam fietsen met zeer lichtjes op en af dan was de pret er terug af wanneer de hellingen terug hun normale proportie inamen en zij hun slopingswerk konden verder zetten. Tijdens zulke beklimming (lange van 8%) was het de Jos die zijn eigen tempo had gezocht met in zijn spoor Paul Keyenen. Daar ik wat achterstad had van de vorige afdaling ( ik ben daar genen echten held in ) zette ik tijdens mijn beklimming een tandje bij, ging recht op de pedalen om wat snelheid te maken en zag het achterwiel van de Paul iets te laat. Daar ik uitweek naar links zag ik plots Walter Ceulemans naast mij zodat ik vollop in de remmen moest. Gevolg achterwiel omhoog en ik met fiets en al tegen de wereld. Gelukkiglijk is alles goed en wel verlopen en heb zelfs géén schrammetje maar was toch even schrikken. Niets aan de hand dus en wij verder op weg. Na goed 155 km bereikten wij onze bestemming waar wederom een grote teleurstelling ons te beurt viel. Vermoeid van deze uitputtende rit dachten wij een frisse pint te kunnen drinken, helaas, ook hier werd er niet getapt voor het avondeten. De marc had een zeer goede tip. Recht erover was een soort GB en nadat wij gewassen en gestreken waren hadden hebben wij daar een frisse pint gaan drinken. Jongens dat smaakte, kun je niet geloven hoe lekker 1664 kan zijn. de Jos en Marina deden de inkopen voor de volgende dagen en bij het verlaten heb ik mij even in de winkelkar gezet om mij te laten transporteren zodat ik mijn vermoeide benen wat kon sparen; Dan op naar het avondeten, koud buffet a volonté stond op het prgramma. We leietn het ons lekker smaken begeleid met een rosé wijntje. Na het eten zetten wij ons uit het zonneke op het grasperk waar ik verdorie ben ingedommeld. Ben pas wakker geschrokken wanneer enkele van mijn maatjes zich rond mij hadden geschaard en zij van een slapende Paul een fot namen. Na nog wat nagepalverd te hebben ging ik mijn kamer opzoeken om dezen blog bij te werken en de GPSsen in orde te maken. dat was naast Koentje Sels gerekend dieons vereerde met een bezoek dat geduurd heeft tot de klok van 2 u in de morgen. Mijnen blog niet bijgewerkt, de routes juist gemaakt en dat was het dan. Ben drieckt in slaap gevallen en geloof mij, het was zeer snel terug opstaan. De rit van vandaag was 155,5 km lang, wij haalden een gemiddelde van 24,3 km per uur en hebben 1650 hoogtememeters gemaakt met een zwakke zijwaartse wind. Voila tot morgen Paul Huybrechts
Hallo , Hier zijn we voor de zevende dag. Beste vrienden, ik, André Martens, begeleider, ben je verslaggever voor één dag. Dit op vraag van onze president de Polle die imens veel werk heeft en veel slaap tekort komt. Dit zie je echter niet onderweg waar hij heel goed meefietst. Gisteren zorgde de Polle voor de mop van de dag. Nadat de garçon de zoveelste bestelling geleverd had, vroeg hij of hij de 'note' (rekening) mocht brengen. Polle had het anders begrepen: 'Neen, we hebben geen nootjes meer nodig' antwoordde de Polle. Vlakkke wegen behoren voorgoed tot het verleden. We vertrokken vanmorgen voor een lange rechte weg van 17 km met steeds bergop en bergaf. Nadien begaven we ons over rustige landelijke wegen waar de mooie zonnebloemen troef waren. om te picnicken hadden we geluk met het vinden van een idylisch plekje met tafel en bank. Marina zorgde voor macedoine met tonijn en de laatste vleestomaten van Jan Dillen. Marina zorgde ook, op aanvraag, voor speculoos en peperkoek. Er werden bijna drie broden 'pain coupé' verorberd. Tot nu toe was alles rimpeloos verlopen. Het eerste slachtoffer met pech was Jos Vrancken. Het voorste verzet was afgebroken. Swake loste het probleem op. De tweede pechvogel was Marc Jansens. Achterwiel werd vervangen.Het volgend slachtoffer was Swake zelf. Platte band. Was dit toeval of het werk van 'de mol'. Onder de groep doet het gerucht de ronde dat er onder ons een 'mol' aan het werk is: banden staan plat, navigatiesystemen worden onklaar gevonden, .... Na de tweede stop werd een bar open gevonden: 8 'presioens grande', 2 Pelforts, 2 Orangina (o.a. voor de begeleider). Verderop kwamen we een herkenningspunt van de Camino tegen. Alsook geschilderde voeten op het wegdek. Guy Cannaerts reed lek maar kwam als eerste aan in het hotel. 's Avonds aten we friet met biefsteak (die de grill maar eventjes gezien had) en we dronken Rosé en water. Een bezoek aan de bar was voor velen een tegenslag: om 21.00u gesloten! We zullen morgen allen fris vertrekken voor een rit van 153 km. Vele groeten van ons allemaal!
Hallo iedereen, hier zijn we dan. Vandaag ben ik er gedeeltelijk terug. Gisteren na de rit ik de wanhoop nabij. mijn GPS deed ( onogal een beetje seriues uitgedrukt) zeer eigenaardig. ik had géén kaarten meer, kon er niet in om alles na te chekken en noem verder maar op. ook mijn internetverbinding werkte niet meer, Keynen zijn GPS deed het ook niet meer en ga zo maar door. Niemand kan mij op dit vlak helpen, dat weet ik maar al tegoed en de anderen ook. Ik was de wanhoop nabij en wist echt niet meer hoe ik deze problemen zou aanpakken. ik had ook nog ander werk, ook mijn fiets was vuil, smerig en dringend aan een beetje onderhoud toe na die bijna hele dag in de regen gereden te hebben. Dus problemen overhoop en ik zag echt géén licht in de duisternis. De anderen waren al gewassen en gestreken, hun fietsen waren gekuist en waren klaar om aan het avondmaal te beginnen. Ik was echt hopeloos en na heel wat gevechten geleverd te hebben tegen de elektronica, waar ik trouwens telkens ik iets probeerd het onderspit moest delven, besloot ik om de handdoek in de ring te gooien en mij ook te gaan wassen. Dit voorbij begon ik mijn fiets een poetsbeurt te geven , al was het maar zeer oppervlakkig. De anderen hadden blijkbaar in de gaten dat ik op zijn zachts gezegd zeer slecht gehumeurd was. De Kerchofs kwam spontaan helpen om mijn fiets te kuisen en sprak mij enkele bemoedigende woorden toe welke zeker hun inpackt niet hebben gemist. Ook de Mark de Wim kwamen een helpende hand uitsteken aan het oppoetsen van mijn fiets. Bedankt jongens , het was een nieuwe. Daar zij bezig waren aan mijn fiets ondernam ik nog enkele pogingen om de GPS aan de praat te krijgen, helaas ik ùoest mij telekens gewonnen geven. Het uur van avondeten was geslagen en ik besloot om niet te gaan eten en verder te zoeken naar oplossingen om de euvels weg te werken. Dat was naast Paul keyenen gerekend die mij rustig kwam opzoeken en mij heeft meegenomen naar hetv restaurant. Ik moet zeggen, het was af. Koud buffet a volonté gevolgd door desserts a volonté. Dar het eten smaakte hoefde ik niet te vragen als ik de borden zag die telekens terug gevuld werden. Hoe smakelijk ik de anderen zag eten , hoe smakelijk er alles uitzag, ik nam een klein bord en verdween even snel als ik gekomen was terug naar de kamer om verder naar oplossingen te zoeken. Hoe goed ik ook mijn best deed, ik moest mij telkens gewonnen geven. Dan maar de andere reserve GPS boven gehaald en deze klaar gemaakt om die dan alsnog te kunnen gebruiken. Het zal zekers van fustratie geweest zijn maar heeft een hele poos geduurd dat ik dat klaar heb gekregen. Ondertussen kwam mijn maatje, ( bedankt Paul) mij terug halen voor een tas koffie te komen drinken. Even terug weg van de miserie liet ik de koffie smaken en ging samen met de anderen ook een glas bier drinken. Daar vernam ik dat Marina ook aan het worstelen was met de GPS van mijn maatje ( Paul Keynen) en zij die ook niet aan de praat kreeg. Ik dronk mijn glas leeg en zocht Marina op om te trachten haar te helpen. Ook hier heb ik géén oplossing kunnen vinden hoezeer ik ook mijn best heb gedaan. Omstreeks 22:30 u begaf ik mij terug naar de anderen om nog iets te drinken, helaas de bar was gesloten en ik moets met veel dorst terug naar de miserie. Heb nog van alees geprobeerd , maar helaas. uiteindelijk heb ik geprobeerd om slapen te gaan maar alles spookte rond in mijn hoofd. uiteiendelijk kreeg ik nog een ingeveing en zocht de Marck Janssens op om zijn GPS erbij te halen en zijn gegevens van zijn geheugen kaart in mijn PC te laden. ik bespaar U de details maar omstreeks 2:45 in de morgen had ik het apparaat terug aan de gang. Een hele opluchting, geloof me vrij. Daar de Mark zijn dagelijks looppartij richting stad had gedaan had hij een mooie foto genomen van het kasteel aan de Loire. Ik wilde deze op mijn PC overzetten maar had het juiste kabeltje niet , dan de geheugenkaart eruit gehaald en in mijn pc gestoken. hellas had ik niet gezien dat het kaartje te klein was voor mijn lezer, je raad het al de kaart in de pc en krijg ze er maar terug uit. Heb me nooit zo hopeloos gevoeld en tocht, omstreeks 3:15u in de mrogen was alles oke. Het was een hele opluchting, ik was terug in de bewoonde wereld en vleide mijn lichaam neer om alsnog wat te rusten. Sorry Wim, mijn kamer genoot voor mijn onrustig gedrag die zeker en vast zijn nachtrust heeft belet. Maar anderzijds, zijn diversiteit aan darmgassen die hij laat ontsnappen is ook niet van de poes, geloof mij vrij. Omstreeks 7 uur liep de wekker af voor onze tocht van vandaag. 95 km stonden op het programma. Ik was een gelukkig man als ik de anderen kon zeggen dat alles terug in orde was behalve de gps van mijn maatje. Geen nood, hij zegde wel dat hij zijn toestel achter onder wielen van zijnen Vito wil leggen en alzo er eventjes over te rijden, maar toen heb ik hem opgemonterd zoals hij met mij de avond voordien heeft gedaan. ik hrb mijn reserve toestel op zijn fiets geplaats zodat hij ook een overzicht heeft en het parcours kan volgen. Ebfin, een zeer goed ontbijt zat op ons te wachten. Wij waren allemaal terug goed gezind als ik de woordenschat aan de tafel heb gehoord. Er moet zekers kontakt opgenomen worden met Van daele voor de nieuwe woorden die stillaan zijn onstaan. ik denk aan een boskakker bv die wij elke dag minstens 1 keer meemaken. Je kunt het al raden, het is nog altijd dezelfde van een paar dagen gelden. Veel gelach aan de tafel maar de tijd staat niet stil. AZllemaal terug present op de zeer zorgvuldig gekuiste fietsen. Je zag het maar hoorde het ook wanneer onze groep zich in gang zette. Géén gekraak, gepeiep of ratelende kettingen, in tegendeel een was een zeer fijn geluid van vakkundig gesmeerde machines. het weer was zekers niet slecht, een graad of 14 met wel wat wind die zekers niet tegn zat. Eindelijk zou ik zeggen. Aan een zeer gezapig tempo werden de km afgemaald. Koentje S<els heeft wel de goden niet mee. Weer platten band bij onze eerste stop na goed 47 km. Het is al de derede keer dacht ik. Onze begeleiders hadden een plaatske uitgezocht dat er heerlijk uit zag. Een paar banken zodat wij even konden rusten. vers brood, tomaten kaas,choco, sausises, Chips en noem verder zelf maar op wij hebben echt niets te kort , in tegendeel. Een ding ,waren op dat plaatske vliegen, vliegen en nog eens vliegen, niet te geloven. Daar ik hier gepland had om wel wat langer te vertoeven ,daar wij anders reeds s'middags de rit achter de rug zouden hebben, viel wel in duigen door die vliegen. Even nog gewacht op onzen boskakker die weer eens zijn behoefte hoefde achter te laten, mischien waren de vleiegen den boskakker gevolgd , wie weet, en wij terug op weg. Een mooi golvend parcours met tussendoor een verassing van 18%. Halo Halo, even een paar keer serieus met de billen zwadderen om boven te komen, maar géén nood alleman heeft dit overleefd. Zeer voorspeodig smolten de km onder onze wielen voorbij tot we plots weer een lekke band te verwerken kregen. Ra ra ra ra ra , jajajaj, weer Koentje Sels. Waarschijnlijk op een scherpe steen gereden en een kleine sne in het loopvlak. Een reserve wiel genomen, terug op weg om de laatste km verder af te malen met in de laatste 2 km toch nog een pittige beklimming om alzo in dalenende lijn Parthenay te bereiken. Bij een goede frisse pint met allemaal zeer positief ingesteld mensen, een lekker knackworst emt mosterd en vers fran brood werden de afspraken gemaakt hoe de wasbeurt van de kledij zou gaan verlopen. JaJa wij hebben een wasmachientje en een drrogzwierder bij. Alleman kreeg de sleitel van de kamer, de bagage werd uitgepakt, de kledij aan Marina bezorg en de wasbeurt is begonnen. Ik ben nu aan dezen blog bezig en de wasbeurt is nog steeds vollop bezig. Dus aan het thuisfront, allemaal bedankt voor de fijne reacties. Moest er ietje zijn reageer en ik geeft het door. Alles zou in princiepe kunnen, privé mailtjes sturen enz... doe maar. Van ons allemaal, de beste groeten en tot de volgende Paul Huyb rechts
Hallo, hier zijn we weer voor het verslag van vandaag. Dat ze deze morgen weer allemaal op tijd en stond present waren om de bagage in te leveren is ondertussen géén nieuws meer. En na onze magen gevuld te hebben in ons campanille hotel (dewelke eenvoudig, maar toch heel goed zijn om te slapen en te eten), vertrokken we op onze fietsen, die door de meesten zelfs gekuist waren ! Er was er zelfs éne bij waarvan we zijn stalen ros niet meer van herkenden, wij dachten allemaal dat de Marc een nieuwe fiets gekocht had, maar wat bleek, hij had een spoedcurcus van de Fred gekregen en had voor de eerste keer in zijn fietscarriére zijnen Eddy Merckx gekuisd !!! Dan maar op pad voor een tochtje van 137 km, bij een rustige wind ( voor de eerste keer sinds ons vertrek), en bij een bewolkte hemel. Eigenlijk ideaal om het prachtige parcours tot in Bagneux op een rustig tempo af te leggen, 2 per 2 naast elkaar en om de 10 km twee andere frisse mannen op kop. Nadat we op een door Marina en Andre op een schitterende locatie, weer werden bediend van allerlei's lekkers, en nadat onzen boskakker zoals gebruikelijk zijn dagelijkse behoefte had gedaan fietsten we verder op rustige licht (????) golvende wegen, maar dan.......na ongeveer een kilometer of 50 gingen plots de hemelsluizen open, 2 dagen hadden we al geluk gehad, vandaag jammer genoeg niet, maar het is nu eenmaal een pelgrimstocht en stoppen is geen optie, dus snel onze regenjassen aangetrokken en weer de fiets op, het was wel even aanpassen, want bij regenweer naar beneden rijden is toch wel opletten geblazen ! Onderweg werd er door onze sportbestuurders besloten om in een cafe te stoppen zodanig dat we met een dak boven ons hoofd ( en vooral droog dus) een tweede stop zouden maken, maar vind maar eens een cafeetje langs het parcours dat wij volgen, zo rustig, ik denk dat zo niemand via Lourdes naar Compostella rijdt, bedankt en chapeaux aan de parcour bouwers !!!!!!!!!!! En toch........plots.....een dorpje, en hoera.....er is een cafe, maar zouden daar een hoop natte waterkiekes binnen mogen ? De Jos weer even zijn beste Frans boven gehaald, en ja, de bazin had compassie. Wij daar binnen, een eerste besteld, en dan maar besloten om er nog een comsumatie te nutiggen omdat het nog wat harder was gaan regenen, ons eten er opeten durfden we niet (er was ook een restaurantje aan), dit hebben we dan maar snel aan de camionette gedaan, het was een lekker rijstepappeke ( maar zonder gouden lepelke). Terug vertrokken bleek dat de wind geweldig was aangewakkerd, en nog altijd pal op onze neus stond, dus een beetje harder duwen was de boodschap, maar na enkele kilometers, joepie, het was opgehouden met regenen, vlug onze regenjassen uitgetrokken en terwijl een plasstop gedaan en dan de laatste rechte lijn richting eindpunt. Dit werd bereikt na nog een pittig klimmetje gedaan te hebben, waarbij boven aangekomen te zijn bleek dat de fietsers er door konden, maar de camionette niet, na terug gedraaid te zijn kwamen we voldaan als groep aan op onze bestemming. En zoals elke dag al zijn we binnen voor de renners in de ronde van Frankrijk, zouden we beter zijn ???? Na ons gebruikelijk ritueel, dwz twee consumatie's nuttigen, werden de sleutels uitgedeeld, maar hierbij was er een probleem omdat we in de vorige hotels altijd 2 persoonskamers hadden, en nu waren er 2 kamers van 3 personen, dus moesten er koppels waartussen al iets moois aan het bloeien en groeien was uitéén getrokken worden ( hartverscheurende taferelen gezien !!!!) En nog was alle misserie niet van de baan, want mijn slaapgenoot (de Polle) zijne GPS was onder water gelopen en werkt bijgevolg niet meer, degene die de Polle een beetje kennen zullen wel weten dat het even alle hens aan dek was, maar nadat hij tot rust was gekomen heeft hij ( terwijl de Swa en de Marc zijne fiets een beetje proper maakte) zijnen oude GPS in orde gebracht en op zijn blinkende fiets gezet zodanig dat we ons morgen weer geen zorgen hoeven te maken om op onze volgende bestemming te geraken. Nu nog even iets gaan nuttigen en morgen terug in form om rit 6 richting Parthenay , een korte van 95,7 km aan te vatten.
Hallo iedereen hier is dag 4 Zoals de voorbije dagen gisteren avond lekker gegeten. Mooie kamers en zeer vriendelijk personeel. Ik heb gisteren gezien dat er serieuze vriendschappelijke banden zijn ontstaan, zekers bij diegenen die al een paar dagen samen slapen. Ik denk dat er meer aan de hand is. Velen zullen terug komen als een andere man. Géén paniek, ik bedoel dit allemaal zeer positief. Heb dus genen bang ze blijven wel normaal, niets aan de hand. Gisteren één groot probleem. ik wilde mijn vrienden pelgrims wat uitleg geven over den blog doch mijnen beste vriend die mijn pc ging halen heeft er iets mee uitgestoken, wie weet wat met als gevolg géén verbinding mogelijk. Heb alles geprobeerd , niets aan te doen géén verbinding. Dan maar gaan slapen. Binnen gekomen op de kamer was er een zeer vreemde geur waar te nemen. Ik heb er aan gedacht om de brandweer te bellen omdat ik dacht dat er ontploffings gevaar was. Bleek dat mijn kamergenoot , ietjes vroeger dan ik was gaan rusten, had er blijkbaar van geprofiteerd om zijn darmgassen lustig te laten vliegen. Ik zelf nog heel mijn valiezen gesorteerd en de nodige verzorgings behandelingen doorgevoerd zodat ik eindelijk mijn bed kon opzoeken om de nodige rust op te doen. Om 6:30 u het signaal Taxi Taxi , blijkbaar een singnaal op mijn roommate zijn GSM om de wekdienst te activeren. Gewassen en gestreken naar de volgwagen voor het laden van de bagage. iedereen trouwens weer op tijd aanwezig. Eenmaal dit geladen vertrok de hotelbaas met de boodschap " Ik ga brood halen". Ale ale, wetende dat dat zijn gasten om 7/30U ontbijten en dan nog géén brood aanwezig. Alles was blijkbaar vlug in orde zodat wij konden aanschuiven voor een zeer smakelijk ontbijt. In tegenstelling van de weersvoorspelling van de hotelbaas, 37° en weinig of géén wind, was de werkelijkheid helemaal anders. Een overtrokken hemel en een zeer zeer lichte regenval was de werkelijkheid zodat er besloten werd om de regenfrakskes aan te trekken. Op weg dus met zeer zeer licht regen. Paul Keynen had de anderen wijsgemaakt dat de eerste 2 km bergaf was. hola Hola, 200 m ja, maar dan 3,5 km bergop met een gemiddelde van 7;5%. dat om de spieren op te warmen . Dan een lichte afdaling en terug bergop gedurende een 4 tal km aan 5% gemiddeld met peieken van boven de 9% om de opgewermde spiren even te testen , geloof mij dat kan tellen De weersomstyandigheden veranderden zeer snel, de wag was amper nat en tijdens de beklimming was het regenfrakske meer last dan deugd. De zon kwam er zeer snel, door en de frakskes werden terug in de volgwagen gelegd. We hebben ze amper 60 min aan gehad. Tijdens het verdere verloop van de rit hebben wij géén regen meer gezien, enkel zonneschijn en een temperatuur van om en bij de 27,8 graden, gepaard gaande met een fotrse tegen wind was het echt ideaal weer om te fietsen. Sommigen in het peloton voelden zich vanmorgen niet in vorm,en dus kwam deze helling wat te vroeg.Anderen wilden deze helling gebruiken om ineens op bedrijfstemperatuur te zijn.Of het gelukt is weet ik niet. Het was een pittige helling, maar ze "liep" wel goed, nietwaar Koen? Vandaag was de dag van de technische problemen die de kop opstaken.Het krakende pedaaltje van de Wim op zaterdag was peanuts met het gekrijs dat nu uit een pedaal van de Jos z'n fiets kwam. blijkbaar was hij à la Cancellara een pedaal in smos aan het duwen.Hij is precies in vorm. Het euvel is s'avonds wel opgelost door tovenaar Paul K., maar de doos Dafalgan is na het avondeten wel rondgegaan. het was dus erg ,geloof mij! "Suske" had zich al herhaaldelijk druk gemaakt over de slechte staat waarin de Merckx van de Mark zich bevindt.(De Mark is ne vetzak!)Hij heeft de Mark geleerd hoe hij z"n fiets moet kuisen, maar het kwaad was geschied:de klem van z'n zadelpen is aan het barsten. Nog efkes en hij kan zoals de nonnekes op de buis gaan zitten... Plat rijden kan iedereen, en na 35 km was het de Koen zijn beurt.Toeval of niet,maar pas ervoor maakte ons Wimmeke de opmerking dat sommigen gewoon over alle hindernissen in het wegdek overknallen.Het zal dus wel zijn eigen schuld zijn.Nu nog zorgen dat alle reservebandjes goed geplakt zijn,dan zullen we de volgende keer wat minder tijd verliezen! De hellingen bleven maar komen, alles aan 2 a 3% dit tijdend gans de eerste 90km. Geloof het vrij , 2 a 3% is zacht uitgedrukt , er waren stukken tussen van meer dan 10% en niet voor 100 of 200 meters maar wel 4 a 5n km. Met andere woorden het wordt lastiger en lastiger . Neem daarbij nog een stevige tegenwind die tegen de middag nog straffer was dan gisteren dan weet je wel dat het lastiger wordt. Veel dank aan de koptrekkers van dienst ( vrijwillig ) De Koen, Fred, Walter, Wimmekke, Guy (in mindere mate maar tocht) ,en de Mark. Een speciale vermelding voor de Swoi Kerckhofs. Koptrekker en navigator van dienst, ( wat is die eigenlijk nu blij dat hij zijn GPS eindelijk kan gebruiken) het geluk en het plezier dat hij eraan heeft kan je zo van zijn geluk, aflezen. Ook onze begeleiders verdienen een speciaal woordje van dank. Perfeckte tussenstoppen. Elek 50 km een perfeckte stopplaats met gedekte tafels. Vandaag tomaten, in blokjes gesneden hesp met een massedoinne en mayonaise , wat kan je beter hebben na de eerste 50 km. De tweede tussenstop werd begeleid met fruit in siroop. Annanas en perzikken. Er waren erbij die dachten dat zij aan een andere perzik aan het sabberen waren ( dat heb je als je de vrouw moet thuis laten.) . alles op een rijtje gezet, vandaag een zeer pittige rit. Voor sommigen onder ons heeft de forse tegenwind een negatief effeckt. De vermoeidheid en de stress slagen toe en het geadcht om om de groep niet meer te kunnen volgen maakt dat de benen echt niet meer mee willen.. Géén panniek, dit is ook de vierde dag. Ik weet uit ervaring dat iedereen, maar dan ook allemaal , een mindere dag zal tegenkomen. Tijdens mijn eerder meerdaagse tochten heb aan den lijve ondervonden en gezien van anderen persoonlijk dat tussen de derde en de zesde dag de moeilijkste dagen kunnen komen. Vandaag ik en morgen een andere. Wat meer dan 10 dagen betekend weet ik ook niet, dat zullen we dan wel zien. De sfeer in de groep is echter geweldig wij zijn er voor elkaar en iedereen in bereid om de minste te helpen en bij te staan op elk moment hem er wel door te sleuren. Wij hebben slechts één doel " samen deze pelgrimstocht volbrengen." Dat is wederom gebleken bij de aankomst vandaag. Het piepende en uitserst irriterende geluid van Jos zijn pedalen werd aangepakt door een paar deskundigen die een stel nieuwe pedalen hebben gemonteerd. Zij werden bijgestaan door een paar assitenten om alles aan te geven en controle uit te oefenen op de werkzaamheden terwijl nog anderen de Jos helemaal hebben opgemeten ( van kop tot teen ) om zijn nieuwe schoenplaatjes ( zijn nodig voor de nieuwe pedalen) in de juiste houding te kunnen monteren. Dit is zeer belangrijk, anders zit je verkrampt op de fiets en krijg je allerlei andere mediche klachten. Bij al die opmetingen door de experts is gebleken dat de Jos zijn benen en voeten van verschillende afmetingen zijn. Ook de verhouding van op de grond tot aan de flut was ook niet goed zodat de zadelstand, het stuur en nog alleRhande aanpassingen aan zijn fiets diende te gebeuren. Dit alles gebeurde terwijl ik bezig was (met Jos) op de pc omwat mails te versturen om wat orde op zaken te stellen in verband met de hotels . Jos moest even weg om wat oefen km te rijden met zijn nieuwe hoefijzers zodat alles kon gecontroleerd worden dat alle aanpassingen aan zijn vehickel hem géén andere problemen zou bezorgen. Blijkbaar hebben ze hun werk goed gedaan, morgen afwachten wat alles zal betekenen na een rit van 138 km die op stapel staat. De weersvooruitzichten zijn goed . 29 graden maar wederom die rotte tegenwind. Wederom staat er pittige rit op het programma. Dat weten wij op voorha,d maar toch de smeerige wind baart iedereen toch wat kopzorgen. Wij zullen er ons wel doorheen slaan. Hier wat gegevens van vandaag , 145,380 km een gemiddelde van 22,380 km per uur maximale sneldeid van 51 km per uur ( tijdens een schare afdaling) en 7054 calorien verbruikt. Neem daarbij dat wij 980 hoogtemeters hebben overwonnen dan weet U dat dit echt géén ge<oon dag uitstapje was. Allemaal zijn ze goed en wel gezond, hebben allemaal nog een goed humeur en zien alles nog rooskleurig in. Allemaal die op deze blog een kijkje komen nemen, de beste en vriendelijkste groeten . Voor de echtgenotes een kus van jullie nieuwe man. Ge zult me nog dankbaar zijn. Tot morgen Daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag
De derde dag maandag 12 juli 2010 Nog even terug komen op gisteren. Bij de overhandiging van de sleutels van de kamers, kreeg Marina en Paul kamer 120. Bij het betreden van hun kamer vonden zij een koppel in het bed. Zij schrokken zich zzn bult en verlieten schrijlings deze kamer om een andere te gaan vragen. Hoe kan dat nu in zulk hotel dat zulke zaken plaats vinden. Stel je het eens anders voor, je krijgt de sleutel, gaat naar de kamer en vind er niemand aanwezig. Iemand met zeer slechte bedoelingen zal wel merken dat er bepaalde zaken aanwezig zijn. Heeeft deze echt slechte bedoelingen dan ben je wel wat spullen kwijt dat kan ik je wel garanderen. Gisteren avond bij en frisse pint de match meegemaakt live op TV finale wereldkampioenschap voetbal. Ik was persoonlijk zeer blij dat de Spanjaarden het gehaald hebben. Anderen misschien iets minder maar ja dat is hun keuze. Daar wij in onze groep een pronostiek hadden aangemaakt om de juiste score te voorspellen, 1 per beurt, was iedereen natuurlijk benieuwd wie de pot zou winnen. Er hangt natuurlijk een prijskaartje aan vast. Diegene die de pot wint moet een pint betalen. Oei, 3.80 voor een gewoon pintje x 12 personen reken zelf maar uit. Winnaar van deze match was den Jhonny die ons veraste met zijn bezoek zoals ik in mijn vorige blok reeds vermeld had. Dan verder over de rit van vandaag. 141 km stonden erop het prgramma. Iedereen was wederom op het afgesproken uur present om de bagage tijdig te kunnen laden. iedereen fris en monter op ééntje na die op de dessel van de rmorque met zijn helm tegen zijn hoofd terug in slaap was gevallen. ( teveel pintjes ?) tot grote hilariteit van de anderen. Alleman schoof netjes aan voor het ontbijt, niets op aan te merken, alles was aanwezig; Ik kan n iets opnoemen wat er niet was dat ik thuis ook zou eten, in tegendeel er was veel teveel keuze. Om 8;30 uur zette ik samen mett Paul Keynen de groep in beweging. Onder een grijze overtrokken hemel met een temperatuur van om en bij de 14° en vooruitzichten volgens internet dat wij regen zouden krijgen was dit géén prettig vooruitzicht. In tegenstelling tot de berichten over de stevige wind viel dit nogal mee. Na goed 17 km besloot de bus te stoppen en onze begeleiders gaven ons de raad om onze regenfrakkes in de zakje op onze rug op te bergen daar zij on gingen verlaten om een benzinestation te zoeken. De bus reed ons even voor en parkeerde aan de de linkerzijde waar 2 wagens waren geparkeerd. Wij kwamen daar aan en eente van die twee wagen deed teken dat de andere ging vertrekken en wij zodoende plaats genoeg hadden. Diegene die s'morgens terug in slaap was gevallen op den dessel van de remorque zette zijn fiets toch tegen de wagen zekers die ging vertrekken. Juist op het moment dat zij zijn fiets daar tegen wilde zetten zette de wagen zich in gang. Hij schrok zich een aap en zette het bijna op een lopen met zijn fiets in zijn hand. Als hij nu niet klaar wakker is wanneer dan wel ?? Nadat het lachen was beeindigd , de van de bende die zih met dit voorval kostelijk amuseerde, werden de regenfrakskes opgeborgen en gingen wij verder op pad. Na goed 47 km was de volgwagen terug bij ons, nog niets gevonden om bij te tanken maar zij wilden ons eerst bevooraden. We lieten ons de pannekoeken en de frikadellen smaken en diegene die smorgens op den dessel lag te slapen, diegene die zijne fiets tegen de wagen wilde zetten die gelijktijdig vertrok, dezelfde besloot om tussen de bomen een grote behoefte achter , om de bome te mesten zekers. Stiekem nam ik mijn fototoestel en legde dit evenement vast op de gevoelige plaat tot grote hilariteit van de anderen. Hij vervoegde zich terug bij ons en na een tijdje zocht hij zijn bril. Deze was zekers uit zijn zakken gevallen wanneer hij zijn trui ouit heeft gedaan om zijn broek te kunnen afdoen. Hij terug naar de plaats waar hij zijn behoefte had achter gelaten, was makkelijk te vinden wegens de lichte damp die tussen de boemen te bespeuren was. Hij kreeg wel de boodschap mee dat hij zijn bril misschien wel moest gaan zoek onder den hoop die hij daar achter gelaten had. Eenmaal alles terug had gevonden, de anderen genoeg gegeten en gedronken hadden terug op weg. Het weer was er niet beter op geworden , de wind was ondertussen verder aangewakkerd en af en toe een lichte regendruppel, heel heel weinig maar je kon voelen dat er water in de lucht hing. De bus eindelijk terug op weg. Het parcours werd er ook niet gemakkelijker op. Steeds op en af met af en toe een fikse nijdige helling van om en bij de 12% er bij als toetje. Neem daarbij de fikse tegenwind en stillaan maar zekers begon de vermoiedheid bij sommigen parten te spelen. Na goed 91km bij het afslaan op een klein baantje naast een soort boerderijtje lag er een steen midden op de weg. De voorrijders hadden wel teken gedaan maar de Fred had blijkbaar oog voor iets anders en reed vlak op de steen , gevolg lekke band en buitenband stuk. Een eerste reactie van de Fred was een gevloek en een gemiljaar maar niets aan te doen herstellen is de boodschap hetgeen dus ook gebeurde. Terug op pad en na een fikse beklimmig van om en bij de 5 km stond onze volgwagen wederom langs de kant op een plaats waar blijkbaar veel hout wordt gekapt. Een open ruimte tussen de bomen, iedeaal voor ons om te piknikken Het weer was ondertussen fel vebeterd, de regenfrakskes zouden niet nodig zijn , mooie zonneschijn en een temperatuur van een graad of 28. Onze volgwagen zpo ons even verder terug verlaten om een tankstation trachten te vinden hetgéén hier blijkbaar niet zo ivident is. Wij waren nog maar pas terug op pad of diezelfde die deze morgen lag te slapen op den dessel , dezelfde van zijn fiets tegen de wagen en dezelfde die zijn bril was verloren bij het achterlaten van zijn grote boodschap had nu zijn drinkebus vergeten op de plaats waar wij een bevoorading hadden gehad. mam man man man toch , hoeveel pech kunde op enen dag hebben?? of is dit géén pech maar ligt het aan iets anders ?? Wie weet. Goed, reserve bdrinkebussen hebben we genoeg dat is géén porobleem en de moeite niet om terug te keren. Verder op pad was de boodschap. Na goed 10 tal km verder gereden te hebben dee de Koen Sels plots een zeer verdachte beweging. wat is gebleken, een dazerijk was in zijn trui terecht gekomen en wilde hem steken. Effen stoopen, ik niemand ooit zo vlug zijn trui zien uitdoen. Dat beest verd verwijderd en wij terug op pad. voor de laatste 38 km. De afpraak werd gemaakt dat het eerste en beste café zou bezocht worden voor een frisse consumatie. Wij zijn er géén tegen gekomen en besloten daan op 13 km van de eindmeet zelf een kleine stop te houden met de volgwagen. De drinkebussen werden een laatste maal gevuld.Iedereen dacht dat het klimwerk gedaan was, op goed 8 km van het einde werd iedereen verast door een venijnig ding. begonnen aan 7 % oplopende tot een goed 13% en uitlopend tot 4 % over een afstand van goed 2,8km. Ge zou voor minder in uw broek doen. Eenmaal boven was het nog 5 km afdalen om met een laatste 2 km door de stad Louviers te navigeren om alzo onze Chateaux ( Het hotel is een echt voud kasteel) te bereiken. 3Een ritje van 141,342 Km met een gemiddelde van 22,43 km per uur . 1058 hpoogtemeters stondden op de teller en 6658 calorien werden er door mij verbuikt. Nu gaan opmaken, wassen en aan tafel schuiven. Alleman is nog steeds gezond en wel. Diegenen die aan het raden zijn. Diegene die vandaag zoveel pech heeft gehad is niet de Guy en ikke ben het ook niet dus rararararararararararararaaaaaaaaaaaaa Met Andre , onze beleider is hetaan de beter hand, nog wat stijf en stram van zijn val gisteren in de badkamer, maar het ziet er goed uit; tot morgen
