Zondagavond half tien. Wat kan ne mens anders doen dan op nen zondagavond efkes stoeffen en zeggen dat zij één van de 5000 uitverkorene is om mee te helpen aan Euro 2008, en jawel er waren niet minder dan 17000 kandidaten. Dus applaus voor de San !!! Binnenkort krijgen we ons uniform en een opleiding! Ik hou jullie nog op de hoogte. In ons kamp zitten de fransen, italianen en roemenen.
Voor de rest zijn we verbrand door den bompa zijn schuld want we moesten van hem gaan aperitieven deze namiddag. Schol! xxx
Ja ja al de goei verjaren in April. Jefke het megacoole zoontje van Liesbet en Nordin was jarig op 21 April. Nogmaals een hele hele gelukkige verjaardag toegewenst!
Op 20 April was Gerben jarig, hij werd al 19 jaar!!!! Gerben is mijne jongste zoon, de benjamin van de familie. Hij is echt een hele lieve, toffe kerel! Ik ben er trots op dat hij mijn zoon is. Het is een echte bon vivant Hij kan paaldansen Hij is stoer Hij is een winner En hij is charmant En zeer geliefd Dus hij is gewoon den top Een hele gelukkige verjaardag lieve zoon!!!
Sommige onder jullie vragen me wat meer uitleg over Mäx: Wel dit is de mail die Fredje naar den bompa stuurde over Mäx:
Dag bompake, de Mäx is een mix van een labrador met een ??? Ze weten enkel dat de moeder een labrador was, da vader is waarschijnlijk een jachthond, want hij heeft veel weg van pointers en is veel magerder dan normale labradors. Hij is ongeveer 60 cm groot, wordt in juni 1 jaar en gaat normaal niet meer groeien. We hebben hem dit weekend meegenomen naar Frankrijk en daar heeft hij echt genoten van de grote tuin. Hij heeft ook wel een paar keer in de aardbeientuin van de buren gegraven, maar die vonden dat niet erg. Woensdag gaan we er de eerste keer mee naar de hondenschool. Hij gaat wel al zitten en liggen op bevel en is helemaal proper 's nachts, maar we willen hem graag loslaten om mee te gaan wandelen, maar dan moet hij toch nog beter luisteren, vandaar de hondenschool. In de auto is hij ook heel rustig. Hij is alleen ongerust als ik 's morgens naar het werk vertrek. Daardoor kan ons Sanneke ni meer uitslapen 's morgens, maar ik denk dat dat ook wel zal beteren. Ik ga er vanaf nu elke morgen een half uurtje mee lopen, overdag gaat San ook twee/drie keer wandelen en dan krijgt hij 's avonds nog een wandeling. Tis ne schat maar we missen den Bor en de katten toch heel erg. Om nog ni te spreken van ons kindjes! Groetjes, Fred
Toen we Mäx gingen halen hadden we voor hem speciaal een spiksplinternieuwe mand gekocht, maar denkt ge dat die daar ging inliggen? Nee ze nougabolle. Hij ging liever op de mat liggen en als wij 's avonds in ons bed lagen kroop hij in de zetel. Dus dacht ons Fredje misschien weet hij niet dat dat een mand is om in te slapen. Ik zal hem het voorbeeld is geven. Dus bij deze: En raar maar waar iets daarna ging hij er inliggen.
Deze fotootjes van la douce France wil ik jullie niet onthouden. Effie nog uitleggen wie de Viv is. Wel de Viv is eigenlijk mijn zus, allée ik denk toch dat het zo moet voelen als ge een zus hebt. Ze is de liefste, tofste, knapste, sympathiekste, slimste ... vrouw ter wereld! Zoals je kan zien is Frankrijk echt wel een paradijsje, het is daar echt leven zoals God in Frankrijk of beter "Leven zoals Viv in Frankrijk" En deze foto laat zien dat Bourgogne niet ver weg is... En de pure natuur met zijn tempels (echt iets voor ons Hildeke) En ik heb jullie misschien nog niet laten weten dat de Jill eigenlijk een echt fotomodel is (jammer voor de jongens maar ze heeft al een lief ) Hier is ze zoals een echte diva samen met haren toffe pa een oldtimerbrommertje aan het fixen (antwerps voor maken)
Dit weekend zijn we naar Frankrijk geweest samen met onze Mäx Best wel spannend want eigenlijk mag hij nog niet over de grens omdat hij nog geen vaccin tegen hondsdolheid heeft gekregen (ge kunt het eraan zien) Mäx is nog zo bang in de wagen dat hij als een klein bolleke in de koffer gaat liggen en ni beweegt tot hij ter bestemming is Nu uit Zwitserland geraken is niet echt een probleem, het is pas als ge terug binnen wilt dat er serieuze controle is. In Frankrijk aangekomen was Mäx supercontent, hij kon namelijk vrij rondlopen in de tuin. Buiten dat hij een deel van de buurvrouw haar aardbeientuintje heeft omgedaan heeft hij zich super gedragen. Wij mochten 's avonds naar een feestje komen in het gemeentehuis, ter ere van de burgemeester (die opnieuw verkozen is). Normaal mogen enkel mensen waarvan de burgemeester denkt die voor hem stemden komen maar omdat hij ons zo sympa vindt mochten wij ook komen. Ik moet jullie zeker niet vertellen dat er weer liters alcohol waren (een mengeling van cointreau met champagne en iets citroenachtigs) en veel lekkere hapjes. Zondag hebben we het gras afgedaan en onkruid uitgedaan. Fantastisch dat je in Frankrijk zo tot rust kunt komen, het is daar echt een paradijsje. We hebben nog enkele franse films gezien, gegeten ('s middags bracht de buur nog een lekkere, verse, warme pruimentaart), gedronken en geslapen. Maandag zijn we dan terug naar la Suisse gereden. We hadden natuurlijk schrik dat ze Mäx in afzondering zouden plaatsen en ons naar ons voeten gingen geven. Fred zei nog ze zien die nie liggen ze in de koffer. En een goede kilometer voor de grens kwam Mäx ineens recht staan. Wij allebei met de poepers (antwerps voor schrik) maar braaf dat ons hondje is ging hij terug liggen. Aan de grens stonden er 4 douane/politie achtige mensen te controleren. Maar omdat het zo druk was konden we doorrijden. Zoef... Daarom dat we dit weekend Mäx voor het weekend terug naar het tierheim kunnen brengen zodat hij niet mee over de grens moet. Thuisgekomen in Zürich hebben we pizza laten komen (dit was de eerste keer sinds we samen zijn dat we dat gedaan hebben). Voor ieder een grote pizza en als dessert nen tiramissu. Ik weet het ons ogen waren groter dan onze mond. En ik heb dus gisteren de tiramissu als middagmaal gegeten. Enne hij was superlekker....
Ik ben net terug van een conferentie uit Londen en ga zoals een tijdje geleden beloofd nog eens iets op onze blog zetten. Voor mij loopt alles hier nog steeds op wieltjes. Ik leer nog elke dag veel bij op het werk en ook de buitenlandse reizen (eerst Parijs, nu Londen en binnekort misschien Milaan) zijn heel interessant. En mijn vrouwtje soigneert mij hier ongelooflijk goe! Daarnaast ben ik natuurlijk ook heel erg blij met onze nieuwe huisgenoot, de Mäx. Eerst moest hij niet al te veel van mij weten (in het asiel zeiden ze dat hij waarschijnlijk slechte ervaringen heeft gehad met mannen), maar dat is ondertussen al wel veranderd. Tis echt ne schat. We zijn er daarnet iets mee gaan drinken en hij is heel de tijd aan onze voeten blijven liggen. We hopen alleen dat hij ons kot hier niet afbreekt, maar voorlopig heeft hij nog niks kapotgemaakt, dus zal da wel nog meevallen. Hij loopt, dankzij de drie wandelingen van ons Sanneke vandaag, ook al veel beter aan de lijn en leert dus blijkbaar heel snel bij. Ons Sanneke is er wel een beetje stijf van, maar onze Mäx weet precies van niks. Daarom ga ik er direct nog eens mee wandelen zodat hij goed kan slapen. En hopelijk wij ook, want morgen er dus weer op tijd uit om eerst nog eens met onzen Mäx te gaan wandelen voor ik naar het werk vertrek. Allez, allemaal nog ne goejen avond en tot binnenkort, ik ga nu wandelen....
Ik heb gisteren nog enkele fotootjes van onze spookjes gekregen die ik jullie graag laat zien. De eerste foto is wel grappig want ik herinner me dat ons vader ooit zo een foto van ons heeft gemaakt. En kijk goed naar de sneeuwman want die heeft de Fred zijn pet op. En hieronder zie je nog maar eens hoe lief die spookjes wel niet zijn. En sneeuw kan toch mooi zijn.
Ons Fredje heeft gisteren niks meer op den blog gezet omdat hij al zijn aandacht aan zijnen nieuwe vriend heeft gegeven. Als hij straks terug is van Londen zal ik hem vragen om nog een efforke te doen. Onze nieuwe vriend "de Mäx" heeft zich gisteren goed gedragen, hij wou wel geen grote behoefte doen ondanks dat we meer dan een uur met hem waren gaan wandelen. Dus hadden we al een beetje schrik dat hij deze nacht zijn behoefte binnen zou doen. Maar niks van dat ze, hij wist dat er iets ging gebeuren toen Fred en ik ons tanden gingen poetsen voor het slapen gaan. Hij begon zo wat te draaien en wat te janken. Maar toen we in onze slaapkamer gingen en de deur dicht deden was hij vrij snel rustig en bleef hij rustig tot deze ochtend de wekker afging om half vijf. De bedoeling was dat Fredje hem even ging uitlaten en dat ik nog verder ging slapen. Maar na de wandeling moest Fred zich dus haasten naar het vliegtuig (die neemt tegenwoordig een vliegtuig zoals wij den trein of de bus pakken). Fred was de deur nog niet uit en Mäx begon hier te huilen dat het niet schoon was. Nu zei Fred me gisteren nog dat we niet te snel mogen toegeven en zeker niet terwijl hij jankt. Maar op een gegeven moment hoorde ik hem aan de buitendeur krassen met zijn poten en dan ben ik maar opgestaan. Ik denk dat het half zes of zo was. Ondertussen hebben we er al een lange wandeling opzitten en heeft hij zijn knuffelspeelgoed zo goed als vermoord. En hij ligt hier nu aan mijn voeten te slapen terwijl ik dit berichtje typ.
Ok mams en paps, zet jullie even neer voordat jullie dit lezen.
Straks om 15 uur komen ze de Mäx brengen. Ik weet het jullie verklaren mij zo zot als iets maar er moeten ook zotten zijn hé. In ieder geval hij mag steeds in het dierenasiel gaan logeren als we naar België gaan dus dat is geen probleem. En omdat ons Fredje zo hard moet werken ga ik toch niet werken want ik moet ervoor zorgen dat zijn hemdjes mooi gestreken zijn en dat hij 's avonds lekker eten heeft zodat hij energie heeft ...
Omdat de Mäx seffens komt heeft Fredje deze namiddag een halve dag verlof genomen en zal hij speciaal voor den bompa nog eens een stukske op den blog zetten.
Ok iets te laat op den blog (ik heb wel maandag al iets laten weten aan ons Anneke) Maar op 7 april is ons Ann jarig, voor diegene die Ann niet kennen, ze is de vrouw van onze Seth en de mama van de spookjes! Dus bij deze nog eens een hele gelukkige verjaardag !!!
Tis precies weer even geleden dat ik hier nog iets heb geschreven. Maar het leven gaat snel. Ok waar was ik gebleven, ik was ons Fredje gaan wegbrengen naar de vlieger. Thuisgekomen heb ik zo wat zitten mailen met vriendjes en vriendinnetjes en toen zei de Carlo (jullie kennen hem wel mijnen allerbeste maat) zeg San anders moet ge u nen Chihuahua of zo pakken dan zijt ge ni alleen en dan kunt ge zo show verkopen gelijk als Paris Hilton. Mij kennende, ik en dieren, vond dit natuurlijk een te gek idee, ik zag mij al een kledinglijn ontwerpen voor Chihuahua en megarijk worden. Dus ik de woensdag tegen mijn Fredje: lieverd wat denkt ge ervan als we nu eens een hondje nemen, zo een klein, lief woefke en daarbij keek ik hem eens diep in de ogen Hij zei laat ons anders eens langs het dierenasiel gaan, dan kunt ge met die honden daar wat spelen en wandelen en dan zien we daarna wel (diplomatisch zoals altijd). Hij dacht waarschijnlijk dat ik het tegen het weekend wel vergeten zou zijn, maar nee ze zaterdag zijn we naar het dierenasiel geweest en met de woefkes daar gaan wandelen. Toen ik vrijdag tegen Ruben zei dat we zaterdag langs het dierenasiel gingen gaan zei hij oei dat loopt ni goe af, als ge wilt ik heb hier ook nog nen hond zitten die ge gerust kunt krijgen . Ah ja da wandelen, was tof, we hebben er heel de namiddag geweest en met de honden spelletjes gedaan. Maar wat ik niet wist is dat puppy's niet van nature aan de lijn kunnen lopen. Fred zijn favoriet den Jimmy die nam telkens nen spurt waarbij Fredje dan ook mee begon te lopen want hij hield de lijn vast en dan begon diene Jimmy gewoon koprollen te maken, da was echt keigrappig. Mijne lieveling den Benji een klein labradorpupke was heel schattig zoals ge hier ook kunt zien. Maar den allertofste was de Mäx (uitgesproken als meks). Nu hadden we op voorhand afgesproken dat we als we een hond zouden nemen, we best een kleine hond zouden pakken omdat op een appartement zo'n groot beest toch ni zo handig is. Maar wij hebben allebei altijd honden bij ons gehad en vinden allebei dat een kleine hond eigenlijk gene hond is. Die man van het dierenasiel stelde ons voor om anders de Mäx eens een dag bij ons te nemen en te zien hoe ons dat beviel. Dus zo gezegd, zo gedaan. Zondagmorgend zijn we hem gaan halen en eerst nen toer rond onze vijver gaan doen, ondertussen iets gaan drinken en buiten dat hij redelijk hard aan de lijn trok was hij heel braaf. Daarna op het appartement was hij voorbeeldig rustig, hij kwam bij ons aan ons voeten op de mat liggen. Als we aan de tafel gingen zitten kwam hij ook rustig bij ons zitten. Tegen half zes hadden we afgesproken dat we hem gingen terugbrengen maar eerst gingen we nog een toer rond de vijver doen. Ik zei tegen ons Fredje dat ik er echt van verschoten was dat die zo braaf was en zo goed luisterde en dat het allen spijtig was dat hij zo hard trok als ge er mee ging wandelen. Nu geloof het of ni maar die laatste toer rond de vijver was hij ook voorbeeldig, hij wandelde aan de voet en als er andere honden of lopers voorbijkwamen bleef hij heel rustig.
Vandaag is onze Gerben zijne maat de Pieter jarig. Dus bij deze Pieter een hele gelukkige verjaardag van Fred en San toegewenst!! Voor diegene die Pieter niet kennen: Pieter is een toffe, lieve, levenslustige kerel Hij is heel sportief Kan goed dansen En is heel galant En kan goed met kinderen overweg Voor diegene die Pieter graag eens zouden zien dansen ik heb nog een filmpje van hem
Zoals ik al liet weten gingen Ann, Seth en de spookjes en ons Viv met Rudi en Co naar Chezeaux, hieronder laat ik jullie alvast zien dat het een gezellige bende is...
Volgens den bompa stelt Gerben het goed, ik laat jullie meegenieten
Hello zurich, hopelijk is de zurich-boy zonder katers terug
thuis gekomen, en kan hij zich terug wat bezig houden met
het ernstiger werk. Nu even iets van het thuisfront, vooreerst
wat kindernieuws om in de huidige trend te blijven.,melding
van een geboorte !!!! haha; een meisje genaamd Aurélie,
gewicht bij de geboorte 3,370 en lang juste n'en halve meter
(50 cm), bij wie :??? een ietwat onbekend familielid de naam
heb je zeker al eens gehoord, het is bij de dochter van Slavko, Natasja die getrouwd is met de broer van de verongelukte zuster in die skilift in Italie over enkele jaren.
Nu de aktualiteit, gisteren ontving ik het geeerd bezoek
van jouw zoontje en mijn petekind, het was op sister_day
zodoende ik alleen thuis was,; zoals meestal had hij nog niet gegeten, gauw twee bolletjes soep in de micro-oven
dan en vitesse een kakske, en dan ...Bompa wat gaan we
doen??, antw.wel schatje ik moet eerst naar de apotheker
op de kioskplaats medikament (spec.verband)gaan ophalen
voor de verpleegster die woensdag (lees vandaag)mijn
doorlig wonde komt verzorgen (volgens mijn arts, plus minus
enkele maanden, volgens de Bruyn, is het nog een jong,
schoon, fris kind.
Vervolgens Gerben moet ik naar de GAMA, vooreen nieuw
broek, waarop hij mij aankeek met verbazing in zijn ogen,
een werkbroek bompa?? neen, neen, jongen een broek
voor de WC, dus hebt gij uw L bij?, dan kunt gij rijden, dat
was niet het geval, dus was de afspraak volgende keer
zorg ervoor dat ge uw L meebrengt. Gerben knikte instemmend met de planning. OK Gerben dan zijn we ermee weg, ho bompa efkens nog eerst naar het toilet,
blijkbaar was er iets met zijn darmen.Dus geziet het al aankomen, een preek van den ouwe, over regelmaat en
gezond eten.!!Hierna was het boodschappentijd,eerst den
apo, dan de bank (hij moettochwat voortkunnen),dan de vis-
winkel voor nieuw hollandse, dan de GB voor sla,brood,en
americain. Hierna naar de Gama, dan naar de Brico.. oef
terug thuis. De kleinzoon vond het nu wel de geschikte moment voor enkele bokes met americain, en dan wat dacht ge?? eerst nog een kakske. OK bompa we kunnen aan het
werk. Voila Gerben,hier zijn de tournaviezen, gekunt eraan
beginnen, dat is natuurlijk geen plezant werk, zo met Uwe
kop boven het WC, maar het viel mee, niks van klachten,
natuurlijk was het aroma gekend, het kwam vanhemzelf!!!
Na klus, paymoment, dan wachten op een telefoontje
van zijne chauffeur (dat is toch beter dan een reibewijs, en
beterkoop, trouwens hebben de ministers ook gene eigen
chauffeur, hewel dan.
Kort hierna kwam zijne CLIO hem ophalen, en bleef den
Bompa alleen achter, nog nagenietend van het bezoek
Voila kheb juist mijn ventje weggebracht. Die vertrekt voor 2 dagen naar Parijs Om te werken natuurlijk. Dus nu heb ik tijd om een beetje te vertellen wat we de laatste week zoal gedaan hebben. Want de laatste dagen (en nu ook nog steeds ze) is ons Jolien natuurlijk het allerbelangrijkste! Vorige week was ik dus in België tot woensdagavond. Dan ben ik rond een uur of acht naar frankrijk gereden. Gerben en Nick gingen mee maar wilden liever alleen rijden. Ik had donderdagavond met Fred afgesproken dat ik hem in Belfort (Frankrijk) zou komen ophalen van de trein. Dat is ongeveer anderhalf uur rijden van Chezeaux. Toen ik wou vertrekken nog even een babbel met de buren gedaan. En dan maar snel snel doorgereden, ik had nog net genoeg benzine om tot Belfort te geraken en was van plan om voor het terugrijden in Belfort te tanken. Ik was nipt op tijd maar vond geen parkeerplaats, dus nog eens rondgereden. Ergens een borduur (antwerps voor kant van de weg of zo) geraakt. Dan maar even op de plaats voor taxi's gaan staan. Daar kreeg ik een berichtje van mijn schatje dat ze moesten overstappen op een bus omdat er ergens een ongeval was. En dat ik maar rustig iets moest gaan drinken want dat het wel even kon duren. Uiteindelijk mijn wagen ergens achtergelaten waar hij eigenlijk niet mocht staan, maar ik moest dringend naar het toilet Er was zo'n toilet waar je geld moet insteken. (nu heb ik echt een hekel aan toiletten op en in de buurt van treinen) Maar ja wat doe je als de nood het hoogst is. Voor mij was er een koppel en die vrouw hield de deur open voor haar man zodat deze niet moest betalen. Toen die man buitenkwam zei hij tegen mij dat ik binnen kon zonder te betalen. Wel doe zoiets nooit! Ik kan het weten. Ik ging binnen, die wcbril ging naar omhoog, plots kwam er vanuit vier hoeken op de grond water gespoten. Er liep water over die wc en alsof dat nog niet genoeg was ging het licht uit. Ik dacht ja ik hang, seffens komt er hier water uit die plafond en dan ben ik hier zeiknat (excuseer mams en paps). En ik geraakte er natuurlijk ook niet uit want ik wist niet hoe die deur open moest. Na even (het leek een eeuwigheid) vond ik dan toch een knop aan de muur en kon ik er buiten geld insteken en op een normale manier naar het toilet gaan. Anderhalf uur later kwam mijn ventje aan en konden we terugrijden naar Chezeaux. Omdat ik zo content was om hem te zien was ik natuurlijk vergeten om te tanken. Ik zag ons er al staan aan de kant van de weg in de kou zonder benzine en niemand te bereiken. Want Gerben en Nick hebben allebei geen belwaarde en zijn dus beiden niet te bereiken in Frankrijk. We zijn nog net tot aan een tankstation geraakt. Allebei blij en opgelucht maar juich nooit te vroeg! Geen enkele van onze bankkaarten konden we gebruiken. En cash ontvangt zo'n station 's nachts niet. Na een tiental minuutjes kwam er een auto tanken. We vroegen of we hun kaart mochten gebruiken als wij hen cash betaalden. Die man ging na even twijfelen akkoord. Maar toen hij zijn nummer indrukte wist hij zijn code niet meer. Of dit echt zo was of dat die man bang was weet ik niet. Iets later kwam er een camionette aan. Deze was van zijn firma en hij mocht met zijn kaart voor 85 euro tanken. Hij zei dat hij eerst zijn bak ging voldoen en daarna als er nog over was mochten wij dat tegen betaling hebben. We hebben dus voor een 7 euro gekregen. Toen we in Chezeaux aankwamen zagen we dat we nog een 10 km konden rijden. En dan moet je weten dat het dichtsbijzijnde tankstation toch wel wat verder is. Maar dankzij Nick die de volgende dag voor ons 2 jerrycans benzine was gaan halen zijn we toch nog goed thuisgeraakt. Vrijdag hebben we heel de dag zitten poetsen in Frankrijk want Seth en Ann met de spookjes en Viv en Rudi en C° gingen naar Frankrijk komen voor de paasvakantie. Normaal ging ik zaterdag naar België terugkeren om met Carlo, Annelies en Péke naar het optreden van Claudia te gaan maar wegens verschillende redenen is dat niet meer gelukt. Zondag hebben we in Zwitserland al slapend en etend doorgebracht. En omdat we na zo'n decadente dag vonden dat we toch iets van beweging moesten hebben gingen we naar de Uetliberg. We reden met de bus tot aan de voet van de Uetliberg. En ik dacht nu ik het toch gewoon ben om hier rond de Katzensee te wandelen en eigenlijk hier alles te voet doe ik dit katje ook wel effie zou wassen. Wel tararagerard, ik heb afgezien. Ik was zo wanhopig dat ik zelfs op een moment tegen Fred zei dat ik hem ga inruilen voor een man van 52. Hij huppelde als een veulen de berg op en ik moest bijna op handen en voeten naar boven kruipen. Maar ik ben er geraakt. En achteraf hoorde ik van Fred dat zijn baas vroeg of we langs de makkelijke of de zware kant naar boven waren gegaan. En nu ben ik toch wel trots dat we de moeilijke kant hebben gekozen. De weg naar boven was via smalle besneeuwde padjes en trappen En het uizicht van boven moet spectaculair zijn maar toen wij er waren sneeuwde het.
Ge ziet al direct dat ons Jolientje een showmadam is Geef haar een zonnebank en ze neemt de meest uitdagende poses in En dan nog een tutje En een grave zonnebril En dan nog nen bompa in de buurt
)
ga ik toch niet werken want ik moet ervoor zorgen dat zijn hemdjes mooi gestreken zijn en dat hij 's avonds lekker eten heeft zodat hij energie heeft ...
