Enkele jaren geleden zei mijn huisarts tegen me: " Jij bent veel te optimistisch, jij gelooft te veel in het goede van de mensen. Je zou er veel beter vanuit gaan dat alle mensen slecht zijn en als je dan eens een echt goede mens tegenkomt dan zal je blij en verwonderd zijn" Ik zei toen nog amai wat een negatieveling! Maar dit weekend heb ik toch wel weer het slechte in de mens tegengekomen. Ik wil jullie er niet echt mee belasten, maar ben blij dat ik het toch even van me af kan schrijven. Ik heb namelijk 2 x mogen horen en dan nog wel van 2 verschillende mensen dat ik mijn kinderen toch zo maar even makkelijk hier (in België) heb achtergelaten. Ik weet het mensen die zoiets zeggen zijn jaloers, hebben veel frustratie, zijn stom en zielig ... Maar toch zoiets raakt wel. Ik weet namelijk dat ik vanaf de geboorte van mijn kinders tot dat ik Frederik heb leren kennen er steeds zo goed als alleen heb voorgestaan (met uitzondering van de hulp die ik kreeg van mijn ouders en broers). Het mag gezegd worden dat Frederik de beste vader is die je je kan voorstellen. Er heeft namelijk nog nooit een man zo goed voor hen geweest als hij. Dus bij deze onze jongens mochten en mogen hier bij ons in Zwitserland wonen maar ze mochten ook in ons huis in België blijven wonen als ze dat liever wilden. En het zijn eigenlijk al echte, zelfstandige mannen hé. Dus voor die stomme, rotte appels zou mijn moeder zeggen "hou je hand boven je eigen hoofd en kijk eerst eens wat er onder zit" Voila.
Nog een jarige. Namelijk de dag na Hannelore is ons Sarah jarig. Sarah is het dochtertje van Nathalie en Steven (nog een broer van mij). Sarah is een knappe, toffe meid die een zwak heeft voor donkere jongens (het zit blijkbaar toch wat in de familie hé)
Oeps ik ben hier vergeten te vertellen dat ons Hanneloreke 1 jaar is geworden. Hieperdepiep Hoera! Hannelore is het dochtertje van Veronique en Gun, en de zus van Eli en Duncan. Ze is ook het petekindje van ons Fredje. Op dezelfde dag is Hannelore ook gedoopt. Het was zalig om haar in die grote kerk te zien rondwandelen met haar doopjurk aan. Een echt prinsesje. (Gun of Veronique kunnen jullie mij nog wat fotootjes van de doop bezorgen zodat ik ze ook op den blog kan plaatsen? Mercikes!) Na de mis zijn we langs onze paps in het ziekenhuis gegaan. Hannelore was zo moe van haar doop dat ze in zijn armen lag te slapen. Hij natuurlijk apetrots op zijn belleke gedrukt om zijn kleinkind aan de verpleegsterkes te laten zien. Het was leuk om hem zo te zien genieten.
De avond voor de doop zijn we met Vivke, Rudi, Anneke en Sethje iets gaan eten in de Mistral te Antwerpen. Het is een piepklein restaurantje waar de kok beneden in het restaurant aan een gewoon fornuis lekkere franse streekgerechtjes klaarmaakt. Zeg en weten jullie wat ons Ann nu heeft meegemaakt? Ze ging naar het gemeentehuis van Antwerpen om reispaskes te halen voor haar 2 zoontje. Nu in Antwerpen moet ge zo een volgnummerke halen bij een vrouw aan een balie, ze vraagt dan voor wat je komt. Ons Ann zei dus dat ze 2 reispaskes kwam halen voor haar 2 spookjes. En kreeg dus 2 bonnekes. Na meer dan een uur wachten was ze aan de beurt maar kreeg haar reispaskes niet want ze kon toch niet bewijzen dat die 2 kindjes op de fotootjes de 2 schattige spookjes zijn. Amai Amai Amai da is echt wel Antwerpse logica.
