Voila kheb juist mijn ventje weggebracht. Die vertrekt voor 2 dagen naar Parijs Om te werken natuurlijk. Dus nu heb ik tijd om een beetje te vertellen wat we de laatste week zoal gedaan hebben. Want de laatste dagen (en nu ook nog steeds ze) is ons Jolien natuurlijk het allerbelangrijkste! Vorige week was ik dus in België tot woensdagavond. Dan ben ik rond een uur of acht naar frankrijk gereden. Gerben en Nick gingen mee maar wilden liever alleen rijden. Ik had donderdagavond met Fred afgesproken dat ik hem in Belfort (Frankrijk) zou komen ophalen van de trein. Dat is ongeveer anderhalf uur rijden van Chezeaux. Toen ik wou vertrekken nog even een babbel met de buren gedaan. En dan maar snel snel doorgereden, ik had nog net genoeg benzine om tot Belfort te geraken en was van plan om voor het terugrijden in Belfort te tanken. Ik was nipt op tijd maar vond geen parkeerplaats, dus nog eens rondgereden. Ergens een borduur (antwerps voor kant van de weg of zo) geraakt. Dan maar even op de plaats voor taxi's gaan staan. Daar kreeg ik een berichtje van mijn schatje dat ze moesten overstappen op een bus omdat er ergens een ongeval was. En dat ik maar rustig iets moest gaan drinken want dat het wel even kon duren. Uiteindelijk mijn wagen ergens achtergelaten waar hij eigenlijk niet mocht staan, maar ik moest dringend naar het toilet Er was zo'n toilet waar je geld moet insteken. (nu heb ik echt een hekel aan toiletten op en in de buurt van treinen) Maar ja wat doe je als de nood het hoogst is. Voor mij was er een koppel en die vrouw hield de deur open voor haar man zodat deze niet moest betalen. Toen die man buitenkwam zei hij tegen mij dat ik binnen kon zonder te betalen. Wel doe zoiets nooit! Ik kan het weten. Ik ging binnen, die wcbril ging naar omhoog, plots kwam er vanuit vier hoeken op de grond water gespoten. Er liep water over die wc en alsof dat nog niet genoeg was ging het licht uit. Ik dacht ja ik hang, seffens komt er hier water uit die plafond en dan ben ik hier zeiknat (excuseer mams en paps). En ik geraakte er natuurlijk ook niet uit want ik wist niet hoe die deur open moest. Na even (het leek een eeuwigheid) vond ik dan toch een knop aan de muur en kon ik er buiten geld insteken en op een normale manier naar het toilet gaan. Anderhalf uur later kwam mijn ventje aan en konden we terugrijden naar Chezeaux. Omdat ik zo content was om hem te zien was ik natuurlijk vergeten om te tanken. Ik zag ons er al staan aan de kant van de weg in de kou zonder benzine en niemand te bereiken. Want Gerben en Nick hebben allebei geen belwaarde en zijn dus beiden niet te bereiken in Frankrijk. We zijn nog net tot aan een tankstation geraakt. Allebei blij en opgelucht maar juich nooit te vroeg! Geen enkele van onze bankkaarten konden we gebruiken. En cash ontvangt zo'n station 's nachts niet. Na een tiental minuutjes kwam er een auto tanken. We vroegen of we hun kaart mochten gebruiken als wij hen cash betaalden. Die man ging na even twijfelen akkoord. Maar toen hij zijn nummer indrukte wist hij zijn code niet meer. Of dit echt zo was of dat die man bang was weet ik niet. Iets later kwam er een camionette aan. Deze was van zijn firma en hij mocht met zijn kaart voor 85 euro tanken. Hij zei dat hij eerst zijn bak ging voldoen en daarna als er nog over was mochten wij dat tegen betaling hebben. We hebben dus voor een 7 euro gekregen. Toen we in Chezeaux aankwamen zagen we dat we nog een 10 km konden rijden. En dan moet je weten dat het dichtsbijzijnde tankstation toch wel wat verder is. Maar dankzij Nick die de volgende dag voor ons 2 jerrycans benzine was gaan halen zijn we toch nog goed thuisgeraakt. Vrijdag hebben we heel de dag zitten poetsen in Frankrijk want Seth en Ann met de spookjes en Viv en Rudi en C° gingen naar Frankrijk komen voor de paasvakantie. Normaal ging ik zaterdag naar België terugkeren om met Carlo, Annelies en Péke naar het optreden van Claudia te gaan maar wegens verschillende redenen is dat niet meer gelukt. Zondag hebben we in Zwitserland al slapend en etend doorgebracht. En omdat we na zo'n decadente dag vonden dat we toch iets van beweging moesten hebben gingen we naar de Uetliberg. We reden met de bus tot aan de voet van de Uetliberg. En ik dacht nu ik het toch gewoon ben om hier rond de Katzensee te wandelen en eigenlijk hier alles te voet doe ik dit katje ook wel effie zou wassen. Wel tararagerard, ik heb afgezien. Ik was zo wanhopig dat ik zelfs op een moment tegen Fred zei dat ik hem ga inruilen voor een man van 52. Hij huppelde als een veulen de berg op en ik moest bijna op handen en voeten naar boven kruipen. Maar ik ben er geraakt. En achteraf hoorde ik van Fred dat zijn baas vroeg of we langs de makkelijke of de zware kant naar boven waren gegaan. En nu ben ik toch wel trots dat we de moeilijke kant hebben gekozen. De weg naar boven was via smalle besneeuwde padjes en trappen En het uizicht van boven moet spectaculair zijn maar toen wij er waren sneeuwde het.
Ge ziet al direct dat ons Jolientje een showmadam is Geef haar een zonnebank en ze neemt de meest uitdagende poses in En dan nog een tutje En een grave zonnebril En dan nog nen bompa in de buurt
Dat de laatste weken erg hectisch waren moet ik jullie niet vertellen Net teruggekomen vanuit België waar we speciaal voor Caspers verjaardagfeestje waren maar met heel veel plezier want zoals jullie weten is Casper één van onze lieverds Katrien was dinsdag zelfs nog naar de dokter geweest en die zei dat alles nog ok was en dat de jos nog niet direct ging komen Ja tarara, dinsdagavond waren we thuis en dinsdag besloot jos om te komen Ik ben pas donderdag met de auto naar België gegaan omdat ikwoensdag zo zenuwachtig was dat ik waarschijnlijk ongelukken zou gedaan hebben Fred is vrijdag met het vliegtuig overgekomen om ons Jolientje te zien, hij was volgens mij nog zenuwachtiger dan ikzelf In België heb ik niets anders gedaan dan opruimen, kuisen en van hier naar daar rijden De foto van mijn logeerkamer bespaar ik jullie omdat jullie anders zoveel medelijden met me (ons) zou hebben Maar als ik jullie vertel dat het de vroegere slaap en studeerkamer van Jonas was dan weten jullie wel genoeg De eerste dagen moest Jolientje nog zuurstof krijgen omdat het zelfstandig ademen nog niet zo goed lukte Deze foto heb ik al eens eerder op de blog gezet Dat ons Jolientje nog een klein, fijn popemieke is kan je hier zien (ze is even groot als haar roze knuffel die waarschijnlijk speciaal voor haar papa is gekocht ) Hieronder kan je Jolien zien met haar mama die volgens mij vroeger veel met poppen heeft gespeeld want het is een echt moederke En op de volgende foto kan je zien dat het boeleke nu al moet afzien En de laatste foto is er één van de suikerbonen (lees paaseitjes) waarvoor Sofie (de zus van Katrien) de leuke kikkertjes heeft gemaakt
Hallo hier ben ik weer Terug thuis (alhoewel wat is thuis tegenwoordig) Mijn hart is precies een rollercoaster Mij hebben ze altijd gezegd dat grootmoeder zijn leuk is want dat je enkel het plezier hebt en niet de zorgen Wel ik ben dan toch de eerste die dit niet kan beamen Ik heb de laatste weken echt wel wakker gelegen en me heel veel zorgen gemaakt om ons Jolien Ja dat het het mooiste kind is is normaal, het liefste en tofste zal ook wel met zo'n mama en papa Maar dat zo'n hummeltje van 2 weken in al je vezels kruipt en constant in je gedachte is dat is toch wel heftig Op dit moment zou alles goed zijn met ons Jolientje en waarschijnlijk mag ze morgen naar huis Ik zal zo snel mogelijk nog wat recentere fotootjes posten Zie jullie graag XXX
Joepiedepoepie Deze nacht hebben onze Jonas en Katrien een dochtertje gekregen JOLIEN Ze weegt 2kg800 en is 49 cm groot Op dit ogenblik ligt ze nog in de couveuse omdat ze een maandje te vroeg is. Mama en dochter liggen in de KLINA kliniek op kamer 1130
Gisteren was het Sambales oléolé, keileuk maar vermoeiend Fredje moest ondertussen naar een receptie van zijn werk (binnenkort gaat hij nog eens een update van zijn werk geven) Dus hadden we na de les afgesproken in Zürich city Daar zijn we naar de voetbalmatch (in een caféeke welliswaar) Milaan-Arsenal gaan kijken Na de voetbal nog een dürum gaan eten en dan met de bus huiswaarts Toen we thuis aankwamen was het al lichtjes aan het sneeuwen maar voila deze ochtend toen ik wakker werd was alles netjes wit
Vandaag is één van onze allerbeste vrienden jarig. Hij wordt 6 jaar!!! Ja het allerliefste spookje der spookjes Casper Heyrman is jarig. En nog een foto met één van zijn grootste fans
Met ons Katrientje is alles terug ok , Jos is ongeduldig maar hij moet nog een maandje in de buik van zijn mama blijven zitten. Normaal gingen we vrijdagavond naar Baden zwemmen. Tijdens de winterperiode kan je elke vrijdag en zaterdag in het kaarslicht gaan zwemmen in de thermische baden. Nu was er toch een kink in de kabel want mijn Fredje zijn loon was gestort en dus wou hij liever geld gaan uitgeven, zoals jullie weten hebben/hadden wij nog geen bed. Dus wij recht na zijn werk naar de winkel waar we ons bed wilden bestellen. Hij dacht dat ze dat dan zaterdag wel zouden leveren. Ja tarara normaal gezien is de minimumlevertermijn 3 weken. Maar zoals jullie allen weten heb ik een zeer sympathieke, aantrekkelijke, onweerstaanbare man en die van de winkel ging er alles aan doen om het zo snel mogelijk te leveren. Wel zaterdagmorgen kregen we telefoon dat ze het maandag nog extra bij de leveringen gingen doen. En vandaar hebben wij deze nacht voor de eerste keer sinds we hier zijn in een zalig bedje geslapen. Zaterdag zijn we nog verlichting gaan kopen en langs de Ikea geweest want we hebben nog geen echte stoelen, enkel van die knalgroene tabouretjes. Maar de stoelen zijn nog steeds niet binnen Ik heb zaterdag ook een nieuwe gsm gekocht ene met een camera in zodat we niet steeds ons fototoestel moeten meesleuren en toch fotootjes kunnen maken. Zondag tijdens de wandeling rond ons meer heb ik (ons Fredje eigenlijk) nog wat fotootjes gemaakt. Eén van het treintje dat we nu hebben zien rijden Dan nog een foto van de plaats waar je het gratis hout kunt nemen om in de natuur te barbecuen of een vuurtje te maken Enkele foto's van de Beizli, dat is dat caféetje waar je zelfgebakken taart en koffie met iets in en biertjes en zwitserse wijntjes kan drinken. Een foto van de bar Je kan binnen zitten Je kan hier ook met je paard naartoe Je kan natuurlijk ook buiten zitten En je kan het weight watchers menu pakken Of je kan voor het lekkere bier gaan
Ik krijg commentaar dat ik achter sta. Dus de week van 18-2 tot en met 22-2 Mijn zonen zeggen tegen mij mams wat doet ge daar nu eigenlijk zo een hele dag en ik weet het ik heb het al aan enkele van jullie laten weten ik ben precies een gepensioneerde. Ik heb steeds tijd te kort. Dus hierbij alvast mijn weekplanning (ik moet aan mijn lieve zonen toch laten zien dat ik iets doe) maar daar komt altijd van alles onverwachts tussen. Ik sta gewoonlijk rond negen uur op. Zonder wekker. Mijn biologische klok zegt dat het dan tijd is om wakker te worden. Dan ontbijt ik en ga ik mij douchen. Daarna kijk ik meestal de mail even na. Op maandag is het winkeldag en nee Katrientje niet shoppen maar groentjes kopen bij de turk of zoiets en vlees, brood ed in de Migros. En af en toe bij de Denner een flesje schuimwijn. Dan luister goed is het mijn moment, dan ga ik in het restaurantje van de supermarkt met andere gepensioneerden mijn pateeke (gebakje) eten en een tasje koffie drinken. Daarna maak ik een wandeling en maak ik het eten klaar. Dinsdag is het kuisdag. Woensdag is/was Sandag maar tot nu toe heb ik nog niet iets spectaculairs gedaan op woensdag. Donderdag is was en strijkdag. En op donderdag gaan we een aperitiefje drinken in de Löwen en daarna een pizza eten. En op vrijdag ga ik naar Zürich city om de buurt te verkennen. Vrijdagavond zijn we naar Frankrijk gegaan voor het weekend. Het was echt zálig! Het was prachtig weer, we hebben heel de tijd buiten bezig geweest op zaterdag met de buren een aperitiefje gedronken en zondag tot 17 uur in de tuin gewerkt en een vuurtje gestookt. Daarna terug richting Zürich. Toen we hier aankwamen was het voor mij even moeilijk. Normaal gaan we na Frankrijk naar huis (namelijk België) en nu was naar huis Zürich. Ook maandag heb ik nog een moeilijke dag door moeten komen. Ik heb even gedacht ik neem de auto en rij naar België. Toen heb ik besloten dat ik misschien moet proberen iets meer onder de mensen te komen zodat ik wat meer sociale contacten heb en wat minder tijd om te piekeren. Vandaar dat ik dinsdagavond naar een Samba cursus ben gegaan, amai ik heb afgezien, ik dacht dat dat zo wat dansen was maar nee ze dat is zwaar! Ik heb denk ik nog nooit zo hard moeten zweten. Enne CultuurNetvriendjes hou jullie vast want de leraar is een knappe neger (Annelies pak u valies maar al in ) Gisteren woensdag dus ging ik normaal aquagymmen, maar de middagcursus ging niet door en het was enkel 's avonds en dan wil ik liever bij mijn Fredje zijn. Dus ben ik 's avonds samen met Fred een beetje de buurt gaan verkennen. En nu donderdag zit ik hier de blog te updaten. Morgenavond vrijdag gaan we naar de thermalbäder in Baden tenminste als ons Katrientje niet moet bevallen. Want ik kreeg zojuist telefoon van Jonas dat ze op dit ogenblik in het ziekenhuis is en dat ze heel de nacht weëen doorstaan heeft. De bevalling is normaal voorzien voor 10 april. Ik hou jullie op de hoogte.
De dju nu sta ik weer 2 weken achter ik heb echt het gevoel dat ik met pensioen ben want de tijd vliegt voorbij ok zaterdag zijn we heel de dag gaan winkelen, shoppen zonder iets te kopen want het was enkel shauen nicht kaufen maar we wilden alvast een kijkje gaan nemen om ons appartementje verder in te kleden hieronder geef ik jullie alvast een overzicht van hoe ons appartement er op dit ogenblik van binnen uit ziet eerst heb je het smalle terras, op de foto hieronder kan je zien hoe je van logeerkamer 1 via het smalle terras naar het terras kunt op de volgende foto kan je zien hoe ik mijn dagen al zwetend door kom en op de volgende foto zie je hoe het terras er uitziet als je in de living staat de volgende foto is een foto van de inkom dan kom je eigenlijk zowat in de living en de keuken uit en natuurlijk ook de eethoek verder heb je dan nog 2 badkamers, 1 met douche en 1 met bad dan is er nog logeerkamer 1, dit is de kamer waar we op dit ogenblik nog slapen dan is er logeerkamer 2, waar ik op dit ogenblik strijk en dan tenslotte onze slaapkamer, waar op dit ogenblik enkel onze kleren liggen in afwachting van ons echt bed voila
Naar goede gewoonte zijn we ook deze zondag gaan wandelen Dit maal zijn we naar de Zurichsee gegaan, kwestie van een beetje afwisseling nietwaar Na een lange, vermoeiende wandeling Zijn we gaan uitrusten op een leuk maar vol terras Toen we na onze welverdiende rustpauze met nieuwe energie onze wandeling verder zette kwamen we een braadworstkraam tegen, normaal gezien, allée tot nu toe, konden we deze kramen goed weerstaan (je moet weten dat je ze op bijna elke hoek tegenkomt zoals je in België frietkramen tegenkomt) Maar het vlees is zwak en dus hebben we een braadworst genomen, jawel ieder een hele, en het was lekker (sorry voor de volle mond) Op verschillende plaatsen van de Zurisee vind je kleedkabines en kan je gewoon gaan zwemmen
Mijn romantisch, lief ventje nodigde mij uit om mee te gaan eten bij Löwen (het plaatselijk restaurant) Eerst een lekkere cocktail in de bar en dan een uitgebreid etentje met lekkere wijntjes Dat het leuk was kan ik je verzekeren, hieronder zie je hoe we zelf onze tafel romantisch hebben gemaakt En mijn kadookes
ondertussen verwachten de meesten al dat dit een fantastisch verhaal is van een spetterend optreden, wel helaas dat was het niet maar het was wel heel gezellig en leuk www.kubaa.ch voor mensen die Bouckenborgh kennen, wel KuBaA kan je hiermee vergelijken voor mensen die Bouckenborgh niet kennen, een bruine kroeg met veel jongeren en enkele ouderen en enkele nog ouderen wel één maal per maand komt Enkel Züli een komödiandtische, fulmiante extrem-Feuerwerk-bum-bum Lesung brengen met een wisselende gast deze keer was zijn grootmoeder erbij een schattig vrouwtje die de vergelijking tussen vroeger en nu maakte ze lazen ook wat proza voor van de grootvader, die er niet bij was dit alles weer in het zwitsersduits nu zoals jullie ondertussen ook al wel (of niet) weten is Fredje zijn duits ook niet super en daardoor voel ik me hier zekerder om iets te zeggen maar tijdens deze performance begreep ik 25 % van wat ze vertelden maar mijn Fredje zat heel de tijd te lachen dus dacht ik dat hij tijdens die 2 dagen op zijn werk serieuze vooruitgang gemaakt heeft bleek achteraf dat hij moest lachen met die kerel zijn kop
Mijn eerste werkdag begon al goed. Ik had met mijn baas afgesproken om negen uur en ik zou hem bellen als ik er was zodat hij me kon binnenlaten. Tijdens het telefoongesprek waarin we afspraken was de verbinding echter heel slecht zodat mijn baas op enkele vragen niet antwoordde omdat hij ze gewoon niet gehoord had. Normaal gezien gingen ze al verhuisd zijn naar een nieuw gebouw, dus ging ik daar mooi naartoe. Toen ik wou bellen constateerde ik echter dat mijn belwaarde op was! Bellen van Zwitserland naar België, of telefoons uit België ontvangen, is namelijk erg duur, en ik kon mijn baas dus niet bellen. Ik ging dus op zoek en zag dat Credit Suisse Real Estate op de vierde verdieping zat. Ik daar naartoe, maar daar kenden ze mijn baas niet direct. Ik mocht er wel bellen en kwam dan tot de vaststelling dat ze nog niet verhuisd waren. Ik dus naar het "oude" gebouw en daar kwam ik uiteindelijk aan rond 9u15. Maar mijn baas kon er nog mee lachen... Tijdens het introductiegesprek vroeg mijn baas wanneer ik van plan was om Duits te beginnen spreken, en ik zei dat onmiddelijk voor mij geen probleem was. Mijn Duits valt wel mee, dacht ik. Maar toen die mannen Duits begonnen te spreken, begreep ik er bijna geen yota van, ze spraken namelijk Zwitsersduits, en ons Sanneke heeft al uitgelegd waar dat op lijkt. Maar ze doen ondertussen hun best om zo veel mogelijk Hoogduits (gewoon Duits dus) tegen mij te praten. De collega's vallen dus goed mee en kwamen al op de eerste dag bij het eten met een belgenmop opzetten. Blijkbaar waren er vroeger veel Belgen met caravans in de Zwitserse bergen, en deze reden niet al te snel. Dus is de mop: als je ergens te laat komt in Zwitserland moet je gewoon zeggen dat je achter een belg reed Zo iets na vijf uur vertrokken enkele collega's naar huis, en mijn baas zei dakket ook moest aftrappen, dak ni langer moest blijven of zo omdak 's morgens iets te laat was of omdat het den eersten dag was, ik en ons Sanneke content natuurlijk.
Ook de volgende dagen waren de collega's heel behulpzaam bij het in orde brengen van alle programma's en de contacten met analisten en partners en....
Alles is dus (tot nu toe) heel vlot verlopen en twerk is heel tof.
Fred heeft beloofd dat hij vanavond een stukje over zijn eerste dag gaat schrijven (joepiedepoepie) Dus mijn eerste dag alleen: Ik ben om 9 uur opgestaan, volgens mijn planning ging dat 7 uur zijn maar omdat mijn ventje al om 6 uur opstaat en ik 6 uur toch wel heel vroeg vind is mijn planning licht verandert en is dat ondertussen 9 uur geworden. Ontbijten, douchen en op maandag boodschappen doen voor heel de week zodat mijn ventje in het weekend kan rusten (Michaël ) Voor diegene die het nog niet weten ik ga binnenkort bomma worden (of mémé, baboesjka ...) en daar ben ik eigenlijk heel blij mee. Maar waarom ik dat er hier even tussen gooi wel ik begin mij al goed aan te passen aan deze mijlpaal in mijn leven. Na het boodschappen doen meng ik mij tussen de bejaarde mensen in het plaatselijke restaurant (een beetje inburgeren) om een pateeke (voor de mensen die niet van Antwerpen zijn dit is een gebakje/taartje) te eten en een taske koffie te drinken. Al een geluk dat er in de Coop (plaatselijke supermarkt) van elk product ook een weight watchers versie is want ik ga dat binnenkort goe kunnen gebruiken Straks nog iets over het eerste optreden waar we naartoe zijn geweest vorige week dinsdag x
(sorry voor de volle mond)
