Ik ben net terug van een conferentie uit Londen en ga zoals een tijdje geleden beloofd nog eens iets op onze blog zetten. Voor mij loopt alles hier nog steeds op wieltjes. Ik leer nog elke dag veel bij op het werk en ook de buitenlandse reizen (eerst Parijs, nu Londen en binnekort misschien Milaan) zijn heel interessant. En mijn vrouwtje soigneert mij hier ongelooflijk goe! Daarnaast ben ik natuurlijk ook heel erg blij met onze nieuwe huisgenoot, de Mäx. Eerst moest hij niet al te veel van mij weten (in het asiel zeiden ze dat hij waarschijnlijk slechte ervaringen heeft gehad met mannen), maar dat is ondertussen al wel veranderd. Tis echt ne schat. We zijn er daarnet iets mee gaan drinken en hij is heel de tijd aan onze voeten blijven liggen. We hopen alleen dat hij ons kot hier niet afbreekt, maar voorlopig heeft hij nog niks kapotgemaakt, dus zal da wel nog meevallen. Hij loopt, dankzij de drie wandelingen van ons Sanneke vandaag, ook al veel beter aan de lijn en leert dus blijkbaar heel snel bij. Ons Sanneke is er wel een beetje stijf van, maar onze Mäx weet precies van niks. Daarom ga ik er direct nog eens mee wandelen zodat hij goed kan slapen. En hopelijk wij ook, want morgen er dus weer op tijd uit om eerst nog eens met onzen Mäx te gaan wandelen voor ik naar het werk vertrek. Allez, allemaal nog ne goejen avond en tot binnenkort, ik ga nu wandelen....
Ik heb gisteren nog enkele fotootjes van onze spookjes gekregen die ik jullie graag laat zien. De eerste foto is wel grappig want ik herinner me dat ons vader ooit zo een foto van ons heeft gemaakt. En kijk goed naar de sneeuwman want die heeft de Fred zijn pet op. En hieronder zie je nog maar eens hoe lief die spookjes wel niet zijn. En sneeuw kan toch mooi zijn.
Ons Fredje heeft gisteren niks meer op den blog gezet omdat hij al zijn aandacht aan zijnen nieuwe vriend heeft gegeven. Als hij straks terug is van Londen zal ik hem vragen om nog een efforke te doen. Onze nieuwe vriend "de Mäx" heeft zich gisteren goed gedragen, hij wou wel geen grote behoefte doen ondanks dat we meer dan een uur met hem waren gaan wandelen. Dus hadden we al een beetje schrik dat hij deze nacht zijn behoefte binnen zou doen. Maar niks van dat ze, hij wist dat er iets ging gebeuren toen Fred en ik ons tanden gingen poetsen voor het slapen gaan. Hij begon zo wat te draaien en wat te janken. Maar toen we in onze slaapkamer gingen en de deur dicht deden was hij vrij snel rustig en bleef hij rustig tot deze ochtend de wekker afging om half vijf. De bedoeling was dat Fredje hem even ging uitlaten en dat ik nog verder ging slapen. Maar na de wandeling moest Fred zich dus haasten naar het vliegtuig (die neemt tegenwoordig een vliegtuig zoals wij den trein of de bus pakken). Fred was de deur nog niet uit en Mäx begon hier te huilen dat het niet schoon was. Nu zei Fred me gisteren nog dat we niet te snel mogen toegeven en zeker niet terwijl hij jankt. Maar op een gegeven moment hoorde ik hem aan de buitendeur krassen met zijn poten en dan ben ik maar opgestaan. Ik denk dat het half zes of zo was. Ondertussen hebben we er al een lange wandeling opzitten en heeft hij zijn knuffelspeelgoed zo goed als vermoord. En hij ligt hier nu aan mijn voeten te slapen terwijl ik dit berichtje typ.
Ok mams en paps, zet jullie even neer voordat jullie dit lezen.
Straks om 15 uur komen ze de Mäx brengen. Ik weet het jullie verklaren mij zo zot als iets maar er moeten ook zotten zijn hé. In ieder geval hij mag steeds in het dierenasiel gaan logeren als we naar België gaan dus dat is geen probleem. En omdat ons Fredje zo hard moet werken ga ik toch niet werken want ik moet ervoor zorgen dat zijn hemdjes mooi gestreken zijn en dat hij 's avonds lekker eten heeft zodat hij energie heeft ...
Omdat de Mäx seffens komt heeft Fredje deze namiddag een halve dag verlof genomen en zal hij speciaal voor den bompa nog eens een stukske op den blog zetten.
Ok iets te laat op den blog (ik heb wel maandag al iets laten weten aan ons Anneke) Maar op 7 april is ons Ann jarig, voor diegene die Ann niet kennen, ze is de vrouw van onze Seth en de mama van de spookjes! Dus bij deze nog eens een hele gelukkige verjaardag !!!
Tis precies weer even geleden dat ik hier nog iets heb geschreven. Maar het leven gaat snel. Ok waar was ik gebleven, ik was ons Fredje gaan wegbrengen naar de vlieger. Thuisgekomen heb ik zo wat zitten mailen met vriendjes en vriendinnetjes en toen zei de Carlo (jullie kennen hem wel mijnen allerbeste maat) zeg San anders moet ge u nen Chihuahua of zo pakken dan zijt ge ni alleen en dan kunt ge zo show verkopen gelijk als Paris Hilton. Mij kennende, ik en dieren, vond dit natuurlijk een te gek idee, ik zag mij al een kledinglijn ontwerpen voor Chihuahua en megarijk worden. Dus ik de woensdag tegen mijn Fredje: lieverd wat denkt ge ervan als we nu eens een hondje nemen, zo een klein, lief woefke en daarbij keek ik hem eens diep in de ogen Hij zei laat ons anders eens langs het dierenasiel gaan, dan kunt ge met die honden daar wat spelen en wandelen en dan zien we daarna wel (diplomatisch zoals altijd). Hij dacht waarschijnlijk dat ik het tegen het weekend wel vergeten zou zijn, maar nee ze zaterdag zijn we naar het dierenasiel geweest en met de woefkes daar gaan wandelen. Toen ik vrijdag tegen Ruben zei dat we zaterdag langs het dierenasiel gingen gaan zei hij oei dat loopt ni goe af, als ge wilt ik heb hier ook nog nen hond zitten die ge gerust kunt krijgen . Ah ja da wandelen, was tof, we hebben er heel de namiddag geweest en met de honden spelletjes gedaan. Maar wat ik niet wist is dat puppy's niet van nature aan de lijn kunnen lopen. Fred zijn favoriet den Jimmy die nam telkens nen spurt waarbij Fredje dan ook mee begon te lopen want hij hield de lijn vast en dan begon diene Jimmy gewoon koprollen te maken, da was echt keigrappig. Mijne lieveling den Benji een klein labradorpupke was heel schattig zoals ge hier ook kunt zien. Maar den allertofste was de Mäx (uitgesproken als meks). Nu hadden we op voorhand afgesproken dat we als we een hond zouden nemen, we best een kleine hond zouden pakken omdat op een appartement zo'n groot beest toch ni zo handig is. Maar wij hebben allebei altijd honden bij ons gehad en vinden allebei dat een kleine hond eigenlijk gene hond is. Die man van het dierenasiel stelde ons voor om anders de Mäx eens een dag bij ons te nemen en te zien hoe ons dat beviel. Dus zo gezegd, zo gedaan. Zondagmorgend zijn we hem gaan halen en eerst nen toer rond onze vijver gaan doen, ondertussen iets gaan drinken en buiten dat hij redelijk hard aan de lijn trok was hij heel braaf. Daarna op het appartement was hij voorbeeldig rustig, hij kwam bij ons aan ons voeten op de mat liggen. Als we aan de tafel gingen zitten kwam hij ook rustig bij ons zitten. Tegen half zes hadden we afgesproken dat we hem gingen terugbrengen maar eerst gingen we nog een toer rond de vijver doen. Ik zei tegen ons Fredje dat ik er echt van verschoten was dat die zo braaf was en zo goed luisterde en dat het allen spijtig was dat hij zo hard trok als ge er mee ging wandelen. Nu geloof het of ni maar die laatste toer rond de vijver was hij ook voorbeeldig, hij wandelde aan de voet en als er andere honden of lopers voorbijkwamen bleef hij heel rustig.
ga ik toch niet werken want ik moet ervoor zorgen dat zijn hemdjes mooi gestreken zijn en dat hij 's avonds lekker eten heeft zodat hij energie heeft ...
.
