...beleef onze voorbereidingen en hoe alles afloopt...
06-04-2010
De Ronde van Vlaanderen
DE RONDE WAS VOORBIJ NOG VOOR ZE BEGONNEN WAS...
Zaterdagmorgen om 6 uur was ik bij Peter aan de deur om alles in te laden, er werd "beireweer" voorspelt maar Peter en Wim lieten zich daardoor niet afschrikken en vertrokken richting Ninove.
Door zo vroeg te vertrekken met de auto werden de traditionele files op de baan naar Ninove vermeden. Een vriendelijke politieman wenste ons een goeie en veilige ronde toe...dus wat wil je nog meer.
Eerst nog een warme tas koffie gedronken en dan alles in gereedheid gebracht voor het "avontuur" DE RONDE...en...die was na 100 meter afgelopen... De derailleur van Wim zijn fiets draaide in het achterwiel (god weet hoe dit kon???) met als gevolg ketting kapot, derailleur naar de filistijnen, twee spaken uit en wiel krom...voila daar stonden we dan, net achter de boog van de aankomst (we hebben dat dan toch gezien). Even werd er door Wim voorgesteld dat Peter zijn Ronde toch zou rijden en Wim naar huis ging om zijn MTB op te halen...maar Peter was heel kordaat en zei "samen uit samen thuis" wat ik echt wel tof vond want zijn ronde lag ook in het water...(ploegmaat eerste klasse...typerend voor ons ploegsken hé mannen). Mijn kaderplaatje (ik was op voorhand ingeschreven) werd door een vriendelijke Nederlander overgenomen en hij gaf me zelfs 10 euro ipv 5 euro...gedeelde smart noemde hij het( wie zei er dat de Nederlanders gierig waren???). Om 8 uur waren we alweer in Lokeren, Peter is dan naar Destelbergen gaan rijden (115km) en Wim is zijn frustraties gaan uitwerken in de bossen van Tervuren (Zoniënwoud) met een stevige wandeling van 16 km...zonder één druppel regen... De volgende dag absoluut geen zin om de MTB op te kruipen...was te ontmoedigd van de gemiste kans...Maar Paasmaandag dan toch opnieuw de MTB op (gelukkig had ik die nog) voor een stevige toertocht in het veld van 110km...en da telt dubbel...allé da zeggen ze toch?
Moraal van het verhaal: beter nu de tegenslag dan straks in de Marmotte...en gelukkig had ik dit niet voor tijdens de afdaling van de Haaghoek... Toch nog eens een bedankje voor Peter...voor alle gedeelde miserie.