Vermits Wim in het buitenland zat, moest er met 3 man in 1 auto worden gereden, maar mits enig knutselwerk lukte dit nogal makkelijk.

Rond 5 uur ging er bij ons mannen de wekker af, al was niet iedereen even wakker zodat het onduidelijk werd of het nu 5 uur zomertijd of wintertijd was. Op teletekst stond het correcte uur. Toch een gemak hé, Peter.

Dirk was de avond ervoor om 1.30u zomertijd in zijn bedje gekropen, en had zaterdag nog 90 km gereden. 's Morgens sloop de twijfel binnen of het nu wel verstandig was om deze rit dan ook te rijden, maar Bert was niet te bereiken, en dus was het  heel simpel : riejen ! 

Nadat Bert Dirk en Peter had opgepikt konden we vertrekken naar Harelbeke. Daar aangekomen was er een grote parking maar we parkeerden ons liever volledig in de verste hoek. Asociaal zo zijn we.

Kleertjes aan, inschrijven, fietsen klaarmaken en rond 8 uur begon het avontuur.

De weersvoorspellingen gaven veel wind en kans op buien, maar 't zonnetje kwam erdoor en we hadden wind in de rug (de eerste 65 kilometer toch) en dat gaf vleugels van in het begin. We konden direct aansluiten bij een groep van 60 renners en de kopmannen van dienst deden voortreffelijk werk. 

Dirk zat er op zijn fiets bij zoals een opa op een technofuif, niet op zijn gemak dus. Het tekort aan slaap en de vorige dagen veel gereden maakten dat hij op een gegeven moment besliste om maar 83 kilometer te rijden. Maar gaandeweg liepen de beentjes warm en kwam de moral erin, en was het van"'k zal de 133 dan ook maar doen". Goeie spirit Dirk !

Na de eerste helling achter 33 km ( Edelare) was het een sanitaire stop voor Bert en Peter. Even lossen aan een struik, maar Dirk reed lustig verder. We konden met 2 beginnen aan een inhaalrace. Na bijna 15 kilometer hadden we Dirk te pakken,... hij was aan't sakkeren op zijn lekke binnenband.

Na een 10 minuutjes konden we weer verder op pad. De volgende helling was La Houppe (die we vorige week nog reden) en boven aan de top was er de eerste bevoorrading. Ook nu weer een eet- en drinkfestijn ('t was wel Aldi eten maar dat smaakt ook ) Bert zag dat er een fietspomp beschikbaar was zodat Dirk zijn achterband meer druk kon geven. Was het nu de pomp, het bandje of Dirk ? "Suppapke" afgebroken en weer plat dus. Even gaan bedelen bij de organisatie en Dirk kon een nieuw achterbandje versieren. Deze maar opgepompt met Dirk zijn vertrouwde pompje en dan weer verder. 

De volgende bergen waren de Berg Stene, Boigneberg en de Eikenberg (ook al gedaan vorige week). Peter en Dirk trokken stevig door maar Bert hield het hoofd koel en "trippelde" rustig verder. Bij de afdaling van de Eikenberg haalde hij Dirk terug in en samen reden ze de Kapelberg en de Taaienberg (idem vorige week) op. Peter was ondertussen aan het vlammen met een snellere groep en hij reed,dankzij zijn parcourskennis, als eerste de Paterberg op waar hij de rest van het groepje bovenaan de berg zag zwoegen. Zalig gevoel.

Bert en Dirk konden de Paterberg ook oprijden, maar 't is altijd tof om deze tussen zwalpende en wandelende renners te kunnen overwinnen.

Ondertussen duikte de Kwaremont op, maar aan het Kwaremont plein was het rechtsaf. Even verder stond Peter ons terug op te wachten. Een paar kilometer  verder was er de 2e foodstop met de herkenbare " Aquarius keeps you going" madammen. Rap iets gegeten, sanitair stopke en dan weer verder. Het weer begon te veranderen. De wind wakkerde nog steeds stevig maar er volgden enkele pittige buien. 

Dirk en Peter zagen dat Bert even niet aansloot en stonden aan de kant te wachten. Maar geen Bert te bespeuren. Het vertrouwde wit-blauw tenuetje was zwart geworden, want Bert had zijn regenvestje aangetrokken.

Er resten ons nog de Kluisberg en de Tiegemberg. Op deze laatste berg demareerde Bert even stevig door ( een Boonen maneuverke) maar hij werd snel tot de orde geroepen door zijn benen die schreeuwden van de verzuring. Dus even het toerental laten zakken en weer de gewone tred aanhouden.

De finish was in zicht en de laatste 10 kilometer ging Dirk nog eens aan de kop sleuren. Een kat heeft 9 levens, maar Dirk had er vandaag een pak meer. Sterven op de fiets, en toch weer terug komen, knap !!!

Uiteindelijk bereikten we na bijna 5 uur actief rijden terug het voetbalstadion van Harelbeke. Fietsen in de auto en op het rek, en een verfrissende douche die lekker warm was. Nadien nog even in de kantine ene drinken en dan met vermoeide beentjes maar met het gevoel dat we weer een "supertraining" hadden naar huis. Daar was het nog naar de echte mannen kijken die Gent-Wevelgem reden.

Volgende monstertraining is de Ronde van Vlaanderen (155 kilometer).

Edit: Davy reed deze week meer dan 200 kilometer, dus de conditie bij onze polderbeuker is zeker optimaal !!

Klik op de foto.