Iedere (ervaren of minder ervaren) treinreiziger zal gisteren wel gevloekt hebben... Inderdaad, staking bij de Belgische spoorwegen! Gelukkig had ik gisteren geen les, en zou ik lekker bespaard blijven van al deze ellende. Niets was minder waar...
Vanmorgen las ik in de Metro - als er dan iets op tijd is, dan is het toch wel de Metro, en dan heb ik het wel degelijk over de dagelijkse gratis krant :) - dat ook vandaag het Belgische spoorwegverkeer zou worden gestaakt. Neen, er werd niet gestaakt omdat de conducteurs hun nieuwe grijze jasjes met oranje strepen niet zo mooi vonden - hoewel dat voor mij hoogstwaarschijnlijk een reden zou zijn om het wel te doen - maar wel omwille van een té hoge werkdruk... Tussen drie en vijf uur deze namiddag kreeg het Autonoom Syndicaat van Treinbestuurders (ASTB) het lumineuze idee om de sporen te blokkeren in het station Brussel-Zuid. Waarom ook niet? Er hoeft toch zeker niemand te gaan werken? Schoolgaande jeugd, wie denkt daar nu aan? Midden in de spits, zeker over het hoofd gezien?
Ik was best blij toen ik daarstraks na een vermoeiende schooldag het station binnenkwam, me tussen de menigte murwde en naar het grote scherm keek: zeven minuten vertraging. "Joehoeee! Slechts zeven minuten!", dacht ik bij mezelf. En ik lachte binnensmonds om de mensen wiens trein echter drie kwartier vertraging had. Dat had ik beter niet gedaan, want na 25 minuten stond ik nog steeds te wachten op het perron. Toen ik na een halfuurtje toch plaats had genomen en de trein eindelijk vertrok hoorde ik al snel een zagerige stem door de speaker: "Ten gevolge van het drukke treinverkeer wordt de rit van deze trein vertraagd." Nóg trager?! Nog een klein beetje en ik zou sneller thuis zijn met de fiets. Ik kon het bijna niet meer aan toen mijn maag voor de vierde keer gromde en de passagier voor me rustig zijn derde wafeltje naar binnen werkte.
Een uur kwam ik eindelijk aan op mijn bestemming, en ik gunde geen enkele nmbs-medewerker een blik waardig. Het zal ze leren! ;-)
