Aan het bekeravontuur van het Nieuwsblad is snel een einde gekomen. Met een 1-3 verlies moesten we gisterenavond onze meerdere erkennen in het fysiek sterkere Eendracht Wervik.

Na de heenwedstrijd (2-2) kon dit duel nog beide kanten uit, maar op het zware Zarrense mollenveld waren we niet opgewassen tegen de uit de kluiten gewassen grensvoetballers. Toch kunnen we zeggen dat onze spelers zich niet zomaar gewonnen gaven.
In de eerste helft werd aan een zeer hoog tempo gestart en kregen de bezoekers lichtjes het overwicht. Na 27 minuten kwamen ze op voorsprong en net voor de rust breidden ze de marge nog eens uit tot 0-2.

Begin tweede helft kregen de Zarrenaars tweemaal de kans om de aansluitingstreffer aan te tekenen, maar nu eens links naast en dan weer rechts naast … weg kansen.
Toen Maxime uitviel kon Wervik nog een derde keer scoren en wisten we dat het over was. Niels redde de eer met een onverwacht afstandsschot.

Het bekeravontuur zit er dus al op en we kunnen ons weer volledig concentreren op de competitie. De wedstrijd tegen Wervik beschouwen we als een goede training en toonde de vechtlust van onze spelers : een zware tegenstander, glijden en het evenwicht zoeken op een modderveld en dan nog eens in een doornatte uitrusting een plakkende en glibberige bal onder controle krijgen … je moet het maar doen.

Tussen de nieuwjaarsfeesten door plande de bond de inhaalwedstrijden van de laatste speeldag van de heenronde. Ja, we hadden het nog niet opgenomen tegen Lichtervelde. Al moesten de kalenders er bij gehaald worden om sommige supporters er van te overtuigen dat we voor het eerst de eerstejaars kadetten van Lichtervelde in de ogen keken.

Op het tweede veld (want van een voetbalplein kon je al niet meer spreken, nadat de miniemen hun wedstrijd met 12-2 afgewerkt hadden) werd tegen wind gestart.
Na vijfminuten kwam Niels al eens langs zijn linkerflank opzetten en zorgde voor het eerste schot op doel, langs een uitkomende doelman : rechts naast.
Een volgende Zarrense actie leverde al succes op : vanuit een tegenaanval trok Maxime richting doel en wou er zijn spitsbroeder aanspelen. Maar de bal bleef hangen in de modder en dus besloot Maxime maar zelf af te werken : 1-0.
Misschien ging hier een buitenspelfase aan vooraf … bij de twee volgende fases konden we vanaf de zijlijn duidelijk zien dat onze speler “onside” vertrok bij het aanspelen van de bal, maar de jonge scheids floot ons tweemaal terug …
In de achterhoede hadden ze bij ons alles onder controle en zowel links (Michiel) als rechts (Thomas) werd het middenveldspel goed gevolgd. Ze grepen beiden telkens gepast in wanneer de middenlinie gepasseerd werd. Centraal achterin stuurde Ben de aanvallen op weg en dan hebben we in laatste nood nog onze “tank”: als Lichterveldse flankspeler denk je wel twee keer na wanneer je Tom op je ziet afstormen …

Op het kwartier viel de 2-0 waarbij geen enkele tegenstander het leder kon beroeren : Gilles trapte uit tot bij Jens, die controleerde en Mattias op rechts vrij zag staan. Mattias maakte enkele meters en stuurde Maxime in het straatje. Met een laag schot rechts van de doelman was de 2-0 een feit ! ’t Kan toch simpel zijn, hé …

Kort daarna kregen we bijna de 3-0 (zou een owngoal geweest zijn) toen een bezoekende verdediger maar net rechts van zijn eigen doel wegwerkte. De hoekschop leverde niks op voor Zarren, wel een dreigende counter van Lichtervelde … buiten Guillaume gerekend, die met twee zuivere tackles het gevaar neutraliseerde. Hieruit trokken we weer richting doel, waar Maxime net niet genoeg hoogte kon winnen en over kopte.
Tegen wind en regen en in de modder bleven de Zarrenaars vooruit knokken en met een bijna identieke aanval als bij het tweede doelpunt, kwam de aansluitende Mattias in schietpositie. Iets te overhaast en ook nu net over.

Na 25 minuten stond de 3-0 toch op het bord. Jens gebruikte nu niet de rechterflank, maar stuurde een gemeten pas over de centrale as, zodat Maxime vrijgeleide kreeg voor zijn eerste loepzuivere hattrick van 2011 : 3-0 !.
Niels had meer moeilijkheden met de Lichterveldse goalie, die telkens goed uitkwam wanneer onze linkerspits in schietpositie kwam.
Net voor de rust veegde Lichtervelde de nul van het bord, na een vrije trap net buiten de rechthoek. Mooi genomen richting tweede paal en Gilles kansloos verslagen : 3-1.

Ruststand : 3-1

In de rust kreeg het geteisterde veld nog maar eens een regenbui te verwerken en naarmate de wedstrijd vorderde werd het spel meer en meer beïnvloed door de lamentabele staat van de “grasmat”.
Zo zagen we al in de vierde minuut een beetje slapstick toen Jens zich tweemaal misrekende op een plakkende bal.
Ook Ben misrekende zich een keer en bekogelde de verslaggever met een ferme loeier …
Gelukkig bleef Maxime bij de les : in de zevende minuut scoorde hij de 4-1, maar trok in euforie zijn trui uit … geel natuurlijk …

En dan zag Bompa plots het “licht op het veld …” en deed Niels en Maxime van flank wisselen. Een lumineus idee, want onmiddellijk had dit effect : Maxime ging op links door en schilderde de bal op het hoofd van Niels, die eindelijk zijn treffer beet had.
Het was een bevrijding voor hem, want terwijl de 5-1 genoteerd werd kwam Niels weer in balbezit, draaide zich vrij tussen een trosje spelers, zag de keeper iets te ver uit zijn doel staan en legde aan voor een prachtig doelpunt (althans volgens de andere toeschouwers … het nadeel van reporter te zijn …) : 6-1

Lichtervelde was eventjes het noorden kwijt met deze spitsenwissel en wanneer ook nog Mattias zich op rechts in de debatten begon te mengen keken ze op het kwartier al tegen een 7-1 achterstand aan.
Een zekere nederlaag, regen en wind deden hen achteruit trekken en bij het verlies van nog een gekwetste speler was het voor de eerstejaars helemaal voorbij. Zarren kon van alle kanten aanleggen en dat deed Tom zelfs (met de hulp van de wind) van aan de middencirkel. Met zo’n zware loeier bracht hij de doelman in de problemen en dat werd door Niels afgestraft met ook zijn eerste hattrick van 2011 !!!

Met de 8-1 lag de eindstand vast van een wedstrijd die door de omstandigheden op het einde niets meer met voetbal te maken had …

Tom trof wel nog raak en in feite mocht zijn doelpunt (wegens voorafgaande fout)  niet afgekeurd geweest zijn. Maar wat doe je er aan als een tegenstander tegen een onvermurwbare tank aan loopt en hierdoor omvalt ????  

Na de uitgestelde wedstrijden door het vroege winteroffensief kregen we als opener van de terugronde het bezoek aan de buren SVD Kortemark voorgeschoteld.
“Warme” temperaturen die de 5 graden bereikten deden de lust om weer eens te voetballen aanwakkeren … althans bij de supporters . De eerste helft zou maar een mager beestje lijken.

Zarren drukte Kortemark in de aanvangsfase voor het doel en met twee onbenutte hoekschoppen, gevolgd door een strafschop kwamen we al vlug op een 0-1 voorsprong. Jens nam deze voor zijn rekening en faalde niet.
Met nog enkele hoekschoppen en een voorzet van Niels C. waarop de doelman moest paraat zijn bij een opzittende Maxime verstreken de eerste tien minuten.
Het vlotte niet en de supporters bleven op hun honger zitten bij het lusteloze schouwspel. Zarren bleef wel aanvallen maar de schwung kwam er niet in. Kortemark bood weinig weerwerk en enkel hun doelman voorkwam rustig - op de lichte pogingen van de bezoekers - de uitbreiding van de score.

Na twintig minuten zagen we toch eens Maxime in een hogere versnelling het veld oversteken en gehinderd door de laatste man waagde hij zijn kans van op rechts : voorlangs.
SVD prikte eventjes tegen, maar een alerte Ben maakte schoon schip.
De kans op de 0-2 kwam er in de 25^ste minuut met Maxime die in de rechterhoek terechtkwam , voorzette … Niels die de bal mooi liet doorrollen naar Jens en deze mikte maar net voorlangs.
De verdubbeling van de score kwam er minuutje later, toen Jens in de 16 gehaakt werd. Tom zette zich achter het kanon en daar kon de keeper enkel maar zijn vingertoppen aan verbranden : 0-2.

Het matige schouwspel sleepte zich naar de rust. Een volley van Jens net over de lat en Gilles die een schuchtere poging van de groen-zwarten klemvast had leidden naar de koffiepauze.

Ruststand : 0-2

In de eerste minuut van de tweede helft begrepen de Zarrense supporters al vlug dat ze naar de andere kant van het veld moesten : Maxime startte een type-aanval op rechts en de lage voorzet die hier uit volgde werd door Niels tegen de netten gejaagd : 0-3.
We zagen plots een wakkere Zarrense ploeg, met Guillaume die tot bij de doelman soleerde en een knap schot van Jens van op de rand van het strafschopgebied. Thibault stuurde daarna Niels diep in de linkerhoek en deze waagde zelfs zijn kans vanuit een onmogelijke positie. De bal viel maar net achter de lat, in het dak van het doel.
Het vertrouwen was er dus, het kwam er nu enkel op aan om dit in cijfers om te zetten.

Na 10 minuten in de tweede helft brak de veer bij de thuisploeg. De verdediging had geen antwoord op een kruisraket van Niels, die in de rechterhoek binnenging (0-4) en een minuut later moest de keeper alles uit de kast halen toen Mattias op aangeven van Niels de forfaitscore op de slof nam.
Gilles werd daarna eens getest, maar plukte vastbesloten. En dan kon Mattias toch zijn eerste van het seizoen aantekenen met een afstandsschot : 0-5

Topschutter Maxime kreeg het dan toe nog niet voor elkaar, ook toen hij in de 13^de minuut met een mooi laag schot uithaalde lag de goalie in de weg. Maar het was slechts uitstel : na een ingooi van Jens zocht Niels weer eens de cornervlag op en lepelde vanuit deze positie het leder voor doel : Maxime kon vrij de 0-6 binnentikken.
De 0-7 volgde snel en weer met dezelfde spelers. Alleen was de afwerking wat anders. Maxime kon met een retro Niels in schietpositie brengen en met een overhoeks schot was de Kortemarkse doelman voor een zevende keer verslagen.

Een afstandsschot van de thuisploeg in de 25^ste minuut, door Gilles gestopt aan de linkerpaal,  was hun laatste wapenfeit. De volgende aanval van Zarren was dan wel weer raak : Mattias ging op rechts door en trok hoog voor richting tweede paal. Niels ging voor de bal en wist bij God niet waar hij zou uitkomen … de bal ging in de linkerwinkelhaak binnen en een verdwaasde Niels krabbelde recht … Hij vroeg zichzelf af hoe hij dat geflikt had !!!
Na de blessure van de laatste man van Kortemark stortte de defensie van de groenzwarten dan helemaal in en in de laatste vijf minuten moesten ze uiteindelijk toch de dubbele cijfers toestaan. Niels lanceerde Maxime nog eens en deze knokte zich tot bij de bal. De doelman kon de bal nog ontzetten, maar Mattias was goed gevolgd en kon in de rebound gemakkelijk de 0-9 binnenrammen.

De Kortemarkse keeper spartelde nog even tegen met een redding met de voet en het hoog opspringen op een schot van Jens. Hij had echter geen verhaal tegen de loeier van Maxime na een interceptie bij een te korte uittrap : 0-10.

Weer een ruime score dus, waarbij het opvalt dat onze spelers zeer goed de lessen trekken uit hun trainingen. Bij aanvang van de wedstrijd klaarde het even op en was er "te veel licht" om te scoren, maar naarmate de duisternis inviel kwam de scoremachine op gang. De trainingen op “onverlichte oefenvelden” leverden dus toch wat op …