Vandaag een wandeling in Meetkerke. Prachtige wandeling , prachtig lenteweer. Verzorgde rustposten. Hele mooi omgeving in Meetkerke , Houtave, Zuienkerke. Tot de volgende, Carine.
Jawadde, wat is mij dat hier, in één week direct al twee verslagen wat is hier aan de hand. Simpel, het sneeuwt en dan is alles drie keer mooier. En weer was er een lage opkomst, 300 man/vrouw voelden zich geroepen om al de gevaren te trotseren die het wandelen in de sneeuw met zich meebrengen, zelfs vanuit Koksijde waren ze afgezakt. Dat de wandelaars uit verre oorden zich niet tonen kan ik, begrijpen, echt waar, maar dat zelfs van onze eigen vereniging de meesten hun neus niet hebben getoond valt mij zwaar tegen. Net als dinsdag in Gavere was het heerlijk wandelen, alles wit en de hele dag door verse sneeuw. De thuisblijvers moeten eens gaan beseffen wat ze missen ik had mijn camera vergeten maar gelukkig zit op mijn telefoon ook een soort van camera zodat ik daar maar een paar foto's mee genomen heb. Volgende week mogelijks nog sneeuw, doe er wat mee.
Vandaag
nog maar eens wezen wandelen, zomaar onze 8e wandeling sinds 1
Oktober.
Dat is dus
de reden dat ik mijzelf hier op deze blog de laatste tijd niet echt veel
ontplooid heb.
We zijn
naar Gavere geweest, Gavere in de sneeuw,,, prachtig.
Ook hier
was een minimale opkomst, toen wij gedaan hadden waren er zomaar een 135 tal
wandelaars geweest, de voorgaande jaren waren dat er honderden meer.
Drie jaar
geleden was er een wandeling in Moeskroen, in de vroege ochtend begon het hevig
te sneeuwen en hoeveel wandelaars hadden ze, 150 waarvan al 100 met twee
bussen, twee jaar geleden in Heuvelland hetzelfde een prachtige winterwandeling
en ook hier zat het wandelvolk thuis.
Ik versta
dat niet, er wordt volop gestrooid, de wegen zijn goed berijdbaar en de mens
durft niet.
Rij een
beetje trager, hou wat meer afstand en je wandelt een van de mooiste
wandelingen van het jaar.
Wij waren
op baan, wij zijn dus als gewoonlijk Christine en ikke, maar geloof het of
niet,,, Sander was mee.
Sander ons
zoontje van 26, erg veel hebben we niet moeten aandringen, na twee uitgetrokken
vingernagels was hij overtuigd dat wandelen héél leuk is.
En met een
kind erbij kan je ook weer met sneeuwballen gooien en als hij na het wandelen
een goeie besteld kan je er zelf ook eentje nemen.
De "deze
keer maar uit drie koppels bestaande" bende van Chris en Mieke zijn er nog
maar weer eens opuit getrokken. Deze keer zelfs naar twee landen tegelijk,
Luxemburg en Duitsland.
In Oostenrijk was baas Frans te weten gekomen dat er een nieuwe driedaagse
wandeling aan iemand zijn brein ontsproten was en had dit heugelijke feit met C
& M gedeeld.
Het kwam er op neer dat zij dat maar eens moesten gaan verkennen en als het wat
was konden we daar volgend jaar met de groep van Diekirch naartoe gaan ipv naar
Diekirch, omdat die wandeling van nu niet echt adembenemend te noemen is.
En JA, het was enorm mooi, maar NEE we gaan er volgend jaar niet naartoe, want,
het is een Europesche organisatie en die wandeling wandelt door Europa heen, nu
hier en over twee jaar in Italië en daarna weer in?????
Om terug te komen op nu, we sliepen weer in het hele leuke hotelletje in
Sinspelt, de inrichting was nog steeds redelijk gedateerd, de bedden sliepen
nog steeds beregoed, het was nog steeds even proper, het eten was nog steeds
heerlijk, zowel ontbijt als avondeten, de mensen waren nog steeds even
vriendelijk en het was nog steeds 44 voor half pension, wat wil een mens nog
meer.
Wandelen, dat wilden we en dat hebben we dan ook drie dagen gedaan en weer
hadden we het geluk dat het drie dagen prachtig weer was en dat het drie
fenomenale parcours waren.
De vrijdag in Echternach, de zaterdag in Irrel en de zondag weer in Echternach.
Het is totaal onbegrijpelijk dat de soldaatjes niet een stukje Oostwaards
schuiven met hun wandeling, 28km verder heb je enorm mooie natuur met bergjes,
prachtige kloven en bossen en glooiende hellingen met links en rechts wat
waterlopen.
Er blijkt in
Echternach zelfs een opgegraven Romeins huis te staan, dat ziet de Wervikaan
als "bijna" oudste Romeinse nederzetting natuurlijk graag
Ik kan hier veel vertellen, maar de foto's zijn mooier dan mijn babbelinkjes
dus kijk daar maar naar. Harry
O-JE, nu moet ik hier wat schrijven over onze zéér mooie reis naar Oostenrijk. Ik heb Romain al wat foto's gestuurd om in het clubblad te zetten, maar hier moet ook wat want het is hier al zo stil de laatste tijd. Zaterdagochtend om de onchristelijke tijd van 4uur vertrokken we met de vertrouwde bus van Vlaminck. Damien en zijn trouwe hulp Frans waren weer op post. De reis is op een korte file na vlekkeloos verlopen en om 19.30 waren we ter plaatse. Het eten was al bijna klaar zodat we eerst aan tafel moesten. Onze eerst kennismaking met het hotelvoer was zeer positief, dat was de eerste van 7 heerlijke avondmaaltijden. Bagage naar de kamer brengen, pint drinken en slapen waren de volgende bezigheden. De volgende ochtend, om 8u stond het uitgebreide ontbijtbuffet al klaar en we vlogen er op af. Buikje volgegeten begonnen we aan de eerste opgave, rondje dorp. Dat dorp werd aan de buitenkant rondgewandeld en bleek prachtig gelegen, in de namiddag hebben we een wandeling gemaakt naar het Arthurhaus. Na de eerste dag wisten we dus al hoe verschrikkelijk mooi het was, dat beloofde voor de rest van de week. Die "rest van de week" was een aaneenschakeling van mooie wandelingen met de meest prachtige uitzichten. Maandag ging de tocht naar Abtenau, ik schrijf hier maar een aantal bezochte plaatsen op want iemand die er niet bij was zegt al die namen toch niets en wie er wél bij was weet het al. Dus maandag Abtenau en daarna volgden nog, de schneeberg, de Liechtensteinklamm, en de Mühlenrondweg. Dinsdag was Salzburg aan de beurt, leuke stad, maar voor mij is een uurtje of twee meer dan genoeg, de rest vond het zeer interessant. Dat was dus in twee zinnen de rest van de week, rest mij nog wat andere personen voor te stellen die erg waardevol voor de groep zijn geweest. Als eerste noemen we Rupert, de baas van het hotel, jager en gids, hij is meestal op baan gegaan met wandelaars die iets hoger en iets verder wilden en dus ook iets sneller moeste trappelen. Wij, de minderen goden hadden Mark van Leuven kado gekregen, Mark is een medewerker van Activia die daar al 7 jaar lang enkele keren per jaar naar toe trekt, met echtgenote Lut en zoon Lennert. Lut verving Rupert wanneer deze niet mee kon en kan dus ook hardlopen. Wij zaten met zoontje opgescheept. En dat vonden wij wel leuk, het is een grappig jong en past dus perfect in onze groep van vreemde sujetten. Mark en Lut hebben meer dan hun best gedaan om onze vakantie perfect te laten lopen dus nog een keer een dikke merci. We mogen wel stellen dat dit de mooiste reis van de laatste 5 jaar was, het Kleinwassertal was zeer mooi, Bach was dik in orde, Arlz prima, Cham was een vergissing maar dit jaar was zondermeer een uitschieter van formaat. Onze eigen opperhoofden, Frans, Jaak en Romain mogen natuurlijk ook delen in de schouderklopjes, ook zij hebben hun deel gedaan. En wijzelf, als groep hebben voor de leute gezorgd, wel geholpen door een hele rare drankbrenger.
Net als verleden jaar nogmaals naar Tervuren gereden, niet Tervuren zelf maar een deelgemeente genaamd Moorsel. Daar waren dorpsfeesten met daarbij ook een wandeling en alle inkomsten waren voor de cliniclowns, dat is nog eens een nobel innitiatief. Wij hebben dus daar een héél klein steentje aan bijgedragen. Niet in Tervuren zelf, dus het schitterende park met de prachtige vijvers gingen wij niet tegen komen. Na de inschrijving begonnen aan de wandeling, de eerste lus was mooi, maar met wat wij ons van verleden jaar nog herinnerden viel dat een beetje tegen. Toen kwam de tweede lus en die samen met de derde waren weer dik in orde, veel bos, waarschijnlijk restanten van het oerbos wat bijna helemaal verdwenen is, ook het Zoniënwoud maakt daar deel van uit. Maar het was een echt bos, de bomen stonden slordig dooreen, niet netjes in de rij zoals in de "nieuwe" bossen. Afgebroken en omgewaaide bomen lagen er kop over kl*ten, lekker ongeorganiseerd. Heel leuke dag gehad, lekker weer gehad en ook nog nog inkopen gedaan in een echte Engelse winkel, bacon, bangers en pies,,, jammie. Zaterdag is er een wandeling in het Zoniënwoud, ik denk dat we gaan. Nog vrijwilligers????
Au choix 12 km - 20 et 30 km . Supert temps vendredi 01 et samedi 02 , mais le dimanche beaucoup de pluie . Hôtel impeccable , repas du soir et petit déjeuner trés trés bien .
Alweer een weekend weg, ik zou het gewoon kunnen worden, ook dit jaar weer heel gezellig. Vrijdagochtend om 6.30u vertrokken en na een rustige rit rond 11u bij de Teufelslucht aangekomen. Van Rik hadden we verleden jaar al gehoord dat die kloof erg mooi was, laat Rik nu voor één keer de waarheid hebben gesproken, het was zelfs enorm mooi. Het grote verschil op vrijdag en zaterdag met diezelfde dagen een jaar geleden is dat het dit jaar heerlijk weer was. De zondag hadden we minder geluk, net als verleden jaar veel regen. Het parcour van zowel de zaterdag als de zondag waren hetzelfde als verleden jaar (als elk jaar) maar omdat dit jaar de zaterdag zonnig was leek het veel mooier. Op de terugweg naar het hotel hebben we nog een tussenstop gemaakt in het mooie Vianden, daar een terras opgezocht en een drankje genuttigd, ook de door mij bestelde flammenkuche werd door een aantal mensen gesmaakt De zondag,,, nat. De avonden waren ook weer bijzonder lollig, ook dit jaar bleken er weer jarigen te wezen en ook dit jaar weer geen tournee generale. Stelletje gieren!!!!!! Ik had beter gewoon het artikel van verleden jaar overgenomen want ik ga alweer in herhaling vallen, ook het eten was weer zeer lekker. Het enige verschil dit jaar was dat we s'avonds na het eten een wandeling gemaakt hebben. Rik heeft tijdens de wandeling van zaterdag nog een heel spannend verhaal verteld over pompoensoep, het was net haloween. De zondag na de wandeling zijn de meesten nog even blijven plakken maar de thuisreis werd niet lang daarna aangevangen.
Nu is het zo dat in het weekend van 7 Sept een nieuwe driedaagse gehouden gaat worden, Kris, Mieke, Christine en ik gaan die verkennen om daar evt volgend jaar naar toe te gaan, we gaan weer naar hetzelfde hotel en Mieke heeft 5 kamers gereserveerd. Een kleine rekensom leert mij dat er dan nog een beetje plaats is, tis voor de rappe.
Lors des 3 jours : Marche de l' Armée à Diekirch 2012 ( Luxemburg) , nous nous sommes retrouvé à 14 personnes du club , le vendredi 01 juni à 12h00 , au Natuurpark " de Teufelsschlucht " , environ 20 km de notre hôtel à Sinspelt. Nous avons promené dans ce park pendant environ 3 heures , distance parcourue 6 km. Avec un temps supert . Magnifique souvenir pour les participants . A refaire.
Harry is me voor geweest. Om niet in herhaling te vallen kan ik alleen nog toevoegen dat het Frans-Vlaamse dorpje Berthen maar 5 km2 groot is en 500 inwoners telt en dat de wandeltocht van donderdag over de top van de Catsberg ging en dat betekende zwoegen, blazen, puffen en zweten. Maar het loonde de moeite. En zoals altijd, wandelen in Frans-Vlaanderen kan niet zonder beenhesp aan het spit, worsten op de barbecue en alles wat maar bij een Vlaamse kermis van over de schreve hoort. Het heeft gesmaakt dat enorme stuk stokbrood met beenhesp, groentjes en mosterd die je tranen in de ogen en vuur in de neus bezorgt (de Franse spreuk "la moutarde me monte au nez" moet toch van ergens komen nietwaar). En dit dan doorgespoeld met bier van Henri le Douanier, ne Franschen Hommel zeg maar, de kers op de taart na de vele mooie panorama's op het parcours. En ook daar was het zoeken om niet in herhaling te vallen want veel van mijn foto's lijken als twee druppels water op die van Harry. Je zou haast denken dat fotografen een paar genen gemeen hebben
Daar waren we al een tijdje niet geweest, Frans-Vlaanderen. Dus moest het maar weer eens van komen en daar waren we. Laat het nu toch weer lekker weer zijn, niet zo lekker als zondag in Brugge, maar de zon scheen en het was droog en daar zijn we tegenwoordig ook al blij mee. Als gewente was het weer een schitterende wandeling en als gewente hebben we weer de reis niet gewonnen.
St, Michiels, daar waren we nog niet eerder geweest, dus nu maar eens van de gelegenheid geprofiteerd. De Frisse Stappers hadden daar een wandeling in elkaar getoverd, en het was de moeite. 100 meter van de E40 liggen allemaal bossen en en Provinciaal Domein genaamd Tillegem. Als we niet in een of ander bos zaten wandelden we door straten met allemaal mooie huizen. Veel Wervik zijn we niet tegengekomen, eigenlijk niemand en al diegenen die we niet zijn tegengekomen hebben echt iets gemist. Echt de moeite, alleen spijtig dat de zon niet schijnt in het bos. Volgend jaar maar weer daarheen.
Het is alweer een tijdje geleden maar hier zijn we weer. Van de wandeltocht in Poperinge lukte het niet om foto's op de blog te krijgen en ook deze keer lukt het niet zo vlot. Maar goed, de koolzakroute dus.
Het wil maar geen lente worden maar we zijn al tevreden als het niet regent. Voor deze koolzakwandeltocht komt de zon er alvast af en toe door maar de temperatuur laat het een beetje afweten. dan maar warm wandelen he, en wat foto's maken, voornamelijk van mooie wolkenpartijen.
SCHEISSE, VERDAMMT, het is alweer gedaan ons mooi uitstapje naar de Moezel. En het was zo leuk, lekker, gezellig en zonnig. We hebben het enorm naar ons zin gehad en de plannen voor een nieuw weekend zijn al ontplooid, weer naar daar natuurlijk. Vrijdag zijn wij, de zes koppels op verschillende tijden vanuit verschillende punten vertrokken, enkelen waren al naar hun verblijf in de Ardennen gegaan en konden dus wat langer slapen. Christine en ik zijn vanuit ons huisje om tien voor vijf vertrokken en zijn niet rechtstreeks gegaan, Christine had de Rijn nog niet gezien en wij zijn dus via Aken gereden en zijn de 61 afgereden naar Koblenz en hebben dan de Rijn een stukje gevolgd, daarna recht naar beneden de Moezel af tot aan Mesenich. Acht van de twaalf kwamen redelijk kort na elkaar aan maar één auto ontbrak nog, de auto waar Willy en Simonneke zaten, deze auto had drie keer gestopt om te eten en BIJNA had Simonneke in de dans gezeten. Dat viertal kwam dus enige tijd later. De eerste namen zijn al gevallen, de rest van de bende bestond uit, Daniel en Lillane, Hilde en Raimond, Hervé en Nadine en de organisatoren van het hele gebeuren Chris en Mieke. Wat hebben we daar allemaal uitgestoken, we kregen allemaal een mooie map gevuld met allerhande info, compleet met programmaboekje, het hele weekend was al gepland. Chris en Mieke zeiden dat dat slechts een voorstel was en dat we maar moesten zeggen wat we wel en wat we niet zagen zitten, maar het zag er allemaal picobello uit en we hebben het hele programma gevolgd zoals voorgesteld. Die gastjes hebben daar heel veel werk ingestoken en het was allemaal dik in orde!!!!! De eerste avond rustigjes aan, net een reis achter de rug dus, eten en gezellig wat drinken, heel lekker gegeten bij Andries. De volgende ochtend eerst ontbijten en daarna gewandeld naar het stadje Beilstein, een stukje stroomafwaards. De ruïne van burg Metternich tornt boven het stadje uit, het is een schilderachtige ministad met vakwerkhuizen die dicht tegen elkaar staan in kronkelende straatjes. Het middageten werd genuttigd in het Klöstercafé en aangezien we heen via de hoge weg gegaan waren, klimmen dus, ging het terug langs de Moezel, onderweg natuurlijk nog wel even gestopt voor een hapje en een drankje, de hapjes in dit weekend waren meestal van die enorme stukken verschrikkelijk lekkere taart. Ook deze avond weer gegeten in een van de vier restaurantjes die ons dorp rijk is, nu dus bij Bai. (eerlijk gezegd het lekkerste van alle) Dit is het hotelletje waar we een optie hebben genomen voor een volgend bezoek. Natuurlijk weer op cafe verzeild geraakt achteraf. Het vermelden waard, vandaag was het 31°,,, lekker puh! De zondag hebben we de auto genomen om naar Cochem te gaan, ook daar staat een enorme burcht, deze noemt de Reichsburg. Superlatieven vliegen weer in het rond, ook dit is een hele mooie burcht en ook deze stad is prachtig en ook hier hebben we weer lekker gegeten, maar het mooiste moest nog komen, in de namiddag zijn we nog een stukje verder gereden naar "weer" een burcht. Om die te bereiken moest er eerst een aardig stukje gewandeld worden, maar toen we er waren,,,, enorm en prachtig. Het is niet te beschrijven, dit moet je eenvoudig zien, prachtig gelegen, op een bergje in een dal, er is 500 jaar aan gebouwd en heeft 8 eeuwen overleefd. Onder de indruk van dat schoons eerst weer naar beneden naar het dal en toen terug omhoog naar de parking waar de auto's stonden, dat viel niet mee in de warmte van de zon die de temperatuur naar 25° had gebracht. Terug thuis eerst een verfrissing en toen maar weer eens eten, vandaag en morgen bij Serwazi, de rest was toe of waren volzet. Het eten was beide dagen heel lekker, maar echt vlot gaat het daar niet, de eerste keer duurde het twee uur en de tweede keer slechts anderhalf uur. Maandag alweer, het gaat té snel, ook vandaag een klein stukje met de auto, twee stadjes verder ligt Bremm en daar hebben ze ook een berg, maar wel een zonder burcht. Je kan daar op twee manieren naar boven, de gemakkelijke en de moeilijke manier. De moeilijke manier houdt in dat het gedeeltelijk langs kettingen en ladders gaat, dus wij namen de gemakkelijke, die ook heel lastig is. De berg is 380m hoog en het uitzicht is fenomenaal, alleen spijtig dat er boven een doeningske is waar ze drank verkopen, op zaterdag, zondag en feestdagen. Daar stonden wij de maandag dorstig te wezen. We waren hier niet met de volledige groep, een aantal hadden er de voorkeur aan gegeven lager te blijven en die hadden dus al de halve dag op een terrasje gezeten, verrassend genoeg was ook Simonneke daarbij. De laatste avond (snik-snik) nog een keer ferme leute gehad en redelijk laat naar bed. De laatste ochtend, na het ontbijt onze spullen verzameld en in de auto gesmeten en nog een laatste wandeling gemaakt, vanuit stadje loopt er een kunstzinnige en humoristische wandelroute, ook dat was weer een aangename wandeling onder alweer een stralende hemel en een lekker warm zonnetje, tegelijk hebben we ook onze dosis cultuur binnen. Toen was het tijd en ieder ging zijns weegs, Daniel en Lillane en wij konden het niet laten en zijn nog heel even naar Bilstein gereden, nog esnel een blik werpen in dat mooie stadje en nog een laatste stuk taart eten, heeeeeerlijk, daarna echt naar huis. Nu duurt het een volle maand voordat we weer in van die taarten kunnen vliegen, pfffff. Op de laatste avond was het een wijnproeverij in ons hotel, Daniel dringt nooit wijn en zou zijn glas laten volschenken en doorschuiven naar een van de anderen, hij proeft een keer van het eerste glaasje en het resultaat was dat we niets meer te zien gekregen hebben, de rest van zijn glazen vlogen ook zijn eigen keelgat in. Nieuwe woorden die wij deze reis geleerd hebben, Krekeltaart, Bolleverbuckglas, pros, de broer van titue.
Bijna vergeet ik nog de slogan van de week; ¨hund auf de grund¨.
