Harry is me voor geweest. Om niet in herhaling te vallen kan ik alleen nog toevoegen dat het Frans-Vlaamse dorpje Berthen maar 5 km2 groot is en 500 inwoners telt en dat de wandeltocht van donderdag over de top van de Catsberg ging en dat betekende zwoegen, blazen, puffen en zweten. Maar het loonde de moeite. En zoals altijd, wandelen in Frans-Vlaanderen kan niet zonder beenhesp aan het spit, worsten op de barbecue en alles wat maar bij een Vlaamse kermis van over de schreve hoort. Het heeft gesmaakt dat enorme stuk stokbrood met beenhesp, groentjes en mosterd die je tranen in de ogen en vuur in de neus bezorgt (de Franse spreuk "la moutarde me monte au nez" moet toch van ergens komen nietwaar). En dit dan doorgespoeld met bier van Henri le Douanier, ne Franschen Hommel zeg maar, de kers op de taart na de vele mooie panorama's op het parcours. En ook daar was het zoeken om niet in herhaling te vallen want veel van mijn foto's lijken als twee druppels water op die van Harry. Je zou haast denken dat fotografen een paar genen gemeen hebben
Daar waren we al een tijdje niet geweest, Frans-Vlaanderen. Dus moest het maar weer eens van komen en daar waren we. Laat het nu toch weer lekker weer zijn, niet zo lekker als zondag in Brugge, maar de zon scheen en het was droog en daar zijn we tegenwoordig ook al blij mee. Als gewente was het weer een schitterende wandeling en als gewente hebben we weer de reis niet gewonnen.
St, Michiels, daar waren we nog niet eerder geweest, dus nu maar eens van de gelegenheid geprofiteerd. De Frisse Stappers hadden daar een wandeling in elkaar getoverd, en het was de moeite. 100 meter van de E40 liggen allemaal bossen en en Provinciaal Domein genaamd Tillegem. Als we niet in een of ander bos zaten wandelden we door straten met allemaal mooie huizen. Veel Wervik zijn we niet tegengekomen, eigenlijk niemand en al diegenen die we niet zijn tegengekomen hebben echt iets gemist. Echt de moeite, alleen spijtig dat de zon niet schijnt in het bos. Volgend jaar maar weer daarheen.
