Er was een wandeling in de Vlaamse-Ardennen. Zonder ook maar iets anders in de Marching een blik waardig te gunnen was de beslissing al genomen,, die is voor ons!!!! Nog voor 9 uur zaten we in de auto en voordat de klok 10 had geslagen zaten we op de eerste van de twee lussen, eentje van 8 en eentje van 7 km. Het begon heel mooi met een hellingkje naar beneden, altijd prettig. Toen echter gebeurde er iets wat ik nog niet veel heb meegemaakt in deze streek, een stuk van een kilometertje of 4 over betonnen wegen tussen de hutsepot. Mijn tanden begonnen spontaan te knarsen en mijn keel bracht ongewild gromklanken voort. Maar in de verte werd wel het Vlaams massief groter en groter tot dat de weg veranderde in aarde en keien en begon te hellen. We waren terug waar we hoorden en de rest van de tocht was weer even mooi en soms lastig als de vogige keren. Zo hoort het, we zullen maar denken dat de parcoursmeester een slechte dag had. Het was nogmaals prachtig wandelweer, maar de kille wind herinnerde ons er regelmatig aan dat het November is. Die vier kilometers maar rap vergeten, de rest maakte het goed. Nooit meer doen,,, ANDERS!!!!!!!
