Het einde van het jaar nadert met rasse schreden dus is het weer tijd voor het ledenfeest. Ook dit jaar was het in zaal Den Ommeganck in Dadizele. Om 13 u was er al een behoorlijke toestroom van bekende en minder bekende gezichten. Vreemd toch dat je na vier jaren bij de club toch nog met grote regelmaat de opvallende rode wsv Wervik vestjes tegen komt met hoofden eruit stekend die je nog nooit eerder gezien heb. Ook dit jaar op het ledenfeest een aantal vreemden, of zouden dat toevallige passanten zijn die denken,, oh leuk een feestje, zullen we naar binnen gaan. Wat viel er te beleven, eerst een wandeling van een zestal kilometers die je in je boekje en lijst bleek te mogen zetten, die wij dus niet bij ons hadden . Halverwege was er weeral de smakelijke pitstop bij fietsen Roelens, een druppeltje en een stuk vlaai wachtte daar vol ongeduld op ons. Schandalig maar waar,,, ik heb mensen gezien die stiekum weer in de rij schoven om een tweede druppel te bemachtigen . Ik niet hoor , ik zou niet durven. Daarna terug naar de zaal alwaar de kampioenen gehuldigt werden, eerst de jongens en meisjes met de meeste wandelingen en daarna de mannen en vrouwen met de meeste kilometers, die waren niet allemaal aanwezig en misten daardoor deze eer. Toen de traantjes van ontroering gedroogd waren kwamen de traantjes van het lachen, er was een buikspreker ingevlogen en die heeft een hoop schandalen in de club blootgelegd, een van de poppen had via-via vernomen dat er hier in Wervik flink achter elkaars gat gebabbeld wordt. Wat Machtelt niet allemaal over onze voorzitter Frans wist te vertellen,,,, ts - ts - ts. En ere-voorzitter Freddy R bleek ook een loslip te wezen. En het vogeltje van de buikspreker had meer dan normale belangstelling voor het decolleté van Annick, het arme kind was helemaal van slag. Inmiddels stonden de boterhammetjes met kaas en hesp gereed en konden we aanschuiven en op de terugweg naar onze tafel nog een lekkere Leffe meegraaien. Toen de boterhammetjes met de Leffe doorgespoeld waren en de prijzen van de tombola verdeeld, werden we vriendelijk maar kordaat verzocht op het pand te verlaten. Ik moet nog wel even kwijt dat ik nog vóór de tombola begon, tegen Rik heb gezegd dat de hij Omer voor mij moest reserveren, pfffffffff, totaal onbetrouwbaar die vent, geven ze het wel aan een ander die het misschien niet eens lust, pfffff. Niet verder vertellen hoor, maar Chris, Mieke, Christine en ik vonden daar in Dadizele nog een etablissement dat nog niet gesloten was en wij hebben ons daar nog in de drank gesmeten, de dames in de koffie en de heren in de Omer.. Toen naar huis en naar bed, maandag weer werken,,, BAH.
.
