Mooi weer, maar heel veel wind en veel te fris voor de tijd van het jaar .Maar dat belet ons niet om te genieten van deze prachtige wandeling , in het mooie Zeeland ! Zeker voor herhaling vatbaar . Wat kwamen we tegen op onze wandeling ? Dezelfde koeien als in Arzl Pitztal (Oostenrijk) ! Die zijn waarschijnlijk nog steeds op zoek naar Damien , voor een tweede attaque :.Tot de volgende .Carine
Klinkt vreemd zo een kop, maar als je van de Zaterdag t/m de woensdag gaat zal het wel zoiets noemen. We waren met dezelfde bende als verleden jaar plus 1 nieuwkomer, Jacqueline. De bende van Kris is inmiddels veranderd naar Kris-tus en zijn 12 volgelingen. Behalve het weer was het een kopie van verleden jaar. Het weer, gelukkig bijna geen regen, wel een fris/koud windje en een zon die bijna niet achter de wolken uitkwam, resultaat temperaturen van 9 tot 13 graden (ongeveer). We hebben dit jaar slaping gehad bij Bai, zo heet dat spel in Mesenich. Twee van de avonden hebben we daar gegeten en het was net als verleden jaar HEERLIJK. Drank, ja dat is wat anders, het smaakte net als het eten allemaal even lekker, zowel de halbtrocken weiswein als de grosse weizen. Soms was het iets te lekker. Zijn we er nog erop uit getrokken, jazeker, dat ga ik hieronder eens even piekfijn uitleggen. De zaterdag, heenreis en na een kleine kennismaking met de Mesenichse drankvoorraad gegeten bij Bai. S 'avonds nog wat gedronken en redelijk vroeg naar ons bedje, het was een lange dag met die heenreis erbij. De zondag, na de douche en de plas om 8.30 het goed voorziene ontbijtbuffet geplunderd. Daarna in de auto en naar Bulay, een stadje wat verderop langs de Moezel, van daar uit langs diezelfde Moezel (er is er maar een) naar Zell, daar was het een wandertag van de SWR4 (radio en tv zender), dus na de 5 km van Zell hebben een aantal van ons daar nog de 13 gedaan, een heel leuk parcours met 300m stijging en ook weer daling want we eindigden weer in hetzelfde stadje. Er stond een groot podium en daar traden de hele middag de meest fantastische artiesten op, gelukkig stonden wij op een berg van 300m en waaide het meeste geluid de ander kant op. Toen we weer beneden waren hadden we nog net het genoegen om Nicole te mogen aanschouwen en beluisteren, daarna hebben we zelfs nog een stukje Semino Rossi in het cultuurhoekje van onze hersenen mogen verstoppen. Daarna volgde weer de terug wandeling naar Bulay en daar stonden al onze auto's nog braaf te wachten. Terug naar het hotel, wassen, zuipen, eten bij Andries en daarna nog een beetje zuipen en naar bed, het einde van een zeer leuke en zelfs een beetje warme dag. De zondag was een getrouwe kopie van de zaterdag van verleden jaar, een wandeling naar Beilstein, middageten in het Klöstercafé en daarna langs de moezel terug naar mesenich, maar niet zonder de tussenstop in cafe Klering in Briedern om daar net als verleden jaar een groot stuk heerlijke taart te eten. Deze avond werd er gegeten bij Serwazi en na de 2,5 uur wachttijd van verleden jaar hadden we die avond het overigens heerlijke eten in een half uur voor onze neus. Na een of twee slaapmutsjes zijn we dan maar weer gaan slapen. Inmiddels was het alweer Dinsdag en vandaag hadden we een tripje naar Bernkassel-Kues op het programma staan, dus hup in de auto en 60 km stroomopwaarts getuft, Bernkassel-Kues blijkt een prachtig oud stadje te wezen met boven op een berg de lokale kasteelruïne, de ruïne zelf stelde niet echt veel voor maar de taarten smaakten en volgens Kris was de spaghetti lekker. Na de taart en spaghetti terug de berg af naar de tweede afspraak van de dag, Traben-Trarbach, kom je daar voorbij gereden zie je een prachtige poort waardoor je in het stadje Trarbach binnen komt, kijk je door de stadspoort over de brug zie je een paar mooie gebouwen in Trabach. Helaas is dat in beide steden het enige interessante, die twee punten zie je onder het langsrijden maar helaas maar waar in beide stadjes is er verder niets te zien. Het verblijf daar was dus van korte duur en in ons hotel stonden er al een paar glazen op ons te wachten, voor het eten hoefden we niet ver, we aten thuis bij Bai. Na het eten hebben we voor de verandering een paar glaasjes gedronken en er over gebabbeld waarna wij ons bedje weer opzochten. Woensdag, FUCK we moeten weer naar huis, ons laatste ontbijtbuffet, onze laatste wandeling, onze laatste maaltijd en en onze laatste kasesahnetorte. Na het middageten begonnen we met de nodige tegenzin elkaar te pieperen en een goede thuisreis te wensen, ohhhh wat hadden we graag nog een dagje gebleven,,, maar,,,,, volgend jaar is alweer geboekt, weer terug naar hier, er is nog zoveel te zien, nog zoveel te wandelen, volgend jaar zijn er weer nieuwe taarten en de wijnkelders zijn tegen die tijd ook weer aangevuld.
Kris en Mieke,, alweer bedankt voor een perfecte organisatie, we hoeven helemaal op niets te peinzen, alleen maar in ons boekje kijken om te weten wat we waar gaan doen. Jullie zeggen telkens, dit is maar een voorstel, als jullie wat anders willen doen we dat, maar nee, jullie doen dat goed en wij zijn, Kris-tus zijn volgelingen. (terwijl Mieke het meeste gedaan heeft) We hebben enorm veel lol gehad, op een aantal foto's is dat overduidelijk te zien, doe gelijk ik, ga met een aantal hele leuke mensen daarheen, en amuseer je rot in een prachtige omgeving waar je lekker kan eten, proost.
Harry
PS, Ik ben nog steeds helemaal weg van dat prachtige sleepbootje.
Vandaag een wandeling in Meetkerke. Prachtige wandeling , prachtig lenteweer. Verzorgde rustposten. Hele mooi omgeving in Meetkerke , Houtave, Zuienkerke. Tot de volgende, Carine.
Jawadde, wat is mij dat hier, in één week direct al twee verslagen wat is hier aan de hand. Simpel, het sneeuwt en dan is alles drie keer mooier. En weer was er een lage opkomst, 300 man/vrouw voelden zich geroepen om al de gevaren te trotseren die het wandelen in de sneeuw met zich meebrengen, zelfs vanuit Koksijde waren ze afgezakt. Dat de wandelaars uit verre oorden zich niet tonen kan ik, begrijpen, echt waar, maar dat zelfs van onze eigen vereniging de meesten hun neus niet hebben getoond valt mij zwaar tegen. Net als dinsdag in Gavere was het heerlijk wandelen, alles wit en de hele dag door verse sneeuw. De thuisblijvers moeten eens gaan beseffen wat ze missen ik had mijn camera vergeten maar gelukkig zit op mijn telefoon ook een soort van camera zodat ik daar maar een paar foto's mee genomen heb. Volgende week mogelijks nog sneeuw, doe er wat mee.
Vandaag
nog maar eens wezen wandelen, zomaar onze 8e wandeling sinds 1
Oktober.
Dat is dus
de reden dat ik mijzelf hier op deze blog de laatste tijd niet echt veel
ontplooid heb.
We zijn
naar Gavere geweest, Gavere in de sneeuw,,, prachtig.
Ook hier
was een minimale opkomst, toen wij gedaan hadden waren er zomaar een 135 tal
wandelaars geweest, de voorgaande jaren waren dat er honderden meer.
Drie jaar
geleden was er een wandeling in Moeskroen, in de vroege ochtend begon het hevig
te sneeuwen en hoeveel wandelaars hadden ze, 150 waarvan al 100 met twee
bussen, twee jaar geleden in Heuvelland hetzelfde een prachtige winterwandeling
en ook hier zat het wandelvolk thuis.
Ik versta
dat niet, er wordt volop gestrooid, de wegen zijn goed berijdbaar en de mens
durft niet.
Rij een
beetje trager, hou wat meer afstand en je wandelt een van de mooiste
wandelingen van het jaar.
Wij waren
op baan, wij zijn dus als gewoonlijk Christine en ikke, maar geloof het of
niet,,, Sander was mee.
Sander ons
zoontje van 26, erg veel hebben we niet moeten aandringen, na twee uitgetrokken
vingernagels was hij overtuigd dat wandelen héél leuk is.
En met een
kind erbij kan je ook weer met sneeuwballen gooien en als hij na het wandelen
een goeie besteld kan je er zelf ook eentje nemen.
De "deze
keer maar uit drie koppels bestaande" bende van Chris en Mieke zijn er nog
maar weer eens opuit getrokken. Deze keer zelfs naar twee landen tegelijk,
Luxemburg en Duitsland.
In Oostenrijk was baas Frans te weten gekomen dat er een nieuwe driedaagse
wandeling aan iemand zijn brein ontsproten was en had dit heugelijke feit met C
& M gedeeld.
Het kwam er op neer dat zij dat maar eens moesten gaan verkennen en als het wat
was konden we daar volgend jaar met de groep van Diekirch naartoe gaan ipv naar
Diekirch, omdat die wandeling van nu niet echt adembenemend te noemen is.
En JA, het was enorm mooi, maar NEE we gaan er volgend jaar niet naartoe, want,
het is een Europesche organisatie en die wandeling wandelt door Europa heen, nu
hier en over twee jaar in Italië en daarna weer in?????
Om terug te komen op nu, we sliepen weer in het hele leuke hotelletje in
Sinspelt, de inrichting was nog steeds redelijk gedateerd, de bedden sliepen
nog steeds beregoed, het was nog steeds even proper, het eten was nog steeds
heerlijk, zowel ontbijt als avondeten, de mensen waren nog steeds even
vriendelijk en het was nog steeds 44 voor half pension, wat wil een mens nog
meer.
Wandelen, dat wilden we en dat hebben we dan ook drie dagen gedaan en weer
hadden we het geluk dat het drie dagen prachtig weer was en dat het drie
fenomenale parcours waren.
De vrijdag in Echternach, de zaterdag in Irrel en de zondag weer in Echternach.
Het is totaal onbegrijpelijk dat de soldaatjes niet een stukje Oostwaards
schuiven met hun wandeling, 28km verder heb je enorm mooie natuur met bergjes,
prachtige kloven en bossen en glooiende hellingen met links en rechts wat
waterlopen.
Er blijkt in
Echternach zelfs een opgegraven Romeins huis te staan, dat ziet de Wervikaan
als "bijna" oudste Romeinse nederzetting natuurlijk graag
Ik kan hier veel vertellen, maar de foto's zijn mooier dan mijn babbelinkjes
dus kijk daar maar naar. Harry
O-JE, nu moet ik hier wat schrijven over onze zéér mooie reis naar Oostenrijk. Ik heb Romain al wat foto's gestuurd om in het clubblad te zetten, maar hier moet ook wat want het is hier al zo stil de laatste tijd. Zaterdagochtend om de onchristelijke tijd van 4uur vertrokken we met de vertrouwde bus van Vlaminck. Damien en zijn trouwe hulp Frans waren weer op post. De reis is op een korte file na vlekkeloos verlopen en om 19.30 waren we ter plaatse. Het eten was al bijna klaar zodat we eerst aan tafel moesten. Onze eerst kennismaking met het hotelvoer was zeer positief, dat was de eerste van 7 heerlijke avondmaaltijden. Bagage naar de kamer brengen, pint drinken en slapen waren de volgende bezigheden. De volgende ochtend, om 8u stond het uitgebreide ontbijtbuffet al klaar en we vlogen er op af. Buikje volgegeten begonnen we aan de eerste opgave, rondje dorp. Dat dorp werd aan de buitenkant rondgewandeld en bleek prachtig gelegen, in de namiddag hebben we een wandeling gemaakt naar het Arthurhaus. Na de eerste dag wisten we dus al hoe verschrikkelijk mooi het was, dat beloofde voor de rest van de week. Die "rest van de week" was een aaneenschakeling van mooie wandelingen met de meest prachtige uitzichten. Maandag ging de tocht naar Abtenau, ik schrijf hier maar een aantal bezochte plaatsen op want iemand die er niet bij was zegt al die namen toch niets en wie er wél bij was weet het al. Dus maandag Abtenau en daarna volgden nog, de schneeberg, de Liechtensteinklamm, en de Mühlenrondweg. Dinsdag was Salzburg aan de beurt, leuke stad, maar voor mij is een uurtje of twee meer dan genoeg, de rest vond het zeer interessant. Dat was dus in twee zinnen de rest van de week, rest mij nog wat andere personen voor te stellen die erg waardevol voor de groep zijn geweest. Als eerste noemen we Rupert, de baas van het hotel, jager en gids, hij is meestal op baan gegaan met wandelaars die iets hoger en iets verder wilden en dus ook iets sneller moeste trappelen. Wij, de minderen goden hadden Mark van Leuven kado gekregen, Mark is een medewerker van Activia die daar al 7 jaar lang enkele keren per jaar naar toe trekt, met echtgenote Lut en zoon Lennert. Lut verving Rupert wanneer deze niet mee kon en kan dus ook hardlopen. Wij zaten met zoontje opgescheept. En dat vonden wij wel leuk, het is een grappig jong en past dus perfect in onze groep van vreemde sujetten. Mark en Lut hebben meer dan hun best gedaan om onze vakantie perfect te laten lopen dus nog een keer een dikke merci. We mogen wel stellen dat dit de mooiste reis van de laatste 5 jaar was, het Kleinwassertal was zeer mooi, Bach was dik in orde, Arlz prima, Cham was een vergissing maar dit jaar was zondermeer een uitschieter van formaat. Onze eigen opperhoofden, Frans, Jaak en Romain mogen natuurlijk ook delen in de schouderklopjes, ook zij hebben hun deel gedaan. En wijzelf, als groep hebben voor de leute gezorgd, wel geholpen door een hele rare drankbrenger.
Net als verleden jaar nogmaals naar Tervuren gereden, niet Tervuren zelf maar een deelgemeente genaamd Moorsel. Daar waren dorpsfeesten met daarbij ook een wandeling en alle inkomsten waren voor de cliniclowns, dat is nog eens een nobel innitiatief. Wij hebben dus daar een héél klein steentje aan bijgedragen. Niet in Tervuren zelf, dus het schitterende park met de prachtige vijvers gingen wij niet tegen komen. Na de inschrijving begonnen aan de wandeling, de eerste lus was mooi, maar met wat wij ons van verleden jaar nog herinnerden viel dat een beetje tegen. Toen kwam de tweede lus en die samen met de derde waren weer dik in orde, veel bos, waarschijnlijk restanten van het oerbos wat bijna helemaal verdwenen is, ook het Zoniënwoud maakt daar deel van uit. Maar het was een echt bos, de bomen stonden slordig dooreen, niet netjes in de rij zoals in de "nieuwe" bossen. Afgebroken en omgewaaide bomen lagen er kop over kl*ten, lekker ongeorganiseerd. Heel leuke dag gehad, lekker weer gehad en ook nog nog inkopen gedaan in een echte Engelse winkel, bacon, bangers en pies,,, jammie. Zaterdag is er een wandeling in het Zoniënwoud, ik denk dat we gaan. Nog vrijwilligers????
Au choix 12 km - 20 et 30 km . Supert temps vendredi 01 et samedi 02 , mais le dimanche beaucoup de pluie . Hôtel impeccable , repas du soir et petit déjeuner trés trés bien .
:.Tot de volgende .Carine
