2018 07 31 fietstocht van Eikesdal naar Sunndalsora
Mardalsfossen, daar kan je natuurlijk niet aan voorbijrijden als je er zo dicht bij bent . Eddy was hier 39 jaar geleden en wilde ze nog eens terug zien. Het is de tweede hoogste waterval van Noorwegen als je de vrije val van het water beschouwt. Het dendert 655 m naar beneden , nu nog maar met 3 m³/seconde, maar vroeger, voor de exploitatie (stuwdaw- electriciteitswinning- 1970) was dit met 45 m³/seconde. Er waren toen hevige protesten omdat men de waterval had afgesloten en ze doen die sindsdien van 20/06 tot 20/08 nog 'open' voor de toeristen ... Evengoed, veel of minder water, zeer indrukwekkend als je er dicht bij staat!
We waren er zeer vroeg, tentje moest toch drogen van de dauw en we waren alleen... het is hier nergens druk !
De weg vandaag terug naar de caravan zal rond de 85 km zijn (gisteren 72, met 1750 klimmeters) , vandag 1130 klimmeters, met als grote verschil een geasfalteerde (maar drukkere weg) en voor een deel wind vanachter !
Het weer is warm, tegen het benauwde aan, pff, wat zijn we blij niet in België te moeten zitten !
Soms leek het wel alsof we ergens in zuid frankrijk rondom een azuurblauw meer aan het fietsen waren, werkelijk ongelooflijk dat we weer in korte broek en T-shirt fietsen! Maar we moesten ook verschillende tunnels nemen, daar waar de auto's aan 80 aan je voorbij rijden, akelig !! Ikvond het maar niets, maar er was geen alternatief. Goed verlicht, rood flikkerlicht, altijd ons fluo band ... Ze zijn wel voorzichtig want ze vertragen en maken een grote bocht rond je, maar nee, niets voor mij. Het voelt héél onveilig!
Gelukkig was er voor de laatste tunnel (eentje van 8 km, de langste die we deden was er 4) wel een alternatief en dus fietsen we maar weer omhoog, rondom de berg heen, heel mooi, lekker rustig, geen auto's en .... in de schaduw !!
Terug bij de camping nemen we een heerlijk verfrissende douche, maar het is hier erg benauwd, plakkerig, en gelukkig komt er seffens een onweer ! hopelijk koelt het dan wat af ! (wie had dat nog kunnen dromen dat ik zoiets zou schrijven ...)
2018 07 30 De Aursjovegen fietsen (sunndalsora - Eikesdal)
Vol goede moed beginnen we eraan ! de tent, slaapmatjes, slaapzakken, winterkleren , proviand, etc ... we hebben het allemaal bij !
We weten dat het niet zal regenen, dat de temperatuur goed zal zijn, korte broeken weer en dat het hard zal waaien uit het zuiden. De Aursjovegen is een tolweggetje, wat vaak betekent dat het niet geasfalteerd is, vaak slecht wegdek, maar ook vrij weinig auto's. De steile klim zit in het begin, dus we dachten er wel vlot te komen als we daar een beetje zuinig zouden gebruik maken van onze batterij ... Maar, de wind, die waaide zoooo hard, we konden nauwelijks onze fiets onder controle houden en soms zag ik zelfs, als hij van opzij kwam, Eddy's kar gewoon opgetild worden. Jeetje, afzien !! En het is maar de vraag of we er zo wel zullen geraken, we kennen de rest van het parcours niet! We beslissen sowieso door te gaan tot in de Aursjohytta, daar wat te eten en netjes te vragen of we de batterij mogen bijladen. En dan zullen we wel zien. Vanzelfsprekend bestellen we, om het wachten van het opladen 'draaglijk' te maken, koffie en wafel met zure room en frambozenkonfituur (kan je in elke hut van DNT krijgen) en spreken ondertussen met een Noors koppel dat de rit om omgekeerde richting doet, met de auto. Ze verzekeren ons dat het voor ons vanaf nu plat is en naar het Eikesdal toe steil bergaf. We wagen het erop. Nog 30 km te gaan en de wind is niet gaan liggen. Onderweg veel bewonderende blikken :ik denk altijd dat die naar mijn mooie gespierde (ahum) benen kijken, maar volgens Eddy kijken ze of we electrisch rijden, dus naar de batterij ... Soit, het doet er niet toe, we doen het toch maar !
Natuurlijk is het niet plat, het is heuvelachtig, auto-rijders zijn zich daar niet zo van bewust (blijkbaar) en uiteindelijk komen we in het befaamde tunneltje, dat Eddy zich nog herinnert van toen hij hier 39 jaar geleden was: het is een klein, donker tunneltje, niet geasfalteerd en het draait 360° zodat je gewoon 'een verdieping' lager uitkomt. Zelf vond ik het best wel akelig !
Dan de steile bergaf, dat ging vanzelf. In Eikesdal aangekomen fietsen we de plaatjesvan Mardalsfossen voorbij, ook de eerste camping (?) laten we links liggen en we nemen de 2de camping aan de rechterkant, netjes, proper en geen volk ! Ideaal om ons tentje op te slaan na een toch wel, voor ons tgv de wind, erg zware tocht!
zo, zo, 2 dagen regen gehad, maar ach, we maakten gebruik van die dagen om te poetsen, wasje te doen en even gewoon niets.... En verder maakten we plannen, want we zijn natuurlijk niet voor niets noordwaarts richting Trondheim gereden !
Er zijn nu net iets meer dan 2000 km op de teller, sinds we thuis zin vertrokken ! Valt goed mee !!
Morgen gaan we dus de Aursjovegen fietsen, een pittoreske maar best wel uitdagende weg rondom Eikesdalen, met de beroemde Mardalsfossen. En we gaan dat doen in een paar dagen, want we willen zeker ook naar de Mardalsfossen wandelen. Dus : karretje is weer gevuld, de batterijen opgeladen (van de fiets en van ons), de spaghettisaus is weer gemaakt (eddy wil maar niet eens 'pakskesvoer' proberen) en dus zijn we er klaar voor! We hebben net met de receptie van de camping (net buiten Sunndalsora) gesproken en we mogen de auto en caravan hier laten staan, mits kleine vergoeding . Wij vinden het prima!
Deze keer een foto van de afgelegde weg , de rode is die we al gereden hebben, de gele is de weg die we zullen gaan fietsen (het is 150 km in totaal en het laagste punt ligt net geen 1000 m lager dan het hoogste punt) . Het groene pijltje is het eiland Runde, dat bekend staat voor zijn uitzonderlijk grote kolonie broedende vogels (jan van genten, papegaaiduikers ...), tip van Wesley! Mogelijk gaan we daar ook nog naartoe, als het weer stabiel blijft. Het broedseizoen loopt wel ten einde, maar wie weet, kunnen we toch nog mooie vogels zien .... Als we dat nog meepikken , dan zal dat ook een paar dagen zijn en dan zullen we aan de terugtocht moeten beginnen denken !
De andere foto is de fietstocht die we zullen doen...(aar daar is eigenlijk niet veel op te zien !)
Doordat het weer zo uitzonderlijk goed is en we een goed parkingplekje gevonden hebben,besluiten we nog een dagje te blijven en te gaan fietsen/wandelen. De zon schijnt al van 's morgens vroeg, we nemen eens voor een keer geen dikke winterjas mee maar gewoon een extra truitje. Winddicht jasje : altijd!
Vanuit onze staanplaats fietsen we via de Sognefjelletvegen naar Krossbu, ruwweg 10 km verderop, vnl 8% dalend. Van daaruit starten we een wandeling aan de overkant van de weg, eerst richting Nordstedalsseter en op de kruising naar Sognefjellethytta. Buiten het eerste stuk dat sterk stijgend is, loopt de wandeling heel makkelijk, de knietjes moeten niet te veel geplooid worden en de beentjes niet te hoog getild! De vergezichten zijn magnifiek, het is dan ook uitzonderlijk helder weer.
Onderweg komen we een koppel tegen, die de wandeling deden in omgekeerde richting en die ons waarschuwden voor een uiterst steil stuk, dat mogelijk lastig af te dalen is, maar we kunnen natuurlijk altijd rechtsomkeer maken en gaan rustig verder .
Uiteindelijk komen we aan dat steile stuk, dichtbij een grote ijsmassa en het inderdaad een passage waar je uiterst voorzichtig moet zijn, het was steil naar beneden en je wil niet vallen, maar het bleek uiteindelijk toch te lukken...
Even gaan piepen in de Sognefjellethytta, heel sjiek maar druk. We wandelen uiteindelijk voor een deel langs de weg terug naar Krossbu, ruwweg 12 km op de teller en we deden er 5,5 uur over, maar je moet natuurlijk de tijd nemen om rondte kijken, he! 525 hoogtemeters....
Voor mij was deze wandeling één van de mooiste die we deden in Noorwegen over de verschillende jaren, omdat het weer magnifiek was, de hemel heel helder en het eens een relatief gemakkelijk pad is ! Een absolute aanrader mochten jullie ooit zoveel geluk hebben hier te zijn met dit weer (wij hadden hier de vorige jaren altijd 12-13 °C, gure wind en bewolkt)
Vandaag belooft het een mooie warme dag te worden, hoera! We beslissen om eerst een paar km over de Sognefjelletvegen terug richting Turtagro te fietsen om dan dat ene weggetje te fietsen en dan te wandelen! Ze voorspellen 21°C hier op de Sognefjellet en dat lijkt me zeer uitzonderlijk!
We rijden een vrij steil weggetje naar beneden, zetten de fiets tegen een rots (en op slot) en vertrekken. Na toch wel een half uur stappen zie ik dat Eddy nog zijn fietshelm op heeft ! De Macht Der Gewoonte !
Het eerste stuk is heel groen, met veel bloemen en plantjes, waarvan wij er ook veel in onze natuur hebben. We zien nu eindelijk die 'Multe' staan, en nu begrijp ik waarom die mevrouw van een paar dagen geleden zo blij was met 2 kg,!
De wandeling is opnieuw voor de geoefende lopers, vind ik. 1,5 uur naar de hut, wij doen er ruim 2,5 uur over (maar naturlijk, wij stoppen om rond te kijken en foto's te maken en te picknicken ). De lange broek en jasjes werden al snel uuitgedaan!
Op de terugweg steken we ons hoofd onder een heerlijk verwikkend watervalletje, zalig ! Water genoeg hier, je kan het gewoon drinken !
Terug bij onze fietsen gekomen merk ik dat ik niet meer kan schakelen, blijkbaar is de koppeling naar de Rohloff gewoon losgedaverd van de fietstochten van afgelopen dagen, daar kan ik inkomen !
Het was een geweldig mooie en vooral warme dag, 23,5 °C in de schaduw om 18uur en in de zon gingen we vlot boven 30°C. Hoe uitzonderlijk !!!
Misschien morgen hier toch nog blijven, we hebben hier een mooi uitzicht en het is 'bloedmaan' morgen !!
We vertrekken vanuit Camping Vassbakken, een aanrader trouwens , nadat we eerst nog wat proviand hebben ingeslagen. Een echt plan hebben we nog niet, al is er wel een weggetje op de Sognefjelletvegen dat we willen fietsen en van daaruit een wandeling doen. De Sognefjelletvegen is zowat dé bekendste weg van midden Noorwegen en mocht je ooit met de moto omen : deze moet je gedaan hebben !
Maar het weer is donker, grauw en koud en mijn zin om er op uit te trekken, daalt zoals de temperatuur. Met 12 °C op de thermometer en met een breiwerkske dat op me wacht, vind ik het prima om gewoon een mooi campingplekje te zoeken en even een rustdag in te lassen !
Eddy beslist om toch een fietstochtje te doen en 's avonds gaan we toch even wandelen, in de hoop sporen van rendieren te vinden, helaas !
de weg naar de Nordstedalseter was magnifiek, maar het stuk daarna was nog veel , veel mooier !! We besloten om de ingeschatte 7 km, tot waar de weg doodloopt, toch nog te doen, ondanks de regen. Zo erg is dat nu ook niet en we hebben warme kleren bij, mocht het koud worden. Het was compleet anders dan het eerste stuk, heel desolaat, niemand gezien, ruw en groen-gele kleuren. Je fietsbehendigheid wordt hier erg op de proef gesteld, en ik weet nu ook weer waarom de fietsvering een jaarlijks onderhoud moét hebben ...
Eenmaal bij Medalvatn aangekomen zegt Strava dat we ruim 1800 m gestegen zijn. Het begint harder te regenen en dan winterjas, handschoenen en regenbroek komen tevoorschijn.
Doordat het landschap weer zo anders was dan daarvoor, was het absoluut de moeite waard om door te fietsen... En zo erg is het niet om wat regen te hebben, denkend aan de hittegolf in België!
1 conclusie toen we terug beneden waren : bergop rijden is zoveel plezanter dan bergaf : het gaat veel trager, je kan beter rondom je krijgen, je krijgt het er lekker warm van en je krijgt geen kramp in je handen en armen van je remmen dicht te knijpen !
slecht internet hier, zal al eens beginnen proberen met het belangrijkst : de foto's !
(gisteren een platte fietstocht gedaan langs de sognefjord naar de Feigefossen, ook mooi, om de benen eens los te fietsen, maar niet bijzonder ....)
Altijd verleidelijk als het mooi T-shirt weer is om je handschoenen, winterjas en winterbroek in de caravan te laten, maar : Regel 1 in de Bergen zegt :" altijdvoorzien zijn op slecht weer !" Dat is echt een gouden raad !!
Het gekozen weggetje, ruwweg 25 km ingeschat, volgt de bedding van een rivier en het was best wel pittig. We wilden naar de Nordstedalseter, een bemande hut waar je kan overnachten. Je kon over de weg met een auto tot aan de hut, maar dat is echt enkel voor de durvers, er zijn omzeggens geen uitwijkmogelijkheden voor tegenliggers !
Schitterend pad, veel groen, lage begroeiing dus de elanden moeten er zeker zitten....
In de hut bestelden we koffie en ikke ook een wafel. Iedereen vindt onze fietsen spectaculair en we spraken met 2 duitse mannen die, ondanks de voorspelde regen, toch gingen proberen de Sognefjelle hytta te bereiken voor het donker werd. Good luck, boys !
Ze hadden er ook een paar varkentjes , echte varkentjes!
nog even dit : overnachten daar kost +/ 35 euro per persoon, avondeten 40 euro, ontbijt zal dan rond 10-15 euro zijn, dus best wel prijzig als je een huttetocht wil doen !
ik blijf het een succesvol 'concept' vinden : je kijkt op de kaart naar kleine zijweggetjes die naar een hut lopen, of gewoon doodlopen en eindigen in een wandelweg, bij voorkeur omgeven door wat bergen (niet zo moeilijk hier) en die probeer je te fietsen. Je vindt zo de mooiste routes, en je zal ze zeker niet beschreven vinden in de toeristische blaadjes, dus mega-rustig....
En zodoende kozen we vandaag voor Vikadalen/Valdresdalen. De weg begon met een slagboom, dat is vaak een goed teken !
We fietsten door een prachtig gebied, hoogtes en laagtes en moesten zo nu en dan de korte broek en T-shirt verwisselen voor de lange broek en winterjas en dikke handschoenen, maar het was prachtig! 50 km, 1150 m geklommen. Gelukkig hadden we ook nog de laatste suikerwafeltjes bij die ons vake voor ons heeft gebakken : ik kon de extra energie gebruiken ! Eddy heeft onderweg even de T gecheckt (we moesten toen toch de warme kleren aan doen, want het was te koud) : 12°C. Maar aan mijn gezicht te voelen, hebben we weer een bijzonder zonrijke dag achter de rug !
Helemaal op het einde van de route spraken we met een koppel, ze waren daar bessen aan het plukken, speciale oranje bessen die gebruikt worden voor het dessert met Kerstmis. Ze waren heel erg tevreden omdat ze 2 kg hadden kunnen verzamelen. Ik ben de naam vergeten ... Zij meldden dat er veel rendieren in de streek zitten, maar buiten wat hitsige schapen hebben we er geen kunnen bespeuren !
Vannacht niet zo goed geslapen hoewel ik er erg op mijn gemak was, maar ik moet nog wat wennen aan ons Noors tentje, dat Eddy vorig jaar kocht, het ritselt veel meer en er is flink wind komen opzetten vannacht. We krijgen complimenten omdat we ook een Noorse tent hebben, waarop wij dan antwoorden dat Helsport het allerbeste tentenmerk is dat bestaat.... dat maakt hen dan weer fier! We krijgen trouwens ook complimenten over 'onze' voetbalploeg !
Eddy maakt gewoontegetrouw koffie, ook al is dat nu buiten te doen en in een koude wind. Maar, winterkleren voorhanden, dus no problem!
We vertrekken op wandeltocht richting hut op 8 uur wandelen (wij moeten dat x 1,5 doen, leert de ervaring ons), maar we wilden maar een klein stukje doen. Al snel ruilen we de winterkleren voor onze korte broek en T-shirt !
Vorig jaar lag het hier vol met sneeuw en stapte het erg makkelijk want het was "vlak". Nu werd het parcours alsmaar moeilijker, grote rotsblokken zijn lastig om over te klauteren, maar die heb je wel in elke wandeling ! Of misschien zijn onze pootjes nog niet genoeg geoefend !
Onderweg zien we nog richting de Falketinde een groep mensen, met touwen verbonden over de gletsjer lopen (met verrekijker natuurlijk), maar het lijkt een moeilijke tocht, er is veel meer wind dan gisteren en de temperatuur daalt sterk rond 17 uur. We kunnen de groep dan nog niet op hun terugtocht bespeuren ...
Maar, de hemel betrekt en de wind wordt alsmaar kouder, en dus besluiten we toch maar in te pakken en terug naar onze caravan te fietsen (+/- 30 km denk ik). Winterjas en handschoenen waren nodig !
oh ja: er stond iets op de nachtcamera, maar dat wist ik al want het brood was weg :: nikske marmotjes, nikske voske of zo, maar wel een doodgewone meeuw, pffff
Het weer is stralend en dus vertrekken we richting Tyinholmen, maar daar draaien we linksaf, richting 'parking' Raudehaugen. Het is helemaal geen parking, de weg loopt dood en auto's hebben er maar beter 4x4.
Maar wij gaan met de fiets en de tent, fijn kamperen ! We zoeken ons een mooi plekje uit en vinden het zo zalig dat we gewoon in korte broek zijn kunnen vertrekken, dat we de hele dag in T-shrt en korte broek kunnen rondlopen, maar we kennen het Noorse weer ondertussen : we hebben de winterkleren bij, hoor! Ze blijken niet nodig, geen wind, fijne temperatuur. We spreken met wat Noren, die blijkbaar de Falketinde (dat is de rotspunt boven eddy's hoofd op de foto met onze tent) gaan beklimmen, sommige met (Nepalese) gids, anderen (zeer geoefende veronderstel ik) doen het zonder gids. We zitten op een hoogte van +/-1350 m en de top van de Falketinde is 2076. Ze moeten over een gletsjer en daarom wordt aanbevolen dat toch met een ervaren gids te doen.
We kunnen gewoon buiten eten (hadden versgemaakte spaghettisaus bij) . Ik heb de nachtcamera gezet in de hoop wat marmotjes te kunnen filmen en leg alvast wat brood, dan weet ik, als het weg is, dat er zeker wat gefilmd is.
Water genoeg bij de waterval, ik heb er mijn hoofd in gestoken om even te verfrissen, maar durf niet goed shampoo te gebruiken, men gaat me hier zeker een vervuiler vinden !
Toch nog gauw even tot aan de rivier gewandeld van de camping in Kvismoen, er zitten forellen in maar ze hebben zich verstopt. Het is eigenlijk een leuk campingske met van die typische hutjes, ze worden een halve meter boven de grond breder en dat zijn de bedden, aan weerskanten 1. 200 kr (22 euro) voor caravan en dan10 kr per douche.
We willen graag terug gaan wandelen waar we vorig jaar ook een supermooie wandeling maakten, doorheen de sneeuw toen, maar mogelijk dit jaar helemaal anders.
Daarvoor moeten we richting Tyinholmen, waar we planden de auto met caravan ergens achter te laten, om dan met de fiets verder te gaan, tentje te zetten en de wandeling te doen.... Maar, net als vorig jaar is er ook dit jaar Vinje Rock, een muziekfestival waardoor we er niet met de caravan in kunnen. Hadden we kunnen weten ! Geen nood, we zetten de auto met caravan wel ergens op een parking op de weg richting Ovre Ardal en doen gewoon de hele rit met de fiets. Mooi plekje gevonden, mooi watervalletje in de buurt, fijn rustig, Eddy roostert ons oud brood ... totdat er een meneer kwam die ons vertelde dat 'vrij kamperen' niet meer mag omdat men het beu is dat de toeristen hun rommel zomaar achterlaten. Stoor ik me ook aan, hoor !
We mochten wel voor een luttele bijdrage (6,5 euro per nacht) ons tweespan voor enkele dagen parkeren op de parkeerplek van Tyinstolen. Bleek die man de uitbater te zijn... bedenkelijk, maar soit, de auto en caravan staan hier goed voor de komende dagen !
volgende dagen wellicht geen berichtjes : we fietsen morgen naar ons wandelvertrekpunt, daar slaan we tentje op. Op zaterdag gaan we wandelen, zaterdagavond slapen we terug in de tent en zondag komen we terug naar de auto. Dat is het plan, maar, mocht het weer plots slechter worden, dan verandert dat !
En Suuske, wegens het mooie weer, voorlopig nog geen blauwhelm, want die is voor koud weer !
Vanmorgen leek het weer een warme dag te worden, blauwe hemel, om 8 uur al 22 graden, maar de weersvoorspellingen hadden gelijk : regen in de voormiddag. Wij zochten een camping ten oosten van Fagernes, maar na een heel uur hobbelen over een te slechte weg, hebben we het opgegeven. De camping bestond niet meer.
Ondertussen zijn we dan westwaarts van Fagernes gegaan, en zitten n op een klein campingske bij Kvismoen. Ge kunt er forel uit de rivier vissen, maar blijkbaar doet niemand dat. Spijtig, zou wel eens smaken !!
Eerste fietstochtje, dat als flinke opwarmer kon dienen : na 11 km bergop gereden te hebben, zijn we net geen 900 m gestegen in hoogte. Batterijke minderde snel ! Zeer mooi, onderweg een vosje gezien, en mooie vergezichten zoals we ze gewoon zijn!
We hoorden ook een vogel waarschuwingen fluiten en uiteindelijk hebben we hem gespot! vervoerde geen vin (of pluim!)
We waren vertrokken in T-shirt en lange broek en wat was ik gelukkig dat ik eerder al lesjes leerde :hoe hoger, hoe kouder het werd, ons merino wollen jasje en winddicht jasje kwam zeer goed van pas !
En ondertussen hebben we een onweersbuitje achter de rug, maar ons maakt het niet uit, we zitten lekker droog in ons caravanneke !
oh ja, de eerste streepjes sneeuw zijn gespot !
PS die 'Strava- print screens ' zal ik morgen wat kleiner maken !
Traditiegetrouw vertrokken we op zondag, om zo doorheen Bremen en Hamburg te geraken op zondag, veel rustiger, je staat al genoeg stil tgv wegenwerken. En deze keer hadden we eindelijk een camping Hamburg voorbij, die ons voor 200 % beviel : er was daar nl niets behalve proper sanitair! en dus ook geen volk, geen afgebakende perceeltjes, helemaal niets, alleen een weiland ! Camping in Nortorf !
Op maandag doorheen Denemarken niet druk, gaat heel soepel en we kozen dit jaar opnieuw voor camping Sindal, superproper sanitair met echte badkamertjes en hele grote percelen, en warm, héél warm. De campinguitbater maakte zich grote zorgen over zijn camping want het kleinste vonkje is genoeg om de hele camping in lichterlaaie te zetten. Alles was dor en droog, na 43 dagen zonder regen.
Voor de overzet hadden we dit jaar de eerste keer gekozen voor Fjordline (eerdere keren was het Colorline) , iets goedkoper (+/- 500 euro heen en weer met caravan <220 cm hoogte en totaal 11m incl auto). Ging heel soepel, mooie grote boot met fijne zetels (die we niet gereserveerd hadden maar die na een uur opengesteld werden voor iedereen)...
In Noorwegen zelf is het nu vooral de bedoeling even door te rijden, noordwaarts, mogelijk morgen nog een dag, om zo in de regio te komen die we willen bezoeken. Het is hier nu 8 uur 's avonds en nog steeds 27 °C, ook hier weten ze ervan !
zeer eenvoudige camping ,we zijn de enige bezoekers, ergens tussen Honefoss en Fagerness, in het dorpje Sorum....
Ojh ja, nog dit : de dieselprijzen schommelen hier tussen 1,55 en 1,67 euro (onderweg gezien). We moeten er van profiteren want Noorwegen profileert zich meer en meer als 'groen land' (lees Tesla-land), dus rondrijden dat het een lieve lust is, volgend jaar is het misschien niet meer mogelijk wegens taxen dieselrijders ofveel te hoge dieselprijzen (maar dat is nu ook al zo)
fijn weer thuis te zijn, onze pa was precies ook blij! Hij zag er goed uit en dat maakte ons dan weer blij...
Na denemarken beslisten we toch te gaan kamperen op Camping Sturberg in hassendorf, fijne rustige camping, niet duur, warme douche, en je kan er terecht tot 22 uur. Doorrijden had gewoon geen zin, het schoot niets op, 55 gemiddeld , daar werden wij niet vrolijk van!
En net als 2 jaar geleden gingen we uit eten bij 'de Italiaan', retaurant Italia, in het dorpje, uitbaters uit genk en zoals vorige keer : pico bello !
De terugtocht viel tegen, 60 km/uur gemiddeld omwille van wegenwerken ... Volgend jaar bekijken we of we toch niet beter zo hoog mogelijk door nederland rijden !
Soit, geloof het of niet, maar in plaats van in ons eigen heerlijke grote bed te gaan slapen, gaan we gewoon in ons tentje slapen! Eddy wil echt graag de tent testen, minder condens of niet, en dus doen we dat toch gewoon !
verder : algemene conclusie : ja het klopt, de laatste week is echt in het water gevallen en is daardoor Oostenrijk of Zwitserland een alternatief ? Maar beiden vinden van niet... De vrijheid, het niet moeten reserveren, het gemoedelijke en het onbevangene, het ongerepte en het ongelooflijke zuivere ... wij gaan gewoon weer terug naar Noorwegen volgend jaar, weer of geen weer !
We gingen vanzelfsprekend terug naar 'camping Ula' op de vooravond van ons vertrek uit Noorwegen. Er is nog een camping die bekend staat als vertrek-camping, camping Gon, maar Eddy twijfelt of we daar wel weggeraken met regen die er uit viel. Alle 'vertrekkers' worden bij mekaar gezet worden op een laaggelegen stukje camping en het is best een steil opritje in gravel om te vertrekken...toch maar niet. Op donderdagmorgen nemen we de Superspeed van Color Line terug naar Hirthals in Denemarken. Weinig volk, blauwe lucht en rustige zee, allemaal prima! Zouden die vroege boten dan toch minder bezet zijn? echt veel beter!
We willen het rustig aan doen, de terugreis, en daarom stoppen we in Ribe, aan de westkust van Denemarken, waar een van mijn collega's ook al eens was. Camping Ribe, terug genummerde plaatsen en ze vragen hoe groot je caravan is,want het perceeltje dat je krijgt toegewezen is aangepast aan de grootte van je caravan. Prima, sjiek hier ! Het weer is geweldig, warm en we besluiten na het avondeten nog een ritje met de fiets te maken. Naar het eiland Mando, waar je alleen bij laag water naartoe kan. Bijzonder! We volgden de panoramaroute en kwamen er vanzelf langs. De fietstocht leek wat op een combinatie van Westvlaamse velden (zoals de Lange Lis fietsroute) en de dijken in nederland. Mooi! We zagen inderdaad een auto richting het eilandje rijden,wijzelf hebben het niet gedaan (onze fiets vindt zoutwater niet leuk!) hoewel het tij naar laagwater aan het gaan was, dus voldoende tijd.
Teruggekeerd via Ribe stadje : zo hoort een vakantiestadje te zijn! Heel mooi oud stadje, met mooie oude huizen, autovrij binnenplein, veel terrasjes en eetgelegenheden .... Dat kennen ze in Noorwegen echt niet (maar wij hebben het ook niet gemist).
eigenlijk was ons dat bijzonder goed bevallen, dat 'campingplekje ULA'... Ideaal als je de boot moet hebben en 's morgens om 6uur om de camping moet vertrekken, niet fijn voor je buren ... Hier is gewoon niemand, of diegene die er is, moet hoogstwaarschijnlijk ook de boot nemen.
Soit, we hebben nog 1 dag tegoed in Noorwegen en we reden via kleine weggetjes naar de kust ten westen van Larvik, naar camping Koldensrod. We werden vriendelijk ontvangen en er waren nog maar enkele plekjesvrij, maar de meneer gaf ons het beste plekje dicht bij de zee, zei hij!
OP deze camping waren er vooral stacaravans met bijgebouwtjes en bijna allemaal uniform. Niet zoals je dat bij ons ziet, timmerwerkjes met allerhande materialen en van allerhande kwaliteiten . Netjes en zeer comfortabel. Ik vroeg het later aan de mevrouw van de camping en ze zei dat Larvik zowat 20 campings heeft, die allemaal dezelfde richtlijn moeten volgen. Je kan kiezen tussen zowat 20 modellen van bijgbouwtjes, zelf nog iets ineenzetten mag niet meer. Proper !!
Het weer is aangenaam, Eddy zet zijn tentje nog eens, deze keer met grondzeil erbij en hij zag dat het goed was ;-)
En verder eten we ons eerste ijsje van deze vakantie !!
Oh ja, nog dit : Eddy maakte een praatje met iemand die aan het schilderen was en heeft gevraagd hoe vaak de huizen geschilderd worden in noorwegen (houten huizen) => hij beweerde zowat om de 4 jaar ! lieve deugd, wat een klus ! Maar er zou nu verf op de markt zijn die 10 jaar garandeert met behoud van de kleur. PS : huizen kosten zowat 400 000 euro, zei die man
Er zijn zo van die dagen die helemaal anders worden dan je je in het begin van de dag had bedacht. En van deze kunnen we dat zeker zeggen. Het plan was dat we de regio ten zuid-westen van Rjukan eens zouden bekijken, campingske nemen, fietstochtje doen in een heel ander natuurgebied....
We passeren al snel een skigebied met van die mega-gezellige huisjes en hutjes , ik was me er niet van bewust dat er hier ook geskied wordt. De Hardangervida zit op zowat 1200 m ... maar, ik ken niets van skiën, sneeuw en hoogtes ;-) . De 2 campings die we op de kaart zagen, hebben we niet gevonden, en dus reden we maar verder zuidwaarts ...
De regio ziet er een beetje uit zoals de Hoge Venen, maar het kan me niet bekoren, het regent pijpestelen en het is koud. We nemen de kleinere wegen in de hoop toch nog een pittoresk plekje tegen te komen, of een eland (volgens mij gebruiken ze die borden als 'snelheidsremmers')... maar niets van dat!
Tegen de middag beslissen we dan maar door te rijden naar Skiën, waar we een grondzeiltje willen kopen voor eddy's nieuwe tent. Maar daar hadden ze het niet. De vriendelijke man van de XXL-shop belde naar hun filiaal in Porsgrunn (half uurke verderop) maar zij namen niet op. No problem, we reden er naartoe want we kunnen toch niets anders doen met dit weer ... Helaas, geen stock in het volgende filiaal maar blijkbaar wel aanwezig in Sandefjord, dus wij weer verder!. We doorkruisen een behoorlijk stuk van het 'bewoonde Noorwegen' maar nergens lijkt het druk.... Mooie huizen gezien ! De mensen hier hebben duidelijk meer duiten dan deze hogerop!
We zochten ons uiteindelijk een camping in de buurt en wat bleek : je mocht er niet op met caravans, maar dat bleek eigenlijk helemaal geen probleem. We konden op de parking van het dorp blijven staan, aan het haventje, 15 euro overnachtingstax,en 's morgens warme douche en een prima WC-ke in het gebouwtje op de parking. Eigenlijk een zeer goed alternatief als je 's morgens voor dag en dauw de boot moet nemen en je de medebewoners van een camping niet wil wakker maken! Ula heette het dorpje. Heel stil en rustig !
Ik zal me straks toch eens moeten bezig houden met bijlages, want anders weet ik het zelf niet meer!
Zo, dat wildkamperen beviel ons goed (we vergeten even de belg die nog maar net in noorwegen was en bijna tegen onze bumper zijn mobilhome zette - dat doe je dus echt niet! Misschien wel in Monschau etc, maar niet hier !!)
De weersomstandigheden blijven slecht, ttz regen (kou vinden we niet erg) en dus beslissen we in de omgeving zo veel mogelijk op 'prospectie' te gaan : waar kunnen we auto/caravan achterlaten, waar kunnen we tentje zetten etc.
Omdat het nog vroeg in de morgen is en we niet voor 10uur een nieuwe camping willen oprijden (zou hoe dan ook wel kunnen, lijkt me) rijden we met de caravan vanuit Atra richting Kalhovd hytta op de Oostkant van de Hardangervidda. 3 jaar geleden deden we de 'ronde op de Hardangervidda' met Ward en we herinneren ons nog zeer goed dat het laatste stuk bergaf was, nu dus bergop. Soit, we vinden een plekje naast de weg om ons tweespan te parkeren, nemen de fietsen en fietsen naar Kalhovd hytta. We zien dat er nog meerdere plaatsen waren vooraleer je aan de slagboom van de tolweg komt, dus we hadden nog hoger omhoog kunnen rijden met de auto. En je kan aan de tolweg rechtsomkeer maken, met caravan, er is voldoende plaats.
Zo, we drinken een koffieke in Kalhovd Hytta, en ik eet een kaneelbol (heel typisch hier, is een bol van sandwichdeeg waarin in het midden flink wat suiker en kaneel zit, ik vind het wel lekker). De hut is weer onberispelijk, net als vorig jaar. We plannen nu niet richting Rjukan te fietsen, maar verder door. Daar zou een overzetboot zijn die je kan nemen om naar de Marbu hut gebracht te worden. In één van de eerste dagen wilden we wandelen naar die hut vanuit een andere kant, maar je kan je er dus ook laten afzetten met een bootje vanuit Synken...Onderweg zien we aan de overkant van het meer de wandelaars terug lopen, zelf spreekt het me niet zo aan, omdat het uitzicht telkens hetzelfde blijft. Maar, misschien biedt het wel mogelijkheden voor een andere keer ... Maar soit, we fietsen door (ondertussen winterjas aangetrokken) en zien zo'n 'eland-vanggat', in dit stuk van de hardangervidda heeft men 1500 van zulke gaten gevonden...
Daar waar het bootje vertrekt is een grote parking, goed om te weten. De jongen die de boot vaart, is er ook, hij meldt dat de boot vertrekt om 9;15 of om 10:30. Er kunnen er 20 in en het duurt een half uurke....
We fietsen in totaal 70 km, en klommen in de eerste 35 km toch 700 m. Stelt natuurlijk niets voor , maar toch ;-)
We eindigden de dag met een gebroken pootje -gelukkig maar van mijn fiets. Geen probleem want Eddy's fietskar heeft ook een poot, we zullen die wel op mijn fiets zetten.
's avonds rijden we naar de camping in Rjukan, 'bij de hollander' zoals we ze ondertussen noemen en stellen vast dat ze nog altijd de duurste is tot nu toe : 31 euro,incl electriciteit en 2x douche. Goedkoop wellicht met de huidige prijzen in de warmere regionen !
