|
ik blijf het een succesvol 'concept' vinden : je kijkt op de kaart naar kleine zijweggetjes die naar een hut lopen, of gewoon doodlopen en eindigen in een wandelweg, bij voorkeur omgeven door wat bergen (niet zo moeilijk hier) en die probeer je te fietsen. Je vindt zo de mooiste routes, en je zal ze zeker niet beschreven vinden in de toeristische blaadjes, dus mega-rustig....
En zodoende kozen we vandaag voor Vikadalen/Valdresdalen. De weg begon met een slagboom, dat is vaak een goed teken !
We fietsten door een prachtig gebied, hoogtes en laagtes en moesten zo nu en dan de korte broek en T-shirt verwisselen voor de lange broek en winterjas en dikke handschoenen, maar het was prachtig! 50 km, 1150 m geklommen. Gelukkig hadden we ook nog de laatste suikerwafeltjes bij die ons vake voor ons heeft gebakken : ik kon de extra energie gebruiken ! Eddy heeft onderweg even de T gecheckt (we moesten toen toch de warme kleren aan doen, want het was te koud) : 12°C. Maar aan mijn gezicht te voelen, hebben we weer een bijzonder zonrijke dag achter de rug !
Helemaal op het einde van de route spraken we met een koppel, ze waren daar bessen aan het plukken, speciale oranje bessen die gebruikt worden voor het dessert met Kerstmis. Ze waren heel erg tevreden omdat ze 2 kg hadden kunnen verzamelen. Ik ben de naam vergeten ... Zij meldden dat er veel rendieren in de streek zitten, maar buiten wat hitsige schapen hebben we er geen kunnen bespeuren !
De foto's spreken voor zich !
|
